Ja, mijn ouders wisten al vrij snel dat ik zwanger was. Hij zie nog wel dat ie het erg leuk vond en ik dacht dat ie zich verheugde op het feit dat ie opa zou worden! Daar ben ik ook boos over. Hij weet dat ik zwanger ben en dan flikt ie zoiets!
Hoi sweetvienna wat een moeilijke periode voor je... probeer je niet te verantwoordelijk te voelen voor je ouders en voor de keuzes die ze maken (ook al zijn het 'slechte' keuzes). Wat afstand is misschien niet zo'n gek idee. Het enige wat je kunt doen is er op aansturen (evt via je man) dat ze hulp zoeken en dan moeten ze het echt zelf gaan doen. Ik zou ook vast contact zoeken met je verloskundige; misschien kan die je doorverwijzen naar een goede hulpverlener die specifiek rekening houdt met je zwangerschap. En anders via de huisarts. Ik hoop dat je je er doorheen slaat; met genoeg steun heeft dat een goede kans van slagen! Sterkte..
jeeetje meid wat erg zeg... ik zou idd het zelfde doen als mama mo.. erover praten helpt en probeer het van je af te schrijven,, makkelijk gezegd dan gedaan natuurlijk... ik wens je iig heel veel sterkte..