Ok. Vind het het heftig/gevaarlijk en onverantwoordelijk om zoiets te verkiezen, maargoed dat is wel erg off-topic.
Prachtige foto's! Enige wat ik dan wel opvallend vind... in het artikel staat dat ze 30 minuten met de eerste baby hadden voordat de tweede baby geboren werd. Maar in al die tijd was de verloskundige er nog steeds niet?! Die had er dan ook wel haast mee... beetje vreemd.
Vrouwen die, ondanks een medische indicatie, kiezen voor een thuisbevalling, zijn doorgaans erg goed geinformeerd Ik ben zelf van mening dat een bevalling in de meest ideale situatie thuis plaats moet vinden, mits moeder en vroedvrouw het idee hebben dat ze dit aankunnen. Dit is aantoonbaar veiliger ivm infecties maar ook omdat de vrouw thuis meer ontspannen kan zijn waardoor een bevalling over het algemeen soepeler verloopt. Al zijn er natuurlijk net zoveel onderzoeken die het tegendeel beweren, dus daar kom je niet uit en die keuze moet ieder voor zich maken. Ik kijk er in elk geval niet van op en vind het juist mooi een thuisbevalling in een heleboel situaties, maar ik heb mij dan al jaren geleden verdiept in natuurlijk bevallen ed.
Laat ik het zo stellen, als ik thuis was bevallen dan was mijn ene dochter hoogstwaarschijnlijk overleden. Ik heb niets tegen thuisbevallingen maar ik vind het wel onverantwoordelijk om voor een thuisbevalling te kiezen als er sprake is van een medische indicatie. Het houdt in dat er dan een veel groter risico is op complicaties dus ook een groot gevaar voor jezelf en het belangrijkst je kind(eren). In het ziekenhuis zijn alle hulpmiddelen en mankracht aanwezig, waarom zou je dan überhaupt zo eigenwijs zijn om te kiezen voor een thuisbevalling? Je neemt in mijn ogen dan een te groot risico en brengt jezelf en je kind(eren) in gevaar.
Ja, in sommige medische situaties is het absoluut verstandiger om in het zkh te bevallen. Maar medische indicaties worden ook gegeven wanneer het niet echt nodig is. Als ik mijzelf als vb neem: ik had prima thuis kunnen bevallen. Het was waarschijnlijk prettiger geweest en was veel soepeler gegaan als ik thuis was bevallen. Natuurlijk zou ik er niet voor kiezen als het kindje dusdanig ligt dat een natuurlijke bevalling niet mogelijk is, of als er iets aan de hand is dat onmiddelijk medisch ingrijpen vraagt. Maar mijn gyn kon niet uitleggen waarom ik beter in het zkh kon bevallen en achteraf heb ik ervoor moeten knokken om hen niet onnodig te laten ingrijpen. Bij mijn oudste stond ik niet sterk in mijn schoenen, waardoor hij te vroeg gehaald is, met alle gevolgen van dien zoals een week couveuse met een domino effect aan problemen daarna. De gevolgen van zijn (vroeg)geboorte zijn nog merkbaar. Dat was niet gebeurd als ze niet hadden ingegrepen zonder noodzaak. Bij mijn tweede ben ik ook in het zkh bevallen, maar volledig zonder hulp. Meest prachtige bevalling ooit! Ik maak mij zorgen om de trend waarbij steeds meer en vroeger ingegrepen wordt, waardoor dat domino effect ontstaat. Even een vb die ik regelmatig hoor en lees: een vrouw wordt ingeleid omdat ze bijna 41 weken zwanger is. Haar lichaam en de baby zijn er nog niet klaar voor, maar de oxytocine wordt hoog gezet. Een weestorm begint, dat is niet te harden dus wordt er een ruggenprik gezet. Door de ruggenprik kan de vrouw vaak niet goed meer persen. Er wordt geknipt, een vaccumpomp wordt gebruikt, maar het lukt niet. De baby begint te dippen, want het is te heftig. Er wordt overgegaan op een keizersnee. En hoera! de dokter heeft de baby gered! Terwijl de arts in eerste instantie het probleem en de nood heeft veroorzaakt door de bevalling op te wekken. Er zijn echt redenen wanneer ingrijpen noodzakelijk is, maar net zo vaak is het echt niet nodig en dan zorgt dit voor veel meer complicaties dan nodig, met alle gevolgen van dien. Dat is voor veel vrouwen een reden om toch thuis te bevallen, omdat zij dit veiliger achten. Mits zij goed geinformeerd zijn, een vk hebben die goed op de hoogte is en beiden het vertrouwen hebben dat het goed zit. Bij een tweeling lijkt dit mij lastiger te bepalen, maar als beiden baby's goed liggen, zodat ze niet verstrengeld raken, beide baby's het goed doen en de moeder fit genoeg is, dan is het zeker niet onverantwoord om fijn thuis in bad te bevallen. Of jij het zou doen is aan jou en gezien je ervaring is het heel begrijpelijk dat jij het geen goed plan vindt. Maar ik blijf erbij dat vrouwen die voor een thuisbevalling kiezen in dergelijke situaties, heel goed op de hoogte zijn en daar op een verantwoordelijke, liefdevolle manier voor kiezen
Ik kan me ook voorstellen dat het prachtig is om thuis te bevallen, in je eigen vertrouwde omgeving, op eigen kracht. Maar een medische indicatie wordt niet zo maar gegeven, dat doen ze niet voor hun lol, een medische indicatie wordt gegeven omdat er een groter risico is voor jezelf en je kind(eren). Dat wil natuurlijk niet bij voorbaat zeggen dat je bevalling ook met complicaties verloopt maar er is wel een veel groter risico. Ik kan dan werkelijk waar niet begrijpen dat je er bewust voor kiest om zoiets in eigen hand te houden en dit risico op je te nemen. Het kan goed uit pakken maar ook helemaal verkeerd. En als je dan in het ziekenhuis bent dan zijn er alle mogelijke hulpmiddelen en mankracht om er voor te zorgen dat de bevalling met zo min mogelijk complicaties verloopt. Thuis heb je al die hulpmiddelen niet, en soms kan het dan te laat zijn, daarom zou ik dus zo'n risico niet willen lopen als de kans op complicaties al velen malen groter is en ik kan ook niet begrijpen dat een ander zo'n risico wel neemt omdat een bevalling "prachtiger" is als deze thuis, op eigen kracht, plaatsvindt.
Wauw! Ik ben twee keer thuis bevallen en vond het heerlijk om in mijn eigen omgeving te zijn! Maar ik wist eerlijk gezegd niet eens dat je als je een meerling verwacht ook thuis mocht bevallen.
Ik denk dat dit het hele punt is: wat bij (sommige) medische indicaties als risicovol wordt gezien, blijkt in realiteit zeer minimaal te zijn. En dan moet je afwegen welk risico groter is: het risico van een complicatie bij je bevalling of een risico van complicaties veroorzaakt door een medisch ingrijpen. Voor mij vind ik het risico groter om in te laten grijpen, dan de natuur haar gang laten gaan. Mijn gyn kon echt niet uitleggen wat er dan zo'n groot risico was, maar bleef bij haar standpunt. Dat vond ik echt erg, want een prachtige bevalling is niet enkel dat, het is niet enkel een mooie herinnering. Thuisbevallingen zijn over het algemeen rustiger, de vrouw zit meer in haar kracht omdat die mogelijkheid er is. In het zkh wordt je veel innerlijke kracht ontnomen door in te grijpen. Dit heeft verregaande gevolgen in de start van zowel de baby als de moeder. Gevolgen die niet alleen medisch zijn, maar ook emotioneel sterk voelbaar zijn. Mijn hands off bevalling heeft mij zoveel zelfvertrouwen gegeven, terwijl ik bij mijn medische, ingeleidde bevalling maanden gehuild heb, een dijk van een PND heb ontwikkeld en allerlei angsten had tov het verliezen van mijn baby. Ik weet zeker dat als die bevalling net zo goed en mooi was verlopen als die van zijn broertje, die gevoelens er in veel mindere mate aanwezig zouden zijn geweest. De hechting, de borstvoeding, het herstel zowel lichamelijk als mentaal verlopen bij thuisbevallingen en natuurlijke bevallingen over het algemeen beter dan bij bevallingen die opgewekt zijn of waarbij onnodig is ingegrepen. En er wordt veel onnodig ingegrepen, een simpel infuus met wat weeopwekkers om de bevalling 'sneller' te laten verlopen, kunnen eindigen in een spoedkeizersnede. Iets wat ik persoonlijk een veel groter risico vind dan thuis bevallen met een medische indicatie, mits de medische indicatie goed onder controle is bij de vk en de moeder.
Ik vind echter dat een en ander niet zo zeer aan locatie ligt, maar aan verdere begeleiding. Bij mijn eerste is er op een gegeven moment besloten tot een vacuümpomp. Maar dat ging rustig, in overleg met mij en mijn man en met volle respect voor mijn werk tot dan toe. Een groot deel van de ontsluitingsfase ben ik met rust gelaten. De ctg zat op het hoofdje van mijn zoon, ik had redelijke bewegingsruimte en we gaven aan die rust wel prima te vinden. Ik heb totaal niet het gevoel dat mijn bevalling is overgenomen. Ik voelde me juist heel respectvol en warm behandeld, gewoon in het ziekenhuis met een volledig medische bevalling. Dezelfde ervaring heb ik bij de tweede en ik maak mij totaal geen zorgen om de volgende. Ik heb namelijk juist ervaren hoe waardevol goede medische zorg is en hoe rustig men er hier mee omgaat. Tegelijkertijd zijn ze hier best streng. Bij de eerste had ik een fluxus en dus werd mij deze keer meegedeeld ook in het ziekenhuis te moeten bevallen. Ik ken regio's waarbij die indicatie vervalt als de tweede goed is gegaan. Hier niet en dat betekent dat men redelijk snel een medische indicatie heeft, maar dat is hier dus niet zo'n probleem omdat men er verder respectvol en rustig mee omgaat.
Dat schrijf ik niet als de kindjes beiden gunstig liggen en er verder geen complicaties zijn, kan ik me voorstellen dat een vrouw ervoor kiest thuis te bevallen. Zeker wanneer ze van mening is dat thuis bevallen veiliger is dan in het zkh. Die keuze moet de vrouw zelf kunnen maken. Er staat echter heel veel druk op van medici en omgeving om in het zkh te bevallen en dat vind ik zorgelijk. De dode baby kaart wordt al snel tevoorschijn gehaald en zo wordt een schuldgevoel en angst aangewakkerd die onterecht zijn. De keus moet er zijn en ik heb daar respect voor.
Mooi toch? Een zkh bevalling kan nagenoeg perfect zijn. Ik heb bij de jongste een geweldige bevalling gehad in het zkh. Maar er waren wel dingen die ik keer op keer moest aangeven of zelfs voor moest knokken om voor elkaar te krijgen. Die energie had ik graag anders gebruikt. Ons lijf, onze keuze. En als je niet sterk in je schoenen staat kan het in het zkh heel lastig zijn om je wensen kenbaar te maken. Voor mij een reden om de volgende keer thuis te willen bevallen.
Ik vroeg het aan je, ik zei het niet. Mijn meiden lagen beiden goed en er waren verder weinig complicaties. Maar mijn tweede daalde niet in, waardoor er veel ruimte over was. Toen de eerste er uit was, ben ik klaar gemaakt voor een spoedkeizersnee omdat de ruimte in mijn buik er voor kon zorgen, als de vliezen braken, dat mijn tweede ging duikelen en de navelstreng beklemd raakte, dat is minutenwerk en dan moet er gigantisch snel gehandeld worden. Gelukkig voor mij is er geen keizersnee gekomen en is ze goed "geduikeld" maar dit had absoluut nooit thuis mogen gebeuren. Zoiets kun je van te voren niet inschatten maar de kans is wel vele malen groter bij een tweeling. Verder zou ik trouwens thuis ook serieus doodgebloed zijn. Mijn placenta kromp niet, dat is ook een risico wat veel vaker voorkomt bij meerlingen.
Ik vind het vooral lastig om aan het ziekenhuis te koppelen. Bij de verkeerde verloskundige zou dat ook een probleem zijn. Ik denk dat er veel gewonnen kan worden door goed naar elkaar te luisteren. Niet alleen zorgverlener naar moeder, maar ook moeder naar zorgverlener. Geef beiden duidelijk de grenzen aan, dan weet je onderling waar rekening mee te houden. En daar schort het (zowel thuis als in het ziekenhuis) nogal eens aan. Het ziekenhuis is wel een iets groter risico omdat je vaak met meer mensen te maken krijgt, maar ook dat ligt aan de organisatie van het ziekenhuis.
Ja, dat is idd een risico bij meerlingen. Hoe groot dat risico is weet ik niet, maar ik ga ervan uit dat als een moeder er heel bewust voor kiest om thuis te bevallen, ze dit weloverwogen doet en een risicoanalyse daarin mee zal nemen. Of het mijn keuze zou zijn? geen idee! Ik denk het eerlijk gezegd niet, maar ik ben dan ook nogal gevoelig voor angst en stress rondom zwangerschap en geboorte helaas. Dus ik moest voor mezelf af en toe heel erg op zoek gaan naar de kracht en zekerheid in mezelf. Overigens heeft mijn zusje een zeer ernstige fluxus gehad en was achteraf toch heel blij dat ze thuis bevallen is. Dat kan ook nog Ze vond het heel krachtig van zichzelf dat ze, ondanks dat ze zelf heel petite is, zonder enige hulp een 8 ponder eruit heeft weten te krijgen. ja, de weeen duurden lang, het persen duurde ruim 2 uur en daarna dus die fluxus met 2,5 liter bloed (ze heeft meerdere bloedtransfusies gehad). Ik was erbij als support en heb het als heel heftig ervaren. Maar zij gaf zelf aan dat als ze in het zkh was bevallen, ze waarschijnlijk een knip en pomp had gehad. Iets wat ze niet wilde en daarbij het extreme bloedverlies niet had kunnen voorkomen omdat haar baby gewoon zo groot was en haar baarmoeder niet snel genoeg kromp. Dus ondanks de spoed daarna, heeft ze haar bevalling ervaren als iets dat ze helemaal zelf heeft gedaan. Echte empowerment was dat! En ze wil een volgende keer ook het liefst weer thuis bevallen. Of dat echt zo zal lopen is nog de vraag, maar ze is in elk geval zeker van zichzelf en haar kunnen. Het is en blijft gewoon heel dubbel. Niemand wil haar kind enig risico laten lopen. De een vindt dat het risico in het zkh het kleinst is de ander vind dat dit juist thuis het geval is. Ik hang ergens in het midden denk ik en zou de situatie echt per zwangerschap moeten bekijken en beoordelen.
Het zal vast per zkh verschillen idd. Ik ben in een groot universitair zkh bevallen en zag soms bij elke controle een nieuw persoon. De vk die mijn bevalling deed had ik nooit ontmoet en daarbij is er dus de hele inleiding niemand geweest om mij te steunen. Af en toe kwam er een vpk naar binnen gelopen, mompelde iets en zette de oxy hoger, terwijl ik al lag te stuiteren. Toen ik persweeen kreeg, kwam er pas na 20 minuten iemand kijken, terwijl we herhaaldelijk op het knopje hadden gedrukt. Dat is onacceptabel! Daarom heb ik bij mijn jongste gezocht naar een middenweg: wel in het zkh, maar met mijn eigen vk. Deze vk heb ik met veel zorg uitgekozen, ze was ervaren met badbevallingen, was een heel rustig en zeker persoon en stond volledig achter mijn wensen om zo zelfstandig mogelijk te bevallen. Ik heb die keer geen arts gezien, alleen mijn eigen vk. Ze heeft geen enkel moment de behoefte gehad om in te grijpen, ze was er alleen en die aanwezigheid was voor mij genoeg. Was ik gewoon bevallen met een arts of vk van het zkh, dan had ik met persen het bad uit gemoeten en ctg etc 'moeten' krijgen. Dat wilde ik niet. Ik ben in bad bevallen, van begin tot einde, heb geen inwendig of uitwendig ctg gehad (ze heeft met zo'n toeter geluisterd naar het hartje) en ze zei achteraf dat het een van de gaafste bevallingen ooit was. Vond ik ook wel, een 9 ponder van 57 cm in 2 minuten persen eruit zonder uitscheuren? Dat had ik in elk geval niet verwacht (wel gehoopt uiteraard). Maar omdat ik rustig en ontspannen was, het bad mijn huid goed week maakte en er niet onnodig is ingegrepen, was er niks aan de hand. Mijn medische indicatie was mogelijk teveel bloedverlies omdat ik weken voor de bevalling bloedverdunners had gebruikt. Ik ben nog geen 400 ml verloren, dat kon de zeer ervaren vk ongeveer schatten nav de kleur van het water. Mijn eerste, ingeleidde bevalling daarintegen was een hel. Een eenzame, vreselijke hel met complicatie op complicatie, ik heb er nog last van mentaal Dus heel bewust gekozen om het de laatste keer heel anders te doen.