Ik hoop dat jullie de tijd willen nemen om dit te lezen en om eventueel wat tips en meningen te kunnen geven. Mijn vriend is zelfstandige en wij hebben samen een baby'tje van 6 maanden. Sinds kort zit hij (weeral) in de pinarie met zijn personeel wat dus wilt zeggen dat hij constant moet meewerken. Hiervoor had hij altijd 2 dagen in de week vrij. Als hij vrij had besteedde hij ookal niet veel tijd in onze baby. Hij speelde niet echt met haar want hij weet niet wat hij moet doen zegt hij.. dus eik was alsnog constant met haar bezig. Nu werkt hij elke dag 7/7 van smorgens tot savonds. Hij ziet haar smorgens max 5 minuten en savonds ligt ze meestal al in haar bedje als hij thuis komt. Ik zorg dus helemaal alleen voor haar en heb ook geen hulp van buitenaf. Ik krijg momenteel ook niet veel loon en hij betaald vrijwel bijna alles hier (behalve eten en benodigdheden die doe ik) Ik ben natuurlijk ontzettend dankbaar daarvoor maar de laatste tijd erger ik me zo hard.. Hij is constant maar aan het werken (want hij heeft onbekwaam personeel die niet veel zelf kunnen) en ons dochtertje ziet hem dus echt bijna nooit. Als hij thuis komt zit er ook niet veel in hem. Hij drinkt zijn biertje en gaat tv kijken. Hij zegt dat ik hem niet steun en dat ik geen begrip heb voor zijn harde werk. Vandaag ben ik een gesprek aangegaan dat ik hem wel begrijp, hem wil steunen,.. maar dat ik dit gewoon ook langs de andere kant verwacht. Want hij denkt dat hij alleen hard werkt. Hij denkt dat hij alleen moe is. Hij denkt dat hij alleen de hele dag bezig is.. Maar ik zorg 24/7 voor onze baby. Ik ben constant met haar bezig als ze wakker is, als ze eventjes slaapt ben ik bezig met opruimen, kuisen, de was, de strijk, dingetjes die moeten gedaan worden. Ik ga altijd alleen naar al haar afspraken. Ik neem haar altijd overal mee naartoe. En hij heeft hier geen begrip voor, hij denkt dat het niks voorstelde. Ik zei hem ook dat ik het jammer vond dat hij zijn dochter nooit ziet. En dat hij alleen maar met werk in zijn hoofd zit. Ook heb ik hem gezegt dat ik boos was toen mijn suiker gisteren nacht laag stond en ik dringend iets moest nemen. Ik was toen onze baby haar flesje aan het geven. En in de plaats van dat hij zegt" ik neem even over ga jij jouw verzorgen" draaide hij zich om en ging verder slapen. Na ons gesprek werd hij kwaad. Hij begreep niet dat ik zoiets kon zeggen. Hij begrijpt nog steeds niet dat ik ook heel veel doe. En dat er meer is dan werken alleen. We hebben nu ruzie en langs de andere kant voel ik me schuldig want ik weet dat hij hard werkt en moe is. Alleen wil ik ook dat hij beseft wat ik doe en dat ons dochtertje ook haar papa nodig heeft..