Nu ik lees hoe het vroeger bij jou is gegaan snap ik je gevoel wel beter. Anderzijds denk ik dat hij dus gewoon zo altijd is geweest. Jij vraagt niets van hem en hij weet niet dat je iets verlangd. Praten is dus de enige optie om van je gevoel af te komen. Een goed gesprek waarin eerlijk wordt gepraat zal je meer opleveren als zijn fysieke aanwezigheid op het feestje.
Was jouw oma zijn moeder? Dan heeft hij die vakantie misschien juist even hard nodig? Ik zou noemen dat je het jammer vindt dat hij dan op vakantie is/dat je hem juist nu heel hard zult missen bij dit moment, maar ook ruimte bieden voor zijn stuk. Dat moet er beide kunnen zijn en ruimte kunnen krijgen.
Het gesprek luchtte inderdaad op. Ik ben nog wel een emotionele achtbaan, maar dat komt natuurlijk ook door het verlies van oma. Dat kost ook gewoon tijd. Ze was ziek en op en we hebben uitgebreid afscheid van elkaar kunnen nemen, maar desondanks voelt het wel alsof ik mijn moeder kwijt ben. X11 nee hoor ze was zijn niet moeder. Hij schitterde trouwens ook op de begrafenis met zijn afwezigheid, maar daar had ik minder moeite mee. Daar kun je van te voren lastiger rekening mee houden dan een feest wat elk jaar op dezelfde dag is.
Mijn moeder heeft zoiets ook een keer gedaan. Op de eerste verjaardag van onze tweede zoon was ze op vakantie. Ik voelde me daardoor ook gepikeerd. Uiteindelijk heb ik het wel gezegd, dat ik dat jammer vond. Ze had zich niet gerealiseerd dat ik het belangrijk vond. En toen was het voor mij ook klaar en heb ik me er verder niet druk meer over gemaakt. Inmiddels maakt het me niet zoveel meer uit. Ze hebben 6 kleinkinderen en zijn nogal vakantievierders, dus het is wel te verwachten dat ze hier en daar een verjaardag missen.
Een relatie is niet afhankelijk van het feit dat je vader een keertje niet op de verjaardag komt. Verjaardagen zijn een soort van verplichte nummers, iedereen moet maar op komen draven. Valentijn en dergelijke... verzin het maar. Maar het allerbelangrijkste wordt vergeten, hoe men TUSSEN die feestdagen met elkaar om gaat. DAT is wat telt. Jammer, maar meer dat dat is het ook zeker niet. De andere dingen die spelen zij belangrijker. Je voelt je onzichtbaar voor hem. Hij neemt het ervan geloof ik met zijn leven. Je hebt weinig van hem verwacht zeg je en ik denk dat het dat precies is: je kunt weinig van hem verwachten, omdat hij weinig te geven heeft. Je kunt het hem vertellen, maar je kunt hem niet sturen. Wat hij ermee doet is aan hemzelf.
Ik zie ook het probleem niet bij mijn man ze familie vieren ze niet eens verjaardagen dus hier altijd alleen mijn familie kan er niet wakker van liggen
Op zijn manier probeerde hij wel zijn begrip te tonen, al gaat dat behoorlijk onbeholpen. Erg empathisch wil ik hem niet noemen, maar dat kan hij ook echt niet. Hij geeft zelf ruiterlijk toe dat hij egoistisch is en daar kan ik hem ook geen ongelijk in geven . Hij realiseert zich nu wel hoe belangrijk deze dag voor mij is en dat het voor mij meer betekenis heeft dan het vieren van de verjaardagen. Ik vind voor wat er in zijn mogelijkheden ligt dat hij wel echt zijn best heeft gedaan. Ik weet dat hij zich schuldig voelt, want hij is vandaan van alles aan het regelen geweest voor en of ander klusproject van hem en mijn man. Dat is typisch zijn manier om het goed te maken en dat kan ik ook wel waarderen .
Ik heb hierover even moeten nadenken, maar over wat er tussen de feestdagen gebeurt ben ik eigenlijk heel tevreden. We leiden beiden ons eigen leveren accepteren dat ook van elkaar. Het gaat mij in dit geval toch wel echt om dit feest. Kerst etc. en andere feestdagen vind ik niet belangrijk, maar deze dag wel. Ik denk dat ik hier ook een andere betekenis aan geef dan de meesten. Wij geven een keer per jaar een heel groot knalfeest met alles er op en eraan onder de noemer verjaardagsfeest, maar er zit veel meer achter. Voor mij is het een hele bijzondere dag en dat zal deze keer extra emotioneel worden. Juist daarom is het voor mij belangrijk dat mijn vader er is. Op deze dag heb ik behoefte aan zijn steun en niet omdat ik vind dat hij op elke verplichting moet komen opdraven. Ik denk dat het niet gaat om het komen opdraven op een verjaardagsfeest, maar dat ik op deze ene dag van het jaar zijn steun vraag en zelfs dat niet mogelijk blijkt te zijn. Na ons gesprek van gisterenavond verwacht ik dat het volgend jaar helemaal goed gaat komen. We van er voor nu een mooi feestje van maken en speciaal voor oma gaan we de champagne ontkurken. Dat had ze vast kunnen waarderen