kmoet bekennen dat ik dus ook een ex man heb die het precies andersom doet.... Kan er niet teveel over kwijt nu want je weet maar nooit of iemand meeleest en denkt verrek dat gaat over....hem..... Maar ik heb dus wel een keer de politie die kant op moeten laten gaan omdat ik niet eens wist WAAR mijn dochter was. Was in de vakantie. Politie heeft het adres gevonden na aanleiding van een telefoonnummer en hebben ene huisbezoek gedaan. Dochterlief sliep gelukkig al en was alles goed mee. Maar het is echt dood eng als je niet weet waar je kind is,want ex man wou dit absoluut niet zeggen,en de telefoon word niet opgenomen en kreeg dagen lang mn kind niet aan de telefoon,en als ik belde kreeg ik het kind van zijn vriendin aan de lijn...... Niet mijn kind maar HAAR kind (of hun kind....) Maar mijn kind had ik al even niet meer gesproken,werd echt bij mij weggehouden. En tot de dag van vandaag als de dood voor alles wat met HEM te maken heeft. Dus het zijn niet alleen de vrouwen die zo kunnen doen,mannen kunnen er ook wat van!
De wet is zeer zeker niet krom. Ik heb er een paar jaar geleden voor mijn toenmalige deeltijd-opleiding een paper over geschreven en de nederlandse wet voorziet in een aantal mogelijkheden om in dergelijke situaties de moeder te dwingen mee te werken (uit mijn paper): Helpen deze maatregelen niet, dan kunnen de volgende juridische en strafrechtelijke maatregelen genomen worden[1]: het opleggen van een dwangsom[2], uitvoering van de omgangsregeling met hulp van de sterke arm[3], Onder Toezicht Stelling van de ouder die de omgangsregeling frustreert[4] en lijfsdwang.[5] Ook kan de niet-verzorgende ouder bij de rechtbank een verzoek tot gezagswijziging[6] of een verzoek tot schorsing van verplichting tot betaling van alimentatie[7] indienen. [1] MLCC de Bruijn Lückers en P. Vlaardingerbroek, Praktijkboek scheidingsrecht,deel 3, Elsevier Juridisch s Gravenhage, vanaf 1995, pag. 15-26. [2] Wetboek voor Rechtsvordering, art. 116a. [3] Burgerlijk Wetboek, art. 3:1999. [4] Burgerlijk Wetboek, art. 1:245 lid 1. Slechts in het geval dat de zedelijke of geestelijke belangen van het kind ernstig bedreigd worden of de gezondheid in gevaar is. Bovendien alleen als andere middelen gefaald hebben (Burgerlijk Wetboek boek 1, art. 4 titel 14.) [5] Wetboek voor Rechtsvordering, art. 587 sub 2. Ultimum remedium, vanwege art. 5 EVRM. [6] Burgerlijk Wetboek, art. 1:253o, lid 1. [7] Burgerlijk Wetboek, 6:52, 1:157, 1:401. Zelden toegepast, omdat alimentatie geen kijkgeld is. Dat deze maatregelen zeer geregeld niet toegepast worden, ligt enerzijds aan rechters die denken dat dit niet in het belang van het kind is. En anderzijds is het vaak de politie zelf die weigert mee te werken aan het uitvoeren van deze maatregelen. Maar de nederlandse wet voorziet er dus zeer zeker WEL in!!!!
Verwijderd kon nog gelukkig. De qoute mag wat mij betref ook weg. Als dat nog mogelijk is. Echt een reactie van mij van oeps
Pnirmal, rozemarijke wil je de les niet lezen Ze geeft alleen aan de de wet wel klopt, alleen dat rechters vaak anders handelen... Tenminste zo begrijp ik het
hahahahhahahahahhahahaaha sorry moest even lachen (moest ook even kinderachtig doen als we toch bezig zijn )
Jeetje wat een ontzettend kinderachtige reactie! Rozemarijke geeft enkel informatie (die overigens helemaal juist is) en ik lees nergens dat ze jou de les wil lezen hoor. Ze beschikt duidelijk over betere informatie dan jij (wat dit onderwerp betreft) en misschien moet je je daar gewoon even in verdiepen en kijken of je er je voordeel mee kunt doen. En wil je dat niet, dan doe je het niet. Maar datgene wat jij verkondigt op pagina 1 van dit onderwerp klopt in ieder geval niet.
Dat zal best. Maar heb het gewoon een paar keer gezien bij andere waar bij het niet lukt. Dan is de info niet onwaar. Ik weet ook wel dat je naar de rechter kan ect ect en dat de wet wel er naar is maar het gebeurt te vaak dat die niet word uit gevoerd. En ja dat vertelt rozemarijn in haar bericht dat weet ik. Maar ik voel er een ander toon in dan misschien bedoeld was. Rozemarijn alvast. Toen ik dit berichtje verzond had ik eigenlijk al spijt en voelde aan mijn teen water al aan dat het on terecht was. Je zult het vast goed bedoelen.
Een vriend van mij heeft ook maanden zn kinderen niet 'mogen' zien van zn ex. Terwijl er ouderschapsplan/omgangsregeling en alles was. En de rechter er al een paar keer aan te pas was gekomen dat ze echt de kinderen gewoon mee moest geven aan papa. Maar ze deed het niet. Stond hij daar voor de deur op zijn dag en de kinderen stonden achter de deur te huilen want mama stond te gillen dat ze niet mee mochten. Hartverscheurend! Gelukkig lijkt ze nu enigszins bijgedraaid te zijn en gaat het weer goed, maar voor hoelang? Triest...
in theorie, de praktijk is echt heel anders. je moet heeeeeel veel geld een heeeeeeel lange adem hebben en dan nog... zelfs al doet de rechter uitspraak in het voordeel van de vader, wordt het vaak nog niks. als moeder bepaalde redenen heeft om de omgang te saboteren zal ze zich met hand en tand blijven verzetten en helaas staan ze dan vrij sterk en kunnen ze de boel heeeeeel lang rekken en aanhouden en dwarsbomen.vaak met instanties op hun hand of desnoods betalen ze nog liever de boetes dan de omgang te laten plaats vinden. vaak komen dit soort dingen pas met de puberteit (of zelfs erna) in een andere versnelling omdat het kind zelf dan mee gaat spreken en zelf naar vader op zoek gaat, desnoods buiten moeder om. wil je echt steun en goede informatie over de ins en outs omtrend dit onderwerp dan zou ik je verwijzen naar de site voor alleenstaande ouders. ik mag de link hier waarschijnlijk niet neerzetten. daar zitten heel wat papa's in dezelfde omstandigheden en daar is heel wat meer kennis in huis dan hier. je broer zal er wel zelf lid van moeten worden (is een besloten betaalde site). jij kunt alleen in het algemene gedeelte.
Al goed Wat je zegt klopt: de wet, die er dus gewoon echt voor is, wordt veel te vaak niet uitgevoerd! Daarom heb ik destijds de betreffende paper geschreven voor school, uit onvrede dat er wel wetsvoorzieningen zijn, maar dat rechters of agenten die gewoon niet toepassen, want 'dat zou slecht zijn voor het welzijn van de kids'. In mijn paper heb ik literatuuronderzoek gedaan naar de vraag of dat wel waar was, en daar kwam uit dat het op lange termijn voor kids veel schadelijker is om langdurig geen contact met 1 van beide ouders te hebben. En dat een korte periode van stress door bijvoorbeeld politieagenten die je een paar keer bij je moeder op komen halen om je naar je vader te brengen, dus veel en veel minder schade oplevert dan het langdurig niet zien van je vader, (want meestal is het de vader die dan uit beeld raakt, alhoewel je de laatste tijd ook steeds meer hoort van moeders die door de vader buitenspel worden gezet ). Maar rechters en agenten snappen dat vaak niet.... en denken heel erg korte termijn: agenten die je op moeten komen halen, (ook al komen ze in burger!), dat kan niet goed zijn voor een kind. Nee, klopt, maar wat nog veel slechter is, is om je vader jaren en jaren niet te kunnen zien! Mocht er trouwens iemand zijn die wel belang heeft bij de inhoud van mijn paper, om haar zaak kracht bij te zetten, PB me dan je mailadres even, dan mail ik je de paper! Daar staan zowel de juridische kant als de (ontwikkelings)psychologische kant in beschreven, dus als ik er iemand mee kan helpen: graag!
Wij zijn 5 jaar bezig geweest met vechten voor mijn vriends dochter, wij vochten tegen jeugdzorg omdat ze minderjarig was toen dochter werd geboren en ze stond zelf ook al, al haar hele leen onder jeugdzorg. Rechtzaken geweest, onderzoeken geweest, uitspraak geweest dat mijn vriend dochter mocht zien. In eerste instantie onder toezicht om het op te bouwen na een halfjaar weer voor de rechtbank verschijnen. Bezoekregeling onder toezicht eerst verlengt voor eene halfjaar na die tijd moest er een andere regeling komen. Jeugdzorg had er gewoon lak aan en is op uitgelopen dat er verlenging zou komen van ondertoezicht bezoeken tot eind 2012. Mijn vriend heeft er toen de bijl mee begraven want hij trok het niet meer om te zien hoe zijn dochter kapot ging elke keer in dat kamertje dat ze niet mee mocht, geen gezonde situatie voor een 6 jarige meid. De eerste 3 jaar kwamen we er nog wel redelijk uit maar inneens was het over en vandaar via de rechtbank gegaan. Moeder wou niet meer en zo simpel is het, moeder verzon gewoon leugens van mishandeling e.d zelfs dat mijn vriend MIJ verkracht heeft en zo onze dochter is verwekt en jeugdzorg gelooft het ook nog! Ze is al 6 jaar bezig ons leventje kapot te maken wat haar neit lukt en nu is ze zelfs zo erg dat ze haar dochter manipuleert en bedreigt, helaas gelooft jeugdzorg ons niet en is het verkeken het is nu dus afwachten tot ze 12 word. Zoek een goeie advocaat!
Wat ook even goed is om te weten: 50-75% van de beschuldigingen van misbruik of mishandeling nadat een echtscheiding plaats heeft gevonden, is VALS! Als je in een rechtszaak terecht komt, laat je advocaat dan alsjeblieft heel erg veel nadruk op die cijfers leggen! Jeugdzorg speelt hier elke keer vreselijk vreemde rollen in, onbegrijpelijk! Mijn schoonzusje heeft te maken met een ex die wel degelijk, (gewoon live voor de webcam, ze zag het gebeuren terwijl ze skypte met zoonlief! Opgenomen en teruggespeeld voor jeugdzorg), z'n kind slaat om niks en in haar geval ging jeugdzorg buiten haar om een omgangsregeling treffen met haar ex.... Dan weer wel... Snap jij het nog, dan snap ik het ook.... Niet dus
Meiden allemaal bedankt voor jullie reactie, meedenken en meedeleven. Mijn nichtje is 3 jaar oud. Mijn broertje is inderdaad al bezig met een advocaat maar zoals hier al eerder opgenoemd is, kost het heel veel tijd, energie maar vooral geld. Ik hoop dat hij het ooit voor elkaar krijgt om zijn dochter te leren kennen. Nogmaals meiden, bedankt!
Pfff, wat verschrikkelijk al die verhalen!! Moet er niet aan denken dat ik mijn eigen meisje niet meer mag zien!! Pfff, echt heel erg!! Succes!!
vind het echt belachelijk wat je als vader moet regelen om gezag over je kind te krijgen, wat een onzin zeg.. eerst hebben me vriendin en ik de kleine erkend, toen mocht ZIJ bepalen of ze het ermee eens was of het kind mijn achternaam zou krijgen. nou dan heb je nu het ongeboren vrucht erkend, dus ik erken de VADER te zijn.. dan wordt het prinsesje geboren en geef je het aan bij de gemeente.. klaar denk je? nou mooi niet... nu heb je als vader alleen de plichten, zou er wat met je vriendin gebeuren heb je geen poot om op te staan en krijg je niet eens automatisch voogdij of als je uit elkaar gaat met je vriendin heb je ook alleen de plichten en heb je geluk als zij het toelaat dat je je kleine mag zien.. alleen rechtelijke stappen zijn dan nog mogelijk.. dus na het erkennen moet je 'gezamelijk gezag aanvragen' en als je dat hebt gedaan ben eindelijk een erkend voogd/ouder van het kind en heb je bijna gelijke rechten. een bevriend ex-stelletje waarvan de vader niet het gezamelijk gezag had aangevraagd zit nu met de gebakken peren, nu ze uit elkaar zijn.. ze werkt hem zoveel mogelijk tegen en dat vind ik dus belachelijk.. als vader heb je veels te weinig rechten, alsof het niet ook ons kind is!