Lieve allemaal, Ik heb een hectische tijd achter de rug, onder andere het overlijden van mijn vader 24 juli. In mei 2016 heeft mijn vader een herseninfarct gehad waardoor hij niet meer thuis kon wonen, hij was rolstoel-afhankelijk, incontinent en hij had vasculaire dementie ontwikkeld. Doordat hij in een rolstoel zat en steeds in dezelfde houding zat heeft hij decubitus (doorligwonden) gekregen op zijn enkels en hiel. De wonden werden uiteindelijk zo erg dat het verpleeghuis hem doorstuurde naar de wondverpleegkundige van het ziekenhuis. Zij schrok van wat ze zag, de wonden waren al in een vergevorderd stadium. Hij werd doorgestuurd naar de vaatchirurg om te kijken tot hoever de bloedsomloop in zijn benen nog goed waren omdat er al sprake was van amputatie. Tot de knieën zouden zijn benen afgezet moeten worden maar de arts raadde dat af, gezien zijn slechte (geestelijke) gezondheid en leeftijd. De kans was aanzienlijk dat mijn vader zou overlijden op de operatietafel, of hij zal het overleven en zou dan elke dag vanwege zijn dementie opnieuw worden geconfronteerd met zijn geamputeerde benen, óf hij zou geestelijk nog slechter uit de narcose kunnen komen. Dus werd er besloten om het zo te laten met het risico dat de wonden zo erg zouden ontsteken dat hij zou overlijden aan bloedvergiftiging. Het verpleeghuis werd door het ziekenhuis op de vingers getikt: ze hebben de wonden verwaarloosd, slechte wondverzorging, en ze hadden voorzorgsmaatregelen moeten treffen, denk hierbij aan speciale matrassen en aangepaste rolstoel om op die manier de druk op de wonden te verlichten. Als dat was gebeurd had er een hoop ellende bespaard kunnen blijven. Mijn man is een keer bij de wondverzorging geweest, er was een verpleegkundige van een andere afdeling, dus niet vaste verpleging die normaal de wondverzorging van mijn vader deed. Ze kon de handleiding (wat de wondverpleegkundige vooraf had geschreven over hoe de wond verzorgd moest worden) was kwijt, uiteindelijk vond ze de informatie in de EPD (elektronisch patienten dossier), ze constateerde dat de materialen die op de wonden zaten niet het materiaal was die de wondverpleegkundige had voorgeschreven. Ook werd de wond “schoongespoeld” met kraanwater terwijl dit moest met gedestileerd water. Niet om over naar huis te schrijven dus. Mijn vader is een maand na het ziekenhuisbezoek overleden aan infecties aan de wonden. Ik heb dit een paar maanden laten bezinken en nu vraag ik me ineens af of ik hier juridisch iets mee kan? Ik weet dat ik mijn vader er niet mee terug krijg, maar ik hoop te kunnen voorkomen dat iemand anders hier in de toekomst aan overlijdt. Groetjes, Marleen
Jeetje, wat een vervelend verhaal... Mijn schoonvader heeft 5 jaar in vegetatieve toestand doorgebracht en in die periode heb ik gemerkt dat er in een verpleeghuis niet altijd de juiste kennis voorhanden is. De inzet was er wel, maar sommige dingen hadden bij hem ook anders kunnen gaan. Ik weet niet of je zelf contact had met het verpleeghuis in de tijd dat je vader er zat, maar ik zou eerst daar in gesprek gaan. En duidelijk aangeven wat je niet lekker zit. Wellicht krijg je dan al antwoorden. Juridisch weet ik het niet, maar ik denk dat het voor jouw eigen verwerking erg belangrijk is het goed te kunnen afsluiten, op wat voor manier dan ook. Sterkte daarmee.
Jeetje wat heftig Ik werk zelf in de zorg en als ik dit lees word ik zo boos. Normaal gesproken krijg je ongeveer 6 weken naar het overlijden van een dierbare een uitnodiging voor een afsluitend gesprek. Zo kun je aangeven wat jullie fijn en niet fijn vonden. Vind het heel bijzonder dat dit nog niet is gebeurd. Ik zou zeker een klacht indienen Als het mijn vader was geweest waren ze met mij nog niet klaar geweest
Dank je wel, Evvie. Ik was eerste contactpersoon, dus ik had regelmatig contact met het verpleeghuis. Ik ga sowieso het zorgdossier van mijn vader opvragen en kijken wat daar allemaal in staat voordat ik eventueel juridische stappen onderneem.
Voor zover ik weet wel Bij ons gebeurd het altijd , of mensen nou een maand of een paar jaar in zorg zijn geweest. Helemaal in dit soort gevallen lijkt het mij zeer gepast om hier met familie nog eens op terug te komen.
Jeetje. Ik werk in de zorg en ik schrik hier toch wel van. Juist op een verpleegafdeling met somatische/dementerende cliënten is het zo belangrijk om alert te zijn op decubitus en preventieve maatregelen in te zetten! Ook op mijn werk is het normaal om na 6 weken een afsluitend gesprek te voeren om de zorg te evalueren en zodat de familie de gelegenheid heeft om vragen te stellen mochten zij die hebben of eventuele minpunten/klachten aan te geven. Vind het echt heel kwalijk hoe dit is gelopen. Het is algemeen bekend dat rolstoel gebonden cliënten een hoger risico op decubitus lopen. Hij had ook geen AD matras of wisseldruk matras? Waar ik aan denk... neem eerst eens contact op met de afdeling. Vraag waarom er geen afsluitend gesprek is geweest. Vraag zijn dossier op en aan de hand van dit dossier kun jij je vragen op papier zetten. Deze kun je aan je destijds aanspreekpunt op de afdeling stellen. Voel je je daar niet prettig bij, neem contact op met het afdelingshoofd en plan hier een gesprek mee. Wordt je hier niet wijzer van en voel je je niet gehoord en wil je er graag iets mee doen, dan zou je contact op kunnen nemen met de inspectie en hier informatie inwinnen. Wat ook raadzaam is, is om zijn medisch dossier bij zijn behandelend arts op te vragen. Heel veel succes en sterkte!!
Dank je wel, Popidepi! Ik ga morgen gelijk bellen. Zo gek dat we geen uitnodiging hebben gehad voor een afsluitend gesprek. En behandelend arts bedoel je de huisarts van het verpleeghuis of de vaatchirurg van het ziekenhuis? Hij had geen wisselmatras die automatisch de druk verandert. Die bedoel je toch?
Poeh, ik schrik hier ook wel van. Ik zou vragen om een gesprek met de SO (specialist ouderengeneeskunde), eventueel via de klachtenpersoon van het verpleeghuis. Heel veel sterkte met dit verlies, hopelijk vind je een manier om dit goed af te kunnen sluiten voor jezelf.
Wat erg voor je vader en voor jullie. Of je daadwerkelijk juridisch wat voor elkaar krijgt weet ik niet...maar realiseer je dat de organisatie de beste advocaten kan inhuren en een jarenlange strijd zonder teveel financiële gevolgen kan volhouden. Heb jij de energie en de middelen om die strijd aan te gaan? Wat wel kan is met het dossier, de zorgplannen en rapportages kijken "wie" de fout is ingegaan of niet heeft gehandeld op het moment dat het moest. Is dit een verpleegkundige of arts dan kan het tuchtrecht nog een oplossing zijn. Verzorgenden vallen niet onder het tuchtrecht Het aanwijzen van 1 of meer schuldigen en deze persoonlijk via het tuchtrecht ter verantwoording roepen heeft denk ik meer kans dan een hele afdeling of het hele huis aansprakelijk stellen. Ik wens je sterkte.
Onder wat viel je vader nog een huisarts of een specialist ouderengeneeskunde?.. is het laatste geval zal deze de gene zijn die ook eindverantwoordelijke was voor je vader... en bij ons zou de SOG minimaal wekelijks zelf de wonden beoordelen...dus mocht je een gesprek aanvragen zal ik dit zeker met de sog doen... Wb een huisarts die staan er wel een stukje verder vanaf maar ook deze hebben een verantwoording in dit verhaal.. dus zeker een gesprek met arts en teamleiding sterkte
Jee, wat een naar verhaal. Ik kan me voorstellen dat je hier stappen in wilt ondernemen. Het lijkt me goed om het dossier op te vragen en om er achter te komen wie welke taken uitvoerden en wie verantwoordelijk waren voor wat. Bijv. ook hoevaak de verpleeghuisarts je vader zag. Als je met ze in gesprek gaat, dan neem in elk geval iemand mee die je kan ondersteunen.
Wat heftig zeg! Werk ook in de zorg in een verpleeghuis met ouderen die dementie hebben. En wat schrik ik hiervan zeg! Ik zou zeker stappen gaan ondernemen. Zodat er goede preventie daar gegeven gaat worden, om decubitus te voorkomen. Verdrietig om te lezen, dat je vader hierdoor is komen te overlijden. Gecondoleerd en heel veel sterkte met dit verlies. Wij bieden ook altijd een evaluatie gesprek aan bij familie. Vreemd dat, dat bij jullie niet gebeurd is.
Het lastige nu is wel dat je het medische dossier van je vader niet heel gemakkelijk meer kunt inzien. Dat zou echt via een advocaat aangevraagd moeten worden bij de rechter.
Allereerst gecondoleerd. Ook ik werk in een verpleeghuis en schrik erg van je verhaal. Het klinkt alsof de zorg en arts de kantjes er vanaf hebben gelopen. Bij ons is het gebruikelijk dat er elke week een artsevisite gelopen wordt en er dan naar dit soort problemen gekeken wordt en dit strikt wordt bijgehouden in ons zorgdossier (hix). Wij hebben op elke unit een EVV'er (eerst verantwoordelijke verpleegkundige) en een vaste arts. Ik zou eerst een gesprek aangaan met de arts en deze EVV'er of teamleider. Procederen tegen dit soort instellingen is bijna niet te doen. Wat je wel kan doen is na dat je je conclusies hebt getrokken een recensie over het verpleeghuis en de arts op zorgkaartnederland.nl schrijven. Zo kunnen andere wel voor een 2e keer nadenken of ze wel of niet in zee gaan met deze instelling. Ben benieuwd hoe het afloopt, heel veel sterkte iig!
Bedankt lieve meiden, voor alle adviezen. We gaan morgen bellen met het verpleeghuis om te vragen waarom er geen afsluitend gesprek is geweest en of we die alsnog kunnen krijgen, en dan zal het balletje wel gaan rollen. Ik begrijp nu ook dat ik juridisch eigenlijk niet veel kan. Maar ik wil antwoorden zodat ik het kan afsluiten én ik wil proberen te voorkomen dat dit in de toekomst bij andere mensen gebeurt. Ik zal jullie tips zeker onthouden. Liefs, Marleen
Ik dacht dat het zorgdossier werd bijgehouden door het verpleeghuis, dagelijkse verzorging, wondverzorging etc. En medisch dossier is op te vragen bij behandelend arts, dacht ik. Maar misschien heb ik het fout hoor.
Klinkt logisch wat je zegt. Maar dan nog denk ik wel dat daar een beroepsgeheim op zit. Ook daar in staan hele persoonlijke dingen. Maar ook ik kan het mis hebben natuurlijk. Succes meid. En gecondoleerd nog. Je vader verliezen is erg genoeg. Niet te bevatten hoe het voor jou in deze situatie zal zijn.