Wat is het beste voor mijn dochtertje (1)?

Ik zou het denk ik wel een kans geven, zodat je dochter toch haar vader kan leren kennen. Maar dan wel goede afspraken maken en dat hij zich daar dan ook aan houdt. Niet dat hij dan weer eens één keer per week contact heeft en dan weer je dochter een half jaar links laat liggen. Kinderen moeten wel weten waar ze aan toe zijn.

 

Ik zou het toelaten zo lang er te spreken valt met hem en er duidelijke afspraken gemaakt worden (en gerespecteerd worden!).

Ik zou er niet persé een wekelijks onderonsje van maken, maar hij moet zich wel af en toe laten zien zodat je dochter hem wel kent.

Nu lijkt ze mij overigens ook nog vrij klein voor echte uitstapjes zonder jou - met hem. Ze kent hem nauwelijks en ze is nog heel jong.
Niet dat hij haar niet zou mogen zien, maar ik zou dus in begin enkel dingen doen waar jij bij bent. Kan je nog altijd zien hoe het loopt en of hij op termijn er alleen mee op stap gaat.


Maak hem wel duidelijk dat jij een nieuw leven hebt, met een nieuwe partner en over een paar maanden kennelijk nog een broer of zus voor je dochter. Dat hij dus niet moet riskeren om daar tussen te komen of zich dingen in zijn hoofd te halen van je terug te willen en dergelijke.
Het is al erg genoeg dat hij je heeft laten zitten tijdens je zwangerschap en dat je dochter van hem niet geboren moest worden. Dat hij haar nu wel aanvaardt is natuurlijk wel positief . Maar blijf dus voorzichtig.

 

Dit vind ik lastig. Hij geeft zelf aan dat hij 'af en toe' wilt. Voor een klein kind houdt dit in dat hij een vreemde voor haar blijft. Het beste voor je dochter zou in dat geval zijn dat er een bekende (jij of neutraal iemand) erbij is die ze goed kent en dat de eerste tijd de afspraken kort zijn. Ik zou langzaam aan beginnen en eerst de kat uit de boom kijken. Is hij serieus? Gaat hij goed om met de kleine? Kunnen jullie goed met elkaar overweg (voor je dochter)?

Als alles goed gaat kun je verder uitbouwen. Ik zou zelf de voorkeur hebben aan een vaste dag, bijvoorbeeld de eerste zaterdag van de maand. Als je denkt dat het een tijdelijke interesse is dan kan je hem vragen om een verslag van de dag te schrijven in een schriftje. Zo heeft je dochter later iets om terug te lezen en jij hebt een beeld van wat hij met haar doet.

Voorkom dat er een rechtszaak komt want geloof me dat kost heel veel geld, energie en het brengt jullie alleen nog maar verder uit elkaar! Alimentatie staat los van 'bezoekrecht' en kan je gewoon vragen.

 

Hij wil af en toe de lusten maar niet de lasten. ..

Hoe betrouwbaar is die dan wel niet?

Wat een looser...

 

Mee eens, ik zou er ook écht niet akkoord mee gaan. Denk dat jouw dochter meer heeft aan een stabiel vaderfiguur in haar leven, wat in dit geval dus je vriend is.

 

Wat rot voor je vriend zeg, hij heeft jou met baby en al geaacepteerd en wil met jullie 1 gezin vormen, komt die vent weer om de hoek kijken! Natuurlijk is hij zelf de biologische vader niet, maar ik zou er niet zomaar in mee gaan als je al een vriend hebt die er wel voor wil gaan. Wat is dan de meerwaarde van dat biologische stuk? Is dat een basis om je kindje met hem mee te laten gaan?

 

Ik kan me voorstellen dat een kind uiteindelijk toch wil weten wie de biologische ouders zijn. Ik denk dat het dan fijner is om die persoon altijd al in je leven te hebben gehad, dan ineens met de naamvan een wildvreemde geconfronteerd te worden. In het belang van je dochter lijkt het me dus niet verkeerd om af en toe contact toe te staan.
Wel onder strikte voorwaarden: hij is 'maar' een 'vriend van de familie' en heeft dus niks over haar te vertellen. Hij probeert ook niet tussen jou en je nieuwe vriend te komen of tussen je dochter en haar vader. De komende jaren zou ik haar ook zeker niet alleen met hem op stap laten gaan.

 

Ik kan me best voorstellen dat een kind wil weten met wie hij of zij biologisch gezien verwant is, maar in deze situatie lijkt me dat voor het meisje zelf echt niets toe te voegen. Ze is net een jaar, er loopt straks een tweeling in huis rond die de vriend van TS wél 'papa' noemen, terwijl haar 'papa' iemand is die ze af en toe een keer ziet, als hij daar toevallig zin in heeft, in plaats van de man die de zwangerschap van TS heeft meegemaakt en die vanaf de eerste dag voor het meisje zorgt. Lijkt mij alleen maar verwarrend. Je hoeft echt niet te verzwijgen dat er ergens op de wereld nog een figuur rondloopt wat een zaadcel gedoneerd heeft, want daar komt het op neer, en dat er dus een biologische band is met iemand anders, maar een kind haar biologische vader als 'suikeroom' laten zien, maar niet als echte vader, zoals de ex van TS wil, lijkt me echt niet 'fijn'.

Wij hebben gelukkig nooit in de situatie gezeten dat mijn ex het ineens in z'n hoofd haalt om contact te willen, maar Damiën weet wél dat het zaadje waarmee hij gemaakt is, van een andere meneer komt. Ik denk dat dat een duidelijkere uitleg is, dan een 'suikeroom' in zijn leven, die later z'n vader blijkt te zijn.

 

Dit zou ik zelf niet eens willen. Welke vader wil nou een suikeroom zijn? Straks dan komt hij een paar keer en dan is de lol eraf. Dat maakt het alleen maar verwarrend.

 

Maar wat vertel je dan tegen je dochter over wie hij is? Ik vind absoluut niet dat alle kinderen bij hun vader vandaan gehouden moeten worden, zodra de ouders uit elkaar zijn, maar ik vind wel dat een vader álle verantwoordelijkheden moet dragen die bij 'vader zijn' horen.. Wat zegt je ex hier zelf eigenlijk verder over?