Hoi, Ik zal bij het begin beginnen voor de mensen die mijn verhaal niet kennen en omdat het op deze manier hopelijk het duidelijkst is. 3 jaar geleden werd ik zwanger. Ik had een korte relatie met de vader van mijn zoontje en deze man had al 2 kinderen bij een andere vrouw. In de tijd dat ik zwanger was is hij weer terug gegaan naar de moeder van zijn kinderen en heeft hij haar nooit iets over mijn zwangerschap vertelt. Toen zoon was geboren is hij af en toe langs gekomen om mijn zoon te zien, maar zat er geen regelmaat in. Na een half jaar is de moeder van zijn andere kinderen er achter gekomen dat hij een zoon bij mij had en heeft ze hem laten kiezen tussen mijn zoon en haar. Hij heeft voor zijn zoon gekozen en ze zijn met ruzie uit elkaar gegaan.In diezelfde maand is ze weer zwanger geraakt waar ik mij verder niet over uit ga laten. Sinds het uit was tussen de vader van mijn zoon en de moeder van zijn andere kinderen wilde de vader van mijn zoon graag regelmaat in de omgang met zijn zoon. We hebben toen besloten dat hij zoon elke week een dag zag. Dit is anderhalf jaar goed gegaan.De "relatie" tussen mij en de andere vrouw was erg slecht. Ze verbrak ook elk contact met mensen waar ik toevallig ook contact mee had. Het maakte voor haar dan ook niet uit of dit toevallig tantes waren van haar eigen kinderen. Sinds 2 maanden is de vader van mijn zoon weer samen met die vrouw en begon hij steeds vaker af te zeggen. 3 weken geleden kwam hij zonder af te zeggen opeens niet meer opdagen en reageerde hij niet meer op berichten van mij. Ik heb hem dus al 3 weken niet meer gehoord en niet meer gezien. Mijn gevoel zegt dat hij weer heeft moeten kiezen tussen die vrouw en onze zoon en dat hij dit keer voor haar heeft gekozen. Het doet zo'n pijn en ik weet ook niet goed wat ik hier mee aan moet. Mijn zoontje vraagt steeds naar zijn papa en zegt dat hij papa mist. Ik hoop aan de ene kant dat hij weer bij zinnen komt en dat hij mijn zoon toch weer wilt zien, maar aan de andere kant ben ik er bang voor dat ik hem weer in het leven van mijn zoontje toe laat en dat hij dan weer uit het niks uit zijn leven verdwijnt. Wie heeft er ook ervaringen met een vader die opeens niks meer liet horen en hoe hebben jullie dit ervaren? Ik hoop dat alles duidelijk!
Jeetje wat een drama. Ik heb ook een zoontje van een gebonde man. Zijn fam is nog niet op de hoogte maar heb een soort van goede hoop dat dit wel goed komt. Alleen ook bang dat dan het contact met de kleine verloren gaat. In die zin geen ervaring maar ik hoop dat je zoontje niet beschadigd raakt hierdoor. Laat hem nooit het gevoel hebben dat hij niet mag bestaan. Ik zou toch proberen om er een keer langs te gaan als hij niet reageerd maar dan zonder je zoontje mee te nemen. Die andete vrouw maakt het hem knap lastig en jou ook. Maar hij zou daar boven moeten staan door duidelijk naar haar te zijn dat jullie zoontje ook zijn kind is en dat hij die ook wil zien. Dat is wel aan hem maar ik hoop echt dat hij wat ballen kweekt
Lastig! Gelukkig is zijn familie wel op de hoogte en heb ik wel gewoon contact met zijn moeder. Ik hou gelukkig onwijs veel van mijn zoontje, dus de kans is denk ik niet groot dat hij gaat denken dat hij niet mag bestaan. Mijn ouders zijn gelukkig ook helemaal weg van hem en hij op hen. Klopt, ik keur het absoluut niet goed wat die vrouw doet, maar hij is de schuldige. Het is zijn zoon en niet die van haar. Ik had dan ook veel van hem verwacht maar dit nooit. Ik hoop voor jou dat de familie van de vader van je kind ook snel op de hoogte is. Ik vond het in het begin onwijs moeilijk dat mijn zoontje een soort van geheim moest zijn voor de buitenwereld.
Ja ik heb het haar met kerst gevraagd, maar het enige wat ze zei was dat hij ziek was. Vervolgens zag ik een foto voorbij komen dat hij tweede kerstdag gewoon bij haar was, dus ik heb er mijn twijfels over.
Geen tips voor je helaas.. maar wat jij beschrijft is ook mijn angst voor de toekomst wat betreft mijn zoontje. Nu ligt het bij mij sowieso anders aangezien z'n vader maar 4x per jaar een weekend "hoort" te komen - en zelfs dat lukt hem niet; in 2015 1x totaal niet geweest, andere keer maar 1 dag ipv een weekend. Omdat hij zo grillig is ben ik geneigd het contact totaal te stoppen voordat mijn zoontje echt 't besef krijgt dat hij wordt "vergeten", maar weet niet of ik daar goed aan doe. Ik ben heel bang dat ik dan met rechtszaken etc te maken ga krijgen, wat me heel veel energie en geld gaat kosten omdat z'n vader dan bezoekrecht op gaat eisen hoogstwaarschijnlijk. De afgelopen jaren heb ik als heel onrustig ervaren door het aanwezig/afwezig, betrokken/geheel niet betrokken verhaal. Het is een vicieuze cirkel geworden.. en 't lijkt alsof ik die niet doorbroken krijg. Heb meerdere malen aangegeven wat voor onrust het veroorzaakt, en ook mijn angst uitgesproken over zijn gedrag en hoe het m'n zoontje zal beïnvloeden naarmate hij ouder wordt. Hij lijkt er totaal niet bij stil te staan en gaat op dezelfde tour verder en zegt bovendien méér contact momenten te willen.. terwijl hij zich al niet aan de 4 weekenden per jaar kan houden :/ Tja.. wat moet je met zoiets? Geen idee.. Dikke knuffel voor jou, en vooral voor je zoontje. Wat een nare situatie.
Jouw situatie lijkt mij ook onwijs moeilijk! Lastig he de juiste keuze maken? Aan de ene kant wil je jouw zoontje behoeden voor de teleurstellen in de toekomst, maar aan de andere kant weet je weer niet of het wel de goede keuze zal zijn. Bijzonder ook dat de vader van jouw kindje de 4 weekenden per jaar niet eens na kan komen, maar wel meer contact momenten hebben. Ik zal zulke mannen echt nooit begrijpen. Snap ook niet dat ze zelf niet in kunnen zien hoe dit is voor een kind. Bedankt voor de knuffel. Voor jou en je zoontje ook een dikke knuffel.
@Brinta; hoe is e.e.a. bij jullie geregeld? Staat die bezoekdag zwart op wit of niet? Weet niet of dat wat uitmaakt in deze.. misschien wel met het oog op te nemen beslissingen in de toekomst. Hoop voor jouw zoontje dat z'n vader toch snel weer een keer langskomt, zeker omdat hij er zo verdrietig over is. En indd.. vader van m'n zoontje is een uhm.. "apart" figuur met aparte redeneringen. Hij wil meer bezoekmomenten maar geen data vastleggen.. hij wil dus met zijn vingers kunnen knippen en dan op de stoep staan, zoiets. Ik zie niet hoe mijn zoontje en ik daarbij gebaat zijn. Het veroorzaakt onrust en onduidelijkheid en bovendien ben ik dan de boeman (en moet ik me verantwoorden) als ik zou aangeven dat het niet uitkomt. Bij een officiële bezoekregeling liggen ook data vast (toch? haha). Voor komend jaar ligt er niks vast omdat hij medewerking weigerde. Hij wilde meer bezoekmomenten. Ik vind dat hij zich eerst maar eens moet bewijzen.. dat ie zich maar eens aan die 4 momenten houdt! Toen kwam hij opeens met de optie van mediation maar gaf tegelijkertijd aan dat als zij het met mij eens zijn wat betreft "maar" 4 bezoekweekenden hij geen gehoor zal geven aan hun advies. Ikzelf heb al eerder juridisch advies ingewonnen en daar kreeg ik te horen dat hij meer dan tevreden zou moeten zijn met de 4 weekenden, gezien de situatie. Dit heb ik hem niet verteld, maar ik heb dus geen zin in mediation.. hoop tijd en energie voor niks. (bovendien heb ik een jaar geleden zelf mediation voorgesteld en toen had hij geen zin.. kun je nagaan). Mijn zoontje herkent hem niet als hij hem ziet.. tenminste.. afgelopen maand zag ik niks wat duidt op herkenning. Bovendien is er nu een taalbarrière omdat mijn zoontje geen Engels/Arabisch spreekt. De tijd zal leren hoe het verder zal gaan allemaal. Ik duim hoe dan ook voor zowel jouw als mijn zoontje dat alles beter zal gaan.
Nee er staat bij ons niks vastgelegd over de dagen dat hij zou komen. Dit hebben wij gewoon onderling met elkaar afgesproken. Zo staat er ook niks vast over alimentatie of iets. Hij heeft dan ook nog nooit een cent aan mijn zoon uitgegeven en voor zijn verjaardag moest hij het dan doen met een cadeau van 4,99. Ik vond dit nooit zo erg, omdat ik het belangrijker vond dat hij er gewoon voor zijn zoon was. Maar nu hij dat ook niet meer op kan brengen twijfel ik soms of ik hem niet gewoon voor de rechter moet slepen. Maar dit zijn vooral gedachtes als ik boos ben, want ik heb eigenlijk helemaal geen zin in dat gedoe en hij wilde dat ik abortus zou plegen terwijl ik het kindje wilde houden. Dus dan denk ik ook, ik heb er voor gekozen dus dan zal ik ook wel voor de financiën opdraaien. De vader van jouw kind klinkt inderdaad ook als een apart figuur. Jammer dat je zoontje hem niet echt herkent als vader, hoewel dat misschien ook wel weer een pluspunt kan zijn. Mag ik vragen hoe oud je zoontje is? Mijn zoontje rende altijd op zijn vader af wanneer hij hem zag, maar dat kwam denk ik ook meer omdat hun elkaar regelmatig zagen. Ik heb mijn zoontje gister eindelijk een keer niet naar zijn vader horen vragen, hopelijk blijft dit zo.
Bij ons was het ook altijd een onderlinge "regeling" wat betreft bezoekjes.. als je daarvan kunt spreken. Hij houdt zich er toch niet aan dus tja. Hier ook nooit een cent gehad, zoontje heeft ook geen verjaardagscadeautje o.i.d. van hem gehad. Z'n vader heeft geen andere kinderen en het heeft ook niet met zijn financiële situatie te maken.. inkomen is 3x modaal zo niet nog meer... zijn excuus voor geen cadeau o.i.d. voor zoontje: "hij krijgt toch al alles wat hij nodig heeft van jou - en ook wat hij niet echt nodig heeft.. dus..." Eerlijk gezegd wil ik ook geen cent van hem.. heb het tot nu toe allemaal zelf gedaan en 't gaat goed. Hij heeft ook al meerdere keren aangegeven helemaal niks met de opvoeding etc te maken willen hebben en dat mijn (ja sorry, ik zeg mijn nu) zoontje hem ook niet boeit maar omdat hij weet dat hij de vader is wil hij hem wel af en toe zien. Zijn niet-medewerking is alleen maar om mij dwars te zitten en de situatie te manipuleren helaas. Ingewikkeld verhaal en ik wil dat eigenlijk ook niet allemaal hier neer zetten Hij heeft al een paar weken niet meer gevraagd hoe het met de kleine is maar wou mij met nieuwjaar wél nog even laten weten dat hij een nieuwe relatie heeft. Alsof mij dat verder wat interesseert Maar goed, het schetst misschien wel een beeld. Tussen jouw en mijn zoontje zit 2 maandjes leeftijd verschil ongeveer (die van mij is net iets jonger). Denk inderdaad dat het niet herkennen komt doordat er te weinig contact momenten zijn. Maar ze worden ouder en hun geheugen beter. Dus ik ben huiverig voor 't moment dat mijn zoontje wél gesteld raakt op hem en hij nog steeds een manipulatief figuur is dat alleen aan zichzelf denkt. Kun jij wel een beetje verder met je leven zo, met die onzekerheid nu? Want ik merk dat vooral de onzekerheid, het gebrek aan controle, mij 't zwaarst valt.
Pff dan moet ik dus maar blij zijn dat mijn zoontje toch nog een cadeau heeft gekregen van 4,99. Wat een droeftoeter! Dus omdat je zoontje alles krijgt wat hij nodig heeft hoeft hij zelf niks te kopen? Zijn zoontje boeit hem niet? Was dat niet onwijs pijnlijk om te horen? Raar ook om met oud & nieuw te sturen dat hij een nieuwe relatie heeft. Alsof jou dat wat interesseert bij iemand die zich zo gedraagt. Ik denk inderdaad dat het geheugen steeds beter wordt. Ik heb ook een keer gehoord dat ze vanaf 4 jaar goed alles kunnen onthouden. Hopelijk gebeurt er een wonder en zien die vaders een keer het licht. Ik kan begrijpen dat de onzekerheid je zwaar valt. Ik moet eerlijk zeggen dat het aan de ene kant wel "fijn" voelt dat ik nu tenminste weet dat hij niet meer komt. Toen hij wel elke maandag kwam was ik de hele dag zenuwachtig of hij mijn zoontje wel op zou halen bij het kinderdagverblijf. En als we hadden afgesproken dat hij hem in het weekend een dag mee zou nemen naar zijn moeder, dan zat ik mij ook de hele tijd af te vragen of hij wel zou komen. Van die gevoelens werd ik helemaal gek en dat heb ik nu gelukkig niet meer. Ik had ook altijd al het gevoel dat hij zijn dochters belangrijker vond dan onze zoon, dit is nu ook bevestigd.
@Brinta: droeftoeter hahaha die moet ik onthouden! Mooie woordkeuze Nou het mooie is dat hij zijn beklag wat betreft de regeling is gaan doen bij mijn familie.. en daar heeft hij die uitspraken gedaan. Heel tegenstrijdig dus. Hij had verwacht dat zij zouden vinden dat ik meer bezoekmomenten (wanneer het hem uitkomt) zou moeten toestaan(???!!!) en dat zij zouden bemiddelen. Eigenlijk was het manipuleren en ook nog eens iedereen tegen elkaar opzetten. Gewoon zeggen van zoontje boeit me echt niks.. en dan hopen dat zou gebeuren wat hij wil omdat ik zogenaamd de slechterik ben in het verhaal pffff. Het feit dat hij uit het niets en onuitgenodigd bij mijn familie op de stoep stond en hen betrok in onze situatie vond ik sowieso al ongehoord. Vond het echt vervelend voor hen, zij wisten zich geen raad met de situatie en het heeft tot frictie geleid tussen ons (nu inmiddels weer opgelost maar hij is een stoorzender en ik vermoed dat dit ook zal blijven.. toen we wel nog samen waren heeft hij ook pogingen gedaan me te isoleren van iedereen). Mm in jouw geval.. ben je niet bang dat zijn vader toch opeens besluit wél weer de regeling na te komen? Dus echt zo'n cirkel.. een tijd wel zoontje zien, dan weer verdwijnen om vervolgens weer op te duiken. Om heel eerlijk te zijn is mijn grootste angst niet dat hij voor altijd wegblijft, maar dat hij elk moment zich kan bedenken en toch weer in beeld wenst te zijn (en bij geen medewerking zich opdringt totdat hij krijgt wat hij wil) zonder zich af te vragen wat het beste is voor de kleine.
Wauw, wat een lef! Als de vader van mijn kind met zulke uitspraken bij mijn ouders had gestaan dan denk ik dat mijn vader niet voor zichzelf had ingestaan. Ook onwijs triest dat hij wilt gaan stoken tussen jou en je familie. Wat heeft hij daar voor profijt van? Ja daar ben ik inderdaad wel heel erg bang voor. Mijn zoontje was nu al een paar weken best wel van slag dat zijn vader opeens niet meer is gekomen, ik denk dat dit met de leeftijd alleen maar erger kan gaan worden. Ik weet ook niet of ik daar wel op zit te wachten. Mijn gevoelens zijn nog wel onwijs tegenstrijdig. Het ene moment denk ik dat het beter is als hij gewoon voorgoed weg blijft om deze situatie in de toekomst te voorkomen, maar aan de andere kant wil ik zo graag dat mijn zoontje zijn vader gewoon kent. Ik denk dat hij weer contact opneemt zodra de relatie met zijn vriendin weer over is. Dit zal waarschijnlijk niet heel lang duren, ze hebben al een knipperlicht relatie sinds ik hem 4 jaar geleden heb ontmoet.
Hoe is het nu Brinta? Nog steeds niks gehoord? Wat betreft jouw vraag: als hij me volledig isoleert heeft hij meer vat op me, denkt hij... (familie en vrienden proberen tegen me te keren zodat het lijkt alsof ik het probleem ben van alles, wat dat alles dan ook mag zijn haha).
Het gaat goed hoor, en met jou? Ik heb nog steeds niks gehoord, heb er nu wel meer vrede mee. Heb hem toevallig sinds vandaag geblokkeerd op facebook en whatsapp. Als hij geen contact meer op wilt nemen, dan ook geen foto's meer bekijken van mijn zoontje..
@Brinta: Snap ik, zou ik ook gedaan hebben. (en heb ik toendertijd ook gedaan overigens). Zag toevallig onlangs dat de vader van mijn zoontje nu weer toenadering gezocht heeft via FB. Stond onlangs een berichtje bij message requests (echt twee regels zo van hoi alles goed hoop dat je een fijn weekend hebt). Ik ben helemaal niet zo actief op FB etc maar bij gebrek aan andere kanalen om meer dingen te weten te komen over mijn leven nu denk ik dat hij op deze manier weer probeerde een "way in" te creëren en om te zorgen dat ik hem weer aandacht geef - terwijl er gewoon afspraken zijn gemaakt over contactmomenten via e-mail. (afgelopen jaar). Ik hou me dus ook gewoon aan de e-mails (die over zoontje gaan en niet over mij uiteraard) en negeer de rest. Grote kans dat de vader van jouw zoontje op een gegeven moment toch weer contact zoekt, op welke manier dan ook. Nieuwsgierigheid wint het bij de meeste mensen...
Pfff dames, met klapperende oren of knipperende ogen zit ik jullie verhalen te lezen. Als ik jullie beide een advies mag geven, hoeveel energie en geld het ook kost laat dit via de rechter regelen want deze manier gaat totaal niet in het belang van jullie kinderen en ik heb van dichtbij gezien hoe kinderen zich kunnen voelen als vader weer eens niet op komt dagen volgens afspraak. Het verdriet van die kleintjes en de machteloosheid die jezelf voelt weegt niet op tegen de energie en kosten die je maakt om duidelijke goede afspraken! Zigzag in jou geval zelfs denk ik dat geen enkele rechter een bezoekregeling toe zal wijzen of het zal onder toezicht zijn, misschien niet zo leuk maar dan zal je ex namelijk moeten bewijzen dat hij de afspraken nakomt. Zo niet schrappen uit het leven van je kind want die wordt hier echt niet beter van. En begint voor jou geldt eigenlijk hetzelfde. Ik ben zelf ook alleenstaande mama en mijn ex en ik hebben nooit echt een stabiele relatie gehad. Ik was dan ook onverwacht zwanger maar ben niet de jongste meer (bijna halverwege 30 inmiddels). Mijn zwangerschap was met veel ruzie en spanning, maar blijven proberen voor de kleine. We hebben het daarna nog 4 mndn geprobeerd met veel spanning toen ik besloot dat dit niet goed is voor mijn zoontje. Gelukkig hebben we het onderling niet gerechtelijk tot nog toe goed kunnen regelen en komen we er vaak wel uit als er wat mis is. Spanningen zijn er nog steeds zo af en toe. Mijn ex denkt namelijk voornamelijk aan zichzelf en neemt niet volledig zijn verantwoordelijkheid vind ik. Maar dat valt in t niet bij jullie verhalen. Ook hij heeft trouwens uitspraken gedaan dat als het aan hem lag hij het kind niet hoefde te zien enz. Hij doet t voor zijn fam. Mijn zoontje is nu bijna 2,5 binnenkort wil ik toch het eea op papier laten zetten over bezoekregeling en alimentatie. Tot op heden heeft hij niks betaald en het enige wat ik vraag is dat hij zijn kind haalt en brengt. We wonen een uur uit elkaar. Maar zelfs hier zeurt hij om dus om het weekend rijd ik zelf ook een keer. Nou wat je ook beslist denk goed na wat het je kind oplevert. Ik heb mn bio pa niet gekend en denk dat ik er uiteindelijk veel vragen over had maar ook niet veel last van had in die zin de onzekerheid of hij er wel is of niet. Ik wist gewoon hij is er niet. Geeft duidelijkheid. Op latere leeftijd heb ik hem een keer gesproken telefonisch en heb ik veel vragen gesteld, eigenlijk was dit heel teleurstellend gesprek, maar wel heel duidelijk. Hiermee heb ik het afgesloten, af en toe heb ik nog weleens vragen of meer nieuwsgierigheid. Ook mis ik een opa voor mn zoontje omdat mn (stief)vader is overleden dat vind ik eigenlijk erger. Veel sterkte en succes dames!
Bedankt voor je uitgebreide reactie BibiQ! Er zijn hier ondertussen wat vorderingen gemaakt. De vader van mijn zoontje heeft vorige week contact met mij opgenomen en gezegd dat hij hem mist. Vanavond komt hij voor het eerst weer langs, ik ben heel erg benieuwd!
Hai brinta fijn dat vader weer contact heeft opgenomen. Hopelijk kunnen jullie tot een goede duidelijke en vaste regeling komen. Vergeet niet dit is je kind he, geen jojo! Niemand mag zo met je kind omgaan en zeker ook niet zn vader.
Het was gelukkig heel goed gedaan. Mijn zoontje vond het onwijs fijn om zijn vader weer te zien en zijn vader leek er ook erg gelukkig mee. Hij had helaas geen tijd om gister te praten omdat hij om half 8 een afspraak had, maar nu komt hij woensdagavond zodat we goed kunnen gaan praten. Ik wil inderdaad dat dit nooit meer voorkomt. Het is een inderdaad geen voorwerp die je even aan de kant kan schuiven.