De afgelopen jaren hebben hier vooral in teken gestaan van het bedrijf van mijn man en kinderen krijgen Nu is de jongste bijna 2...de oudste 7, de middelste 5 en gaan naar school. Ik werk zelf 3 dagen in de week en die 3 dagen gaan de kinderen naar opa&oma. Ik ben heel bewust 3 dagen gaan werken, om de simpele reden dat ik 3 dagen oppas maximaal vind voor de kinderen. Maar nu kriebelt het al jaren om de politie opleiding te gaan doen. Dit is een opleiding werken & leren. Het gaat om volledige studie van 38/40 uur. Ik heb al besloten om dit niet te gaan doen zolang de jongste nog niet op school zit. Want ze is het laatste kleintje en ik wil daar nog lekker van genieten de komende 2 jaar. Maar.....wanneer is het nou tijd voor mezelf? Wanneer kan ik doen wat ik wil en leuk vind? Als de kinderen 4, 7 en 9 zijn...kunnen ze dan wel 4 dagen naar buitenschoolse opvang? Of is dat te veel? Moet ik mijn droom dan maar opgeven... Ondertussen hebben we voor een tussenoplossing gekozen...vrijwillige politie: lager niveau qua opleiding, avondopleiding en minimaal aantal uren. Maar het blijft kriebelen om tocht te gaan voor beroeps... Wanneer is het tijd om te investeren in jezelf als je moeder bent?
Ik begrijp jouw keuze om ermee te wachten totdat de jongste naar school gaat maar ik zou dat zelf niet doen. Puur omdat ik niet alleen moeder en partner ben, maar ook nog gewoon ik. Dus als ik iets graag zou willen doen dan zou ik dat ook gewoon doen De kinderen zullen heus niks tekort komen en ik denk dat ze het alleen maar stoer vinden als mama politieagente is. Je moet ook echt iets voor jezelf kunnen doen. En tuurlijk wil je er zoveel.mogelijk voor je kinderen zijn maar als die straks 18 zijn, kijk jij even terug en vraag je dan af wat je al die jaren daadwerkelijk voor jezelf gedaan hebt. Mama zijn en mama worden wilt niet zeggen dat jouw leven is geeindigd
Ik zou zeggen dat het altijd 'nu' tijd is om in jezelf te investeren. Of je nou moeder, vader of wat dan ook bent. Misschien moet je het probleem eens van een andere kant bekijken. Welke mogelijkheden heeft je man bijvoorbeeld om iets met de opvang te doen? Is er een mogelijkheid om de opleiding in deeltijd te doen? Of langer uit te spreiden? Kijk ook eens naar het waarom van je overtuigingen? Vind je 4 keer BSO zelf te veel? En waarom dan? Wat vinden de kinderen daar van? Zijn er andere opties? Als dit echt jouw droom is, dan zou ik dat koesteren en zeker niet zo maar opgeven. Vooral niet als het iets is wat gewoon kan.
Ik heb ook op dat punt gestaan ruim een jaar geleden. Mijn situatie was wel ietsjes anders, maar ook in had het gevoel dat ik mijn eigen droom moest opgeven voor het gezin. Ik wou ook niet dat de kinderen veel naar de opvang moesten, maar merkte dat ik mezelf steeds meer verloor. Uiteindelijk rond de tafel gezeten met m'n man. Hem laten weten dat ik ook nog iets wou doen met m'n leven. Dat ik zo graag een studie zou volgen en dat ik niet gelukkig was met hoe de situatie nu was. Ik wou ik zijn en niet alleen mama en partner van. Nu studeer ik, fulltime, en het is zwaar, maar ik ben gelukkig, een leuker persoon, fijnere mama. De kinderen gaan vaker naar de opvang en weet je wat? Ze vinden het fantastisch! Voor ons was dit de beste beslissing ooit. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je wel je dromen na blijft jagen. Je bent ook jezelf en jijzelf bent het belangrijkste. Als jij je goed voelt en gelukkig bent, kan je pas echt een goede mama en partner zijn. Ook als dat betekent dat daardoor je kinderen iets vaker naar de opvang moeten.
De tijd om voor jezelf te kiezen is het moment dat je merkt dat je het je kinderen/man kwalijk gaat nemen dat je niet voor jezelf kunt kiezen. Denk ik. Als je je niet meer lekker voelt in je eigen leven, en het gevoel hebt je dromen op te moeten geven. Je bent een betere moeder als je zelf gelukkig bent. Daarbij - leuk en aardig dat je man een eigen bedrijf heeft/wil, maar ik kan me zo voorstellen dat dat enorm veel tijd kost. Waarom moet jij per se degene zijn die max drie dagen werkt? Dat hebben jullie als ik het zo hoor al heel wat jaren gedaan. Wanneer gaat hij een keer zo'n zelfde ruimte maken voor jou? Ik vind dat er na een jaar of 9 van de kant van manlief ook wel eens een concessie mag komen.
Ik ben bijna 2 jaar volledig thuis geweest voor X, (noodgedwongen ivm BI) Inmiddels werk ik fulltime en studeer ik. Ik ben een leuker mens geworden, gelukkig en een veel leukere moeder. X gaat 3 dagen naar de opvang, 1 dag naar opa en oma en op maandag is papa thuis. De eerste weken waren zwaar voor haar, ze moest erg wennen, maar nu vindt ze het geweldig om met de kindjes te mogen spelen. Wij hebben de regel dat de avond totdat ze naar bed moet voor haar is, dan spelen we met haar en krijgt ze van ons beide de volle aandacht. De rest van de avond is voor onszelf/studie/huishouden. Het is erg druk, maar ik zou niet meer terug willen naar de oude situatie. Kinderen zijn flexibel, en ze zullen het echt aan je merken als je jezelf beter voelt. Dus ik zou zeggen als het financieel haalbaar is en je kan je geluk vergroten, ga ervoor!
Mijn man heeft zich inmiddels terug getrokken uit het bedrijf om meer tijd te kunnen vrij maken voor het gezin Hij werkt nu 40 uur per week en dat is al een hele vooruitgang.
Ook als je wilt wachten met je beoogde opleiding tot de jongste naar school gaat kun je trouwens al solliciteren. Ze doen er wel even over voor je door de selectie heen bent. Sporttest, medische keuring, psychologische keuring, cognitieve tests, veiligheidsonderzoek... Je bent minimaal een half jaar verder. Dus wacht niet onnodig lang.
Ik wacht niet. Ik ga gewoon voor wat ik wil. Mijn zoontje gaat voor nu 4 dagen naar de opvang en daar heb ik echt geen moeite mee. Idealiter zou het 3 dagen kdv en 1 dag oma zijn, maar dat kan wegens omstandigheden nu even niet. Ik ben bezig met een nieuwe functie/opdracht voor volgend jaar, fulltime. Als dat lukt, dan overwegen we een gastouder aan huis en kdv gemengd.
Die tijd is NU! Ongemerkt heb ik mi de laatste jaren ook erg aangepast aan mijn man. Opleiding KMAR.... toen grensoverschrijdend politieteam opzetten en daarna de overstap naar de politie met bijbehorende opleiding. Nu ga ik over een maand met ander werk beginnen waar een cursus en een korte opleiding bij horen. Gelukkig vind hij het niet meer dan normaal dat hij nu een stapje terug doet. Hij gaat nu ouderschapsverlof opnemen komend jaar van 1 dag per week. Ook om tot rust te komen na hectische jaren waaronder een ruim jaar verbouwen, non stop in het huis bezig zijn zo ongeveer. WIJ als gezin komen nu op de eerste plaats. Als we verhuisd zijn gaan we genieten, punt uit.
Zo jammer dat mama's het gevoel hebben dat ze er zelf niet meer toe doen zodra er kinderen zijn. Waarom zouden zij slechter af zijn als jij je dromen najaagt? Zo leer je ze toch ook iets goeds? Wil je dat jouw dochter zichzelf leert wegcijferen voor anderen?
Welke rol speelt je man/partner? Kan hij misschien ouderschapsverlof opnemen zodat hij ook een dag thuis kan zijn voor de kinderen? Ik zou zelf ook nog lekker genieten van die 2 jaar dat je kindje 'thuis' is...maar daarna samen kijken waar de mogelijkheden liggen...
1 tip, wacht tot je kleinste naar school gaat! Hier een man die ook bezig is met opzetten bedrijf, 2 kinderen (en een derde op komst), waarvan 1 niet op school zit. Ik kreeg de kans op een opleiding te volgen, gelukkig was dit 1 schooljaar, dus de laatste loodjes zijn begonnen. Ik vind het zelf heel pittig, ik heb hooguit 3 dagen oppas nodig, maar voor jezelf, want nu heb je overdag een kleine rond lopen, die niet naar school gaat. Als zij op school zit zal je op je vrije dagen ook overdag wat kunnen doen, zodat je niet overgeleverd ben aan de avonden of de weekenden. Als ik het over mocht doen, had ik gewacht. Ik moet zeggen het is best een pittige post hbo opleiding!
Het is niet zo dat mijn man het mij niet gunt ofzo hoor! Juist niet, hij zegt dat als ik het wil doen, ik het vooral moet doen. Waar het mij omgaat, is dat mijn gevoel en verstand zo van elkaar verwijdert zijn. Mijn verstand zegt: DOEN! Zodra er een vacature is de overstap maken naar beroeps en we zien wel hoe we het regelen. Mijn gevoel zegt: Ja maar de kinderen dan? We zijn niet aan kinderen begonnen om ze 5 dagen naar de bso te brengen. En de jongste is nog maar zo kort klein...nog maar 2 jaar en dan zit ze ook volledig op school. Ik vind het best lastig allemaal hoor
Ik mag hopen dat je relatie tot je kinderen niet alleen bestaat uit die al dan niet bso? Mijns inziens heb je kinderen omdat je ze graag ziet, omdat je een gezin wilt vormen, omdat jullie samen leuke dingen doen, omdat je voor hen zorgt samen met je man, omdat je hen samen opvoedt tot fantastische individuen... Waarom zou 5 dagen bso dat verpesten? Denk je dat kinderen dáárvan ongelukkig worden?
Helemaal mee eens. Vaak wordt ook "vergeten" dat de bso niet een hele dag is maar een paar uurtjes. Hier is de bso van 15.15 tot 18.00 nou daar worden ze echt niet slechter van hoor