Hallo dames Ik moet even mijn verhaal kwijt hoor! Ben nu ruim 14 maanden alleenstaande mamma, verwekker van mn zoontje niet in beeld, heb ik zelf voor gekozen omdat er met hem niet te leven valt. Heb een hele moeilijke start gehad met mn kleine omdat ik werd bedreigd en gestalkt door mn ex, ik was ongelofelijk bang en kon niet echt volop genieten van de eerste maanden. Inmiddels gaat alles heel goed! Geen last meer van ex, de angst voor hem is gedaald tot een leefbaar niveau en ik begin mn leventje goed op orde te krijgen Met mn zoon gaat het ook geweldig, ondanks alles ben ik er voor 100 procent voor hem geweest en hebben we een sterke band kunnen opbouwen. Sinds ongeveer 6 maanden heb ik een nieuwe vriend waar ik heel erg gek op ben, ik heb van mn leven nog nooit zo´n fijne relatie gehad! Het klikt heel goed en we hebben het superleuk samen. Ook de dynamiek tussen hem, mij en mijn zoontje is prima. Hij woont wel in een andere stad dus zien we elkaar niet elke dag maar hij is iedere week van vrijdag t/m maandag bij ons en we bellen/msnnen/smsen iedere dag. Wat is het probleem? Sinds een tijdje begin ik me te realiseren dat ik uiteindelijk heel graag een 2e kindje zou willen! Maar mn vriend wil dat dus niet... hij heeft een paar keer expliciet aangegeven dat hij geen kinderen van zichzelf wil. (hij heeft er geen probleem mee dat ik een kind heb, hij wil er gewoon geen van zichzelf) Eigenlijk deelde ik die mening tot voor kort, ik had aan mijn zoontje genoeg! Op een gegeven moment was ik heel erg bang dat ik zwanger was (bleek niet zo te zijn) en ik realiseerde me dat ik dat echt absoluut niet wou. Het leek me allemaal teveel, 2 kinderen, dan waarschijnlijk ook gaan samenwonen enzovoort... Maar nu... Nu lijkt het me zo heerlijk om een echt gezin te zijn, ik zou mn zoontje graag een broertje of zusje willen geven! Ook lijkt het me geweldig om het allemaal nog eens mee te maken, en dit keer met meer rust. Zonder vervelende ex, zonder angst. Wel zou ik er nog even mee willen wachten, vind het nu nog fijn om alleen met mn zoontje te wonen en mn eigen leven te hebben. Ik zou het ook niet alleen willen doen maar echt samen met mn vriend. Maar hij wil dus niet!! Heb hem nog niet verteld dat ik dit graag zou willen en ik twijfel ook een beetje aan mijn beweegredenen: wil ik dit om mn vriend aan me te ´binden´? Om het warme nest te creeren wat ik zelf nooit had? Omdat ik bang ben om alleen te zijn? Doe ik het voor mijn zoontje, zodat hij ook echt verbonden is met mijn vriend? Zucht.... Herkent iemand dit? xxx
Hey meid, Aller eerst, wat fijn dat je een lieve vriend hebt getroffen die ook zo goed met je zoontje overweg kan!! Je zet er zelf toch al een aantal vragen neer waaraan je twijfelt "waarom" je nu een tweede wilt... Ik denk dat het voor ons heel moeilijk is om er op te reageren, omdat we je verder niet kennen.... Ik weet helaas nie goed wat ik moet zeggen.. Ik weet (nu) wel dat het ook heel erg fijn is om iemand te hebben waar je heel erg veel van houd en waarmee het zo klikt zoals jij omschrijft.. Dus in eerste instantie zou ik gezegd hebben; ga daar voor... Aan de andere kant; als je kinderwens wel heel groot blijkt (iets wat ik gewoon nie kan beoordelen voor mijn gevoel, ook omdat je zelf twijfelt aan de reden) moet je je bedenken of je verder wil met hem... Want anders weet je gewoon dat jou wens niet in vervulling zal gaan... En ik kan dan wel zeggen; tjah, je hebt toch al een kindje, maar zo werkt dat natuurlijk nie... Kortom, hoe je ook redeneert en het bekijkt... Ik denk dat dit toch echt een gevoelskwestie is en iets wat alleen JIJ zelf kan bepalen... Misschien kan je er wel met je vriend over praten... Eens zien hoe hij er in staat als je toch van gedachten bent veranderd... Misschien hij dan ook.... Ik hoop dat je (jullie) er uit komt (komen)en wens je (jullie) er heel veel succes mee!! Ennuh geniet van je zoontje en je vriend!
ik vind het ook wel moeilijk om hierop te reageren omdat het inderdaad gaat om een persoonlijke en gevoelskwestie denk dat je jezelf moet bedenken: - kan ik verder met vriend zonder kindje zo ja... ga ervoor zoniet.... kun je daarover praten met je vriend of kun je wachten totdat hij later misschien wil of wil hij dat helemaal niet? tja is moeilijk hoor