Ik heb bij de eerste een geplande ks gehad ivm stuitligging en dit is een hele traumatische ervaring voor mij geworden. Ruggenprik trok te ver omhoog waardoor mijn bloeddruk en hartslag daalden en ik meerdere keren het gevoel kreeg er niet levend uit te komen. Mijn mannetje kwam niet ademend ter wereld en werd gelijk met alle toeters en bellen afgevoerd. Mijn herstel heeft erg lang geduurd en mijn zoontje heeft zeer waarschijnlijk door de te snelle bevalling veel problemen gehad de eerste anderhalf jaar. Deze keer mocht ik kiezen, of een ks, of een vaginale bevalling. Door al het bovenstaande uiteraard voor een vaginale bevalling gekozen en oh wat was dat een totaal andere ervaring, zo mooi, zo bijzonder!! Natuurlijk heeft t wel pijn gedaan, zeker toen ik in een weeenstorm belandde, maar die pijn was ik gelijk kwijt toen mijn mooie meisje op mijn borst gelegd werd. Mooi roze en ze begon na een half uur al gelijk met volle kracht aan m'n borst te zuigen 25 min lang! Ze heeft zo'n andere start meegekregen en is daardoor zoveel relaxter als m'n zoontje was. Ze kan gewoon ontspannen liggen en dat kon mijn zoontje pas na meerdere behandelingen van de osteopaat. Ikzelf was direct na de bevalling al op de been en ben zelfs na 4 dagen al op en neer naar het dorp en over de markt gelopen! Gisteren zelfs al een boswandeling van een uur gemaakt! Mijn advies zou dus echt een vaginale bevalling zijn!
Wat ik me afvraag (heb een spoed ks gehad) is of je je lichaam niet veel geweld aandoet door op twee manieren een kind ter wereld te brengen. Ik twijfel ook best wel.
Bij de oudste een vaginale bevalling gehad: langdurig gebroken vliezen, 77 uur daarna geboren na inleiden. Zeer traumatisch. Mijn jongste lag met bijna 42 weken ineens dwars. Vliezen gebroken, ambu kwam (omdat ze niet was ingedaald), en omdat ze dwars lag werd het een ks. Wat een cadeautje was dat: nog geen 2,5 uur na het breken van de vliezen en geen weeën. Ook het herstel (psychisch en fysiek) vond ik veel beter te doen na ks.
Ik heb beide gehad, keizersnede beviel me in eerste instantie beter. Maar later had ik nog veel complicaties, waardoor ik pas na 5 maanden aan het werk kon. Wat dat betreft dus de vaginale bevalling. Ik vond alleen dat het wat betreft weer mezelf voelen, weer vrouwelijk voelen en vooral qua seks dat een keizersnede me beter af ging. Ik was echt bang nooit meer seks te kunnen hebben na mijn vaginale bevalling!! (Is goed gekomen hoor)
Zeker vaginaal. Beide gehad en qua herstel ging de ks beter, had nml veel last van de knip bij mijn 2e (vaginaal dus). Maar dat gevoel dat je het zelf gedaan hebt weegt daar niet tegen op. De ervaring is zoveel mooier dan het plastische gebeuren. Maar ik had ook een onwijze klote spoed sectio onder algehele narcose. Zelfs een ruggenprik kostte teveel tijd. Dus dan wakker worden zonder kindje bij je is echt hels. Dus mijn keuze is makkelijk gemaakt.
Ik heb af en toe het idee dat er heel makkelijk over een ks wordt gedacht. Het is en blijft een operatie, met alle gevolgen vandien (tijdens en daarna) Natuurlijk er zijn uitzonderingen, als moeder en/of kind in nood zijn, stuit ligging, voorliggende placenta, te kleine bekken enz. Ik werk op een intensieve care en zie misschien alleen maar de ellende. Maar ik heb al een hoop nare complicaties als gevolg van een ks gezien. Het is zo dat tijdens een vaginale bevalling de baby een hoop goede bacteriën mee krijgt, die in het geboortekanaal zitten. Daarnaast hebben de baby's vaker een goede start, dit omdat het vocht in de longetjes, door de druk in het geboortekanaal uit de longen geperst wordt. Ben zelf vaginaal bevallen en hoop ook dat ik dat weer mag gaan doen.