De vraag staat eigenlijk al in de titel: ik zal proberen om zo duidelijk mogelijk te zijn. Ik heb het turner syndroom in mozaïek vorm, wat een chromosoom afwijking is waarbij vaak er geen spontane zwangerschap plaats kan vinden vanwege hormonale problemen of afwijkingen) ik heb weinig tot geen eicellen. ( amh getest en was de eerste 2 x niet meetbaar en een jaar later 0,50) fsh geprikt dit is normaal. eierstokken zijn niet zichtbaar en baarmoederslijmvlies is dun en ook met progynova wilde dit niet groeien. heb altijd maar een geringe menstruatie. toen amh waarde niet meetbaar was de tips gekregen om vanwege ook mijn turner syndroom en de daardoor geringe kans op een zwangerschap om eicel donatie te gaan doen. vanwege ook mijn chronische hartziekte eerst nog test gehad of ik wel zwanger mocht worden. kregen groen licht. eiceldonor gevonden en eiceldonatie traject ingegaan.kreeg progynova om baarmoederslijmvlies op te bouwen. helaas lukte het niet op baarmoederslijmvlies genoeg op te bouwen en werd ik ziek van de progynova. kreeg ook 2x toe hartritmestoornissen en vochtophopingen en 2x cardioversie gehad. uiteindelijk met eiceldonatie gestopt.( man vond dit niet verstandig meer vanwege de ritmestoornissen) de gynaecoloog vond dit gezien mijn gezondheid verstandig. cardioloog dacht dat met goede controle een zwangerschap wel mogelijk moest zijn eiceldonor heeft zich aangeboden als draagmoeder en was vlot zwanger en onze dochter is nu 7 maanden oud alweer. In de periode dat draagmoeder zwanger was ben ik aan de pil geweest.dit omdat mijn man niet het risico wilde dat ik toevallig ondanks de geringe kans toch ook zelf tegelijkertijd zwanger zou worden. gezien de gezondheidsproblemen die ik daarvoor had gehad door de eiceldonatie poging vond ik dat prima. Na de geboorte ben ik weer gelijk gestopt met de pil. en hebben we tot nu toe condooms gebruikt. ( dit wilde mijn man) ondertussen heb ik een behandeling ondergaan ( hart ablatie) waardoor als het goed is de ritmestoornissen langer weg blijven want ze hebben littekens in het hartweefsel gebrand rondom de plek waar de stoornis steeds ontstond. Ik acht de kans op een zwangerschap klein maar bij mij zou een 2de welkom zijn ( ik wil niet perse zwanger worden want ben super blij en trots dat ik een dochter heb d.m.v. de draagmoeder) maar als t wel zou gebeuren zou ik het niet erg vinden.ik denk ook dat ik minder problemen zal gaan hebben op het gebied van mijn hartziekte vanwege de laatste behandeling (al weet je dat nooit zeker) ik vind vrijen zonder condoom zelf het fijnste en wil dat ook gewoon het liefst. ik acht de kans op een spontane zwangerschap erg klein en durf het risico wel te lopen omdat ik toch niet verwacht dat ik zwanger zal worden. met als idee in mijn achterhoofd stel dat het dan toch gebeurt zien we dan wel hoe het dan gaat en of het haalbaar is op dat moment om een zwangerschap door te zetten. mijn man is bang dat de kans toch groter is dan dat ik denk en ik dan stel dat het gebeurt geen reële keuze kan maken ( het dan wil houden) ten koste van mijn gezondheid. en is bang dat ik dan erg ziek zal worden en misschien meer problemen nog krijg dan er nu al zijn. Voordat we aan het eiceldonatie traject begonnen hebben we al 4 jaar zonder condoom gevreeën en ik ben nog nooit over tijd of zwanger geweest. wat zouden jullie doen in mijn situatie?
Hej wensdroom, Jeetje he... Wat hebben jullie een hoop narigheid meegemaakt! Soms is het echt niet eerlijk. Enfin, ik kan me je gevoel goed voorstellen en denk dat als ik in jou schoenen stond het risico toch zou aangaan met de gedachten: mocht ik ondanks de hele kleine kans toch zwanger raken, dan moest het zo zijn. Vertrouwen hebben dat je lichaam weet wat hij doet.. Succes met je beslissing, meis...
iKirsten dank je voor je reactie. ik zie dat er meerdere al mijn post hebben gelezen/bekeken, is er verder niemand die een reactie durft te geven?
Kijk ik kan heel makkelijk praten ben gezond zover ik weet en raak makkelijk zwanger. Ik begrijp wel heel goed dat je het risico zou willen nemen de kans is zo ontzettend klein maar dan nog. Stel je raakt toch zwanger en het gaat ten koste van jou? In het ergste geval kun je wel overlijden aan jou aandoening natuurlijk en zeker met een zwangerschap. Die is al.zwaar.een belasting voor een "gezond" hart laat staan voor jou hart. En dan laat je mss wel een klein meisje achter en je lieve man. Dit is natuurlijk wel het zwarte scenario maar wel realiteit denk ik. Waarschijnlijk is dit ook waar je man bang voor is jou verliezen. Jullie hebben een prachtige dochter mogen krijgen via een draagmoeder is deze mogelijkheid er evt. niet nog eens? Hopelijk vat je mijn berichtje niet verkeerd op ik bedoel het goed.
wat jij beschrijft is inderdaad het geen mijn man bang voor is. we weten nu wat draagmoederschap inhoud en dat dit geen makkelijk traject is en veel vergt ook van het gezin van een draagmoeder en de draagmoeder zelf. daarbij heeft draagmoeder aangegeven het niet nog eens te willen doen ( haar partner vond 1x wel genoeg) en uiteraard zijn wij ontzettend dankbaar voor wat zij heeft gedaan. en zijn we dolgelukkig met onze dochter. maar zou het niet overwegen dat iemand nogmaals te vragen om voor ons te doen..
Dan begrijp ik des te meer waarom jij zelf het "risico" wil nemen. Waarschijnlijk voelt voor jou het gezin nog niet compleet en voor je man mss wel? Het is te makkelijk om te zeggen wees blij met wat je heb want de wens en het verlangen om toch zelf eens moeder te worden blijft. Moeilijk hoor mss toch nog een met je arts gaan praten wat nu het beste is. Mss als jij stopt met anticonceptie heeft hij wel iets qua medicijnen voor het geval het toch raak zal zijn? Iig heel veel succes en goed blijven praten met je man
Paula bedankt, ik heb altijd een grote kinderwens gehad, ik ben zeer blij met wat ik heb en met mijn dochter en dat ik haar via de draagmoeder heb mogen krijgen..dat voorop. en het is niet zo dat ik perse er nog een kindje bij wil. maar mocht het ( al is de kans niet echt aanwezig gebeuren is het welkom bij mij) maar idd ik zou het risico durven nemen.
Je wilt een reactie toch. Dan geef ik ook een eerlijke reactie. De kans dat je zwangerraakt is al erg klein maar mocht je zwanger raken zet je wel echt je gezondheid op het spel, En daarmee ook het kind wat je nu hebt na een lange weg. Elke zwangerschap is een risico maar het risico bij jou is zo te lezen eigenlijk te groot. Waarom ben je anders op zoek gegaan naar een draagmoeder toch? Als je nog zo graag kindjes wil en nee ik wil niet zo hard overkomen is pleegzorg iets of een kindje adopteren? En snap ook dat donor moeder dit niet nog een keer wilt mee maken. voor haar zelf haar man en de kinderen die ze al heeft. Die gaan steeds meer hier van begrijpen en ze heeft dan ook te maken met haar eigenlijk kinderen. En vind dat je man eigenlijk gelijk heeft. Om het risico dan niet te nemen kan hij zich ook laten helpen of jij. Maar ik vermoed dat geen van twee dit overweegt. Ik snap je wensen je dromen. Besef wel dat een wens en een droom al uit gekomen zijn. En je nu misschien echt te vrede moet zijn met wat je is gegund de dochter die je nu al hebt. Daar voor is nu jou leven. Belangrijker boven op je eigen verlangens en wensen. Succes er mee en ook al ben ik heel eerlijk in mijn verhaal hier boven. Snap dat gevoelens je als nog tot wanhoop kunnen drijven. Maar gebruik vooral je gezond verstand.
allereerst je reactie is niet hard.maar eerlijk daar heb ik wat aan en dat waardeer ik juist. ik vraag idd niet voor niks een eerlijke reactie. en ja ik ben ontzettend blij met mijn dochter en ook wil ook niet overkomen alsof ik dat niet ben hoor. zij is nu mijn alles waar ik alles voor zou overhebben. en nee daar zou ik niet mijn gezondheid voor op het spel zetten . we zijn in eerste instantie voor ecd gegaan, omdat de gyn aan gaf dat dat onze mogelijkheid was omdat de kans op spontaan zo goed als nul was. toen ecd niet lukte wegens het niet opbouwen van bms en de reactie van mijn lijf op de hormonen dit gestopt en toen het aanbod gekregen van de donor dat ze draagmoeder wide zijn om ons een kindje te schenken. ( niet zelf op zoek gegaan naar een draagmoeder) en ik ben daar hel erg dankbaar voor en super blij met mijn dochter! kort een correctie, draagmoeder heeft een vrouw als partner geen man, en haar kinderen snappen wat er gebeurt is we hebben goed contact. kinderen weten dat hun moeder een kindje heeft gehad en dat dat kindje bij ons woont. en af en toe zien ze onze dochter ook nog. adoptie kan niet en daar komen we niet voor in aanmerking vanwege mijn hartaandoening. de wens is er ook niet perse voor een 2de kindje maar als het er zou komen zou het welkom zijn.maar ik ben ook tevreden met wat ik heb hoor! heel erg zelfs want had niet gedacht dat het ons gegund was. wat de twijfel is is dat ik condooms niks vind en man het eng vind zonder. ook al is de kans eigenlijk heel erg klein en daarom was ik benieuwd wat anderen zouden doen in mijn situatie
Beste Wensdroom, Ik kan me de angst van je man heel erg goed voorstellen. Stel dat er iets gebeurd mocht je zwanger worden staat hij er alleen voor en kan jij je dochtertje niet groot zien worden. Natuurlijk snap ik je droom om nog een kindje in je armen te sluiten! Ik denk dat als je artsen zeggen dat het geen probleem is zou ik er van uitgaan dat ze er voor geleerd hebben en dus weten wat ze zeggen. En dat is iets denk ik waar je man ook van zal moeten overtuigen. XXXX Marinka
van de meeste pillen is vocht vasthouden een bijwerking en een spiraal ooit eens gehad , maar beviel niet ( pijnlijk) en eigenlijk zijn we t er wel over eens dat ik niet extra hormonen ga slikken terwijl de kans zo klein is. maar man is dus bang voor wat als ik toch zwanger zou worden.. en ik twijfel erg omdat ik condooms ook niet fijn vind.
Jij wil zonder condoom : man wil risico niet nemen Oplossing , anticonceptie , prikpil , Implanon , , Wil je dat niet , Tjah dan word het toch het vriendelijke rubbertje denk ik , als je man niet wil kun je hem niet dwingen... Ik zou iig niet iets doen wat hij niet wilt , je kiest samen of je kiest niet ,, zo zie ik het sorry voor misschien mijn harde mening , maar je wilde reacties
Als ik heel eerlijk ben zou ik er in jouw situatie voor kiezen om of via draagmoeder nog een kindje te krijgen of het bij 1 kind te laten. Ik heb er geen kijk op, maar wat ik gelezen heb aan hartklachten klinkt voor een leek al niet mis. Een zwangerschap zou wellicht nog te dragen zijn qua gezondheidsklachten, maar hoe zie je de bevalling voor je? Zijn daar ook niet mogelijke complicaties te verwachten bij zowel natuurlijk bevallen als keizersnede? (narcose) Ik ken zelf een verhaal van iemand die bepaalde hartkachten had en daardoor eigenlijk helemaal niet had kunnen of mogen bevallen omdat het risico voor haar eigen leven veel te groot was. Wonder boven wonder is alles toch goed afgelopen.
bedankt voor je reactie. nog een keer via een draagmoeder gaan we niet doen. iig we gaan het zelf niemand vragen , omdat we nu weten wat het inhoud en wat voor impact het op iedereen heeft.
Tja.... Ben zelf nog geen moeder. Heb al wel een soort van miskraam gehad. Leeg zakje, geen kindje erin dus. Ik zou zeggen: praat eens goed met z'n 3e! Jij, je man en je dokter. Wat jij wil, wat je man wil. En uiteindelijk wat de dokter zou adviseren. Ik kan nu makkelijk zeggen: je moet blij zijn met je dochter blablabla..... maar uit eindelijk heb je alles nooit echt zelf gevoeld. Bedoel ik niet hard echt totaal niet hoor. En anders sorry daarvoor!
Jeetje wat een heftig verhaal. maar als jij geen hormonen wilt slikken, en je man liever niet wil dat je zwanger wordt (en er dus ook 100% uit is dat hij GEEN 2e wil), waarom laat hij zich dan niet steriliseren?
als je de hormonen van de pil bedoelt daar ga je bij de meeste vocht van vast houden en het is beter dan om die niet te slikken. hormonen voor evt zwanger te worden daar kan ik niet tegen, wordt ik ziek van ( kreeg de ritmestoornissen) het is niet dat mijn man geen 2de wil maar hij is bang dat ik ziek wordt las ik zwanger raak ( ik zeg als want we weten dat de kans klein is, maar man is bang voor de al is die klein de eventuele kans op een zwangerschap en dus de mogelijkheid dat ik er ziek van wordt)