Hallo dames, Sinds 8 weken ben ik zwanger en ben van plan om het over een paar weken aan m'n familie en vrienden te vertellen. Nu heb ik een broer die sinds kort te horen heeft gekregen waarschijnlijk geen kinderen meer te kunnen krijgen. Dit is een groot verdriet. Nu vind ik het heel moeilijk om het te vertellen. Bang voor een emotionele reactie. Heeft iemand tips?
ik denk dat je het echt wel kan vertellen als je broer houd hij van je en zal hijecht wel blij zijn tuurlijk zal hij de pijn best voelen maar dat zal hij vast niet laten merken hoor. wat verwacht jij?
Ik kan me goed voorstellen dat dit heel moeilijk en confronterend voor jou, maar ook zeker voor hem is/kan zijn. Misschien is het een idee om hem een brief te sturen/geven (gewoon op het moment dat je bij hem bent), waarin je hem (als 1e?) op de hoogte stelt. Dan kun je zelf ook vertellen dat je het nogal moeilijk vind om het hem te vertellen gezien de situatie... En heb je daarna direct de mogelijkheid om het er met elkaar over te hebben, mocht daar behoefte aan zijn. Anderzijds; Het zal best even doorbijten zijn, maar ik denk dat hij het juist hartstikke leuk voor je gaat vinden. Een nieuw neefje/nichtje staat immers ook heel dichtbij, en verzacht misschien zelfs wel de pijn een beetje, van het zelf geen kinderen kunnen krijgen. Hoe dan ook; Een hele fijne en voorspoedige zwangerschap, en veel succes!
Je zegt: "waarschijnlijk geen kinderen meer te kunnen krijgen." Dus is het niet 100% zeker en heeft hij al wel een kind of kinderen? Zo ja, dan weet hij ook hoe groot de blijdschap bij jou en jouw partner moet zijn. (Ook als hij geen kids heeft trouwens) Ik denk dat je het rustig moet vertellen en niet al te happy happy moet gaan doen in zijn bijzijn nog en kijken hoe hij reageerd. Zeg dat je het lullig vind naar hem, maar meid onthoud (zoals hij ongetwijfeld ook zal doen) het leven gaat verder. Mensen krijgen nu eenmaal kinderen. Zo ook jij nu..... Ik denk dat hij heel blij voor jou zal zijn, maar zelf de pijn wel ff zal voelen. Geef hem een dikke knuffel en zeg dat je met hem meeleeft. Maar laat je eigen blijdschap er niet door ondersneeuwen hoor, dat is nu ook weer niet nodig.
Hi.. Denk ook dat je het gewoon moet vertellen.... en leg er dan ook bij uit dat je het moeilijk vindt om dit aan hem te vertellen..... dan weet en voelt hij iig dat jij over de situatie hebt nagedacht.... Ik neem aan dat hij als broer gewoon blij zal zijn voor jullie... al zal het misschien gemengde gevoelens opleveren..... xxmona
Hoi, Ook ik heb dit met mijn zus meegemaakt. Na haar eerste kind heeft zij ook geen kans meer om kinderen te krijgen omdat haar eierstokken zijn verwijderd na een ontsteking. Ik heb het zo aangepakt. Ik heb juist mijn zus als eerste het goede nieuws verteld omdat ik zist dat ze dolblij zou zijn voor mij. Ik dacht dat ze het juist heel erg zou vinden als ik het nieuws haar zou besparen omdat ik bang zou zijn dat het haar pijn zou doen. Dat is niet leuk en zorgt voor meer afstand denk ik. Ik heb haar ook meteen gevraagd of ze bij de bevalling aanwezig wil zijn. Ze kreeg er tranen van in de ogen. Natuurlijk weet ik niet hoe je broer zou reageren, en of hij al een kind heeft, en hoe jullie relatie is, maar het lijkt mij juist beter om het als eerste tegen hem te zeggen. Dan voelt hij zich ook bevooroordeeld en kan hij zich meer verheugen op een nichtje of neefje. En natuurlijk moet je het niet al te enthousiast vertellen, maar ook niet somber. Dan merkt ook dat je hem wil sparen. Ik zou het ook vertellen als jullie alleen zijn en er verder niemand is. Dan kan hij zich misschien ook laten gaan. Maar jij kent je broer beter en misschien heb je wel wat aan mijn tips. Toch moet je er niet al te lang mee wachten vind ik. Voor mij werd de last zo veeeeel mider nadat ik het verteld had.. Ik hoop dat het voor jou ook zo zal zijn. Laat het ons weten. Groetjes en hartelijk gefeliciteerd met je zwangerschap!
Ik zou het ook eerst aan hem vertellen, persoonlijk. Of bijv. tegelijk aan je ouders en hem en verder niemand. En daarna pas in de grote groep. Dan wordt hij in elk geval niet in een groot gezelschap overvallen. Lastig, maar ondanks zijn eigen verdriet is hij vast blij voor je! Succes ermee!
Bedankt voor jullie tips! Ik heb besloten het hem en zijn vrouw als eerste te vertellen als ik volgende week bij de verloskundige ben geweest. Dan doe ik het inderdaad alleen met hem en zijn vrouw erbij, dan kunnen ze spontaan reageren: emotioneel of blij, dat is aan hun, ik sta voor allebei open. En het leek me ook beter te zeggen: je wordt oom, in plaats van: ik ben zwanger.
Wij hebben vorige maand een miskraam gehad en mijn zusje is wrs zwanger van de 2de. Ik kwam er achter omdat ze ineens geen wijntje meer wilde. Ik heb haar gezegd dat ik het liever direct hoor dan als veel mensen het al weten. Ook al is het even heel pijnlijk, ik gun het haar van harte!
Ik denk niet dat er echt een goede manier is om het te vertellen. is denk wel heel belangrijk dat hij het van jou te horen krijgt, en niet via via. Wij moesten het mijn zwager gaan vertellen, die het jaar ervoor zijn kindje na 22 weken zwangerschap was verloren, vonden we heel moeilijk,maar hebben hem net als de rest een klein cadeautje gegeven. Hij reageerde eigenlijk heel enthousiast. tuurlijk had hij het er moeilijk mee ( nu af en toe nog ) maar hij was gelukkig ook heel blij voor ons. succes
Ik denk dat je vooral eerlijk moet zijn, dat zou ik in elk geval waarderen. In de periode na Pippy's* geboorte en overlijden, merkte ik dat mensen het mij gewoon niet vertelden dat ze zwanger waren. Misschien wilden ze het nieuws mij 'besparen' of ze deden er juist heel laconiek over en negeerden ons verdriet daarin. Dat vond ik erg moeilijk. Ik had het erg gewaardeerd wanneer mensen gewoon hadden gezegd dat ze in verwachting waren en dat ze het moeilijk vonden om aan mij te vertellen gezien mijn ervaring maar dat ze daar graag eerlijk in wilden zijn. Voor die mensen kon ik ook echt blij zijn, aangezien ze ook rekening hielden met mijn gevoelens. Probeer het niet leuker te brengen ofzo, een neefje of nichtje krijgen is geweldig, maar het brengt voor hen ongetwijfeld ook verdriet met zich mee. Ze hadden het immers zelf ook zo graag meegemaakt. Zeg dat dan ook gewoon eerlijk en laat hen weten dat je het probeert te begrijpen. Ik denk dat ze dat zullen waarderen.
ik zou hem persoonlijk vertellen... voordat je je ouders vertelt.. zo kan hij wennen aan het idee... ik zou het niet brengen met geluk van yay ik ben zwanger.. maar met begrip dat het voor hem wel vervelend zou kunnen zijn.. dus ..een open gesprek erover. vertel hem hoe je erover voelt m.b.t hem het is en blijft natuurlijk een zeer plek voor hem, maar als hij ziet dat jij bewust van ben wat het eventueel met hem kan doen, kunnen jullie daar mogelijk over praten.. en natuurlijk niet constant het gevoel hebben dat je bij hem je geluk niet kan delen.. hij zal natuurlijk blij voor je zijn....
ja precies.. sorry overheen gelezen... zo vind ik het ook het best.. ondanks dat je je hele familie gelijk wil vertellen.. is het situatie gewoon anders dan normaal.. goed van je dat je je broer op de eerste plek zet ipv hoe jij het het liefst zou willen vertellen aan familie
Gewoon vertellen....niet aan iedereen tegelijk maar hem even apart nemen... Ik weet zeker dat ie het heeeeeelemaal geweldig voor jou vind hoor...! Het is je broer en hij houd van je (als het goed is) en gunt jou waarschijnlijk ook alles..
iemand uit mijn familie raakt ook maar niet zwanger, ze hebben nog geen kinderen. Heb met mijn vriend afgesproken dat als het bij ons eerder lukt dan bij hen, we het hen als een van de eersten persoonlijk vertellen. ik denk dat dat de meest prettige manier is!
Zoiets blijft altijd moeilijk. Ik heb het ook meegemaakt. Je bent zelf heel blij maar je wilt niet te vrolijk zijn omdat je bang bent dat je de ander pijn doet. Toch, zorg dat je zelf wel geniet! Jij mag nog steeds blij zijn dat je zwanger bent!