Hoi meiden, misschien is de vraag al ergens gesteld of het onderwerp geopend, als dat zo is, vergeef me het dan . Mijn man en ikzelf hebben in januari 2015 een dochtertje gekregen. Omdat we daarvoor best wat pech hebben gehad, hebben we de natuur zijn vrije gang laten gaan. Na één maand was het al raak en we hebben dan eind maart dit jaar een tweede, gezonde dochter mogen verwelkomen in ons gezinnetje. Ikzelf heb altijd geroepen dat ik graag een derde kindje zou willen. Mijn man moest hier over nadenken. Voordat onze kleine meid er was, zei hij dat ie minstens twee jaar wilde laten tussen het tweede en derde kindje, zodat alles eerst wat 'rustiger' zou worden/de kids zelfstandiger zouden zijn. Maar ondertussen dus twee meiden op een jaar tijd en hij vindt het wel ok zo. Beiden nog in de luiers en slaapjes nodig. Grote zus doet het super goed naar kleine zus toe en beseft eigenlijk niet dat ze ooit alleen is geweest. De oudste is ook een zelfstandige meid en probeert veel zelf te doen, wat haar goed afgaat. Dit proberen we ook te stimuleren. De wens voor de derde is echt erg groot en het kriebelt dan ook nu al serieus... Ik heb de minipil dus zou van zodra ik er mee stop, onmiddellijk zwanger kunnen geraken. We hebben het er al erg vaak over gehad en hij praat er enthousiast over. Manlief zei me deze week dat ie het wel ok zou vinden als ik er mee zou stoppen en we opnieuw de natuur zijn gang zouden laten gaan. iet bewust gaan oefenen tijdens de vruchtbare periode ofzo, maar gewoon extra hard genieten van elkaar. Financieel kan het en we zijn momenteel de zolder aan het afwerken waardoor we in totaal vier ruime slaapkamers zouden hebben. Maar ik heb toch wel enkele bezorgdheden als we er nu al voor zouden gaan: - drie kindjes in zo'n korte tijdspanne; hebben er hier mama's ervaring mee, positief of negatief? - ik heb nu tweemaal zwangerschaprust gehad op twee jaar tijd; mijn werkgever gaat hier niet blij mee zijn... Anderzijds heb ik er nooit een geheim rond gemaakt dat ik er drie wil en bovendien wil ik hier niet blijven op lange termijn. - wat gaat mijn omgeving zeggen? Maar maakt dat überhaupt uit?! - de relatie met mijn man. Na de eerste periode na geboorte leken we wat uit elkaar gegroeid... Nadien komt het altijd weer goed en zelfs beter dan tevoren.. Maar wat als dat niet zo is Dus meiden, kom maar op met die ervaringen of meningen... Ik kan het gebruiken !
Ik heb er exact een jaar en 1 dag tussen. Ik vond de eerste jaren zoals jij nu ervaart heeeerlijk! En overwoog ook voor een derde te gaan. Maar uiteindelijk toch gekozen te wachten tot de jongste na school zou gaan. Maar mennnnn ben blij dat k dat niet heb gedaan! ik vind 2-3 echt een pittige leeftijd! Ik vond het makkelijker toen ze 0-1 en 1-2 . Maar 2-3 is killingg. Ze waren als baby en dreumes super makkelijk, maar nu heb k echt me handen vol! Ik merk nu ook dat onze huwelijk er door lijdt vroeger hadden we meer tijd voor elkaar. We merkten nu als de kids sliepen dat ik echt gwn me time wilde! Dus ook geen man om me heen.ondettussen wel wat makkelijker geworden ochtenden kunnen we langer blijven liggen. Maar het blijft makkelijk! Let op! Onze kids sliepen alle 2 al heeeel vroeg door en sliepen altijd on 6 . Inmiddels 7 uur ondanks dat vind k het zwaar
Ik heb er drie onder de 2,5. De eerste twee kwamen binnen een jaar en het ging allemaal zo soepel dat we toch al snel een derde wilden en nu een vierde
Nee vind het absoluut niet zwaar. Maar moet bekennen dat ik ook ongelofelijk makkelijke kinderen heb. Soms hebben ze wel een vervelende fase natuurlijk, maar over het algemeen zijn ze zo makkelijk! En ze slapen ontzettend goed. Ik denk dat als dat anders was geweest ik het er bij twee had gelaten haha. Voor het huishouden heb ik voor de grote dingen een schoonmaakster die elke week 4 uurtjes komt. Verder hou ik het zelf bij door elke dag een beetje te doen. En ik heb een hele fijne oppas. Zonder haar zou ik nergens zijn want ik vind tijd voor mijzelf ook super belangrijk.
Mijn oudste twee schelen 16 maanden, tussen twee en drie zit 19 maanden. Van 2 naar drie heb ik niet als heel zwaar ervaren. Eigenlijk juist het makkelijkst Bij de eerste weet je niet wat je overkomt, bij nummer 2 denk je dat je het weet maar is het kind heel anders, bij nummer drie ben je overal wel op voorbereid haha. Het is leuk dat ze met elkaar spelen, en ritmes zitten nog goed op elkaar afstemd. Werkgever en omgeving reageerde verrast maar positief, maar daar zou ik het zeker niet vanaf laten hangen! Wij proberen wel met enige regelmaat wat tijd voor onszelf in te plannen, even lekker wat eten oid. Dus idd ook goede oppas. Bij ons bevalt het ook erg goed, en nummer 4 is ook onderweg
Hier tussen de eerste 2 20 mnd en tussen nr 2 en 3 14 mnd. Het is aanpoten, het zijn echt tropenjaren. Maar alles wordt makkelijker, je gaat je grenzen verleggen, dingen zijn sneller oke . Ik zou heel graag nog een vierde willen, maar manlief absoluut niet, en ergens denk ik ook dat het wel goed is zo. Ze zijn nu 4, 5 en 6. De oudste heeft ASS en vermoedelijk AD(H)D en nummer 2 is ook een giga stuiterbal. Eerlijk gezegd hebben we daar onze handen flink vol aan. De jongste gaat maandag ook beginnen op school, is in de vakantie 4 geworden. Bah. Wordt stil in huis. Maar het is echt leuk, maar dat zeggen mensen met 2 kinderen ook en met 4 of 5 ook .
Ts wij zijn rond dezelfde tijd voor het laatst bevallen. Ik herken wel de gierende hormonen die er wel weer zin in hebben. Maar straks gaat de jongste lopen, de oudste puberen. Dan heb je ook je handen vol. Bijkomstig hier is dat ik al voor de geboorte het gevoel heb dat de jongste adhd heeft. Wij hebben dat beiden dus ook wat meer kans dan een gemiddeld gezin. Het lijkt mij fijn om te genieten van dat er even wat minder druk op de relatie staat. Ik wil de schoolperiode afwachten om te zien hoe ze zich ontwikkelen. En als de jongste wat ouder zijn dat vallen de tropen jaren wat meer mee en kan je meer tijd nemen om te genieten. Bij de tweede heb ik minder tijd voor de jongste als toen voor de oudste, en dat zou ik bij een derde (als wij daarvoor besluiten te gaan) wel erg prettig vinden om weer meer te hebben.
De derde is nu onderweg, ben blij met het iets groteren leeftijdsverschil. Tussen 1 en 2 zit 20 maanden. Straks tussen 2 en 3 ruim 2 1/2 jaar. Oudste gaat naar school. Jongste wordt steeds zelfstandiger, dus gevoelsmatig iets meer ruimte voor de baby. Die peuterpuberteit vind ik een lastige fase, daarvan is het ergste nu voorbij.
Toch wel een vierde? Aan mij heb je weinig ts. Hier zit er ruim 3.5 jaar tussen de jongens en de jongste is nu 4, nog niet zwanger maar er zal ruim 5 jaar tussen zitten.
Ik had er drie net onder de 3. Oudste werd een maand na de geboorte van onze jongste 3. - drie kindjes in zo'n korte tijdspanne; hebben er hier mama's ervaring mee, positief of negatief? Na een pittige eerste 2 jaar (veel huilen, weinig slapen), nu zeer positief - ik heb nu tweemaal zwangerschaprust gehad op twee jaar tijd; mijn werkgever gaat hier niet blij mee zijn... Anderzijds heb ik er nooit een geheim rond gemaakt dat ik er drie wil en bovendien wil ik hier niet blijven op lange termijn. Hier drie zeer makkelijke zwangerschappen en bevallingen gehad, dus hier kan ik je niet mee helpen.... Ik was wel bloednerveus om mijn tweede en derde zwangerschap te melden bij mijn leidinggevende, maar hij was alleen maar super blij voor ons! - wat gaat mijn omgeving zeggen? Maar maakt dat überhaupt uit?! Dat maakt inderdaad niks uit! jullie leven, dus jullie beslissing... Wij hebben zowel positieve als negatieve reacties gehad, maar dat boeit ons eigenlijk niet echt, wij zijn super blij met ons gezin zo.. - de relatie met mijn man. Na de eerste periode na geboorte leken we wat uit elkaar gegroeid... Nadien komt het altijd weer goed en zelfs beter dan tevoren.. Maar wat als dat niet zo is? Ik denk dat je altijd tijd voor elkaar "moet" maken, ongeacht hoeveel kinderen je hebt... Dat hoeft niet altijd buitenshuis, wanneer de kindjes op bed liggen: muziekje, lekkere hapjes, mooi lingeriesetje en je hebt een top avond!
Dankjewel meiden voor jullie reacties! Ik denk dat we ervoor gaan gaan... Maar niet al te bewust, gewoon het erg gezellig maken en kijken waar het schip strandt . Ml heeft ook aangegeven dat ie dit keer graag verrast wilt worden met een positieve test . Vind ik helemaal prima eigenlijk... Gisteren zat ik met onze beide dames op de bank en ze hadden zoveel lol samen.. Het voelde gewoon helemaal goed aan. En als we een derde willen/zouden mogen krijgen, dan zou het fijn zijn dat hij/zij aansluit qua leeftijd.
Ik ben normaal niet zo van teveel leeftijdsverschil tussen de kinderen. Maar jij hebt er wel heel erg weinig tijd tussen. Bedenk jezelf dat jullie nu 1 ouder per kind hebben. Met 3 kinderen heb je gewoon 1 paar handen te kort. Je kinderen zitten nu nog op een leeftijd dat ze heel veel zorg en verzorging nodig hebben. Daar heb je nu nog de tijd voor. Als je er iets meer tijd tussen laat zitten. Zal de oudste net iets ouder zijn. Iets zelfstandiger (zindelijkheid, beter omgaan met uitgestelde aandacht, begrip kunnen opbrengen voor jongere broertjes/zusjes, zelf aan- en uitkleden etc). En het helpt natuurlijk enorm als de oudste straks naar school gaat. Dan heb jij overdag de tijd voor een peuter en baby (en dat is druk genoeg!). Geef je lichaam ook iets meer tijd om te herstellen. 2 zwangerschappen en bevallingen in korte tijd is niet zomaar iets. Met iets meer tijd ertussen heb je meer tijd om te genieten van de kinderen die er al zijn. En zal je oudste (die waarschijnlijk minder aandacht gaat krijgen) dit beter begrijpen en er beter mee om kunnen gaan.
Ik snap wel wat je bedoelt hoor betreffende dat herstellen. Momenteel neem ik nog de pil en ik heb nog geen eerste menstruatie gehad sinds de bevalling. Dus na het stoppen met de pil, valt het nog eens af te wachten wanneer de boel terug naar 'behoren functioneert'. Wanneer we zouden stoppen met de pil, gaan we ook niet bewust klussen. Maar onveilig vrijen, biedt uiteraard dat er snel een kindje zou kunnen komen. Qua handen tekort, mijn man werkt in de bouw. Hierdoor sta ik er 's ochtends en 's avonds vaak alleen voor. Ook tijdens de weekends heeft ie vaak klusjes/werkjes op te knappen. Mocht ik het qua werk nu al niet aankunnen, zou ik me niet aan een derde wagen. Er zijn heel wat mama's die het redden met drie of meerdere kindjes, hier op het forum zijn daar enkele mooie voorbeelden van. En wanneer mijn man er is, wat dat is ie ook zo hoor, is ie er helemaal voor ons. Doordat onze oudste nogal snel een zusje heeft gekregen, heeft zij heel snel moeten omgaan met wachten en geduld hebben. Is dat altijd gemakkelijk of begrijpbaar voor haar? Neen, helemaal niet. Maar zo leert ze wel dat aandacht verdeeld wordt, maar ze daardoor niet minder graag gezien wordt. Ik geloof, en ik zie daar in mijn omgeving en hier op het forum heel wat voorbeelden van, dat ook wanneer je een groter gezin hebt je alle kinderen de liefde, aandacht en zorg kan bieden die zij nodig hebben. Je moet daar gewoon heel bewust mee omgaan...