Hoi lieve meiden, Ik wil gewoon even van me af schrijven. Ik ben ruim 10 maanden thuis geweest tijdens mijn zwangerschap van Jeremy vanwege hevige bloedingen en rust moeten houden. Sommige hier weten dat misschien nog wel. Later in de zwangerschap kreeg ik ook bekkeninstabiliteit erbij. Dit heb ik (gelukkig) bij de andere 3 nooit gehad. Na de bevalling werkt de pijn in mijn bekken minder, maar is niet helemaal weggeweest maar wel goed mee te leven als ik wat oplette wat ik deed. Wel nog steeds fysio hiervoor. Ik ben vorige week weer vol goede moed aan het werk gegaan in de thuiszorg (mensen douchen, aankleden, steunkousen aantrekken etc) en de eerste dag merkte ik al dat ik moeite had met bukken/tillen en knielen maar toch doorgegaan. Afgelopen donderdagavond een pittige avonddienst gehad met heel veel clienten. Vrijdag en zaterdag veel last gehad van mijn bekken en nauwelijks kunnen bukken maar toch vanmorgen gaan werken. En toen moest ik een client alleen maar steunkousen aantrekken (iets wat normaal echt geen moeite kost) en ging het mis. Toen ik omhoog wou komen zakte ik letterlijk door mijn bekken heen. Ik wist niet meer wat ik moest doen van de pijn en ben letterlijk strompelend de auto in gekomen om vervolgens niet naar huis te kunnen rijden. Ben opgehaald door een vriendin en oh wat voelde ik me vreselijk dat ik mijn collega die bereikbare dienst had te bellen en te zeggen dat ze mijn clienten moest verdelen. Via de hap wat pijnstillers gehad, die de pijn niet weg namen maar er wel voor zorgden dat ik zo duf was dat ik de hele middag heb liggen slapen bijna. Morgen zou ik weer moeten werken en moet ik me dus officieel weer ziek melden na 10 maanden thuis te hebben gezeten, 1 week gewerkt en dan dit... Voel me vreselijk schuldig en ben ook doodsbang dat ze denken dat ik er gewoon geen zin in in heb of iets anders, iets wat natuurlijk onzin is want ik vind het heerlijk om weer eens iets anders te zijn dan mama en vond het super om weer mijn eigen clienten te hebben. Morgenvroeg ga ik zoiezo naar mijn eigen huisarts om te kijken of ik niet iets anders dan fysio erbij kan krijgen. Waarom ik dit schrijf weet ik niet, ik ben als de dood dat ik mijn baan kwijt raak en daardoor ook weer gaan werken waardoor ik nu eigen verder van huis ben. Collega's zijn super, vinden dat ik beter naar mijn lichaam had moeten luisteren en de tijd moet nemen. Wat mijn baas er van gaat vinden geen idee. Ik voel me alleen maar schuldig terwijl ik er eigenlijk niets aan kan doen. Fijn om het even van me af te hebben kunnen schrijven. Was een heel zwaar jaar, hebben er een geweldig bijzonder onverwachts kado bij gekregen, maar hier baal ik wel enorm van.
Ik snap dat dit ontzettend balen is. Dit heb je niet voor de lol en neem aan dat je werkgever daar ook zo over denkt. Als je ziek bent raak je niet zomaar je baan kwijt. Nu is het handig dat je langzaam de tijd neemt om te herstellen en samen met de arts, fysio een plan gaat maken. Dit plan duidelijk maakt aan je werkgever. Misschien kan je werkgever aangepast werk voor je regelen en zou je als je er klaar voor bent langzaam kunnen beginnen. Ondertussen proberen te genieten van je kleine. Je bent nu toch thuis en dan kan je maar beter genieten. Beterschap
Meis probeer inderdaad maar eens goed aan jezelf te denken!! Het is ook allemaal niet niks en het is behoorlijk zwaar geweest allemaal! Dikke knuf en als we wat kunnen doen dan weet je ons te vinden! Durf in ieder geval om hulp te vragen en dat maakt je echt niet slecht of stom of wat dan ook.
Het klinkt heet lullig maar je snapt me wel: je kunt beter een been breken want dan is het zichtbaar dat je wat hebt!! Vind het heel knap van je dat je ondanks alles toch nog zo graag wilt werken.. Heel veel beterschap
Ik zoh samen met bekkenfysio een plan maken. En als het beter gaat zou ik het werk langzaam opbouwen. Hier BI icm ichsias. Ik zit al een tijd thuis. Maar bekkenfysio heeft al aangeraden om na het verlof niet ineens aan de slag te gaan. Opbouwen. Paar ochtenden en weken erop wat meer en op den duur avonden erbij. Niet ineens van niets naar alles.
rustig aan. Eerst helemaal ! dus dat je gewoon een volle dag kan draaien en je boodschappen kan doen en voor de kinderen kan zorgen . Oefeningen met BEKKEN !!! fysio ondertussen (meer is er niet zeer waarschijnlijk) en dan pas weer aan opbouwen van werken denken. Je lichaam heb je er maar 1 van he!
Dank jullie wel allemaal. Ben zo zenuwachtig voor morgen pfff. Lig nu op de bank want traplopen lukte niet. Raar dat ik me zo zenuwachtig voel toch. Slaap lekker straks!