Ik zal proberen mijn verhaal een beetje kort hier weg te zetten zodat jullie het snappen. 3 jaar geleden hebben mijn man en ik een korte brake gehad van een paar weekjes, dit omdat het allemaal even teveel werd. De kinderwens etc. In die periode wilde ik het liefst even met rust gelaten worden door familie enzo, zodat ik echt even de tijd had voor mezelf. Mijn moeder heeft dit toen aan haar broer verteld en ik heb vervolgens ook echt niks van hun gehoord behalve op de verjaardag van mijn oma, toen kreeg ik allerlei opmerkingen naar mijn hoofd gesmeten over scheidingen zoals "scheiden is tegenwoordig mode toch ....?" Ik was daar best kwaad over maar heb het naast me neergelegt. Mijn man en ik zijn gelukkiger dan ooit weer bij elkaar gekomen. Sindsdien hebben we niks meer van die oom en tante gehoord, terwijl we daarvoor best een goede band hadden en vaak bij elkaar langskwamen. Vorig jaar heb ik een brief geschreven naar hun en toen mijn oom belde kreeg ik allerlei verwijten naar mijn hoofd gesmeten. -Ik had hun niet persoon gebeld toen ik weg was bij mijn man. (Moet ik dan heel mijn familie op gaan bellen??) -Hun waren op vakantie. -Ik wilde met rust gelaten worden. (Betekend dat dan ook dat je na 2 jaar nog niks laat horen?? Ik was kwaad om die opmerkingen dus ik heb ook weinig van me laten horen.) -Hun hadden genoeg meegemaakt en zijn daar hard van geworden. (Hallo, alsof ik niks mee heb gemaakt.... ) Maar ik moest wel weten dat de deur altijd open staat voor ons.... Jullie begrijpen al wel....we hebben elkaar nog niet gesproken of gezien. We hebben ons er al bij neergelegt en we horen langs alle kanten dat hun zo veranderd zijn en hebben met bijna niemand contact meer. Na mijn operatie enzo hebben we ook niks gehoord en ik stuur met verjaardagen altijd een kaart en hun sturen nooit een kaart terug met verjaardagen. Nu heb ik hun wel via een mailtje op de hoogte gebracht van onze zwangerschap en dit is hun reactie: "Jammer dat jullie het niet persoonlijk zijn komen vertellen maar alsnog gefeliciteerd." Dat was het. Wat verwachten ze nou?? Dat wij na 3 jaar ineens vrolijk op de stoep staan alsof er niks aan de hand is en dan vrolijk vertellen dat we zwanger zijn????:x Ik ben nu dus weer even over de zeik en stuur maar niks terug want dan komt er echt ruzie denk ik.:x Ik wilde het gewoon even kwijt.
Wat jammer dat je oom en tante niet snappen dat je sommige dingen even alleen moet oplossen, en dat ze daar een beetje in blijven hangen. Probeer het van je af te zetten, bij sommige mensen zal er altijd wel iets niet goed zijn. In elk geval gefeliciteerd met je zwangerschap! En probeer er gewoon enorm van te genieten, tis toch een wondertje en niets hoeft jou blijdschap daarvoor in de weg te zitten. En als je oom en tante nog ergens mee zitten moeten ze daar gewoon maar mee komen in plaats van je zo te laten raden. Laat ze maar even gaan en geniet van de mensen om je heen en het kleine mensje in je. Je kan altijd nog na je zwangerschap kijken of je er iets mee wilt.
Wat jammer dat je oom en tante zo reageren.. Heel begrijpelijk dat je niet iedereen op gaat bellen om te zeggen dat jij en je man even een break hebben. Dat is iets tussen jou en je man, en jij moet dat vertellen wanneer jij daar klaar voor bent. De opmerkingen die je gekregen hebt vind ik helemaal belachelijk. Een break wil niet zeggen een scheiding! Ik zou ook niet na 3 jaar opeens bij mensen op de stoep staan, om te vertellen dat we (ik) zwanger zijn.. Je hebt ze op de hoogte gebracht, dat wilde ze toch? Dan moeten ze nu niet klagen.. Hen kunnen ook naar jullie toe komen.. En even off topic; Hoe is het eigenlijk met je buikje? Hoorde dat ie al mooi aan het groeien is?
Haha Neeltje, ja mijn buikje is al aardig aanwezig....Lekker opgezet door darmen maar een buikje is een buikje
Als ik de irritatie en frustratie tussen de regels door zo lees... ik geloof dat ik mezelf niet had kunnen inhouden en een vriendelijk maar stevig antwoord terug had gestuurd! Het komt nu iedere keer van jou/jullie kant af en dan nog komen er alleen maar k*topmerkingen terug. Ik denk dat de bal nu toch echt eens bij die oom en tante ligt. Vandaar ook "mijn" reactie, maar ik kan soms behoorlijk kort door de bocht zijn helaas
Nee hoor, zo denk ik er ook over. Het kost me ook moeite niks terug te sturen maar zo blijf ik bezig en ik ben er nu klaar mee.
Pfff vlinder wat een verhaal zeg!! Ik geloof dat ik mezelf ook heel erg had moeten tegen houden om niet een hele pittige reactie terug te schrijven of direct de telefoon te pakken! Wat een onzin zeg! Zo hebben wij al jrn geen contact meer met de familie van mijn moeders kant.... Ook om dit soort dingen. En soms mis ik het wel, zoals nu met mn 2de zwangerschap en mijn huwelijk maar zij willen het zo dus dan maar zo! Zij willen het ook zo anders zouden ze wel "normaler" reageren........toch?