even mijn ei kwijt

hoi, ik kwam hier op het forum terrecht in het begin van mijn zwangerschap van mijn meisje.. ik weet nog goed dat ik raad vroeg omdat ik een sms had gekregen dat toen nog mijn vriend was vreemd gegaan wat later niet zo bleek.. kreeg toen hier een aantal rotopmerkingen dat ik ook van mijn tweede kindje alleenstaand zou worden.. helaas hebben die mensen gelijk gekregen.. niet omdat hij vreemd ging maar omdat ik in de laatste weken van mijn zwangerschap een bitch werd en niet met mijn eigen hormonen kon omgaan en dat hij er toen een punt achter heeft gezet.. de zwangerschap was geen eitje.. kreeg om de paar weken weer een bloeding en bij een inwendige onderzoek bleek ik een kortere bmm te hebben.. moest verplicht rustiger aandoen wat ik erg lastig vond omdat mijn ex en ik nog niet samenwoonde en ik ook alleenstaand ben van mijn zoontje. mijn ex had het te druk met zijn leven om iets meer naar mij om te kijken en eventueel wat zorgen uit handen te nemen. maar wel af en toe boos worden als ik weer iets teveel deed. na die bloedingen ben ik uiteindelijk een keer recht op mijn buik gevallen en kon ik een dag aan de ctg liggen en de schade viel mee.. ik was toen 32 weken. 4 weken later kregen we in korte tijd voor de 2e keer flinke ruzie en heeft hij het uitgemaakt. de spanningen en stress zaten flink hoog bij mij. want was ook mijn hele zwangerschap bezig met een huis aan het zoeken want woonde op dat moment nog begeleid. nadat hij het had uitgemaakt kreeg ik last van extreme hoofdpijn en ik ben met 37+3 opgenomen met zwangerschapsvergiftiging. en ben de volgende dag ingeleid en bevallen van een prachtige dochter. mijn ex was erbij samen met mijn moeder en heb op dat moment veel aan hem gehad. helaas liep het contact wel heel slecht en dreigde hij ook telkens met jeugdzorg. nu loopt het contact wel weer beter maar sinds deze week doet hij weer vaag. ik ben zo lief geweest om een extra dag naar hem toe te gaan maar kreeg alleen maar rotopmerkingen naar mijn hoofd. later heeft hij wel zijn excuses aangeboden maar hij gedraagt zich alsof hij ongesteld is.. ik heb hem aangesproken op zijn gedrag en hij zegt dat hij niet kan vergeten hoe ik heb gedaan en dat hij me het nooit zal vergeven.
ik ben misschien niet lief geweest de laatste 2 weken maar hij doet alsof hij een compleet trauma aan me heeft over gehouden. en werd me vanavond even te veel.. en het is ook in een flinke huilbui eruit gekomen. sorry voor dit ego verhaal maar moest het even kwijt

 

ja waren geen makkelijke tijden.. het was de bedoeling dat we samen zouden samenwonen samen met mijn zoontje en onze dochter. leefde we samen ook flink naar toe. maar ik had vaak het gevoel dat ik er alleen voor stond in de zwangerschap. ik ben in het begin echt extreem moe geweest en als ik de middag in mn bed lag kreeg ik weer te horen dat ik een luilak was. en verder heeft hij nooit wat mee betaald aan haar en daar gingen de ruzies over en een keer omdat hij voor de zoveelste keer weer liever naar zijn vrienden ging.. inplaats van met mij aftespreken. hij heeft nu inmiddels bij gedragen aan 3 pakken luiers met in elk pak 26luiers erin.. en 3jurkjes en een tshirt ik heb me er aardig lang sterk onder gehouden maar de laatste dagen begint het me echt allemaal te breken en ben ik behoorlijk emotioneel. zit ook midden in een verhuizing wat ook allemaal extra stress geeft. heb gelukkig een lieve familie die me hier door heen probeert te slepen maar voel me toch erg down.