Hallo allemaal! Ik heb een vraagje! Ik ben Wendy en ik ben nu bijna 9 weken zwanger. Ik denk dat ik 1,5 jaar geleden met mijn moeder heb gesproken over kinderen enzo en toen heb ik ook gezegd dat ik het wel heel mooi zou vinden als mijn moeder erbij zou zijn als ik ga bevallen. Mijn moeder is mijn beste vriendin, dus ik zou het nu ik echt zwanger ben nog steeds willen. Nu heb ik het laatst met mijn vriend erover gehad en hij zegt dat hij er liever niet iemand bij wil hebben, dus het echt met zijn tweeen te doen en het medisch team om je heen. Wat is nu het beste om te doen? en als ik kies dat we er niemand bij willen hebben, hoe ga ik dit dan tegen mijn moeder zeggen zonder haar te kwetsen? Wie heeft er goed advies en tips? Groetjes, Wendy
Vertel je moeder gewoon dat dit zo nieuw/intiem is dat het een moment is van jullie samen. Een moeder zal dat begrijpen... En de gene die helpt is je VK of Gyn....eventueel je kraamhulp (bij thuis bev.) en verpleegster. Mijn idee is ook dat je er niet te veel mensen bij je moet hebben...die "drukte" kan de vordering van de bev. remmen. Het is een heel mooi moment als je kindje er is...naar mijn idee echt iets van jullie samen.
mijn man en ik willen er ook niemand bij hebben, alleen de vk en kraamzorg uiteraard. het is jullie bevalling, dus ook die van je vriend, het is wel erg moeilijk om hierin niet op 1 lijn te zitten, misschien vindt hij het wel goed als in het zkh je moeder op de gang of thuis in de woonkamer wacht tot je bent bevallen? ik zou een middenweg zoeken, en er met beide partijen heel eerlijk over praten.
WIE gaat er bevallen en alle pijn en ongemakken ondergaan? JIJ ik vind dus dat DIE persoon beslist wie er bij is als jij je op je gemak voelt MET je moeder erbij is dat bevoordelijk voor je bevalling, je kan bv een compromis sluiten dat het werkelijke persen jullie twee doen en dat de rest jullie mam erbij is? dan ben je lekker ontspannen en persen merk je toch niet veel wie er nu bij is.. en ook over haar rol kan je dingen afspreken als je moeder een redelijk mens is zullen jullie daar best uitkomen. Mijn man heeft niets te vertellen over de bevalling IK moet het doen dus IK bepaal, hij zou dat ook niet anders willen zien, hij vind het al erg genoeg voor me dat dit erbij hoort (bij het kids krijgen) Vandaar dat hij zich gaat sterriliseren als we een compleet gezin hebben hij wil mij nog niet meer aandoen en vind het fijn dat ie EINDELIJK wat kan doen... die mannen hebben van alles te vertellen maar hoeven niets te doen....
Ik heb allebei mijn bevallingen alleen met mijn man en de verloskundige gedaan. Ik ben heel blij dat er verder niemand bij was. Het is heel intiem en het is (vind ik) iets van jou en je vriend/man. Ik zou zeggen respecteer zijn wensen ook, net zoals jij zou willen dat hij jouw wensen respecteerd. Als je je moeder en toch niet bij wilt kun je dat denk ik gewoon zeggen hoor! Je moeder is namelijk ook al eens bevallen en weet hoe je van gedachte kunt veranderen over dingen Heel veel succes en geniet van je zwangerschap. Liefs
lastig, ik ben het wel met imd eens dat jij degene bent die alles ondergaat en dus bepaalt hoe en wat. alleen in ons geval betekent dat dat ik heb bepaald dat zijn moeder er níet bij zal zijn. dat is makkelijker te zeggen dan dat je er iemand wel per se bij wilt hebben. zou het wel alvast tegen je moeder zeggen, dan kan ze zich in ieder geval voorbereiden op dat het misschien niet doorgaat.
Je kunt ook nog even afwachten.Je bent net zwanger en ik denk dat hij daar sowieso ook even aan moet wennen. Wie weet zegt je vriend later dat hij het toch niet erg vind. Ik zou het er sowieso over hebben waarom jij zo graag wilt dat je moeder erbij is. Praat anders ook eens met je moeder erbij. Dan kan ze de voor en nadelen bespreken. Wie weet wil je moeder liever ook niet als je vriend het niet wil. (wil ze er niet tussen komen) succes.
Nou lekker dan...de mening van je man doet er dus niet toe? Ik vind wel dat je er samen over moet praten....en het is iets heel belangrijks...dat beslis je niet in je eentje ...vind ik. De manne die van alles te vertellen hebb...hebben thuis meestal nix te zeggen ...tis ook zijn kind dat jij op de wereld zet...sommige mannen vinden het al zo jammer dat ze veel moeten delen. vrouw draagt het tenslotte...laat hem dat moment dan ook niet delen
Ik vind het ook heel apart dat mannen er niets over te zeggen hebben... Dat jij bepaalt ok, maar dat hij helemaal geen wensen kenbaar hoeft te maken? Als je het jouw pijn houdt zal hij er ook nooit deel van uit kunnen maken, en ik dacht dat je relatie juist ging om dingen DELEN... Ik vraag me af hoelang dat riedeltje opgaat; nee schat, IK bepaal naar welke school hij gaat. IK heb de pijn geleden.... Maar als je relatie zo in elkaar zit; so be it... Succes in elk geval met je keuze. Liefs
"IK heb pijn geleden dus ik bepaal...dit en dat" moet niet gekker worden...jij bent zwanger en samen zijn jullie in verwachting van een kindje
Een beetje een rare uitspraak van Imd. Waarom zouden de mannen in godnaam niks te zeggen hebben over de bevalling. Hij is de de vader hoor, dus net zoveel als de moeder. Je moet het er samen over eens zijn. En dit is iets heel intiems. Iedereen doet het op een andere manier. Maar ik vindt echt dat de mannen net zo goed iets te vertellen hebben hierover. Ik zal het er gewoon met je man en moeder een keer over hebben. Je moeder begrijpt dat echt wel.
hij kan wel vragen of ik in een hutje op de hei met een bananenman wil gaan baren maar het baar proces bepaal IK omdat ik dat doe, verder is het ONS kind dus die beslissingen maken we samen.. (hoezo kort door de bocht om meteen alles erop te gooien?) IK moet het doen dus IK moet op mijn gemak zijn en als je man beetje brain heeft LAAT HIJ DAT TOE want een bevalling is al zwaar genoeg voor een vrouw dus als hij ook nog eens eisen gaat stellen over HOE ik het moet gaan doen kan ie echt het dak op.. Ik doe het op MIJN manier want ik moet het doen en dat moet zo voorspoedig mogelijk gaan. Sommige mannen worden zelfs de kraamkamer uitgezet omdat ze de vrouw te nerveus maken met hun gedoe DAT zegt denk ik genoeg.. de vrouw moet heel even op nummer 1 staan in dit geval dit komt alleen maar ten goede van heel de bevalling.. En ja het persgedeelte en het werkelijke kindje gaan zien zeg ik toch ook dat ze dat met zijn tweeen kunnen doen omdat DAT het intiem moment is (alhoewel vrouwen die nog niet zijn bevallen wel een erg romantisch beeld van alles hebben) ik zei toch dat ze een compromis kon maken door bv de ontsluiting met haar moeder erbij te doen (ontspannen bevoorderd de bevalling) en dan het werkelijke geboren worden met zijn tween.. Mijn man heeft juist ontzettende respect voor MIJ dat ie de pijn zo min mogelijk wil maken en niet zichzelf belangrijker te vinden dan mijn pijn en ongemak op die dag. Ik vind mannen die ook nog eisen aan hun barende vrouwen gaan stellen wel beetje ego...
Ik ga alleen bevallen, het is ik die het moet doen en of er nu iemand bij is of niet, de bevalling blijft hetzelfde. En ocharme ik denk dat het best is dat ik alleen ben want als ik pijn heb....get out the way!
Die man van de ts stelt toch geen eisen. Hij zegt alleen maar dat ie het prettiger vindt om de bevalling samen door te maken. Omdat hij dat intiem vindt. Dat kan ik eerlijk gezegt best wel begrijpen. Als de man dat niet eens meer mag zeggen, tsja dan is het wel vortaan heel erg allemaal. Ik vindt dit absoluut geen eis, maar een hele normale vraag. En dat je zegt dat JIJ de bevalling moet doen en de man niet, is een klein beetje onzin. Oke hij hoeft geen pijn te lijden. Maar hij ziet wel dat zijn vrouw pijn heeft, en probeert je op dat moment te steunen. En geloof dat kan ook best zwaar zijn, ook al heeft hij geen pijn.
aah meissie heb je niet een goede vriendin of zusje of moeder het is toch wel fijn als je iemand erbij hebt hoor (kan je hoofd afleiden zeg maar en dan ben je meer ontspannen)
Ik weet natuurlijk niet of je alleenstaand bent of een man/vriend hebt. Maar als je een man/vriend hebt, mag hij dan niet eens bij de bevalling zijn? Ik denk dat je die steun dan toch best wel kan gebruiken. En als je alleenstaand bent vindt je het dan niet prettiger om toch iemand erbij te hebben die je steunt?
Ik ben het wel met imd eens, En natuurlijk is het niet iets wat je eist, maar je wil de bevalling zo goed en zo pijnloos laten verlopen en als iemand daarmmee kan helpen die het allemaal verlicht dan is die er voor mij bij, wie het op dat moment ook is. Het lijkt mij dat een bevalling niet leuk is voor een kind en moeder. En dan ga ik het niet moeilijker maken omdat mijn man een intiem moment wil hebben. Die heeft hij al negen maanden geleden gehad HIHIHI.
Laten we elkaar niet afvallen! IMD gaf in mijn ogen aan hoe zij denkt over haar bevalling en dat haar man er niets over te zeggen heeft. Daarmee heeft ze niks over anderen gezegt. Wendy, ik zou er met je partner over praten. Hoe zie je de bevalling nu voor je, wat heeft je voorkeur en waarom. Geef hem de gelegenheid dit ook uit te spreken. Vervolgens kunnen jullie er over nadenken hoe je dat vorm gaat geven, daar hebben jullie nog ruimschoots de tijd voor. Zelf heb ik er voor gekozen mijn moeder in huis te hebben (ook omdat ik in het water wil bevallen en dan niet alleen gelaten mag worden). Mijn moeder doet hier dan de hand en span diensten zoals deur open doen, evt telefoon aannnemen en voor mijn man zorgen (die moet tenslotte ook eten). Ik heb met mijn moeder afgesproken dat als ik er behoefte aan heb ik haar laat roepen om bij de bevalling te zijn. Anders is ze lekker dichtbij en kan ze vlak na de bevalling eventjes komen kijken.
sam: helemaal alleen? (met verloskundige en kraamhulp) maar toch.. Jeetje... Daar zou ik niet aan moeten denken. Heb heeeeeel veel steun gehad aan mijn mannetje. Succes power-girl! En jah.... mannen die eisen stellen.... Als de bevalling eenmaal is begonnen denk ik niet dat er een man is (met verstand) die uberhaupt eisen aan zijn vrouwtje DUFT te stellen.. Mannen zijn over het algemeen erg ontdaan van vrouwen in baringspijn. En ik vind ook dat je de bevalling SAMEN doet. Ondanks dat mijn man niet de pijn heeft, heeft hij wel het overzicht. Hij is degene die weet wat ik wil en wat hij wil en daar ook nog normaal over kan redeneren als ik lig te bevallen. Bovendien lijkt me niets zo irritant als je partner te zien lijden zonder dat je daaraan feitelijk iets kunt doen. Maar goed een barende vrouw is toch 'heilig'... Ieder zijn eigen kijk erop en zijn eigen ding. Ik ben in elk geval blij dat ik net zoveel respect heb voor mijn man als hij voor mij. En daarmee bedoel ik dan dus ook dat hij ook mag mee kiezen en denken... Liefs