@Petra: ja die 'pech' hebben jullie dan dat jullie die ene op de 300 zijn... Maar ja daar zit je nu wel mee. Dat was ook de reden dat ik zo'n schrik had voor een vwp en die eigenlijk niet wilde. Tegen mij hebben ze toen ook gezegd dat het vaak mis gaat omdat de conditie van het kindje dermate slecht is, er te weinig vruchtwater is of een ontsteking plaats vindt. Helaas bij jou dus het laatste...
@ Jonneke: Ja dat wachten op de uitslagen levert inderdaad wel wat stress op. Ik slaap vooral de laatste week erg slecht, maar dat komt ook doordat we problemen hebben met het leveren van onze badkamer (we gaan in januari verhuizen en de leverweek van de badkamer is opeens verschoven van week 50 naar week 4, omdat bepaalde artikelen opeens niet meer op tijd geleverd kunnen worden ). Dus dubbele stress op dit moment . Gisteren hebben we een gesprek gehad met de maatschappelijk werkster. We vonden het wel prettig, maar weten niet of het veel toegevoegde waarde voor ons heeft. Als we het gevoel hebben binnenkort weer een gesprek nodig te hebben kunnen we bellen voor een vervolgafspraak. Inderdaad, het werken heeft (naast de afleiding) ook een financiële reden. We hebben net een huis gekocht. Op zich redden we het wel met het salaris van mijn vriend, maar ik zou ook graag een steentje bij willen dragen. Maar goed, dat komt vanzelf wel weer. @ Petra: Wat fijn dat je baat hebt bij de gesprekken met een psycholoog en dat je man nog een week thuis is. Je dochtertje geeft jullie nu vast ook de nodige afleiding. Dat net jullie dit is overkomen bij een risico van 1 op de 300! Ik mag nog 7 weken gebruik maken van het zwangerschapsverlof als ik het goed heb. Maar ik wil wel weer eerder aan het werk. Misschien dat ik het over een maand weer ga proberen, het ligt er aan of ik er dan aan toe ben. Vervelend dat jij geen recht hebt op zwangerschapsverlof. Wanneer heb je de nacontrole bij de gynaecoloog?
ik heb midden december weer een afspraak. Dan kijken hoe ik er mentaal voor sta, en ook lichamelijk. Want ondanks onze pijn en verdriet willen we toch zo snel mogelijk er terug voor gaan. Onze kinderwens is enorm groot en ik heb verschillende medische problemen waardoor we niet al te lang kunnen wachten om terug zwanger te worden. Ik hoop dat alles dus lichamelijk snel weer op pijl zit.
@Vlinder: Nou spannend allemaal daar zeg met het wachten op de uitslag en dan ook nog alles rondom het huis wat niet loopt zoals het zou moeten... Alsof je er dat nu bij wilt hebben. Maar hopelijk komt het met beide goed! En wat fijn dat je een goed gevoel had bij het gesprek met de maatschappelijk werker. Geeft niks toch dat je nu niet weet of het meerwaarde heeft. Als je straks merkt dat je het weer nodig hebt dan kun je het altijd nog opnieuw aanvragen. De stap om er dan heen te gaan is dan meteen een stuk kleiner. @Petra: ik hoop zo voor je dat jullie half december weer groen licht krijgen! Kan me voorstellen als er medisch enkele dingen spelen waardoor de tijd dringt je wel heel graag wilt. Zowiezo zijn de moedergevoelens natuurlijk al duidelijk aanwezig en dan wil je gewoon ook moederen. Hopelijk mag dat in 2012! Wij willen het ook zsm weer proberen. De gevoelens om te moederen zijn gewoon zo sterk.
@ Vlinder: gefeliciteerd en gecondoleerd met Valentijn. We zijn ons Isabella 28/29 oktober na een zw van 17.6 wkn verloren door wat blijkt een baarmoedermond zwakte als gevolg of door infectie. Vooral was het heel zuur om dit te horen want we zijn ons zoontje (14,5 wkn) vorig jaar hoogwaarschijnlijk door hetzelfde verloren en als ze ons dit keer beter hadden gevolgd, had dit misschien voorkomen kunnen worden. Enfin, .hoe gaat het inmiddels met je, slaap je beter, heb je de emoties, met name de stress, iets meer onder controle? Ik was afgelopen weekend super nerveus want ik had het gesprek met de Gyn afgelopen maandag. Hoe gaat het verder met de verbouwing en verhuizing, vooral nu met de verwerkingsproces en de drukte omtrent de feestdagen? @ Petra: super balen dat zo iets vreselijks 2x jullie moesten meemaken. Wel super moedig en knap van je dat je zo snel mogelijk door wilt gaan met het in vervulling brengen van jullie kinderwens. Ben je inmiddels al bij de gyn geweest en hebben jullie groen licht gekregen? @ Jonneke83: ik hoop dat 2012 een super mooi en goed jaar voor je en alle andere dames is. Heb je inmiddels meer duidelijk of jullie wel mogen proberen?
@78RLs1: Wij hebben nooit te horen gekregen wanneer we het weer mochten proberen. We weten wel dat het niet erfelijk is, de kans op herhaling is dus heel klein. Maar de gyn gaf aan wel eerst geestelijk moest herstellen. Maar ja, wanneer ben je dat he? Ik heb zelf zoiets, zodra het weer kan beginnen we weer. Maar eerst moet mijn menstruatie nog op gang komen. Morgen is het 9wkn geleden.
hier is mijn menstruatie al weer op gang, net 4 weken na de geboorte van Nelle* Ongelooflijk, maar op zich wel goed natuurlijk. Echt groen licht hebben wel niet gekregen, omdat hier wel een erfelijk probleem meespeelt, raadt de gyn ons ten sterkste aan om onze kinderwens met ivf + pgd te vervullen. Een derde keer zou psychisch gewoon te zwaar zijn voor ons. 78RLs1 , jullie maakten dit dus ook al 2 x mee, trek jij het allemaal een beetje? Jonneke, het is ook allemaal nog heel vers ook bij jullie he. En echt klaar, ik had nooit dat gevoel, wij zijn er gewoon direct terug voor gegaan na Elias*
Lieve Vlinder, mama van Valentijn, We hebben ook op 2 november 2011 onze zoon Felix verwelkomt en tegelijkertijd afscheid van hem genomen. Na 7 jaar hopen op een wonder, verschillende vruchtbaarheidsbehandelingen en 19 weken zwangerschap. Het voelt nog steeds erg onwerkelijk! Eergisteren kregen we de uitslagen van het onderzoek. De diagnose is niet alleen bevestig, maar ook verzwaard. Onze zoon had geen niertjes, geen blaas, geen schildklier, een grote navelstrengbrek en een hartje met zoveel aandoeningen dat hij niet levensvaatbaar was. Niks erfelijks, pure pech. Deze week, precies 6 weken na zijn geboorte, ben ik weer ongesteld geworden. Ook weer zo´n onderstreping van...het leven gaat door. Behalve Felix zijn leven, Valentijn´s leven.... moeilijk te aanvaaarden. Het is tegelijkertijd mooi en bizar om te lezen dat jullie ook op dezelfde dag aan het bevallen waren en later jullie Valentijn in je handen vasthielden, als wij onze Felix. Een hele dikke knuffel, vooral in deze kersttijden. """ Petra, en al die ander mama´s hier, ook een hele dikke knuffel voor jullie!
Lieve meiden, Bedankt voor jullie reacties. Hier gaat het best redelijk.Ben sinds vorige week weer een aantal uren aan het werk en dat gaat best goed. Natuurlijk ben ik af en toe verdrietig, met name nu de kerstperiode is aangebroken en je overal vrolijke kerstmuziek hoort. Daar kan ik nu niet goed tegen. Ook dikke buiken en kinderwagens probeer ik nog zoveel mogelijk te ontlopen. Vorige week woensdag hebben we de uitslag binnen gekregen van de onderzoeken en er is 'gelukkig' toch iets uit de bus gekomen. De placenta was te klein en er hebben zich meerdere placenta infarcten voorgedaan. Hierdoor heeft Valentijn* te weinig voeding en zuurstof binnen gekregen. Valentijn* zelf was wel helemaal gezond. Frustrerend om dat te horen, maar we zijn toch blij met de uitslag, vooral omdat er geen sprake van is dat er iets aan de hand is met onze genen. De volgende keer zal ik preventief kinderaspirines moeten slikken, zodat mijn bloed minder snel kan stollen. In februari volgt er nog een bloedonderzoek waarbij mijn bloed verder wordt onderzocht. Ik hoop dat we daarna groen licht krijgen, want we willen heel graag in het nieuwe jaar proberen opnieuw zwanger te worden. Valentijn* hebben we direct na de uitslag opgehaald bij het crematorium en hij is nu bij ons thuis. Dat voelt heel goed. Ik ben vandaag weer ongesteld geworden, ook weer een bevestiging, zoals Gabrielle ook zegt, dat het leven gewoon weer doorgaat. 20 januari wordt onze woning opgeleverd en maken we letterlijk een nieuwe start. @ 78RLs1: Ook gefeliciteerd en gecondoleerd met jullie dochter Isabella. Vreselijk dat jullie dit nogmaals mee hebben moeten maken! Hoe gaat het nu met je? Was er na de eerste zwangerschap geen oorzaak uit de bus gekomen of hadden ze al een vermoeden? Dan vind ik het wel erg slordig (en dan zeg ik het nog netjes) dat ze hier een tweede keer niet op hebben gelet. Met mij gaat het wel een stuk beter hoor, ik slaap gelukkig weer. Kwam inderdaad vooral door de stress voor de onderzoeksuitslagen. @ Petra en Jonneke: Ook geen idee wanneer je er weer helemaal klaar voor bent. Moeilijk om dat te bepalen. Maar als het gevoel sterk is en je niet meer hele dagen emotioneel bent, dan zou ik er ook weer voor gaan. De kinderwens is er natuurlijk nog steeds. Wij moeten nog even wachten tot de bloedtest achter de rug is, dat duurt nog even. Maar met de drukte van de feestdagen en de verhuizing gaat de tijd misschien wat sneller. @ Gabrielle: Na 7 jaar werd jullie droom eindelijk werkelijkheid. Wat verdrietig dat Felix* niet bij jullie mocht blijven. Dat lijkt me ook moeilijk om te horen dat de diagnose nog zwaarder uitviel dan verwacht. Ik wens je heel veel sterkte. Ik vind het erg mooi en bijzonder dat onze zoontjes op dezelfde dag geboren zijn. Ik hoop dat jullie, ondanks alles, toch kunnen genieten van de feestdagen. Ik wens jullie alle goeds voor 2012 en hopelijk ook weer snel een nieuw wondertje in onze armen.
Vlinder, ook voor jullie een mooi 2012 gewenst. Mooi om te horen dat Valentijn nu bij jullie thuis is
Vlinder, ik hoop dat 2012 inderdaad meer geluk mag brengen. En wel een mooi vooruitzicht dat je straks ook nog volop met het huis bezig kan zijn. Hopelijk gaat dan de tijd tot februari een stuk sneller voorbij. In ieder geval iets om naar uit te kijken!
@ Petra: nou ja, sommige dagen of momenten gaat het wel en andere niet. Waar ik het meest last van heb is het gevoel van super machteloosheid en ik moet eerlijk zeggen dat ik nog heel vaak bijna stuipaanvallen krijg als ik aan zwanger-zijn denk. En hoe gaat het psychisch nu met je/jullie? Gaan jullie binnenkort aan de ivf + pgd traject beginnen? @ Gabrielle: wat super jammer dat jullie na 7 jaar van hopen en de MMM te hebben belopen afscheid van jullie Felix hadden moeten nemen. Ik kan me voorstellen dat de diagnose aan een kant heel belastend is. Na 7 jaar hopen en van alles aan doen om jullie kinderwens te mogen vervullen, verwacht je zon diagnose en zo iets als pure pech niet. En zoals je zegt, weer ongesteld worden is inderdaad een harde bevestiging van dat het leven door gaat. Ik had er ook super veel last van, want voor mij voelde het aan alsof heel de wereld en mijn lichaam doorging met leven, terwijl ik geestelijk/emotioneel en ons Isabella niet. Maar ik wens je/jullie heel veel sterkte en liefde met de verwerkingsproces @ Vlinder1983: fijn te horen dat het best redelijk met je gaat en dat je beetje bij beetje stapjes in de goede richting zet. Ook is het fijn om te weten dat jullie erfelijk gezien OK zijn en dat er een simpele oplossing/voorzorgmiddel is om zo iets bij de volgende zw te voorkomen. Succes met de verhuizing, ik denk dat het fijn is om zon nieuwe start in het vooruitzicht te hebben Terugkomen op je vraag: bij de eerste zw was niets echt iets uitgekomen, alleen was er sprake van een infectie, met name Strep B bacteriën. Maar aangezien het aantal zodanig laag was vermoedde ze niet dat dat de oorzaak van was. Toen was ik in een streek ZH en omdat ze daar zelf niet wisten wat de oorzaak was de vroeggeboorte en een zware buikvliesinfectie wat ik daarna kreeg, werd ik doorverwezen naar een UMC want ze durfde zelf niet met ons door te gaan - mijn casus was te bijzonder voor ze. Een fertiliteitstarts (en collegas) bij LUMC had me in het voorjaar gezegd dat gezien mijn voorgeschiedenis van 3 jaar onverklaarbaar onvruchtbaarheid, vroeggeboorte na een zw van 14,5 wkn met multicysten op de eierstokken en de infectie en verklevingen die ze bij de buikvliesontsteking hadden geconstateerd, dat de kans dat ik spontaan zw zou kunnen raken minder dan 2% zou zijn maar tegelijkertijd met een hoge kans op buitenbaarmoederlijk zw. Toen ik spontaan zw bleek te zijn werd ik naar de Poli verloskunde afdeling daar gestuurd, maar daar hadden ze me als een standaard geval beschouwd want ik werd niet bij een Gyn geplaatst en telkens als ik bijv. voor een controle naar infectiewaarde vroeg zeiden ze dat ze dat standaard pas bij 16 wkn deden. Bij de bevalling van Isabella hadden ze gezegd dat beide vroeggeboorte hoogwaarschijnlijk door een baarmoedermond zwakte was. Thuis na was literatuur en internet onderzoek blijkt dat een ervaren Gyn (vooral bij een UMC) een baarmoedermond zwakte als mogelijk probleem had kunnen voorzien vooral gezien de eerste vroeggeboorte met de infectie daarna. En dit werd na het gesprek na 6 wkn in het ZH ook bevestigd, dus ik was en ben nog steeds super aangedaan met dit feit. ZH heeft nu gezegd dat ik bij een volgende zw meteen bij een gyn geplaatst zal worden en ik zal onder strenge controle komen met het plaatsen van een cerclage bij 13 wkn. Maar tot heden zijn de angsten, twijfels en t gevoel van onmacht onwijs groot dat ik zelf niet in een goed verloop van een zw geloof al wil ik het heel graag. Dames, vooral nu vlak voor Kerst en de feestdagen, stuur ik jullie heel veel liefde, knuffels en moge jullie kinderwensen in 2012 vervuld worden.