Eens. Plus: het één hoeft het ander niet uit te sluiten, toch? Met grote regelmaat verassen mijn man en ik elkaar: bloemen, iets lekkers, een cadeautje, een lief briefje, een uitje en een heleboel meer. Valentijnsdag zien wij als niet meer dan een excuus om zoiets wéér eens voor elkaar te doen. Snap best dat niet iedereen er zo in staat, maar vind hard roepen dat het “commerciële onzin” is altijd zo flauw.
Ik vertel dit omdat ik juist altijd het gevoel krijg dat ik op Valentijnsdag blijkbaar iets móet doen. Dat ik dus saai ben, niet om mijn man geef, enzovoorts. Ik zeg nergens dat een ander dit niet mag. Ik geef aan dat ik zelf niks met die dag heb. Het woordje 'gewoon' duidt simpelweg aan dat ik dit niet aan één specifieke liefdesdag koppel. Volgens mij mogen we in topics toch altijd allerlei kanten belichten, daar ben je zelf anders ook een voorstander van? De voorbeelden zijn dingen die hier ook worden genoemd. We koppelen dat alleen niet aan specifiek deze dag. 'Vroeger' was het toch alleen voor 'anonieme liefdes'? Dan konden we een anonieme roos aan elkaar versturen op de middelbare school (en liep je kei voor schut met die roos rond in de pauze ). Ik heb ook weleens een anoniem cadeautje opgestuurd gekregen thuis. Tegenwoordig hoor ik zelfs op de basisschool dat kinderen bij vriendinnetjes en vriendjes van allerlei dingetjes cadeau doen, en nog best behoorlijke cadeautjes ook. Dat is denk ik ook waarom sommige mensen het 'commercieel' noemen. Net als dat moederdag/vaderdag vroeger om de tekening/knutsel ging en tegenwoordig grote cadeaus 'moeten' zijn. Of kleinere voorbeelden van 'iets steeds groter' maken juffen/meesters tegenwoordig cadeaus krijgen op de laatste schooldag ipv een hand en een 'fijne vakantie'.