Sorry late reactie, ik was/ben echt even radeloos met mijzelf. ( Ik wil niet ondankbaar zijn want ik weet hoeveel mensen een kindje zouden willen en er alles voor over zouden hebben) Ik slik de anticonceptiepil maar ben ook normaal niet makkelijk zwanger. Tussen mijn eerste dochtertje en 2e dochtertje zit 4 en half jaar omdat we dik 2 en half jaar erover hebben gedaan om zwanger te raken. De dag dat ik naar het ziekenhuis zou gaan kwam ik erachter dat ik zwanger was en nu is ze tien maandjes. Het zijn vooral de praktische dingen waar ik tegenop zie, de slaapkamers zijn allemaal vol, pas een goede nieuwe baan waar ik steeds meer verantwoordelijkheid krijg, de jongste wat pas tien maandjes is en ik geen idee heb hoe we dat met nog een babytje gaan doen. Bang dat ik mijn andere twee kindjes tekort ga schieten.. Mijn partner reageerde gelukkig wel heel lief hoewel hij ook schrok. Maar ik weet gewoon niet zo goed hoe ik mij nu moet voelen. Abortus ben ik voor mijzelf heel erg tegen. (Door dingen wat in het verleden zijn gebeurd. Maar eerlijk kan ik het liefst in een hoekje gaan huilen.. en ik voel me heel slecht dat ik zo denk..
Logisch ook dat het even schrikken is. Zeker als jullie over je andere dochtertje zolang hebben gedaan en dan nu ook nog is de pil slikt en het kindje daar doorheen komt. Dit kindje wil denk ik heel graag bij jullie zijn. Geef jezelf de tijd om aan het idee te wennen. Probeer er veel over te praten, en meld je alvast aan bij de verloskundige zodat je er met haar ook over kan praten. Sterkte!
Ik snap dat je dan schrikt. Je kan nog een test doen, kijken of deze oploopt, maar ik vind het streepje behoorlijk duidelijk. Fijn dat je partner lief reageerde, in mijn beleving zijn praktische zaken makkelijk op te lossen (ergens ook fijn dat ze dicht op elkaar zitten, dan zit je nog middenin die periode) en die nieuwe baan moet het straks even 4 maanden anders gaan inregelen, daarna ben je er weer. Het is ook wel een cadeautje als je er met de ander zo lang over hebt gedaan.
Geen keuzes maken in paniek heb ik altijd geleerd, angst is een hele slechte raadgever. Laat het eerst maar eens een paar dagen bezinken zonder dat je er iets mee moet Je zal zien dat dit ruimte geeft
Je m oet je echt niet slecht voelen omdat je je zo voeld hoor. Is iets onverwacht en niet gepland dus echt wel normaal dat je zo effe reageerd. Uiteindelijk valt alles wel op Zijn plaats
Wat een schrik, je hoeft nu nog niet iets te beslissen. Je bent prilzwanger, en dat was niet gepland. Gun jezelf en elkaar even de tijd om dit te bevatten en te overzien. Ik wens je rust en wijsheid toe, sterkte Weet je voor jezelf waar het is misgegaan met je pilgebruik? Ben je ziek geweest, onregelmatig ingenomen of te licht voor jou?
Het moet denk ik even landen. Ik herken het wel een beetje. Hier kwam ik er achter toen mijn zoontje 10 maanden was ook niet de bedoeling. Uiteindelijk bij de echo bleken het er 2 te zijn. Ik heb echt heel lang nodig gehad om het een plekje te geven. Ik vond en vind het weinige leeftijd verschil ook echt pittig maar echt het komt goed. Ik herken je gevoel zo goed. Toi toi en voel je vooral niet schuldig. Die gevoelens mogen er ook gewoon zijn. Heel veel s6