Vandaag kwam ik op school en oudste zoon kwam naar me toe: mama, de juf wil even met je praten. Ik schrok al en vroeg wat hij had uitgespookt, maar hij wist van niks zei hij. Toen ik binnenkwam, liep de juf van groep 3 al grijnzend op mij af en nam me mee naar de gang. Daar hingen de werkjes van die middag: alle kinderen hadden een verhaaltje geschreven over een bepaald thema. De meeste verhalen waren een paar regeltjes lang. Mijn zoontje had maar liefst twee A-viertjes vol geschreven met een prachtig goedlopend en nagenoeg foutloos geschreven spannend verhaal. Zo gaaf om te zien dat je kind ergens zo goed in is! Op weg naar huis fietsten een aantal kinderen uit de onderbouw langs en die hoorden we diverse keren aan hun ouders vertellen over hoe mijn kind zo'n mooi spannend en lang verhaal had bedacht. Hij was 'de langste schrijver van de school', volgens een klasgenootje. Mijn hele dag, die niet zo best begonnen was, werd weer goed door de trots op mijn kereltje. En hij groeide er zelf ook minstens 10 centimeter van, terwijl hij normaal niet zo heel zelfverzekerd is. Mijn schrijvertje-in-de-dop!