Hoi moeders, Het opvoeden is min of meer begonnen. Er zijn plekken in huis waar onze dochter niet mag komen, met haar neus op de tv met een speeltje en dan lekker tikken op de tv mag niet, bij het aquarium staan mag ook niet, of alles uit de krantenbak halen ook niet. Maar als we dan nee zeggen, naar haar toe lopen en zeggen Anne nee dat mag niet, echt op een boze toon, dan gaat ze vaak lachen! Ze vindt het reuze grappig! Heeft ze wel door dat het niet mag? Onthoudt ze het wel? Soms doet ze het wel 6, 7 keer achter elkaar. Moe word ik ervan, maar ik houd vol, ben wel consequent en mijn man ook, maar dat lachen... snap ik niet.
Hihi ja is hier ook zo! Ze gaat óf lachen, of ze zegt toettoet.....en dan blijf ik 'boos' en streng tegen haar. Maar als ik me omdraai moet ik toch ook eventjes lachen hoor Hier heeft ze iig duidelijk door als iets niet mag. Wij zeggen ook op een strenge toon nee, 3 keer. De 4de keer zeg ik niets meer, en zet ik haar eventjes voor straf in de box. Ze kijkt ook altijd eerst naar mij of ik wel zie wat ze doet als ze iets stouts gaat doen, en als ik naar haar toe loop rent ze weg dus ik weet zeker dat ze snapt dat ze iets niet mag!
Oh herkenbaar, hier dus ook en hij weet het idd wel hoor dat het niet mag, maar voor hem is het een spelletje en aandacht van mama, maar snappen doen ze dat op die leeftijd nog niet hoor! gewoon doorgaan met het consequent zijn, want zeg altijd maar de aanhouder wint en dan is het op den duur niet interessant meer.. en helaas zoeken ze dan wel weer wat nieuws..ach ja zo blijf je bezig he
Hier ook. En stiekem moet ik er ook om lachen als hij zo ondeugend lacht als we hem weghalen en ergens anders neerplanten. Op deze leeftijd begrijpen ze echt nog niet dat nee "nee" betekent. Voor hun is het meer een spelletje zo van: actie-reactie. Gewoon vol blijven houden! Hier in huis hebben we toch zo veel mogelijk weg gezet en een aantal dingen gehouden waar hij niet aan mag komen. Anders ben je de hele dag nee aan het roepen en dat is toch wel erg vermoeiend.
Herhaling en consequent zijn, de toverwoorden Wij hadden ook een standaard aanpak. Als hij de 1e keer eraan zat, waarschuwden we. De 2e keer haalden we zijn handjes weg, de 3e keer zetten we hem ergens anders in de kamer neer met zijn speelgoed. Dat lachen om nee klinkt ook wel bekend. Maar ik merkte hier dat op sommige tonen (diep, langzaam) het wel harder aankwam, ging hij zelfs huilen. Dat hielp ook wel..
mijn zoon lacht ook maar weet dondersgoed dat iets niet mag. natuurlijk doet hij het dan juist wel. maar wel nadat hij eerst heeft gekeken of je wel kijkt. je ziet ook altijd van te voren al wat hij van plan is. je ziet hem als het ware denken en dan grijnzen en dan een spurt trekken. als ik dan nee roep. wat ik al doe voordat hij ergens aanzit dan blijft hij er meestal wel af. maar toch steeds weer proberen en soms zit hij er toch aan. na een paar keer terug zetten op het speelkleed gaat hij dan in de box.
Herkenbaar dus! Heel herkenbaar, inderdaad eerst kijken naar mama of papa en kijken of we het zien en dan toch doen, dat doet zij ook. Dan gaan me maar 'gezellig' door met Nee zeggen. Totdat het een keertje landt. Soms doe ik 'r ook in de box maar wil dat eigenlijk geen strafplek laten zijn, anders denkt ze steeds als ze daar in gaat (ook als ik naar de toilet ga oid) dat ze iets verkeerd heeft gedaan. Maar ja, in de gang zetten is ook geen optie, misschien is dat nog te traumatisch.
Hier dezelfde leeftijd en hetzelfde gedrag hoor... soms begint ze al met kijken naar me en hard lachen voor ze d'r vingertjes op de knopjes van de dvd-speler heeft gezet (maar dat dus wel van plan is hihi). Het consequent zijn vind ik niet zo moeilijk... het zelf niet gaan lachen wel!! Hier doen we het hetzelfde als wat ik eerder las... 1 x is waarschuwen, 2 x is haar wegzetten en als ze dan nog doorgaat gaan we in een andere hoek van de kamer iets doen of even naar de keuken o.i.d. (afleiding dus). In een strafplekje geloof ik nog niet zo op deze leeftijd, da's denk ik meer iets voor volgend jaar...
heel herkenbaar! wat hier erg hield was inderdaad vertellen dat het niet mag en dan haar daar weg halen en haar bij haar eigen speelgoed zetten. en dit steeds herhalen. ik was op dat moment al behoorlijk zwanger van de tweede en alsof madam het wist dat moeders moeilijk van de bank af kon komen, nou ze deed het erom!!! gek werd ik ervan:x!!! nu lijkt de de regeltjes goed te kennen en komt ze op een leuke manier mijn aandacht opzoeken.
Ik herken ook veel in je verhaal en soms is het vermoeiend maar ook wij blijven consequent nee dat mag niet en dat wel 5 keer achter elkaar. Ook ons zoontje lacht er weleens om. Hij krijgt dan aandacht en dat vindt hij sowieso leuk
Pas bij 1,5 ga je zien dat sommige dingen een beetje blijven hangen en pas met 2 jaar gaan kinderen de consequenties van gedrag een beetje (!) overzien... Pas met een jaar of 3 kunnen ze dat redelijk zelf inschatten!! Het duurt dus echt nog wel een tijdje. Het heeft trouwens wel zin om te blijven aangeven wat wel en niet mag.. uiteindelijk valt het kwartje wel.
*kick* Oh wat herkenbaar allemaal! Mijn uk is nu 14 maanden en we hebben een aantal dingen die we hem liever niet zien doen zegmaar... aan de tv zitten, met dingen op de tafel bonken en z'n bord/vork/beker naar beneden gooien tijdens het eten. Maar wat doet hij: hij loopt naar de tv, lacht ondeugend, steekt handje uit, en raakt dan heel voorzichtig de tv aan. Dan snel ik overeind, trek z'n hand weg en zeg NEE! Maar alleen maar lachen... Net aan tafel was hij alles weer naar beneden aan het gooien en ik werd echt boos (lage stem, boos kijken), en hij lachte zich kapot! Is het nu zinloos om je uberhaupt druk te maken? Want hoe hard ik ook NEE! bulder, het werkt gewoon niet. Als hij nou zou gaan huilen dan heb ik tenminste een reactie die ergens op slaat... Is het beter om dan op normale toon nee te zeggen en z'n hand weg te halen of zo? Waarom zou hij gaan lachen? Ik snap er niks van!