Dit speelt eigenlijk al een aantal maanden, maar nu is het eigenlijk pas echt doorgedrongen. Ik kan absoluut niet genieten van mn dochter. Als papa erbij is dan wel, maar als we alleen zijn dan weet ik soms gewoon niet wat ik met haar aan moet. Ik zit nu zelf sinds november thuis in de WIA en ben in afwachting van een operatie, die hopelijk heel snel plaats gaat vinden. Anouk is in maart voor het laatst naar de kdv geweest en gaat nu sinds 8 juni 2 ochtenden per week naar de psz. Dit hebben ze eigenlijk voor mij gedaan zodat ik wat rust kan krijgen, anders zou ze pas in september naar de psz zijn gegaan. Ik kan totaal niet omgaan met haar buien en het NIET luisteren. Bijna dagelijks ben ik echt een half uur bezig om haar alleen al aangekleed te krijgen, ook na het middagslaapje. Ik heb soms, vooral nu omdat mijn zus aan t verhuizen is en mijn man daar dus aan t meehelpen is, heel erg het gevoel dat ik er compleet alleen voor sta. Ik ben fysiek en emotioneel compleet op en kan hierdoor eigenlijk nog niet eens leuk met Anouk spelen. Ik heb er totaal de fut niet meer voor. Als we bij Opa en Oma zijn, of bij andere familie of vrienden dan heb ik echt even het gevoel van rust, maar als ik alleen ben met Anouk lijkt alles wel compleet fout te gaan. Niet luisteren, constant zeuren dat ze het zandkasteel wil zien (iets anders is dan helemaal niet goed), als we samen aan t spelen zijn dan rukt ze alles uit mn handen bv kleurtjes, de tekeningen die ze maakt krijgen nog niet eens de kans op opgehangen te worden want die zijn al kapotgescheurt voordat ik de kans krijg. Anouk gaat van ongeveer 12:30-13:00 tot 14:30-15:00 slapen, maar ik ben dan zelf al zo moe dat ik zelf ook de bank op duik. Hierdoor komt er dus ook totaal niets uit mn handen qua huishouden. Als ze 's avonds naar bed is ben ik zo bekaf dat ik eigenlijk alleen nog maar rust wil. Dit heeft natuurlijk ook zn effect op mij en mn man, we kunnen zo ook totaal niet van elkaar genieten, maar ik kan het hem ook niet uitleggen omdat Anouk, als hij erbij is, een voorbeeld kind is. Als ik er dan over begin dan zal het wel allemaal aan mij liggen en moet ik maar eens goed naar mezelf gaan kijken hoe ik met alles en iedereen omga. Maar al doe ik zo mn best, op de een of andere manier gaat het steeds weer fout. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. De angst dat ik Anouk dadelijk (per ongeluk) pijn doe uit frustratie is nu ook erg groot. Sorry voor dit lange verhaal, maar ik ben eigenlijk ten einde raad! Liefs, een oververmoeide, gefrustreerde en verdrietige mama
hmm wil niet flauw zijn.. maar is dat niet een beetje een uitgestelde postnatale depressie? misschien eens huisarts om advies vragen.. die zijn er ook voor dit soort dingen... en waarschijnlijk is ze er gewoon achter dat het met jou niet zo lekker gaat... en dat ze dus uiteindelijk wellicht dr zin wel krijgt als ze maar gewoon dwars genoeg is. denk dat ze best weet dat jij niet lekker in je vel zit.. en papa wel dus dat ze bij papa dat soort grappen niet uit hoeft te halen.
Dat is een optie! Ik heb mn verhaal ook al gedaan bij mn contactpersoon bij het CB, maar ik was sowieso al van plan om van de week eens langs de HA te gaan, want op deze manier knapt er dadelijk iets en das nou juist net wat ik absoluut niet wil! (Er zijn helaas al genoeg "depressieve mensen" in mijn familie)!
snap wel beetje wat je bedoeld hoor.. hier continu moe en dus ook niet altijd zin om "streng" te blijven... of juist als het wel meevalt soms de neiging om het ineens spuugzat te zijn en dan net ff harder in te grijpen dan wellicht nodig was geweest. lijkt me dan ook heel lastig als je dochter het prima doorheeft hoe dat werkt.. en dat jij op dit moment even wat minder in staat bent om structureel streng te blijven. maar wellicht heeft de huisarts goede tips... schijnt vaker voor te komen dat jonge moeders overspannen zijn ook... en dat wille we natuurlijk wel voorkomen had het cb nog tips? ik heb hier niet zo'n hoge pet op van het cb.. (ok op 2 wijkverpleegsters na dus.. die mag ik graag en geven vaak ook echt nuttig advies)
de dingen die anouk doet zijn eigenlijk héél typisch voor haar leeftijd, ze gaat nl de puberteit in en dit is een hel voor de ouders. ik snap best dat je,je moe voelt en ten einde raad. het enigste dat het gedrag van anouk kan doorbreken is héél consequent zijn in de regels al is dat soms moeilijk vol te houden.eigenlijk zou je wanneer ze niet goed bezig is haar volkomen moeten negeren en bij de goed dingen , ook al is dat gewoon braaf spelen continu aanmoedigen. ik zou zeggen zoveel mogelijk mee naar buiten gaan en als ze niet flink is in een speeltuin ofzo zonder comentaar erop naar huis gaan ( mensen hebben soms teveel de neiging om uitleg aan hun kids te geven) en mischien is het een idee om een soort van hobby voor jezelf te zoeken die je bv 2x/week s'avonds kan uitoefenen? laat je man dan maar achter je dochter lopen en kan jij het een beetje je gedachte verzetten
Hmm zo ben ik begonnen met hardlopen.. (eigenlijk al half jaar nadat anne geboren was) en ik ga vaak als anne slaapt.. dus dan is het voor job lekker makkelijk.. maar ondertussen loop ik de stress tussen mn oren vandaan en was ik altijd chronisch allergisch voor harder lopen dan noodzakelijk... dit werkt behoorlijk goed alleen maar denken aan die ene voet voor de andere.. en ondertussen beetje rondmalen over al die dingen waar je rest van de week niet aan toekwam maar die er wel uit moeten. ik voel me na het lopen niet alleen lichamelijk moe en verfrist.. maar ook geestelijk gaat het dan toch beter. meteen merkbaar aan mijn humeur dus. niet dat je meteen moet gaan hardlopen.. maar een hobby scheelt toch en eh.. begonnen op doktersadvies omdat ik verschrikkelijk in de lappenmand zat en niet meer wist hoe er uit te komen
Ik snap je heel goed ! En ik denk niet dat alles aan jou ligt. Het is de leeftijd.. Evy is momenteel ook behoorlijk aan het proberen hoever ze kan gaan. En als de kleintjes merken dat jij niet zo goed in je vel zit, dan maken ze daar heel slim misbruik van. En als je 1x de touwtjes laat veren door minder streng te zijn, dan heb je al 1 grote ellende. Ik denk dat je echt wat strenger moet zijn en MOET blijven volhouden, na een paar dagen is ze gewend dat jij niet alles accepteerd, en zo vind je mischien zelf ook weer wat rust. Het is heel moeilijk vol te houden, maar jij bent de baas. En als ze naar de Psz gaat, slaapt ze daarna ?? Of helemaal niet meer smiddags ?? In die tussentijd moet jij lekker iets voor jezelf doen, lekker uitrusten, gaan zitten. En wat hier gezegd word, als ze vervelemd zijn, ga een stuk fietsen, wandelen, daar worden ze goed moe van. Sterkte ! en kop op !
Hoi, probeer er een feestje van te maken. Ik herken het wel hoor! want ik merkte dat als ik alles in de hand wilde houden,of er erg op ging letten, mijn dochter juist ging `klieren`.bijv. ,met het aankleden, dan duurde het maar, en ik werd geirriteerd. Nu doen we wedstrijdje, (dan zei ik: ik ben toch eerder klaar, en dan liet ik haar natuurlijk winnen.), of met aankleden, kun je benoemen: je wilt niet aankleden, dan niet, maar dan ook niet..., want dat kan niet als je niet aangekleed bent, gaat ze stampij maken, gewoon weglopen, tot ze weer "normaal kan doen. Met het huishouden liet ik haar meehelpen, bijv. zij mocht kiezen welke kleur knijper ze wilde aangeven. Wel conseqeunt zijn, maar af en toe ook iets spontaans tussendoor, hielp bij mij wel. ik bedoel in kleine dingetjes, even nageltjes lakken, of een extra lekker koekje bij de koffie.Het kost wel moeite om er een "feestje"van te maken, maar het levert je wel veel op! Kijk waarom het bij je man wel goed gaat, misschien doet hij dingen anders wat wel werkt bij je dochter. en boze buien, 1 keer waarschuwen en anders op de gang maar door brullen, dat geeft jou de kans even tot rust te komen, en haar leer je dat brullen en zeuren niet werkt, (ook al word je wanhopig!) Heel veel sterkte!
Bedankt voor jullie lieve reacties! Er zitten zeker wel een aantal tips bij die ik kan gebruiken. A.s. woensdagmiddag komt er iemand van het CB om me even er weer doorheen te helpen, woensdagochtend gaat Anouk naar de psz en dan ga ik zelf even naar de HA. Hopelijk kan zij mij ook ergens mee helpen. Ik denk dat het nu ook gewoon een samenloop van omstandigheden is, mijn man is mn zus en zwager aan t helpen met hun nieuwe huis, ik ben aan t afwachten wanneer ik uiteindelijk geopereerd ga worden en ben door alle pijn natuurlijk ook ontzettend moe. Daarnaast heeft Anouk nu gewoon echt de leeftijd van de magische 2 is NEE gehaald en daar krijg ik nu via het CB gelukkig wel de nodige hulp bij om het weer een beetje op de rit te krijgen. Liefs, Duveldraakje
Meid ik voel met je mee... Zelf heb ik dit gehad net voor Eva dr 2e verjaardag, wist echt niet meer wat ik moest doen en had t gevoel alsof ze me steeds aan het uittesten was. Bij mij heeft het CB toen goed geholpen, ben toen een aantal x geweest en ze zijn ook thuis geweest om te filmen en dit later terug te zien. Hun hebben mij weer het leuke in haar leren zien en ook mij inlaten zien dat ik wel een leuke moeder ben! Je komt gewoon in een cirkel terecht nu en zult misschien even hulp nodig hebben om eruit te komen.. Sterkte ermee
En naast dat het haar leeftijd is voelt ze heel goed aan dat jij niet lekker in je vel zit. Het is gewoon een vicieuze cirkel. Voor beide niet een ideale situatie. Goed dat je hebt gekozen voor de PSZ en dat je hulp zoekt. Dan kan het vanaf nu alleen maar weer beter gaan. Een dikke pluim voor je, want het erkennen is al een hele stap kan ik me zo voorstellen en eigenlijk ben je nu juist een hele goede moeder.
Ok nu zit ik dus echt met tranen in mn ogen! Anouk is nu even naar een vriendin van mij zodat ik even wat rust heb, ben net ook bij de fysio geweest en die heeft me aardig onder handen genomen zogezegd. Ik ga nu even lekker rusten en dan straks weer mn meissie ophalen, gelukkig is ze nu wel bij dr beste vriendje, dus die vermaken zich wel! Liefs, Duveldraakje
We zitten weer in het Triple P programma. Gisteren moet ik zeggen is het heel erg goed gegaan. Anouk heeft geen een driftbui gehad, maar ik denk dat t vandaag weer wat minder zal worden. We zullen zien, nu is ze tenminste lekker vrolijk en dat terwijl de tv niet aan staat (dit moet altijd 's morgens van haar). Ik hoop dat het net zo'n goede dag als gisteren wordt, da's voor ons allebei goed! Liefs, Duveldraakje
Wat vervelend zeg! En wat knap dat je dat hier allemaal neer zet! Ik zou indd ff langs de ha gaan als ik jou was. Want het klinkt indd alsof je flink opgebrand bent, en dat kan van alles zijn, depressie, burn out, misschien iets lichamelijks? En zoals je zelf zegt, kan het indd ook een samenloop van omstandigheden zijn.. te druk, je voelt je niet lekker, een peuter waar je het gewoon druk mee hebt (en indd die niet luisteren) Zoek hulp joh, want als ik jou verhaal zo lees kom je hier niet zelf uit. Sterkte!
Zoek in ieder geval hulp. Het hoeft zeker niet zo te zijn dat het alleen aan jou ligt. Vaak is het een combinatie van factoren. Maar het lijkt me heel verstandig om b.v. er over te praten met een huisarts. Hij/zij kan je dan doorsturen of tips geven die kunnen helpen. Ik heb zelf last van paniekaanvallen gekregen na een aantal keer flauwvallen door een te lage bloeddruk. Ik was bang dat dit zou gebeuren terwijl is b.v. buiten of alleen thuis was met mijn kleine, zij was toen 2 1/2 jaar. Het lijkt misschien moeilijk maar ik ben gelukkig heel goed geholpen en het gaat nu prima. Ik wens je heel veel succes en hoop dat deze nare periode snel voorbij mag zijn.
Triple P is een speciaal programma waar ik aan mee doe via het CB. Ik krijg nu ook voldoende hulp via hun. Vandaag heb ik weer veel opgestoken van alle adviezen en ik heb ook verschillende folders waar ik mn informatie kan uithalen. Morgenochtend moet ik weer naar de HA en krijg ik mn bloeduitslagen, ik hoop dat deze deels een verklaring voor alles kunnen zijn. We zullen het zien. Momenteel gaat het met tijden goed, soms heb ik echt een hele goede dag met Anouk, maar het merendeel is nog steeds erg zwaar. Anouk gaat morgenochtend weer naar de psz en dan heb ik even de tijd om weer op adem te komen. Ik laat jullie gauw meer weten! Liefs, Duveldraakje
Hoi, Ik snap je heel goed hoor. Heb het soms ook even, maar dan tel ik tot 10 en dan ben ik er weer. Alleen ik snap even niet zo goed waarom ze niet meer op het kdv zit??? Daar zitten ze toch langer dan op de psz??? En kunnen ze meer dagen heen. Dat geeft jou eigenlijk meer rust. Of zie ik het dan toch verkeerd??? Ik bedoel, ik heb zelf ook een heel leif peutertje hoor, wat vaak het bloed onder mijn nagels vandaagt zuigt. En dat ik wou dat ze eens lief deed en luisterde. Maar ja, ze is bijna 3 en dan wil ze nie. Als ik niet lekker in mijn vel zit merk ik dat ook aan Sophie. Zij gaat dan rellen, alles doen wat niet mag. Maar ik blijf consequent. En als ze echt te ver gaat dan gaat ze naar de gang. Gaat ze daar zitten en even nadenken. Krijgt ze wel eens straf??? Soms kan dat ook goed werken hoor. lfs Sonja
Anouk gaat niet meer naar het KDV omdat dit niet meer vergoed werd door de belasting. Die betaalde een groot deel hiervan, maar sinds ik thuis zit (WIA) moesten we alles zelf betalen. Vanochtend bij de HA geweest en mijn bloed was goed. Ik heb wel ooit (ze wist niet wanneer) pfeiffer gehad, maar ze kunnen niet zien of dit vroeger is geweest of in de afgelopen maanden. Ze gooien het nu op stress en ik heb het advies gehad om sowieso het AMC gek te bellen tot ze me uiteindelijk gaan opereren en om toch nog eens met een psychologe te gaan praten. Anouk gaat vanaf volgende week 3 ochtenden naar de psz. Dan zit ze ook nog 1 ochtend samen met haar beste vriendje en dat is natuurlijk helemaal geweldig voor die 2. Nu is het dus eigenlijk afwachten op mn operatie en de tijd daarna. Liefs, Duveldraakje