Ik ben nu 22 weken zwanger en al zo'n 10 weken last van mijn bekken (heb fysio) Het ene moment gaat het wel en het andere moment kan ik amper lopen van de pijn in mijn bekken en rug. Van de fysio heb ik oefeningen gekregen om te doen, meer kan ik niet doen en dat is ook zo. Je kunt het stabiel houden, maar het kan ook zijn dat het weinig zin heeft. Bij mijn vorige zwangerschap had ik er ook veel last van en ben toen eerder gestopt met werken (29 weken gestopt en met 36 weken bevallen, had daar niks mee te maken hoor) Nu heb ik 2 weken geleden ook veel last gehad van harde buiken. De VK zei dat ik rust moest nemen. Dat heb ik ook gedaan en het werd er gelukkig wel beter van. Ik wil op mijn werk (ik werk 20 uur) ook geen zeur zijn en zeggen dat ik minder wil gaan werken omdat het niet zo goed gaat. (ik heb een zittend beroep) Thuis heb ik ook nog een zoontje van 17 maanden die aandacht wil hebben en wat nu veel energie kost. Wat moet ik doen? X Linda
wat je moet doen kan alleen jij bepalen. Ik weet van mezelf dat ik sinds een week of 25 echt veel pijn heb en nu de laatste dagen mezelf echt vooruit sleep, maar ik wil ook heel graag het werken volhouden tot mn verlof. Ik kom ooit ook weer een keer terug en vnd het wel belangrijk dat ik een goed beeld achterlaat. Maar dat is echt aan jezelf om te bepalen...
De uiteindelijke keus moet je idd zelf maken, maar ik kan je wel vertellen wat ik heb gedaan. Ik kreeg bekkenklachten met 23 weken en heb toen 1 week thuis gezeten. In overleg met de fysio en de bedrijfsarts ben ik toen 3 dagen van 6 uur gaa werken (was 3x9.5 in kdv). Dat heb ik 3 weken volgehouden en met 27 weken weer een week thuisgezeten. Van de fsyio mocht ik eigenlijk niet meer werken, maar ik ben eigenwijs en zag dat nog niet zitten. Dan maar 2x4 uur werken. Dit hield ik maar een weekje vol en zo zit ik nu al in m'n derde week thuis (vanaf 28.5wk dus). Ik merk dat het een stuk beter gaat en dat ik meer energie heb sinds ik thuis ben, en ik heb er nog niet eens ééntje rondlopen. Vorige week voelde ik me zo goed dat ik me afvroeg waarom ik niet gewoon ging werken, maar vandaag heb ik weer een kutdag en heb ik veel pijn en weet ik weer waarom ik ook alweer vervroegd met verlof gegaan ben... Succes met het maken van je keuze, maar houd heel goed in de gaten: Niet je werk is het belangrijkste maar dat zijn jij en de kleine die je bij je draagt en ook de kleine die al rondloopt, want die heeft ook niets aan een mama die zelfs wel in een rolstoel terecht kan komen als ze teveel van haar lijf blijft vragen!!! (Hard hè, ik weet het, sorry, maar zo zei mijn fysio het en dat is wel goed aangekomen en blijven hangen bij mij.) Liefs Anntje
luister naar je lichaam, dat is mijn advies. Zelf werk ik sinds de 19e week halve dagen, het is voor mezelf beter vol te houden, heb al twee kinderen rondlopen (2 en 3,5 jaar), ook bij mijn hamert de fysio op rust nemen en de vlos zegt hetzelfde. Zelf heb ik besloten dat als het me niet meer lukt, dat ik dan wel helemaal stop, mijn gezondheid en dat van de ongeboren spruit en dan ook nog mijn gezin, gaan voor het werk. En buiten dat het werk krijgt via het uwv een vergoeding om tijdelijk iemand anders in te zetten!
Ik werk sinds 18 wkn halve dagen, rust doet zoveel goed! Heb ook een bekkenband, die goed ondersteunt! Ik zou zeggen denk aan jezelf.....ik had zoveel pijn dat ik 's avonds huilend op de bank zat.....Ik heb toen zelf een gesprek met de arbo aangevraagd voor advies. Ook mijn fysio vond het een goed idee om halve dgn te werken.
Ik ben ook langzaam aan minder gaan werken voor mn bevalling, maar niet snel genoeg. Vanaf mn verlof dus toen ik 34 weken zwanger was, kwam ik het huis alleen maar uit om naar de gyn te gaan en dat lukte alleen in de rolstoel van het ziekenhuis. Dus ik zat niet echt in een rolstoel, kwam alleen de deur niet meer uit (is geestelijk heel anders hoor ) Mijn dochter is in januari geboren en het heeft een jaar geduurd voordat ik weer het aantal uren aan het werk was wat de bedoeling was na mn bevalling. Ben een half jaar echt thuis geweest na de bevalling, kon niet eens een blokje om en heb echt heel veel pijn gehad. Mocht ik zwanger raken van nr2, dan gaat hier de knop (hopelijk) veel eerder om. Heb zelf het idee dat door het doorgaan het alleen maar erger is geworden. Heb er nu zelfs nog regelmatig last van (en mn dochter is 16 maanden). Luister goed naar je lichaam, want door "een goede indruk" te willen maken kan het zomaar zijn dat je langer weg blijft, omdat je te lang door hebt gelopen en het zo alleen maar erger maakt!
ik ben 18 weken en 5 dagen werk sinds deze week maar 2 tot 4 uur per dag en dat 3 dagen.Moest naar de arboarts en die stelde dat voor tot wanneer het gaat anders stoppen.werk in de horeca als zittend werk zal doen was het een ander verhaal.
@wuppie heeft jouw werk er begrip voor??ik werk nu 2 weken halve dgn op een kdv in principe ben ik boventallig maar als er 1 leidster met bv 9 kinderen staat zetten ze mij gewoon daarbij terwijl ik in principe niks mag doen.ja boekje lezen maar niet bukken niet tillen niet lang staan noem maar op. ze hebben er bij mij geen begrip voor als ik het niet meer red en sturen me van de ene groep naar de andere groep. vandaag werd er gezegd dat ik 1 middag moet werken en dan in de ochtend thuis maar niks moet doen. ik gaf aan dat ze niet moeten vergeten dat ik thuis ook een leven heb een huishouden een gezin maar dat dringt totaal niet tot ze door. en moet pas over 4 weken terug naar de bedrijfarts
@ TS: Als je zoveel klachten hebt zou ik toch voorstellen om minder uren te gaan werken. Je kunt evt. zelf een gesprek aanvragen met een arboarts. Ik had vanaf 15 weken bi klachten maar heb dit niet herkend en ben gewoon doorgegaan met mijn bezigheden. (40 uur werken, intensieve hobby naast werk etc) Na een druk weekendje in de 22 week kon ik plotseling mijn bed niet meer uit en bleek mijn hele bekkengebied ontstoken te zijn als gevolg van overbelasting. Sinds 4 weken zit ik dus thuis en kan ik nagenoeg niets meer Ik kan niet lang rechtop zitten, staan of lopen. Baal hier verschrikkelijk van en als ik dit had geweten had ik wel eerder wat rustiger aan gedaan. Aangezien mijn klachten niet afnemen gaan mijn fysio, VK en arbo er vanuit dat ik er waarschijnlijk niet eerder vanaf kom als na de bevalling.... Had me mijn eerste zwangerschap toch heel anders voorgesteld moet ik zeggen... Luister dus goed naar je lichaam. Jij hebt nog een kleintje thuis, als de boel straks verergert heb je helemaal een probleem!
ik loop al een paar weekjes met zere bekkens.. vamidag een gesprek gehad over hoe we het konde oplossen qua werk maar mijn basin vond het vrij vroeg voor mijn klachten en kon het zich niet voorstellen.. wat bij mij aan kwam als dat ik mij aanstelde.. kan het mis hebben hoor. ook werdt er meteen even meegedeeld dat ik mijn werk niet goed meer uitvoer.. dat er klachten waren geweest.. voel me nu echt behoorlijk in de zeik genomen en niet begrepen.. ben ik me dan echt aan het aanstellen.. die klachten waren trouwen onterecht achteraf.. gelukkig waren een aantal mensen het daar mee eens. ik praat er niet meer over op me werk.. probeer zo lang mogelijk door tewerken.. maar voel me niet meer op gemak op mijn werk.. voel me een beetje tot last
heel herkenbaar bij mij begon het met 10 weken al bij noa toen met 12 weken. mensen met BI stuiten vaak op veel onbegrip.bij mij werd er ook gewoon gezegd te vroeg en doorgaan maar. tot ik van de trap af viel en belde dat ik niet kwam en toen belde ze de volgende dag je komt toch gewoon weer.ik begrijp heel goed je gevoel
@ Linda: Luister naar je eigen lichaam. Ik zou rust nemen. Zelf ben ik met 20 weken door mijn werkgever de ziektewet ingestuurd. Met 16 weken al halve dagen gaan werken (werkten 32,5 uur), toen hun zagen dat dit ook niet ging (was zelf te eigenwijs om dit aan te geven), mocht ik nog maar 2 uur op een dag werken. Na een week stuurden hun me volledig de ziektewet in. Mag pas terug komen na mijn zwangerschapsverlof, als het goed gaat met mij. Ik heb de eerste week flink zitten te janken, omdat ik er zo van baalden om zo vroeg al thuis te zitten, maar het gaf me wel heel veel rust. Kon lopen wanneer ik wilden, kon liggen wanneer ik wilden, etc, etc. Ik had de ene week 1x therapie, en de andere week 2x. Achteraf gezien heeft mijn werkgever een hele goede beslissing gemaakt door mij de ziektewet in de sturen. Jij hebt ook nog een kleine thuis lopen. Denk aan jezelf!!!! Het is jouw lichaam, en je moet er nog de rest van je leven mee doen.
Bij mijn tweede zwangerschap kreeg ik bi klachten rond de 22 weken en ben ik met 30 weken met ziekteverlof gegaan. het ging echt niet meer en de vk gaf aan dat ik MOEST stoppen met werken wou ik niet in een rolstoel belanden. Gelukkig werkte de arboarts goed mee. Bij mijn derde zwangerschap kreeg ik met 13 weken al last en ben ik met 15 weken halve dagen gaan werken met 18 weken alleen nog maar boventallig en zat ik met 20 weken al thuis. Het ging echt niet. Ik kon bijna niet meer lopen en de kans dat ik in een rolstoel zou belanden was heel groot. Gelukkig werkte ook nu de bedrijfsarts weer mee. Dit in tegenstelling met mijn teamleider. Ik heb veel rust genomen, zat elke week bij de fysio, droeg buiten een bekkenband en zat in huis op een soort skippybal. Ik heb het zonder rolstoel kunnen redden maar zwaar was het zeker. Ik zou zeggen luister heel goed naar je lijf. Als je doorgaat kan dat het herstel ernstig in de weg komen te staan.
hier heb ik ook een telefoontje van het UWV gehad en daarna een brief met daarin de afspraak voor een telefoontje om 3 juni. In tegenstelling tot mijn vorige ervaringen met het UWV waren ze dit keer meelevend en bovenal zelfs vriendelijk!
Toen ik 17 weken zwanger was ben ik thuis komen te zitten. De VK raadde me af nog langer door te werken. Na de bevalling is de BI alleen maar erger geworden. Was 2 geleden begonnen met 2 uurtjes per dag werken, dit heb ik 2 dagen vol kunnen houden en toen kon ik niets meer. Let goed op je lichaam, dat is het enige advies wat ik je kan geven.
Ik ben nu bijn 32 weken zwanger en heb sinds paar weken ontzettend veel last van mijn stuitje, billen, heupen, liezen en schaambeen. Vorige week maandag had ik een hele dag gewerkt. Ik kwam thuis en ik kon niks meer, tot aan dinsdagavond. Bij elke beweging die ik maakte kreeg ik hele pijnlijke steken bij mijn stuitje. Die week moest ik nog 1.5 dag werken. Maar daarna was het meteen weer raak. Heb toen meteen geregeld dat ik halve dagen ga werken vanaf deze week. Moet straks dus beginnen. En ik ben benieuwd hoe het is als ik halve dag heb gewerkt. Werk op kinderdagverblijf dus ik ontkom er niet aan om te tillen, bukken etc. Als ik er weer zoveel pijn van krijg dan ga ik steeds iets minder werken. Vind de baby toch belangrijker dan mijn werk. Ik vind het ook heel rot om minder te gaan werken maar het is niet anders. Ze kunnen denken wat ze willen (of dat iemand zich aansteld) maar ze voelen zelf de pijn niet. Gelukkig vatte ze het bij mij wel meteen goed op en ze vond het goed dat ik het heb aangegeven.
Linda : hoe is het nu?? Hier ook BI verwachting is dat binen nu en 2 weken bekkengordel volledig verweekt is en heb er dus al veel last van. Ook ik heb een mannetje van nu 15 maanden lopen. Ik heb nu op advies vk 2 weken rust en daarna ga ik proberen halve dagen te werken.. Mijn fysio heeft er een hard hoofd in dat ik dat ga redden voor lange tijd omdat ik dus staand werk heb en een supergevoelige baarmoeder (voel nu al af en toe een hard bolletje), maar we gaan het proberen. Ik mag dus vnaf 6 weken niet tillen en ban nu vanaf 8 weken thuis en met 10 weken ga ik het 50% proberen, meer als dat zal ik niet meer werken in mijn zwangerschap. Ik bedoel aan te geven dat ik vind dat je met je nu 25 weken gewoon moet luisteren naar je lijf en niet druk maken over je werk, je hebt 25 weken gewoon gewerkt ze hebben dus echt niets te zeuren.. als je lijf niet meer wil, moet jij er naar luisteren dit is de enige manier voor je lichaam om duidelijk te maken dat het klaar is en dat het te zwaar is dus wij horen daar naar te luisteren.