Mijn vriend vind het zo eng om een kindje te krijgen dat die meer doet of die het niet wil. daardoor is het zwanger worden iets dat ik alleen doe (als we het niet over de sex hebben) en als ik het er over heb dat ik nu vruchtbaar ben of dat ik juist net ongesteld ben dan doet die heel onverschillig enzo. maar ik weet dat die graag een kind wil, anders zou ik niet met de pil zijn gestopt. wie van jullie had ook zn vent die eigelijk te bang was.. gr marieken
Mijn vriend had van de week een hele mooie tegenover een gezamelijke vriend van ons. Dit stel weet niet dat we nu zwanger zijn maar weten wel van de MK. Nu zijn zij ook bezig met zwanger worden en deze jongen is inderdaad net als de meeste mannen best bang. Mijn vriend zei toen, de keer dat je een positieve test ziet, scars the shit out of you. Wel denk ik dat je je vruchtbare dagen en je ongi lekker voor jezelf moet houden. Anders kan het sex hebben voor hem een met worden omdat je vruchtbaar bent. Hier in huis hebben we het er ook niet over gehad omdat ik niet wilde dat hij zou denken dat hij moet presteren. En je ongi dat intereseerd de meeste mannen toch geen bal.
Ik wil al veel lanmger kinderen dan mn man, door tja.. slordigheid.. in aug. een week te laat met de pil.. Tenminste toen ik er weer aan dacht hem in te moeten nemen.. toen gezegd "ik stop er maar mee.. loop al een week achter en de pil is nu dus niet betrouwbaar" Hij heeft wel, omdat we bezig zijn met een nieuwe woning, zoiets van "eerst dat huis klaar".. Maar ja.. dan moet je niet mij tegen komen terwijl ik precies uitgeteld had wanneer ik wel eens vruchtbaar zou kunnen zijn.. Dat heb ik ook gezegd hoor.. Geen dingen achter zn rug om.. dat vind ik niet eerlijk.. half november liep ik dus zowat iedere dag wel met een tampon in naar mn werk, en een paar mee.. maar er kwam maar niks.. de 18e maar een test gedaan.. Net op dat moment kwam de veehandelaar langs.. Terwijl ik met de zenuwen in mn lijf de kookwekker maar had gezet en een goede vriendin verteld had via msn dat ik met een test bezig was, was mn man dus even met heel andere dingen bezig.. Ik kon die man wel van t erf afkijken.. ( schiet nou op heb iets belangrijks te melden...) m'n man geloofde t eigenlijk niet.. maar na t zien van de test wel... het leeft nog niet zo voor hem.. tis niet zo concreet nog.. Terwijl ik allerlei bijverschijnselen voel ( onderbuik, borsten rug) moet hij t doen met t plaatje van de echo.. Ik denk dat als mn buik gaat groeien dat hij ook meer t idee krijgt van "we zijn zwanger".. maar om zijn gevoel en idee als koudwater-vrees te beoordelen.. wel t gevoel van "hellup.. da's allemaal nieuw voor me.. " Maar ja dat geld net zo hard voor mij..
Toen mijn vriend en ik besloten hadden te stoppen met anticonceptie hadden we anderhalf jaar een relatie en net een huisje gekocht. Een weekje later liet ik mijn implanon verwijderen en drie dagen later was ik bevrucht. (Dat wisten we door terug te rekenen). 4 Weken later had ik een positieve test in handen. Mijn vriend was niet alleen in shock, hij is er niet meer uitgekomen hahahaha. Pas de laatste weken, omdat de kleine nu echt bijna komt is hij zich er van bewust. De hele zwangerschap heb ik alles zelf geregeld, hem er zoveel mogelijk bij betrokken, af en toe ruzie gemaakt en zijn hand op mijn buik gelegd. Hij wil echt graag kinderen, maar dit was wel ZO snel, dat hij er moeilijk aan kon wennen. Zodra de kleine er is, weet ik zeker dat hij er klaar voor is.