Morgen ben ik 25 weken zwanger. Na twee heftige weken wil ik graag even mijn verhaal kwijt, en hopelijk zijn er mensen die dit ook meegemaakt hebben (of iemand in de omgeving) en zo ervaringen willen delen. Bij de 20 weken echo in het ziekenhuis bleek dat de baby wat aan de kleine kant was (net onder de p5 lijn). Hiervoor kregen we op vrijdag bij 22,5 week nog een echo om te kijken of ze wel goed groeide. Dit was gelukkig wel het geval met zelfs een paar dagen inloop. Omdat het hoofdje vrij laag lag hebben ze een inwendige echo gemaakt. Met de baby gelukkig alles goed, maar zo kwamen ze bij toeval achter iets anders... M'n baarmoedermond bleek te kort. Slechts 1,5cm, wat normaal tussen de 2,5 en de 4 moet zijn. De gynaecoloog wilde me hier niet mee laten lopen en zo is er besloten en Cerlage te plaatsen. En wel al de woensdag erna. Op dinsdagochtend moest ik me melden, toen bleek bij de echo dat de baarmoedermond nog maar 0,6cm was. En de volgende dag tijdens de operatie bleek dat ik zelfs al ontsluiting had. Ik ben eigenlijk nog steeds in shock dat ze er net op tijd bij waren. En dank God iedere dag dat hij onze dochter voorzover heeft willen bewaren. Wat ik nog steeds vreemd vind is dat er hier niet standaard naar gekeken wordt. Als ze hier niet toevallig achter gekomen waren, hadden wij ondertussen onze dochter waarschijnlijk al verloren. Nu ben ik ondertussen weer thuis, maar lig de hele dag op bed. Misschien gek, maar ik voel me op de een of andere manier een wandelende tijdbom. Ik het ziekenhuis geven ze aan dat de baby de 28 weken moet halen en dan goede overlevingskansen heeft. Bij wie is er ook een cerclage geplaatst en wat zijn jouw ervaringen? en / of wie heeft een vroeggeboorte meegemaakt (rond de 28 weken) en hoe gaat het met de baby? Sorry voor het lange verhaal, maar ben erg benieuwd naar jullie reacties!!!
Hoi Levi, wat heftig zeg!! Kan me voorstellen dat je helemaal ondersteboven van bent. En wat fijn dat ze bij jou een cerclage wilden plaatsen. Ik had met 24 weken nog 1,5cm baarmoederhals en kreeg geen cerclage, vonden ze te laat. Maar ik snap heel goed dat je naar geruststelling en ervaringen zoekt. Ik ben zwanger geweest van een drieling, ze zijn geboren met 30,3 weken. Met 22 weken had ik al een verkorte baarmoedermond, met 24 weken werd ik opgenomen omdat die nog maar 1,5cm was. Ik kreeg dus geen cerclage maar moest 'op gok' volledige bedrust thuis houden. Dit ging prima tot 27 weken en toen bleek mijn baarmoedermond helemaal verstreken te zijn. Ik werd opgenomen in een academisch ziekenhuis met weëen en al. Toch heb ik het daarna nog 3,5 week volgehouden tot bijna 31 weken. Ik ken vrouwen die (met een meerling) weken lang met een ontsluiting in zkh of thuis lagen en die de zwangerschap best ver hebben gedragen. Ik wil je wel (zover het mogelijk is) een paar tips geven: - probeer stress te vermijden, ook piekeren is stress; - als ze zeggen volledige bedrust blijf dan ook liggen! Ga alleen naar de wc (geen trappen lopen!) en douch zittend op een kruk. - ik heb wekenlang met mijn kont op een kussen gelegen zodat helemaal geen gewicht kwam op de opening/ ontsluiting. Geen idee of het helpt, maar het gaf mij een gevoel dat ik tenminste iets kon doen. - zoek (positieve) informatie over vroeggeboorte. Mocht het zover komen, je kleintje heeft prima kansen met 28 weken, maar voor jou is het fijner als je weet wat er gebeurt. Ook bijv. hoe je BV kunt geven aan kindje in de couveuse, hoe de verzorging loopt enz. Maar probeer je af te sluiten voor negatieve verhalen, hoe moeilijk dat ook is! Ik wil je heeeel veel succes wensen, en hoop echt dat je nog heel lang in dat bed blijft liggen en je kleintje zover mogelijk kunt brengen
Lieve Levi, Wat een verhaal zeg. Wat een spanning zal dat geven. De reactie van Adi zal je hopelijk al iets geruststellen. Of je in ieder geval helpen wat beter met deze situatie om te gaan. Met het plaatsen van een cerclage heb ik geen ervaring. Bij mij brak heel onverwachts één van de vliezen. Maar ik kan je wel een hart onder de riem steken met een positief vroeggeboorteverhaal. Onze jongens zijn geboren met een termijn van 26,1 weken. Ze zijn nu 19 maanden en het gaat heel erg goed met ze. Voor zover we dat nu kunnen zeggen hebben ze niets overgehouden aan de vroeggeboorte. Vanaf 26 weken hebben kindjes een redelijk goede overlevingskans. Natuurlijk kan er dan nog een heleboel misgaan, dat is een feit en ook daar moet je je dan op voorbereiden. Maar het kan ook 'gewoon' goed gaan. We hebben spannende weken gehad. De jongens hebben in totaal 13 weken in het ziekenhuis gelegen. Maar al met al mogen we niet klagen. Heel erg veel sterkte en stel al je vragen hier maar. Er zijn hier genoeg mama's die je vragen zullen kunnen beantwoorden. Doe het rustig aan, denk om jezelf en je kleintje. Hou je taai!!
Bedankt voor jullie opbeurende verhalen. en nog geweldiger dat jullie kinderen het nu zo goed doen. Wat een vechtlust moeten ze in zich hebben . Ik zit jullie verhalen gewoon met tranen in m'n ogen te lezen, en kan me alle spanningen die jullie meegemaakt hebben zo goed voorstellen. De angst van te vroeg en de weken ziekenhuis erna. Ontzettend fijn dat het uiteindelijk goed afgelopen is! Morgen hebben we weer een controle bij de gynaecoloog. Ik hoop maar dat alles er goed uit ziet. Gek misschien, maar ik ben bang dat ze op de een of andere manier weer iets vinden wat niet goed gaat en dat ik weer in het ziekenhuis moet blijven.... Ik kan mezelf blijkbaar ook helemaal gek maken. Ik ga maar proberen het los te laten en hopen en bidden dat we zo ver mogelijk mogen komen. En hopelijk heb ik straks dan (over nog een heleboel dagen) net zo een positief verhaal als jullie.
Hoi Levi. Wat een spannende tijd is het voor je. Ik heb geen ervaring met voortijdige ontsluiting e.d., ik heb zelf Hellp gehad. Maar mijn zoontje is met 27+5 geboren. Ondertussen is hij 2,5 jaar oud. De ziekenhuisperiode was lang en zwaar, maar nu doet hij het heel goed. Hij komt goed mee met leeftijdsgenootjes (gecorrigeerde leeftijd) en hij is een echte pittige peuterpuber. Ik merk wel wat dingetjes aan hem, dus ik hou wel rekening met probleempjes in de toekomst, maar dat zullen allemaal dingen zijn waar prima mee om te gaan is. Hij is verder goed gezond en dat is het belangrijkste. Sterkte de komende tijd. Ik hoop dat je je kindje nog heel lang bij je mag dragen. Doe rustig aan!
Beste Levi, Ik ben 30 maart bevallen van mijn zoontje met 32 weken en 3 dagen. Hij was 43 cm en woog 2214 gram. Ik ben opgenomen met een verstrijkende baarmoedermond die 1,9 was (grens was 2,5). heb aan de remmers gelegen en een longrijpingsspuit gehad. Deze heeft nooit kunnen inwerken en de tweede spuit heb ik nooit gered: een paar uur later was ik moeder. Dwars door de remmers heen is mijn water gebroken, een half uur (!!!) later was Jamie geboren. Hij maakt het supergoed! Na anderhalve week couveuse ligt hij nu in een onverwarmd wiegje. Hij heeft alleen een sonde omdat hij nog niet zelfstandig genoeg kan drinken. de verwachting is dat hij over 2 weken naar huis mag. Placenta en navelstreng waren in orde. Bij een volgende zwangerschap wordt mijn baarmoedermond weer bekeken. Ik had trouwens ook bekkeninstabiliteit.
Ik snap je angst en onzekerheid heel goed hoor! En ik hoop voor je dat je niet in het zkh hoeft te blijven. Alleen voelde ik dat toen heel anders. Toen ik verkorte baarmoederhals had hoopte ik echt dat ik mijn bedrust in het zkh mocht houden. Gewoon omdat ze dan ter plaatse zijn als er iets gebeurt. Stel dat je ineens weëen krijgt, dan kun je in het zkh al-a-minute weeenremmers krijgen en kan de boel misschien stil gelegd worden. Daarnaast is mijn ervaring dat je daar ook veel strenger bedrust houdt dan thuis, je kindje wordt veel beter in de gaten gehouden enz. Niet dat het ideale situatie is, maar stel dat je gyn het voorstelt dat je opgenomen wordt, wil je toch het positieve kant van laten zien. Mijn idee was altijd: better safe than sorry Heel veel succes met de controle! Ik hoop echt dat de boel rustig is en goed dicht blijft!
Nou gisteren hebben we de controles gehad in het ziekenhuis. De Cerclage zit (voor zover ze via een uitwendige echo konden zien) goed en met de baby gaat het gelukkig ook nog goed. We hebben een heel gesprek gehad met de gynaecoloog. De gynaecoloog is een ontzettend aardige man met veel ervaring en waar we alleen maar positief over zijn eigenlijk. We hebben al ons zorgen en vragen op tafel gegooid en dat lucht wel op. Zeker als er begripvol op gereageerd wordt en meegedacht wordt over het hoe nu verder. Hij beaamde indd dat als ze niet per toeval hadden ontdekt dat de baarmoedermond veel te kort was, we ondertussen onze dochter waren verloren... Dankbaar zijn we dat het gelukkig anders is gelopen! We hebben ook gevraagd hoe groot de kans is dat we 'gewoon' de 36 weken halen (waar de cerclage doorgeknipt zal worden). De reactie daarop was dat we een fles champagne opentrekken als we de 34 weken halen ... Niet helemaal het gewenste antwoord natuurlijk, maar wel realistisch. Mocht er voor de 28 weken iets mis gaan dan moeten we direct naar het academisch ziekenhuis in Leiden. Op zich ook wel handig om te weten ... Poeh, het blijft onzeker. Maar we zijn iig op de grens dat de baby levensvatbaar kan zijn en hoe langer ze blijft zitten hoe beter. @Adi: ik snap wel dat je zegt dat je beter in het ziekenhuis kan liggen dan thuis. Maar toch ben ik blij dat ik thuis kan blijven voorlopig. Ik hou mezelf wel aan strikte bedrust!. In het ziekenhuis voel ik me helemaal niet op m'n gemak, thuis kan ik veel beter ontspannen en dat is ook niet onbelangrijk. Wel hebben we afgesproken dat mocht ik buikpijn krijgen, bloed of vocht verliezen ik direct naar het ziekenhuis ga...
ik heb er zelf geen eravaring mee maar ken het verhaal wel van mijn nichtje. die heeft een aantal baby's verloren omdat ze wel zwanger kon worden maar niet kon blijven. ze belandde daardoor ook bij gespecialiseerde artsen. ze kreeg medicatie om zwanger te kunnen blijven maar toen viel haar baby eruit. ze hebben bij haar bij een volgende zwangerschap ook ringen rond de baarmoedermond gezet ( want ik denk dat je dat bedoeld hé? ) de eerste keer was een tweeling en dat mislukte. de jongetjes bleken later ook gehandicapt dus ze denken dat dat de reden was dat ze alsnog te vroeg kwamen. de tweede keer heeft ze het kunnen redden tot net iets over de 6 maanden ( ze hadden toen een dubbele ring geplaatst ). en toen mijn nichtje voelde dat eht weer niet goed ging hebben ze nog net kunnen voorkomen dat ook dit kindje eruit viel voordat ze in het speciale ziekenhuis was waar ze onder behandeling was. daar is het kleintje geboren,ze woog toen net iets meer als een kilo en ze heeft het overleeft. inmiddels is ze 13 jaar en doet alles wat een andere dame van 13 ook doet. dus houdt moed meid en rust goed en doe heel kalm aan. en bij de minste twijfel aan de bel trekken. ik zal voor je duimen dat jullie gewoon minimaal de 34 weken gaan halen. veel sterkte voor jullie.
Hoi, Een tijd terug heb ik een topic geopend dat hierboven staat: 'preventieve cerclage'. Hier hebben een aantal vrouwen ook hun ervaringen gepost... Misschien wel handig om alles bij te lezen en je in dat topic aan te sluiten (nu klinkt het wel erg clubjes-achtig, maargoed).
Ikzelf ben het positieve resultaat van een preventieve cerclage en zo ook mijn zusje. Mijn moeder is een DES-dochter en als gevolg daarvan was haar baarmoeder (mede door de geboorte van mijn oudste zus) ernstig verzwakt. Helaas was dat niet bekend en is er niet op tijd ingegrepen bij de volgende zwangerschap. Mijn oudere zus is daarom overleden door een vroeggeboorte. Bij de zwangerschap van mij en mijn zusje heeft mijn moeder daarom een preventieve cerclage gekregen en ben ik maar 3,5 week te vroeg geboren, en mijn zusje heeft het zelfs nog langer volgehouden in mijn moeders buik. Het is een ouder succesverhaal, maar ik hoop dat je er wat aan hebt.