Ons meisje is geboren met 33 weken. Inmiddels is ze bijna 35 weken. Ze heeft geen beademing nodig gehad maar heeft wel een monitor om haar hartslag, saturatie etc. in de gaten te houden. Eerst vervloekte ik dat ding. Elk piepje deed mijn hart stilstaan. Nu heeft de dokter vandaag aangegeven dat ze de komende week willen afbouwen. Dus monitor eraf. Voor mij doen ze nog even een tussenstap omdat ze merkte dat ik er wel nerveus van werd. Mijn vraag aan jullie. Hoe gingen jullie hiermee om? Want ik sta echt doodsangsten uit op het moment
Hallo Onze zoon is geboren op 7 augustus met 32w en 5 dagen. afgelopen zaterdag is hij van de monitor afgegaan en ik vond het ook dood eng maar het ging allemaal super goed hij dronk vanaf vrijdag al zijn flesjes leeg en we hebben hem woensdag (36w en 6 dagen)mee naar huis mogen nemen en hij doet het geweldig ! Hoe gaat het met jullie dochter met drinken dan ? in het begin had onze zoon wat last van apneu en af en toe een brady heeft jullie dochter dit ook gehad ? wat een kloten tijd he zo in het ziekenhuis de eerste 2 weken was ik ook zo nerveus bij elk piepje rende ik de gang weer op om de zuster te halen terwijl die al lang onderweg was en meestal bleek er een kabeltje los te zitten. Sterkte en ik hoop dat ze snel thuis is
Dag Chrissie, Onze dochter heeft nog wel voeding via sonde maar ze zijn inmiddels wel begonnen met haar de fles aan te bieden en ik geef borstvoeding. Drie dagen geleden haar voor het eerst aangelegd en toen had ze al mooie zuigreflexen maar, logisch natuurlijk, nog jong. Kost haar nog veel energie en dat moet getraind worden. Maar vandaag heeft ze echt 20 minuten aan de borst gelegen en flink haar best gedaan. Dus dat gaat de goede kant op. Ben erg trots op haar. Onze dochter had inderdaad ook apneu en soms een brady. De laatste had ze op 3 september maar dat was te herleiden naar de eerste keer dat ze een flesje kreeg. De coffeine is inmiddels twee dagen gestopt en dus wordt het nu even spannend het komende weekend. Meestal zit dat nog een dag of twee in het lichaam. Dus vanaf nu is het afwachten. Ik herken het zo wat je zegt met de piepjes. Het gevoel van binnen is onbeschrijflijk. De eerste nachten durfde ik niet te slapen. Wat heb ik gehuild. En ik voel me ook vreselijk schuldig. Ze is met een ks gehaald omdat ik HELLP had. Ik lag al twee weken in het ziekenhuis en we hebben het kunnen rekken tot 33 weken. Maar toen moest het echt gaan komen omdat het voor mij te gevaarlijk was. Ondanks dat ik zelf amper klachten had. Mijn bloed liet echter zien dat ik gewoon op het randje zat. Ik vond/vind het een achtbaan van emoties. Ik dacht dat ik angst kende maar inmiddels weet ik dat dat maar een schijntje was bij wat ik nu doormaak. Onvoorstelbaar. En je blijft soms gewoon naar die monitor staren he? Blijft de hartslag gelijk, zit er genoeg zuurstof in het bloed? Ademt ze goed? En ondanks dat je verstand je vertelt 'het gaat gewoon super met haar', je hart maakt je weer zo onzeker als maar kan. En dat terwijl we vandaag van de dokter hoorden dat ze het al sinds het begin zo ontzettend goed doet... Gefeliciteerd trouwens nog met jullie zoon. Gaat het goed met hem? Was je niet bang de eerste nachten of hij niet 's nachts een dipje zou krijgen? Bij ons noemen ze die brady's en apneus dipjes.
Wij zaten in dezelfde situatie, ook kunnen rekken naar 33 weken en toen spoedks. Ze woog 1800 gram met de geboorte, en mocht na 3 weken mee, ze was toen 2100 gram. Ik vond het ook rot toen ze van de monitor af ging, maar ze ging er wel vanaf toen ze al 2 dagen niet gedipt had. Ik vond het spannend maar kreeg er ook wel snel vertrouwen in. Toen het later thuis niet goed ging zag ik het gelijk, dus de beste monitor ben je zelf
ik had een slechte doorbloeding van de navelstreng heb eerst een week thuis bedrust gehad en daarna nog een week in het ziekenhuis gelegen om de kleine in de gaten te houden via de ctg zondagsavonds daalde zijn hartslag steeds dus was het tijd om te komen en hebben ze me maandags ingeleid en dinsdags om 18.25 is onze zoon geboren nog net op de valreep via de normale weg anders was het ook een ks geworden. erg he al die emoties je wordt moeder maar je heb je kind niet thuis en je hebt er helemaal geen controle over. de eerste week deed hij het super geen enkel dipje gehad maar de 2e week kwamen ze vreselijk vond ik het ik dacht echt jullie kunnen me nog meer vertellen dat het heel normaal is maar ik geloof er niks van (gelukkig hadden ze wel gelijk) onze zoon heeft ook coffeine gekregen en ik vond het erg eng toen ze ermee stopten maar hij heeft geen enkel dipje weer gehad. O ik herken het zo het staren naar de monitor ik zei iedere keer tegen mijn ma ojee volgens mij is zijn hartslag te hoog of het zuurstof niet goed enz. de zuster hebben me geleerd eerst naar mijn kind te kijken als er een alarm af ging wat doet hij ,hoe is zijn kleur de eerste 2 weken kon ik dat echt niet daarna ging het stukken beter. Onze zoon doet het geweldig nu de eerste nacht het ik helemaal niet geslapen ging steeds kijken als alles nog goed was. Nu afgelopen nacht ben ik er alleen uit geweest voor de voeding wat wel help is we hebben een nanny care sensor matje onder zijn bedje als hij niet meer beweegt dan gaat er een alarm af en dan maakt me toch wel wat rustiger. onze zoon was trouwen bij de geboorte 1622gr en weeg nu een maand later 2390 gr groetjes christel
Dat is het bij ons net. 30 augustus had ze een dip. Toen een hele tijd niet en toen 3 september wel. Enige was wel dat het 3 september te herleiden was naar een voeding via de sonde en een keer dat ze een flesje aanboden. Maar ja, in mijn hoofd... ik hoef het jullie niet uit te leggen denk ik. Jij hebt overigens idd zo goed als hetzelfde als ik had. Hellp, 33 weken en die van ons woog 1813 gram. HOe ben jij hersteld van de HELLP als ik vragen mag? Op dit moment denk ik daar zelden aan. Ben alleen maar heel blij met mijn kleine meid en focus me vooral daarop.
En ik dacht zo dat ik de enige was met deze angsten en gevoelens. Werkt dat Nanny Care matje goed? Het lijkt mij iets dat mij wel wat rust zou kunnen geven maar ik lees verschillende verhalen. Inderdaad. Je wordt moeder. Nog plotseling ook terwijl je nog verwacht 7 weken te lopen. Zo'n ks is in elke andere situatie denk ik ook nog eens een stuk beter te doen dan wanneer je moet omdat het gevaarlijk wordt voor jezelf. En vervolgens moet je je kind in het ziekenhuis laten en ga je zelf naar huis. Ik wilde naar huis omdat ik 's nachts maar lag te malen daar. Thuis heb ik nog de armen van mijn lief om me heen. Die eerste rit naar huis. Wat heb ik gehuild. Onvoorstelbaar hoe verdrietig ik die dag was.
Vrij normaal hoor die angst! Zelfs mijn man moest even flink slikken toen ze vlak voor de 35 wk zeiden dan gaat de monitor uit. Op verzoek van ons hebben ze toen nog 2 dagen gewacht zodat we aan het idee konden wennen. Toen mocht hij ook zelfde week nog naar huis en had ik door dat nieuws er uiteindelijk weer minder moeite meer mee dan man lief. Wij hebben bij thuiskomst wiegje naast ons bed gezet en keken in het begin om de haverklap. Verder geen matjes gekocht...earosleep ook later niet, in zh liggen ze in plastic bedje en kijkt een zuster eens per zoveel tijd..als dat goed gaat daar, waarom zou het thuis dan niet meer kunnen.
Hier een jongetje die met 32,5 is geboren. Ook beademd en coffeine gekregen. In het begin was het ook wennen alle Piepjes van de monitor hoorde ze thuis nog Toen het hier dichterbij kwam dat hij er vanaf zou gaan vond ik dat ook eng. Volgens protocol moest hij 48 uur geen ditjes hebben, maar uiteindelijk hebben ze hem er nog eerder afgehaald. Hij was in ene eraf. Denk dat het ook komt omdat ze constant zeggen hij doet het goed, maar we zien vaak dat er een dip komt wat heel normaal is. Uiteindelijk is hij na 18 dagen naar huis gegaan met 36,2 weken en heeft hij niks geks meer gehad. Hij slaapt zelfs het liefst op zijn buik Kijk naar je kindje en volg je gevoel, kan me voorstellen als het je eerste kind is het nog moeilijker is als je kindje zo vroeg komt en in het ziekenhuis moet blijven. Knuffel en ik hoop dat ze snel mee naar huis mag.
Dank jullie wel . Doet me goed de ervaringen te lezen. Vandaag kwamen we en vonden we een kaartje op de couveuse met 'hoera, Ioanna vandaag 2000 gram'. Wat leuk. Ook hoorden we dat we haar morgenochtend buiten de couveuse in bad mogen doen en dat ze zondagavond verhuist naar een wiegje. Ze groeit uit de couveuse. Tja en dan zal het volgende week wel een keer gaan gebeuren. @Mistify: toen jouw kleintje mee naar huis mocht, hoe zwaar was ie dan? Onze meid wordt morgen 35 weken maar ik had nog helemaal mezelf niet ingesteld op eerder naar huis dan de uitgerekende datum en die is pas 13 oktober. @Wuppie: toen bij jou eenmaal de monitor eraf was, kon je toen snel wennen aan dat idee of heeft het nog lang gezeten dat je toch zoiets had van 'oh jee wat als'...?
Wat mij heel goed deed is dat op het moment dat de monitoren piepen het incident al geweest is . Vertrouw op jezelf kijk naar je dochter , wat doet ze , verkleurd ze , verkrampt ze ? Bij mees* was het natuurlijk heel erg maar bij onze dochter heb ik na geboorte ( niet prematuur en supergezond ) tot 10 maanden als een tijger ,op, haar gezeten . Nu dat ik het vertrouwen in haar heb slapen we allemaal rustig en is er een hele last van de schouders af , vertrouwen moet groeien .geeft het de tijd . Liefs Edith Mama van mees*&juultje .
Ik ben denk ik een slecht voorbeeld, ik zit nog steeds in de ziektewet door hellp. Ik had op de dag van de bevalling een tia, door het vocht te weinig zuurstof in mn hersenen en daardoor ontstond het. Daarop volgde de keizersnee. 1 nier doet het niet, de andere heeft het nu redelijk over genomen en mn lever werkt ook niet heel goed. Dit is wel pech hoor want over het algemeen heb je geen blijvende schade na hellp. Veel sterkte in ieder geval, en denk ook aan jezelf!!
Hier ging de monitor en pas na 6 weken af. hij bleef brady's houden. later bleek dit door ernstige bloedarmoede te komen. hij heeft toen een bloedtransfusie gehad en 3 dagen later mocht hij van de monitor, en die middag mee naar huis. ik was zo vreselijk bang! precies zoals je zegt, bij ieder alarm stopt je hart even maar zonder is ook heel eng! vond het die eerste nachten dan ook helemaal niet erg dat hij de hele nacht huilde, dan wist ik zeker dat hij nog leefde. langzaam maar zeker zijn we eraan gewend en inmiddels is hij al 20 maanden !
Diep respect voor jullie allemaal hoor. Het lijkt voor mij nu alsof ik er nooit aan zal wennen. Ik begrijp van jullie dat dit ook een natuurlijk proces zal zijn. Ik heb het idee dat de verpleging bij ons spelenderwijs bezig zijn ons eraan te laten wennen. Ik realiseerde me dat vanochtend toen we haar in badje mochten doen. De monitor ging uit en voor ik het wist dacht ik 'oh, nu gaat het ook goed'. En gister tijdens het borstvoeden deden ze alleen even dat dingetje om de voet. Het is niet hardop gezegd maar ik denk dat ze dat wel aan het doen zijn. Best wel tof van die meiden. Petje af hoor. Elke keer dezelfde vragen en ongerustheden en toch geduldig blijven. Die meiden verdienen echt een dikke pluim. Vanavond gaan we de video kijken die ze van ons gemaakt hebben van het videobegeleidingsteam. Dan gaan we ook kijken naar haar signalen, onze signalen etc. Benieuwd naar. En morgenavond mag ze dan uit de couveuse. Dan gaat ze naar een wiegje. En dan ergens volgende week zal de monitor er een keer afgaan. HEel veel in heel korte tijd maar goed. We gaan zien hoe we daar doorheen gaan komen. @Pinacolada: kan me goed voorstellen dat je blij was met de huilperiodes. Idd, dan weet je dat alles nog ok is. @Edith: ik bewonder jouw kracht. Ik voel me soms een enorme zwakkeling met al die zorgen maar ik zie aan jullie dat ik de enige niet ben. Geeft mij een iets geruster gevoel.
Onze zoon is geboren met 31 wk, hij was na +/- 5 wk thuis met ongeveer 2800 gram. Hij lag al een paar dagen in een bedje voor monitor er af ging. Weet niet hoe de richtlijnen nu zijn. Maar wat toen, 3 jr geleden belangrijk was; zelf op temp kunnen houden en zelf alle voedingen drinken, maar hoor ook wel dat ze nu met sonde soms naar huis mogen. Over de bradys is ons toen verteld dat het een ontwikkelingsproces van de hersenen is die vaak rond 35 wk pas weten hoe zuigreflex en slikken, ademen en op temp houden etc tegelijk te laten gebeuren.
Dat zeggen ze hier ook inderdaad. Voorwaarde om naar huis te mogen is zelf drinken, temperatuur goed houden. Ze moeten alle voedingen zelf drinken. Dus met de sonde naar huis zal niet gebeuren hier en daar ben ik ook wel blij mee want dat zou niets voor mij zijn.
ons is toen verteld dat ze rond de 36 weken doorkrijgen hoe ze moeten drinken. ik dacht dat Sander het nooit zou lukken, hij was zo'n slechte drinker en ineens met 36,3w dronk hij met 5 minuten zijn flesje leeg! en hij is al die tijd een vlotte drinker gebleven haha!
Klinkt goed Pina. Hier doet de kleine het met drinken best knap. Nog niet volledig natuurlijk maar ze drinkt al wel echt wat teugen uit de borst. Je kan wel merken dat het haar energie kost. Vanochtend heeft ze voor het eerst een echt bad gehad. Dan is ze 's avonds wel snel uitgedronken. Van de week had ze niets anders die dag en heeft ze echt wel 20 minuten liggen lurken .
onze dochter is geboren met 27 weken. Ze heeft 11 weken een een aantal dagen aan de monitor gelegen. Ik was blij dat ze er eindelijk af mocht. Angst... die viel bij ons mee. We hadden alle vertrouwen in haar en ze lag al een aantal dagen aan de monitor zonder dat er een alarm afging. Wij hadden alle vertrouwen in onze kleine dame en waren dolblij dat ze eindelijk mee mocht naar huis. Thuis heeft ze eerst een aantal weken heerlijk bij ons op de kamer geslapen. En we hebben geen gebruik gemaakt van de nannycare matje. (die ligt boven op zolder).
Knap Mamajuf. Ik sta versteld van wat ons kleine meisje allemaal kan maar het is die achtervang he. Moeilijk. Vandaag verslikte ze zich aan de borst en ging haar hartslag omlaag en dus de monitor piepen. Man, dan breekt het klamme zweet me echt uit