Ik vond het alleen de eerste keer dat ik kwam gek dat de monitor uit was daarna niet eens meer aan gedacht. De verpleging is inderdaad heel kundig zonder dat je het door heb doe je steeds meer zelf met je kindje. Na 2 weken sloot ik zelf alle apparatuur bij hem aan. Eerste badje met hulp en uiteindelijk doe je daar alles zelf en dat besef had ik pas als hij weer in zijn bedje lag Dat de monitor afgaat als ze zich verslikt ik denk dat een optijd geboren baby daar ook last van zou hebben alleen je ziet het niet, het herstellen is het belangrijkste na zo'n dip waar een verklaring voor te vinden is. Sterkte nog even en dan heb je haar ook thuis
Bij ons werd gezegd dat veel aterme kindjes ook "dipjes" hebben maar ze dit niet zien omdat ze geen monitor hebben. Ik vond het ook doodeng toen hij van de monitor mocht maar na een dag of twee merkte ik dat je het aan je kindje zelf goed kan zien maar eigenlijk had hij bijna nooit meer dipjes en als hij ze had was het tijdens de voeding. Hij is met 34.1 van de monitor gegaan en met 34.5 (1850 gram) mocht hij mee naar huis. Ging opeens heel snel allemaal, dat vond ik uiteindelijk ook wel erg eng. Gelukkig had ik geweldige kraamzorg thuis. Succes!
crypto thanx raak altijd nog ontroerd als mensen zoiets tegen ons zeggen .. gisteren was ons meisje voor het eerst ziek , echt ziek , koorts , slap , geen reactie.... meis je kon me opvegen ......vreselijk vind ik het . heb haar wel met pijn en moeite in haar eigen bed laten slapen maar ben wel een paar keer gaan kijken . je angsten zijn zo herkenbaar , als je kindjes dippen of zoals jij u meemaakt verslikken . en de monitoren gaan af en er staat gelijk een verpleegkundige naast je denk ik , hoe moet dit in vredesnaam thuis ?, maar raar maar waar , het gaat goed komen , echt ! je bent ook zomaar ineens moeder met alle onzekerheden erbij , en dan hebben we het niet over je pre eclampsie wat ook nog allerlei emoties met zich meebrengt . doe je best , geef het de tijd , jullie moet ook aan elkaar wennen . hoe is met je wederhelft ? i had toch begrepen dat je schoonmoeder naar nederland zou komen ? liefs edith
Hier mocht de monitor er pas na een week of 11 af, vrij laat dus. Maar ze had ook nog lang zuurstof nodig. Maar we zagen al wel dat de dipjes de laatste weken allemaal wel zelf herstelden dus toen het er na 3 dagen geen alarmen af mocht wende ik er al snel aan. Vond het heerlijk zonder dat gedoe met de snoertjes telkens. Maar de eerste dag is het zeker spannend. Hopelijk kan de verpleging je een beetje geruststellen, dat ze extra vaak komen kijken die eerste dag. Wij bleven net zolang tot we er een gerust gevoel bij hadden destijds.
Wij waren juist heel blij toen de monitor eraf mocht. Dat was het teken dat het goed ging en weer een stap dichter bij huis. En ze had ook al 3 of 4 dagen geen enkel alarm meer gehad dus we wisten ook al wel dat het goed ging zonder monitor dus was het ook minder eng. Onze dochter is met 34w1d geboren, onrijpe longen dus ademhalings- en saturatieproblemen, de monitor bliepte eerst ook erg vaak, zenuwslopend was dat. Ze heeft drie keer opnieuw aan de CPAP gelegen, iedere keer ging het toch niet goed als ze het zélf moest doen, na de derde keer bleef het eindelijk wel stabiel en nauwelijks alarmen meer. Uiteindelijk twee weken aan de monitor gelegen. En na 3 weken en 2 dagen mocht ze naar huis.
@Edith: is ze weer opgeknapt? Beterschap voor de kleine meid. Kan me zo levendig voorstellen hoe je je voelde. Mijn grootste angst vwb de dipjes is dat als ze nu een dipje geeft en ze zou een prikkel nodig hebben de monitoren waarschuwen. Maar wat als die monitoren er niet meer zijn en ze heeft een prikkel nodig en er is geen monitor om te waarschuwen . Ik ben daar zo bang voor. . Ik ben gewoon ook zo week geworden. Voorheen was ik redelijk nuchter en van het 'niet zeuren maar doorgaan' en nu zo abnormaal bezorgd. Gister verslikte ze zich aan de borst en gaf ik meteen (inwendig) mijn schoonmoeder de schuld omdat ze op het verkeerde moment in mijn borst kneep. Toen legde de verpleging ook uit dat dat ook a terme kinderen overkomt. Dat ik me echt teveel zorgen maakte. Petje af voor die meiden dat ze zoveel geduld hebben. Helpt mij wel steeds wat meer vertrouwen op te bouwen.
Zo zou ik ook moeten denken maar op de een of andere manier is er ook steeds dat verrekte angststemmetje. Hoe is het nu met jullie meisje?
Mijn dochter had thuis een prikkel nodig, en ik zag het direct. (ze had rs virus, en moest dus weer het ziekenhuis in )Nogmaals, je bent zelf de beste monitor. Vertrouw op je zelf!
Je hebt helemaal gelijk Foxter maar wat als het gebeurd als we zouden slapen? Ik geloof niet dat ik nog zal slapen maar constant naast haar bedje zit.
Crypto, ons kindje kwam 10 weken te vroeg en heeft 7 wegen aan de monitor gelegen. Op een dag bleven de brady's weg en kwamen ze ook niet meer. Twee dagen later was ze thuis. We sliepen niet, deden geen oog dicht. Wat als ze er toch ineens 'mee zou ophouden'? Toen toch een sensormatje gekocht: Voorkom Wiegendood - Luvion Babysense - Wiegedood en SIDS De meningen zijn verdeeld, maar ik vind het een werelduitvinding. Het alarm gaat af als er 20 sec geen beweging wordt gedetecteerd. Als je kindje bij je op de kamer slaapt en je krijgt een (hartstikke irrationele, maar o zo nare) angstaanval, dan hoef je niet boven de wieg te hangen in het donker, maar kijk je of het groene lampje nog knippert. Wat een werelduitvinding. Ze is nu ruim een jaar, en gebruiken 'm nog steeds. Er zitten twee matjes bij waardoor ze ook in een ledikantje kunnen. We hebben nog nooit een vals alarm gehad. En nee, ik ben niet van Luvion en heb geen aandelen . In het zknhs waren ze er destijds niet zo voor, omdat het niet bewezen is dat je er wiegendood door voorkomt en het schijnzekerheid zou zijn, maar als je echt heel angstig bent, om wat voor reden dan ook, dan kan het mi echt helpen om vertrouwen in je kindje te krijgen. Sterkte, het komt gewoon helemaal goed met die kleine van jou, maar je zit nog midden in die spannende couveusetijd, ik begrijp je helemaal.
Ik heb er inderdaad van gehoord Maria en overweeg zo'n matje ook. Ik hoor inderdaad verschillende verhalen maar denk dan ook alshet mij een klein beetje extra rust kan geven. Zucht, wat zijn wij ook mutsen eigenlijk he. Voor ik moeder was was ik nuchter en maakte ik me zelden zorgen om dingen. Nu met zo'n frummeltje ben ik ineens week als een pudding :S. Soms schaam ik me er voor. Omdat ik weet dat ik te overbezorgd ben maar tegelijkertijd het ook niet heel erg goed in de hand heb. Alles en iedereen is dan niet voorzichtig genoeg met mijn meisje. Ik moet me dan soms echt inhouden.
Onze zoon is met 29+1 geboren en heeft 7 weken in het ziekenhuis gelegen Ik werd altijd nerveus van de monitor, als ik maar een raar piepje hoorde werd ik er helemaal nerveus van Een verpleegkundige merkte dat en als zij voor onze zoon zorgde deed ze de monitor wel eens uit Toen hij thuis was. Toen waren we dat ding helemaal vergeten. Maar later moest hij weer een x naar het ziekenhuis voor een 24uurs opnamen voor prikjes en toen moest de monitor weer aan en ik werd er weer helemaal nerveus van.
Als ze mee naar huis gaat is ze zo gezond als de meeste baby's, dus dat komt goed Maaruh, waarom kneep je smoeder in je borst??
Ze was me aan het helpen. Ik heb een onwijs lieve schoonmoeder waar ik stapel op ben. De lactatiekundige had ons geleerd dat als ze zuigt je ook wat je borst moet masseren cq knijpen. Mens deed niets verkeerd maar ik ben echt niet te genieten gewoon. En dat is gewoon echt erg. Ben normaal zo vrolijk en opgewekt maar de laatste dagen. En ik heb echt heel veel aan mijn smoeder te danken want ze doet momenteel echt alles zodat ik mijn rust tijdig kan nemen tussen de zh-bezoeken door. En uiteraard ook mijn eigen lieve moeder waar ik mijn verhaal kwijt kan en die zich helemaal een slag in de rondte breidt voor haar kleinkind. Kan er niets aan doen. Mijn chagerijnigheid overheerst echt momenteel .
Vandaag had ze even daling. Duurde nog geen 10 seconde dus was eigenlijk niet noemenswaardig. Ik heb het er eens met de zuster over gehad. Hoe ik me voelde en hoe mijn meisje nou in degaten gehouden zou worden als ze straks een keer dipt als de monitor eraf is. Respect voor die meiden die zo geduldig zijn hoor. Ze legde me uit dat als ze het niet verantwoord vonden ze het niet doen. Tot 36 weken is dit ook iets wat ze accepteren. Daarna evalueren ze. Hoe vaak heeft ze ze? Wanneer heeft ze ze, zijn ze te herleiden naar iets en komt ze er zelf weer uit. Dat alles weegt dan mee in de beslissing. Ze begreep heel goed mijn gevoelens. En dat is in ieder geval al fijn. DAt vind ik ook fijn hier. Als je het tegen mensen zegt die dit niet meegemaakt hebben dan hoor je 'meid, maak je niet druk alles komt goed'. Maar op een manier van 'niet zeuren' zeg maar. Hier hebben jullie het meegemaakt, komt het ook goed maar is dat vanuit een andere manier gezegd. Jullie begrijpen hoe het voelt omdat je het meegemaakt hebt.
Die dipjes houden ze idd zo nu en dan, maar je zult zien, of dat zie je nu al, dat ze er zelf uitkomt. Dat is belangrijker dan de dip zelf. Zoals je zelf geloof ik ook al schreef, hebben vermoedelijk veel pasgeborenen dipjes, maar dat weten we dan niet eens, want zij liggen niet aan de monitor. Ik moet zeggen dat ik ook opzag tegen de monitor uit destijds. Bij ons ging het niet geleidelijk, overigens. Van de brady-koningin van weleer werd onze dochter plotsklaps zo stabiel als wat. Al na 24 uur keek ik niet eens meer naar die monitor, dus dat wende kennelijk heeel snel. Maar bij ons ging het snel hoor, na 48 uur zonder incidenten lag ze thuis in de wieg, dat was voor ons té snel, emotioneel gezien. Vandaar de sensormat. Ik zou het gewoon even aankijken, het kan goed dat het vertrouwen alsnog 'gewoon' komt. Kijk het aan, zie maar hoe het thuis gaat. Gaat het niet, lekker zo'n mat bestellen, echt. xx
O, en dat erbovenop zitten, dat heb ik nog steeds! Ik ben een Tijgermoeder, of in ieder geval een moeder die haar welp nogal goed beschermt zeg maar. Had ik noooit gedacht .
Ik ben ook nog steeds veel bezorgder om mijn jongste dan ik ooit om mijn oudste was. Dat blijft gewoon tot ze het zelf vertellen als er iets is denk ik Heb je ook couveuse nazorg? Dat vond ik wel heel fijn, toen kwam er nog een kraamhulp 3 uur per dag 4 dagen toen de kleine naar huis kwam. Toch nog even een steuntje in de rug.
NEe, dat zit helaas niet in mijn verzekering. Kraamhulp had ik binnen 10 dagen na verlaten zh moeten aanvragen maar aangezien mijn poppetje nog niet thuis is heb ik dat niet gedaan. Mijn smoeder is hier dus hulp heb ik genoeg als het gaat om huishouden enzo. We hebben wel een rooming inn in het ziekenhuis. Daar gaan we wel een dagje gebruik van maken. Is misschien niet zo uitgebreid maar toch wel prettig.
Heel herkenbaar dat chagerijnige vertel het gewoon aan iedereen in je omgeving en koop over een tijdje een bos bloemen om haar te bedanken. Jammer dat je geen hulp krijgt thuis, maar je zal zien dat je in het zienkenhuis ook steeds meer zelf gaat doen helemaal zelf het badje bv. Het is thuis de eerste nachten sowieso een beetje gek slapen omdat prematuren veel kreunen, duurt een paar nachten voordat je daar niet meer op reageerd. Vannacht was ons mannetje een beetje aan het gorgelen en had een beetje gespuugd, hoesten erbij weet nog niet wat de oorzaak is het spugen of een beetje verkouden. Maar ik werd er dus wel wakker van en hij ligt op een andere kamer (duur open). onbelangrijke geluiden slaap ik gewoon doorheen, mooi geregeld door de natuur