Goedemorgen dames, Hier gaat het nog steeds met ups en downs. Het is heerlijk om weer aan het werk te zijn, om weer andere dingen aan mijn hoofd te hebben. Afgelopen week geprobeerd Carnaval te vieren, doe ik ieder jaar met veel plezier, maar dit jaar viel het erg zwaar. Ik had moeite met het vrolijk "moeten" zijn en vooral aan die enorme feestende massa om mij heen terwijl ik helemaal niet in een feeststemming was. Deze week zijn mijn vriend en ik wat aan het sukkelen met een buikgriep, lijkt erop dat het nu een beetje ten einde begint te komen. Vanmorgen maar eens een test gedaan om te kijken hoe mijn hcg er voor staat. Deze is helaas nog steeds licht positief. Volgende week nog maar een doen. Zo raar om nu juist een blanco test te willen zien. Wij slaan op advies van de gyn deze ronde over, dus ik hoop dat ik snle ongi word. Door de curettage nemen ze nl een laag baarmoeder slijm mee en dat duurt 1 cyclus om weer te herstellen en daardoor is de kans op een mk helaas groter als we nu deze ronde zouden aantellen. Met nu alweer nog een mk zou ik niet kunnen verwerken, dus doen we het maar veilig. Hoe is het met jullie dames? Liefs Annemiek
Ik ben 'blij' om een keer hetzelfde advies te horen Annemiek. Hier kreeg ik niet echt een goede uitleg maar de woorden "Verhoogde kans op nog een miskraam' was voor mij voldoende om deze ronde niet te durven . Hier 'nogsteeds' rood bloedverlies. Niet veel (vooral na plassen en beetje in mn inlegkruisje overdag) maar nog wel duidelijk rood, had gedacht dat het inmiddels wel over zou gaan in bruin. Hoe lang duurde dat bij jullie? Donderdag bellen ze me vanuit het zkh, dan is het 2 weken na de curretage, als ik dan nog rood bloed heb vind ik dat ze maar een nacontrole moeten doen. Hier gaat het, zolang ik bezig ben, best goed. Toch nog vaak ineens uit het niets echt een dip.. Heb gelukkig wel weer wat meer puf om iets te willen en gaan doen. De rest komt vast vanzelf weer....
Typisch is dat. Mijn gynaecologe heeft er helemaal niets over gezegd. Ik neem toch aan dat zij mij zou aanraden om even anti-conceptie te gebruiken als dat nodig was. Ze heeft gewoon helemaal niets gezegd. Ik vraag me nu af of ze het is vergeten te zeggen of zo.
O ja, ik heb trouwens helemaal geen bloedverlies gehad - nou ja, niet noemenswaardig. De eerste dag thuis heb ik een verbandje gebruikt, maar het had net zo goed een inlegkruisje kunnen zijn, en de dag daarna was ik het vergeten, maar had ik ook echt niets nodig. Ik vond het vrij spectaculair, eigenlijk. Ik dacht dat je na een curretage vrij hevig zou vloeien.
Voor dat hele hevige vloeien was ik ook gewaarschuwd. Heb de eerste 5 dagen niks gevloeid en daarna een week heel minimaal.
Ik heb er wel specifiek naar gevraagd, zelf zou de gyn niets gezegd hebben. Mijn verloskundige zei wel dat we 'meteen weer door konden' maar dat durf ik nu dus niet meer...
Ik heb geen ervaring met een curretage had een spontane mk dus ik weet niet hoe het met de risico's zit wij gaan wel gewoon verder. Het nadeel is nu wel dat je niet weet wanneer je weer een ei krijgt en wanneer je ongi moet worden ik wacht nu dus ook langer met testten mocht het nodig zijn. Loki ik vind het wel lang duren dat je nu nog bloed verlies heb zou even bellen. Dips zijn hier ook steeds minder af en toe nog als ik in mijn agenda kijk of denk aan de zomer.
Niet zo'n fijn weekend gehad, verjaardagen en vrienden op bezoek, 1 net een kleintje, de ander zwanger. Pff had het echt even niet makkelijk. Sorry hoor is er ook nog een ander onderwerp dan baby's? Wij wachten ook eerst mijn ongesteldheid af, wel irritant dat je niet weet wanneer het komt. Nog maar even afwachten... Morgen weer naar de gyn voor mn laatste controle.
inderdaad, al dat gepraat over kleintjes doet nu zo vreselijk veel pijn.. Zaten wij ook nog maar op die roze wolk... Er was wel aangegeven dat het bloeden 2 weken kon duren maar ik had al op bruin gehoopt.. Donderdag bellen ze me dan hoor ik wel hoe of wat.. Temp is weer mooi laag zoals voor mijn eisprong dus dat is iig iets positiefs.
Hoi dames! Hier ben ik alweer! Ik heb een super fijn weekend gehad met mijn gezinnetje! Even hoofdje leegmaken en ik heb niet aan zwanger worden gedacht. Morgen doe ik wel even een testje om te zien of hij wit blijft maar ik voel me momenteel al veel beter. Heb toch besloten om ovulatietestjes te blijven gebruiken. Wou eerst stoppen met al die testen maar het geeft me eigenlijk best een goed gevoel. Een gevoel van ik "doe iets"... Ik ben ook zo bang om een enkele eisprong te missen dus we zien wel weer! Ik hoop dat het gevoel van het weekend wat mag blijven hangen! Want het was best leuk om even alles achter te laten. Het was echt back to basic. Ons volgende reisje zal een reisje vol luxe zijn... Heh. We willen van alles proeven, hihi.
Klinkt heerlijk Lolieken! Even "terug naar de natuur". Hopelijk mag je het gelukkige gevoel nog even vasthouden!
Ondertussen wilde ik ook wel eens checken of ik nog positief zou testen. Ja, dus. Niet heel vet, maar toch. Eigenlijk word ik daar toch een beetje sip van. Zo kut. Het vruchtje is gestopt met 5 weken en ik loop al meer dan anderhalve maand met al die hormonen rond. Wat een heisa allemaal voor echt helemaal niks. Bedroevend, gewoon. Gisteren heb ik eigenlijk voor het eerst een beetje zitten grienen om de hele situatie. Daarvoor had ik werkelijk geen traan gelaten. Ik kon gewoon geen medelijden met mijzelf hebben terwijl zo veel vrouwen het zo veel moeilijker hebben. Maar als ik eerlijk ben heb ik het ook moeilijk, op mijn manier. Ik kan maar weinig hebben en ik trek mij alles enorm aan. Ik ben nogal labiel, merk ik. Het is zo kut allemaal. Ik rouw, geloof ik, niet om het verlies van een kindje, want het was zo vroeg, maar meer om het disfunctioneren van mijn lichaam. Mijn lichaam is zo disfunctioneel dat ik naar het ziekenhuis moest om mij te verlossen van een zwangerschap die niet eens meer bestond. Ik kan het zo moeilijk accepteren dat mijn lichaam maar door en door gaat met zo'n zwangerschap terwijl er niet eens een vruchtje zichtbaar was. En dan die curretage zelf: shocking, echt. Doodeng. Ik heb mij zo hulpeloos gevoeld. En eigenlijk ook vernederd. Ik moest maar wachten en wachten tot iemand mij kon verlossen van die ellende. Eerst vanaf 12 tot 17.00 terwijl ik de avond daarvoor voor het laatst iets had gegeten en gedronken - alleen op een kamertje. En daarna 3 kwartier op de arts terwijl iemand was weggelopen met mijn bril en ik heb heel, heel slecht zicht. Ik was zo zo hulpeloos. Meiden echt, ik vond het vreselijk. God behoede me voor nog zo'n ervaring. Sorry, sorry voor dit ellendige verhaal. Het begint er allemaal echt in te hakken bij mij. Ik voel me zo kut. Ik weet gewoon niet wat ik er mee moet. Ondertussen komen er ook allemaal problemen op in mijn hoofd die ik meestal kan handelen, maar ik kan het nu niet bolwerken om daar ook aan te denken. Oh oh meiden, wat moet ik hier nou mee? Ben ik rijp voor een paar sessie met een therapeutje? Of is dit een normale reactie na een curretage?
Oggh meis wat erg dat de klap nu ineens komt! Dat zeggen ze vaak hoor, dat de klap pas na een tijdje komt! Het boos op eigen lichaam herken ik helemaal. Ik kan ook niet rouwen om het kindje zelf want daar vind ik het vroeg voor, ik ben vooral rouwig om de fijne nabije toekomst die ineens wegviel, het idee dat ik bíjna uit de k*tperiode was van 12 weken en het feit dat mijn lichaam faalde en me gewoon voor de gek hield. Toen het goed was had ik foute symptomen en toen het fout was voelde ik me 'goed' en zwanger . Ik ga morgen naar de huisarts, misschien ook wel een doorverwijzing naar een psych. Ik wordt nl ook al weken gek van mezelf en ben dat beu, wil niet weer helemaal gefreakt zijn als ik straks weer aantel. Hier straks ook nog een traan gelaten. Stond ik een pashokje en daar zag ik mijn blote buik weer. Waar ik 2 weken geleden nog liefkozend aaide over mijn 'bollende buikje' werd ik nu boos op mezelf. Bah, precies nog net zo dik, nu gewoon puur -onstrak-, niets zwangers of liefs aan, ik walgde ineens van dat buikje waar ik 2 weken geleden zo verliefd en trots op was Heb wel lekker gewinkeld met met mn mams verder. Veel gepraat en gelukkig ook positief kunnen denken en praten, het moet gewoon goed komen...
Hoi meiden, Dominique, ik hoop dat je het niet erg vindt dat ik dit vraag maar loop jij al anderhalve maand met hcg hormonen in je lichaam na de miskraam? Ik weet dat het kan maar dit is écht rot. Zeker omdat je nog steeds positief test. Goh meis, ik zou je zo een knuffel komen geven als ik kon. Ik herken je gevoelens heel goed. Gelukkig heb ik mijn klop vlak erna gekregen. Niet dat ik nu niets meer voel maar het gaat al beter, gelukkig. Maar als ik dan jou verhaal lees moet ik slikken. Juist omdat ik het zo goed herken. Het is echt rot, rot, rot. Ik wou dat ik je kon helpen. Praat zoveel je kan als je wilt en kom hier maar je hartje uitstorten hoor. Het is nooit teveel... Het komt goed echt waar. Ook al moeten deze woorden heel broos en leugenachtig klinken het komt écht goed. Heel heel cliché maar écht waar na regen komt zonneschijn... Ik hoop dat je lichaam snel een beetje mee mag werken. Ik heb ook nog getest. Spier, spier wit. Het gaf me een ander gevoel dan ik verwacht had te hebben. Het voelde gék, definitief. Het is voorbij... Ik heb mss nog een beetje in mijn lichaam maar als de test het al niet meer waarneemd is het echt weinig. Ik heb ook een ovulatietest gedaan en die teste heel licht. Dus volgens mij ben ik bijna vrij van hcg hormoon. Want de ovutesten reageren daar toch ook op... Wat vreemd allemaal he meiden. Loki, ik voel me net schuldig omdat ik het langzaam maar zeker niet maar als kindje zie. Toen ik het kleine prutsje op het scherm zag was het echt al zo'n mensje. Na mijn miskraam voelde het aan alsof ik een kind verloren was, alsof ze me iets afgenomen hadden maar vreemd genoeg nu er enkele weken overgegaan zijn voelt het helemaal anders. Het is nog steeds een groot verlies en met momenten voelt het nog steeds alsof ze die engel van mij hebben afgenomen. Maar merendeel treur ik omdat mijn lichaam de zwangerschap niet kon volbrengen en de angst voor een volgende. Hoe graag ik ook zwanger wil zijn ik ben er ook verschrikkelijk bang voor. Ik heb zo'n schrik dat mijn lichaam wéér eens het niet zal kunnen uitdragen. Iedereen zegt me maar een miskraam is niet iets vreemd het gebeurd meer dan je denkt maar daar ben ik niks mee. Ik ben gewoon bang. 20% van de zwangere dames krijgt een miskraam. Best veel. Maar bij mij voelt het aan als weinig en waarom moet ik nu bij die 20% horen. Waarom jullie? Waarom iemand...? *zucht*
Hier was ook de laatste echo zo mooi, kijk er nog geregeld naar. Het is al zo goed te onderscheiden waar het hoofdje zit, beentjes, armpjes en dat lieve bolle buikje... Vind het wel prettig een herinnering te hebben.. Ik vraag me ook steeds af "Waarom?". Kan soms ook ineens zo boos zijn op mensen die niets laten voor een zwangerschap en het allemaal dood normaal vinden dat ze geen MK krijgen en een gezond kindje . Grrr.... Ga vandaag maar eens testen bestellen, moet toch onderhand eens kijken of het hcg al gedaald is. temperatuur is iig goed, dat is een begin.
Hoi Meiden, Dikke knuffel voor jullie allemaal, vervelend zeg om al die verhalen te lezen en zo herkenbaar. Na mijn eerste mk had ik al die gedachten en gevoelens ook, nu met mijn tweede mk een stuk minder. Ik weet dat het leven verder gaat en dat het verdriet met de tijd slijt. Meiden, misschien willen jullie dit bovenstaande niet lezen maar ik wilde het toch even kwijt aan jullie. No hard feelings????? Hier heb ik pas volgende week een echo om te kijken of ik helemaal schoon ben. Verlies soms nog een klein beetje bruin, heb geen symptomen meer en mijn temp is ook regelmatig laag dus ik denk dat alles wel weg is. Ik neem aan dat als het incompleet is ik nog last zo hebben van krampen en bloed. Meiden nogmaals een dikke knuffel!!!!!!!
Loki, had ik ook graag gehad een aandenken maar de gyn heeft het in een mapje gestoken (de echo) mss vraag ik er wel naar... Ik zie wel. Ik ga gewoon terug aan de slag met ovutestjes. Ik weet uiteraard van niets want mijn cyclus is zogezegd nog niet terug begonnen. Maar je weet maar nooit denk ik dan. Nu ik de goedkopere sensitest dipsticks gebruik wil ik het wel even "wagen" om elke dag een testje te doen. Ondertussen blijven ze licht roze maar dat had ik wel verwacht natuurlijk. Op een dag zullen ze wel terug donkerder kleuren hoop ik. Ja, ben er best mee bezig maar het voelt niet aan als te veel. Een paar keer per dag denk ik er eens aan en check ik eens hier en verder loopt ons leventje gewoon verder. Zoals het moet denk ik dan. Je heel de dag gek lopen maken helpt je toch niet om sneller zwanger te worden. Morgen terug sporten! Spannend. Ik heb het best nodig maar ik vind het altijd zo'n uitdaging. Ik sport helemaal niet graag maar voel me wel beter als ik het wel doe. Hihi, ik ben toch een gek geval hoor.
Tassie: Wat 'knap' dat je er nu veel luchtiger over lijkt te denken. Heb je zelf een idee waarom? Hoe lang is je MK nu geleden? Ik zou prima nog een miskraam aankunnen maar dan wel ná een eerste kindje . Maar dit riep ik vantevoren als "Ik zou er nu voor tekenen als ik tussen 2 kids in een MK kreeg in ruil dat deze zwangerschap goed mag gaan (toen dacht ik dat het nog goed zat btw) maar goed, zo werkt het leven niet Niets compensaties of afspraken gewoon de harde waarheid :x. En wellicht denken de meiden met een kindje er heel anders over, wil met deze uitspraak niemand kwetsen!! Hier is het vandaag weer een baal dag, blurg echt emo. Vanochtend naar de huisarts geweest en overlegd, misschien dat ik toch eens wat psych gesprekken ga doen. Niet zozeer voor dit, meer voor het feit dat ik beter om moet leren gaan met situaties waar ik niets aan kan veranderen en geen controle over heb... Ook meteen gevraagd naar het 'wachten na een MK' en ze zei idd dat gyns er allemaal een eigen theorie op na houden. Vind de keuze zo moeilijk. Zou graag verder willen maar pff, ik zou het mezelf echt niet vergeven als ik meteen aantel en weer een MK krijg Heb net testjes besteld bij sensitest, morgen zullen ze er wel zijn dan test ik vrijdag maar eens hoe het met mn hcg zit.
Oh wat een herkenbare emoties allemaal. Voor mij is het dus ook de tweede mk en de eerste voor mijn eerste kindje hakte er veel meer invoor mij geld het dus wel wat je zegt Loki. Het enige wat ik zo erg vind is dat ik weer niet onbezorgd zwanger kan zijn,tuurlijk heeft iedereen spanning maar die spanning word hierdoor wel veel erger. Dominique probeer even iets te ondernemen dat helpt praat er ook met je mannetje over. Je mag jezelf nu even zielig vinden en balen van je lijf. Ook al lijk ik er nu heel makkelijk over te denken tegenslagen kan ik nu ook niet goed verwerken ik reageer nog veelste fel.
Ik heb al een kindje en weet niet meteen wat zeggen. Voor mij deed het echt heel veel pijn. Maar heb wel het gevoel dat ik het "goed" verwerk? Mss blijft het langer hangen als je nog geen kindje hebt maar dat weet ik dus niet. Ik weet alleen dat het me veel verdriet gedaan heeft en ik het echt niet meer wil meemaken. Spijtig genoeg beslist de natuur daar helemaal alleen over en kan ik niks doen om het te voorkomen. Ik bedoel maar meer doen dan gezond leven, vitamientjes nemen enzv enzv. Meer kan je echt niet doen. Daarnet was ik aan het denken zou dat sporten wel een goed idee zijn. Stel dat ik dan net mijn eisprong heb loopt het dan wel goed enzv enzv. Pff ik maak me toch zorgen. Maar het is natuurlijk stommer om het sporten daarvoor te laten. Ik heb mijn twee ovutestje achter de rug en het lijkt donkerder te worden! Nog helemaal niet positief maar zo ging het vorige keer ook elke dag wat donkerder. Ik wil niet teveel hopen maar als de trend zich zo verder zet trek ik grote ogen hoor. Dan zou ik stillaan gaan twijfelen of ik wel zo weinig eisprongen heb. Hihi. Ik weet natuurlijk medisch gezien dat het wel zo is maar een mens mag toch ook blij zijn en hopen he. Goh 'k hoop zo dat de ovutestjes gewoon donkerder worden. Als het morgen donkerder is weet ik zeker dat ik ga afstevenen op een eisprong. We zien wel maar het is toch spannend!