Ik wilde je echt niet kwetsen hoor Lolieken, ga nu zeker niet beweren dat mijn verdriet erger is dan het jouwe, zeker niet. Ik bedoel puur voor mijzelf. Als ík zou mogen kiezen. Waarschijnlijk omdat 1) Ik dan een kindje had, ik zou er ook liever 2 of 3 willen maar met 1 kan ik leven en zonder 'niet'. 2) Ik wist dat mijn lichaam het wel kón. Dat valt nu nog maar te bezien... Maar ik bedoel echt niet dat jou pijn minder heftig is, alles behalve. Iedereen gaat er toch op zijn eigen manier mee om, gelukkig maar. Hopelijk kleurt je testje donkerder!! Spannend! En idd, een mens mag hopen! Hoop doet leven!
Loki, je hebt me niet gekwetst hoor meid! Ik bedoelde de miskraam dat die me veel verdriet gedaan heeft. Ik kan niet over een verschil spreken. Ik wil het gewoon niet meer meemaken. Het was alles behalve een leuke ervaring. Ik begrijp zeker wat je wilt zeggen. Bij mij is het anders. Toen ik nog geen kindje had zou ik zo de medische mallemolen ingesprongen zijn maar nu ik er al eentje heb rondkruipen hoeft dat niet meteen voor mij. Ik sloot het tot enkele weken zelfs helemaal uit. Maar je bent met twee en mijn vriend sluit het niet uit. Hij wil blijkbaar ook écht graag een tweede. Voorlopig gebruik ik dus enkel ovulatietestjes en dat zal zo nog wel even blijven duren. Ik heb wel één grote wens en dat is dat ik geen jaren meer hoef te wachten op een 2de. Ik wou ze zo erg graag dicht op elkaar. Dus hopelijk kan die wens alsnog uitkomen.
Tuurlijk gaat dat goedkomen! Zeker met testjes mis je je eisprong niet zomaar dus als er dan 1 is kun je die optimaal benutten! Hoe 'vaak' klussen jullie rond een eisprong? Iedere dag of om de dag? Weer nieuwe dingen om ons druk over te maken, zucht . Morgen bellen ze nog een keer van het zkh. Zou eigenlijk het liefste nog een controle echo hebben, of alles echt goed is nu. Moet die dan inwendig trouwens?
** breekt in ** Dames wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen..... kwam dit topic van de week toevallig tegen.... en zag veel bekende namen staan een hele dikke knuffel.... en ga jullie beetje stiekem in de gaten houden.... xxx ** breekt uit**
@Loki, nee ik bedoel dat ik in totaal al heel lang met gierende hormonen rondloop terwijl het geen zin heeft, hoor. Mijn curretage is nu precies een week geleden. De eerste keer dat ik zwanger was (van mijn zoontje) heb ik heel veel bloedverlies gehad en mocht ik met 6 weken naar het ziekenhuis om te kijken of er nog iets zat. Ik was toen bijna in paniek en had onmiddelijk ongelooflijk veel verdriet om het verlies van het kindje - gelukkig voor niets, bleek. Ik heb het nu ook moeilijk, maar echt anders dan de eerste keer. Voor mij maakt het een groot verschil dat ik al een kindje heb. Ook weer sorry als ik iemand hier mee kwets, maar het verschil is dat ik al moeder ben. Ik zou kunnen leven met maar 1 kind. Ik zou er heel veel verdriet van hebben, maar het zou lukken. Als ik geen enkel kind had kunnen krijgen was het helemaal mis met me gegaan. Ik ben pas begonnen met proberen toen ik al 35 was, dus ik denk dat ik niet eens meer in aanmerking was gekomen voor adoptie. Ik word al niet goed bij de gedachte. Thanx trouwens, voor de sympathieke reacties die ik heb gekregen. Het helpt echt. Ik praat wel met mensen, maar ik relativeer zo goed, dat ik wel eens vergeet te voelen. Ik praat dan over de verkeerde dingen. En ondernemen doe ik wel, hoor. Ik zit allesbehalve thuis te kniezen, maar ik moet uitkijken dat ik niet te veel doe en vergeet een beetje te kniezen. Mijn vorige email heb ik ook geschreven omdat ik mijzelf ff heb gedwongen om te gaan zitten en eens goed na te denken over wat me zo dwars zit. Het zat toch net ergens anders dan ik dacht. Echt bedankt voor de lieve reacties. IK voel me wel een beetje beter, alleen al omdat ik mijn ellendige verhaal hier even kwijt kon en omdat mensen mij blijken te begrijpen. Ik ben blij dat jullie er zijn!
Je hebt groor gelijk daar zijn we voor Dat wisselende ken ik ook heel goed. Soms gaat het ineens een paar dagen super (vooral de drukke dagen ) en dan komt ineens weer zo'n domper, meestal als ik vrij ben en dus niet veel hoef. Komende tijd maar veel werken dus, hahaha. Ik blijf nog steeds in twijfel, nu doorgaan of echt een cyclus wachten. Iedereen zegt iets anders, wat een ellende. Wordt gek van mezelf . Het rotte is dat ik me bij beide beslissingen niet prettig voel, dat maakt het extra prettig .
Loki ik persoonlijk zou gewoon ervoor gaan, of het direct raak is dat weten we natuurlijk niet. Maar of een maand rust altijd beter is??? Deze maand krijg ik iig wel ( hopelijk) een tp van de laatste cryo
Dominique daar zijn we voor hier mag je klagen Ken dat wel teveel relativeren en dan opeens komt het er toch uit. Loki moeilijk die verschillende adviesen. Ook ik voel me bij beide opties niet zeker, nog even een maandje rust en aan mezelf werken lijkt mij toch wel fijn. Doe niks om het te voorkomen maar doe ook niet echt me best om wel zwanger te worden. Elif ik ga duimen dat jij de laatste terug plaatsing heb deze ronde. Seth dank je ik spiek ook nog wel eens bij jullie.
Loki, bij mij was de keuze snel gemaakt maar vooral omdat ik geen stop heb voorgeschoteld gekregen. Ik vind dat je vooral moet doen waar je je goed bij voelt! Het is allemaal dubbel. Maar als je nu nog een miskraam zou krijgen dan is het omdat het zo moest zijn. Ok, dit klinkt hard maar er zijn zoveel meiden die na een curretage toch onmiddellijk zwanger worden en een gezonde baby op de wereld zetten. Het zijn er te veel om te geloven dat het wachten echt moet. Dan de wisselende commentaren onder gyne's onderling... Ik blijf erbij doen waar je je goed bij voelt. Bij mij voelt het goed om gewoon door te gaan. Ik heb gezegd als ik na zes of max.8 weken geen maandstonden krijg én geen positieve test ga ik gewoon terug naar de gyn en dan eis ik controle want dat vind ik niet normaal. Maar tot dan doen we rustig verder. Het lukt me vrij goed om het doemdenken uit mijn hoofd te zetten. Al zal ik wel héél blij zijn als ik mijn eerste maandstonden krijg of weer een positieve test. Ik zou echt bij zijn met één van de twee. Klussen doen we om de andere dag. Dat lijkt me wel voldoende.
Na mijn eerste mk wilde ik ook snel doorgaan, daar ben ik wel van teruggekomen. De klap kwam toen extra hard, ik wilde nog niet!!!! Tijdens het klussen rond de vruchtbare periode steeds hysterisch in tranen, ik wilde dit nooit meer meemaken. Na vier maanden wachten, geprobeerd en meteen raak. Helaas wederom mis, maar nu heb ik juist wel het gevoel we wachten één ongi af en dan proberen we weer. Pff, heb het vandaag zwaar, de komende week staat er veel op het programma. Bloedprikken voor het chromosomenonderzoek en een echo om te kijken of alles weg is. Vooral dit laatste vind ik eng, zeker omdat mijn mk dat al 3 weken geleden is.
@Loki, ik ga ook gewoon door. Het geeft mij een beter gevoel. Ik denk ook zo: de kans dat ik onmiddelijk weer zwanger raak is niet ontzettend groot. Dan is de kans dat ik weer een mk krijgt ook niet ontzetend groot. Ik ga er maar niet te veel over nadenken en ik ga door. En ook: als ik een cyclus wacht maak ik mijzelf alleenmaar gek. Op deze manier heb ik tenminste het gevoel dat ik nog wat doe. De intimiteit met mijn man heb ik ook nodig. Wij zouden er allebei moeite mee hebben om opeens anti-conceptie te gebruiken terwijl we allebei zo graag een kind willen. Maar ik kan ook begrijpen dat je het even helemaal niet trekt, zoals Lolieken. Jeetje, wat ongelooflijk klote. In dat geval zou ik het niet forceren. Jammer dat je niet meer gewoon onbezorgd bezig kan zijn met een kind krijgen, he? Dat is op de lange termijn het naarste, denk ik. Als het ons lukt om nog een kleintje te krijgen en dit is allemaal voorbij wil ik een tatoeage, heb ik besloten. Een kleintje, om het einde van mijn vruchtbare periode te markeren en het leven van mijn kinderen te vieren - en ook mijn moederschap. Een derde gaat er bij ons zeker niet komen (tenzij ik een enorme fout maak met anti-conceptie of zo ). Ik ben helemaal niet zo tattoo mens en het zal niet op een zichtbare plaats zijn, maar ik denk dat ik dat graag wil.
Dinsdag voor controle geweest bij de gyn. Alles zag er goed uit, alleen een kleine cyste (ik schrok) van 3mm. Maar dat was waarschijnlijk een achtergebeleven ei die er met de volgende menstruatie wel uitkomt! Nou ja dat hopen we dan maar. Ik hoop dat het gewoon een ei is waarvan ik over 2 weken menstrueer. Pff al dat wachten... In principe kan je gewoon direct doorgaan wanneer je er aan toe bent. De gyn zag al weer mooi baarmoederslijmvlies want dat groeit elke maand weer naar je menstruatie toe zeg maar. Je kan anders ook niet zwanger worden dus dat van die extra risico op nog een miskraam geloof ik dan niet zo. Ik heb ook nog steeds zo mn dipjes, alle afleiding is welkom zeg maar...
Ja, ik had ook twee cystes van een halve cm. Die schijnen nog wel eens te ontstaan als je zwanger bent en die verdwijnen na een maand of 4. Ik geloof dat ze extra hormonen produceren en dat het wel goed is of zo. Weet je, eigenlijk heb ik er ook nog nooit van gehoord - dat je een verhoogd risico op mk hebt na een curretage. Ik heb wel allerlei nederlands, Britse en Amerikaanse sites afgestruind en er niets over gelezen, geloof ik. Wel schijnt het wat moeilijker te zijn om te bepalen wat je uitgerekende datum is als je meteen weer zwanger wordt. Sommige artsen in Amerika zeggen wel dat het goed is om je lichaam tot rust te laten komen na een curretage, maar er staat nooit waarom, behalve op 1 site werd ook het psychische aspect genoemd. Ik zeg niet dat het niet waar is, hoor, alleen vraag ik me nu af hoe het zit. Wie heeft dit gezegd en op welk onderzoek is het gebaseerd. Sorry, nu wil ik het naadje van de kous weten .
Mijn ovulatietestje werd vandaag niet echt donkerder dus we wachten verder af. Wilde ik jullie even laten weten. Ik hoop dat ik binnen een paar dagen beter nieuws heb. Hoop doet leven! Succes voor de dames die er tegenaangaan!
Pff, heb heel erg slecht gedroomd. Het gaf me gewoon een heel raar gevoel en het laat me ook achter met een onzeker gevoel. In mijn droom ging ik met allerlei testjes aan de slag en ze waren allemaal positief. Ik was maar heel de tijd tegen m'n buik aan het praten "blijf maar bij mij aub" zo ging het maar door. Op zich niet zo'n gekke droom maar het is het gevoel dat ik bij die droom had die zo raar en vervelend was. Het blijft zelfs nasidderen, écht niet leuk. Ik hoop dat ik het snel van mij kan afshaken.
hallo, wat fijn dat dit topic bestaat. wat "fijn" ook om te lezen dat jullie dezelfde gevoelens erbij hebben als ik. ik voel me steeds heel alleen in mijn gevoel en als ik jullie verhalen lees zie ik dat ik er niet alleen in sta. woensdag heb ik mijn curettage gehad. na 3 weken afwachten of het zelf zou komen. ik heb tijdens het afwachten veel weeen gehad die heel veel pijn deden. ik vond het erger dan de weeen tijdens de bevalling van ons zoontje. de curettage is me alles meegevallen. mijn bloeddruk was na de ingreep erg laag maar na wat extra vocht kwam die ook weer op pijl. lichamelijk heb ik er niks mee geleden. ik vloei nog maar heel weinig. ik denk omdat ik al drie weken aan het vloeien was en al veel stolsels verloren heb. ik ben nu nog wel heel moe. gister en vandaag mijn zoontje gewoon naar de oppas laten gaan (ook al voel ik me daar schuldig over) maar ik heb even deze dagen nodig om te herstellen. emotioneel valt het me heel zwaar. nu ben ik niet meer zwanger en is het echt afgelopen. ik vind het zo erg dat er in september geen kindje komt. wij willen het liefst zo snel mogelijk weer zwanger zijn dus we gaan gewoon weer verder en ik hoop dat ik voor de uitgerekende datum (19 september) weer zwanger ben. gister belde een collega om te vertellen dat ze zwanger is. ik vind het zo lief dat ze de moeite heeft genomen om het me zelf te vertellen. ik ben ook oprecht blij voor haar. wat ik wel heel moeilijk vind is dat zij ook in september uitgerekend is en dus met verlof gaat als ik eigenlijk ook met verlof zou gaan. jammer dat we niet samen zwanger zijn. @lolieken. ik hoop voor je dat je test donkerder wordt. maar ik denk wel dat je eisprong er aan zit te komen. fijn gevoel lijkt me om te weten dat lichaam weer goed functioneert. @dominique. ik ben ook wel benieuwd naar dat onderzoek. tegen mij hebben ze ook gezegd dat we gewoon meteen weer verder mochten gaan. er werd wel bijgezegd dat het wel voorkomt dat je de eerste cyclus nog geen eisprong hebt. @aggy kan me voorstellen dat je schrikt van een cyste. maar hopen dat het idd je ei is en dat je over 2 weken daar je ongi van hebt. @tassie succes met alle onderzoeken. wat ontzettend spannend. ik hoop voor je dat alles goed is. @wuppie ik denk dat wij ook zo de komende maand in gaan. niet voorkomen om zwanger te worden maar er ook nog niet heel hard ons best voor doen. @elif succes met je cryo. wat houd de behandeling precies in? @loki ik snap wel wat je zegt over wel of geen kindje hebben en een miskraam. ik denk ook dat ik het veel zwaarder zou hebben gevonden als ik nog geen kindje had gehad. je gaat dan denken of je uberhaubt ooit een eigen kindje mag krijgen. nu weet ik dat ik een kindje kan krijgen en ook al zal ik heel verdrietig zijn als ik geen kinderen meer krijg ik heb al een kindje en daar kan ik mee leven. aan de andere kant weet ik wel echt wat ik mis . voor mij voelt het verlangen naar een 2de echt groter dan naar de 1ste omdat ik toen verlangde naar het idee van een eigen kindje en nu verlang naar nog een kindje als mijn zoontje waar ik zoveel van hou en zoveel van geniet. dat wil ik nog een keer.
hallo meiden... ook wij zijn van de rose wolk gevallen!! zondag avond kreeg ik licht bloedverlies ik was 5,3 week zwanger.. die nacht heel veel bloedverlies maar nog geen stolsels.. maandag weer heel veel bloed verloren en tegen de avond verloor ik een stolsel bijna net zo groot als een tennisbal.. heb ook hevige buikpijn gehad.. dinsdag het bloedverlies bleef, dus weer de VK gebeld, ze heeft geregeld dat ik die avond nog een echo kreeg.. ik hoopte toch ergens dat onze kruimel er nog gewoon zou zitten, maar nee.. mijn baarmoeder was helemaal leeg, en mijn HCG waarde was heel heel laag... een volledige miskraam volgens de gyn... heb nu nog bruinverlies, zodra ik iets doe krijg ik weer helder bloedverlies en ook weer buikpijn... emotioneel is het op en af... het ene moment ben ik sterk en het ander moment ben ik echt een wrak! ik hoop dat ik snel weer helemaal de oude ben.. zolang ik buikpijn heb en bloed verlies wordt ik er ook telkens aan herrinnerd.. ook ben ik heel erg moe! en hoe dan verder.. weer onzekerheid.. wanneer wordt ik ongi.. en wanneer zijn we weer zwanger... pffff er spookt vanalles door mijn hoofd!! groetjes muizz
Jolan, ik kan me heel goed vinden in wat je zegt over een tweede. Je beschrijft wat ik voel. Muizz, het spijt me om te horen dat het bij jou ook is misgegaan. Ik vind het telkens zo erg als weer iemand komt vertellen dat het niet goed zat. Ik vind het nog steeds zo oneerlijk ook al is daar niemand iets mee. Neem genoeg tijd om het te verwerken en laat je emoties maar even gaan. Je zal zien (of je ziet het al) het is een enorme emotionele rollercoaster. Het ene moment voel je je al wat beter en dan plots lukt het niet meer. De ene heeft ook wat meer tijd nodig dan de andere. Heel veel sterkte! Ik moet van dat gevoel af. Ik heb zo sterk het gevoel dat ik zwanger wil zijn. Gisteren dacht ik nog dat ik er niet teveel mee bezig was. Vandaag denk ik weer anders. Ik zit blijkbaar ook nog op die rollercoaster. Ik baalde zo erg dat men streepje maar niet donkerder wordt terwijl ik goed genoeg weet dat de kans bijzonder klein is dat die nu al zou donkerder kleuren. Toch hoop je zo hard. Blijf toch gewoon doorgaan met testen. De rest van de dag ga ik in huis poetsen. Morgen krijgen we bezoek en wil ik alles extra netjes maar eigenlijk heb ik meer zin om op de sofa te kruipen en een goed filmpje op te zetten terwijl mijn dochtertje haar namiddag dutje doet. Helaas, we kunnen niet altijd hebben wat we willen zeker! Dikke knuffel voor iedereen!
hey meiden, wat een emoties allemaal heh. En zo zie je dat iedereen ook wat anders aanvoelt vaak. Hier vandaag de ongi!!! En ben behalve voor de cryo tp van 3 januari nog nooit zo blij geweest met de ongi!!! Zondag dus bloedprikken zodat ze de hormoonwaarden weten, en dan op dag 11 een echo en bloedprikken, normaal gezien als dan alles goed is op dag 18 de tp Ik heb ook zoiets ik wil door, natuurlijk kunnen wij zelf niet proberen want dat helpt bij ons natuurlijk niks! Maar daarom wilde ik wel zo snel mogelijk voor de laatste cryo gaan. Ik heb ook al een extra afspraak bij de gyn gemaakt voor een vervolggsprek 20 april indien de poging niet zou lukken. Want we komen waarschijnlijk dan weer op een wachtlijst van 3 maanden zoiets, tenzij ze nog zaad hebben wegliggen wat ze voor ons gebruikt hebben en dan evt kunnen geven. Jolan onze behandeling was een icsi-d. Het zou oorspronkelijk een tese ( stukje uit de zaadbal halen voor hier zaadcellen te zoeken voor de icsi behandeling) maar helaas deze was negatief ( alleen onvolgroeide) toen zijn mijn eicellen met donorzaad bevrucht. Helaas had ik in nov een ernstige overstimulatie dus geen terugplaatsing. van 9 emmy's waren er 3 top toppers en deze zijn ingevroren. 3 januari hadden we een tp van 2 cryo's en hieruit is een zwangerschap gekomen, maar helaas een miskraam met 6 weken. Nu gaan we dus voor het laatste cryotje die word gewoon min of meer in natuurlijke cyclus gezet. meiden ik duim voor jullie alles goed komt goed met ons!!!
@Lolieken, o dat gevoel heb ik ook steeds op en af; Zwanger willen zijn! Ik ben echt jaloers op mensen die zwanger zijn. De ene dag kan ik dit heel goed relativeren en de andere dag is het verlangen alleen maar sterker! @ Dominique, ik hoop dat je gelijk hebt wat betreft die cystes, fijn om te horen eigenlijk dat het dus vaker voor komt. @Jolan en Muizz, jullie ook veel sterkte met het verlies, idd vreselijk dat zovelen dit mee moeten maken. En Elif82 het gaat idd gewoon goed komen met ons hoor!!!!