jeetje aankomende mama wat een verhaal!!!!!! wat een stress en verdriet Zo moeilijk soms toch als je denkt waarom willen die wensen nu niet meer leven?? Ik hoop dat je snel weer zwanger bent. Lieve Loki gaat het een beetje?? ik vind het zooooo afschuwelijk nieuws. Een regelrechte nachtmerrie. het moet 3 maal is scheepsrecht voor jou zijn!! Sahi duim ook voor jou meid!
aankomende mama: dat is heftig zeg! Maar de miskraam zal toch vast los staan van al die stress? Jeetje zeg, sterkte er mee!! en ik vond het psychisch inderdaad ook veel zwaarder dan lichamelijk. Het begint nu pas steeds meer door te dringen. In het begin kon ik niet huilen en vond iedereen dat ik er te makkelijk over dacht. pas nu ik mijn mannetje 2 weken heb moeten missen, heb ik veel tijd gehad om na te denken en nu pas kwamen de tranen. En het is al in april gebeurd. Vooral het idee dat ik nu al 23 weken had kunnen zijn en met een buikje had kunnen pronken enzo... Tsja, het was helaas niet zo gegaan... Elif: dank je meis!
Aankomende mamma: Welkom hier, helaas. Jeetje wat een verhaal. In zo'n korte tijd emotioneel 2 klappen te verwerken, jeetje. Wel super dat je vriend zijn sterilisatie helemaal ongedaan gemaakt is, toch een heel spannend iets! Hopelijk hoeft het voor jullie dit keer geen jaar te duren en vliegt het er toch ineens in Maar ik snap helemaal dat je er weinig zin in hebt. Dat klinkt heel herkenbaar. Ik ging ook echt verder zo van "Hoe langer we wachten, hoe langer het duurt..." Kom hier maar lekker je hart luchten en als je er meer ziet die in dit schuitje zitten, nodig ze maar uit! Elif: Bedankt meid, het is inderdaad een nachtmerrie maar toch ook anders dan de eerste keer, heel vreemd. Ik ben nu 'blij' dat er naar me geluisterd wordt. Ik voel dat er 'iets' mis is maar ik weet nog niet wat. Na de eerste keer keken ze me raar aan als ik zei dat ik onderzoeken wilde, nu gaat er wel iets gebeuren en dat geeft me rust. Al blijft de angst uiteraard wel hoor, die is natuurlijk na een 2e keer groter geworden. Verder gaat het best redelijk eigenlijk, gelukkig. Nog een paar maanden zoals februari-juni zou ik niet trekken. Zitten nu lekker in het zonnetje in Oostenrijk, even alle sores langs ons leggen en genieten!
Hallo meiden het is lang geleden dat ik hier was maar ben een paar weken lekker op vakantie geweest. Helaas wel ongi geworden maar dat zag ik deze maand wel aankomen (klussen op de camping is niets voor ons....). Ik heb niet alles bijgelezen. Loki ik las dat het bij (weer) mis is gegaan. Ik weet niet zo goed wat ik zeggen moet. Wat enorm oneerlijk is het soms toch.... Heel veel sterkte. Is er verder nog roze bij gekomen??? Een knuffel van Knuffel
loki: wat gek dat je voelt dat er iets mis is. Is je intuitie dus toch een heel belangrijk iets! Dat weet ik zeker! klussen op de camping vind ik ook vreselijk, maar mn mannetje heeft daar gelukkig geen moeite mee. afgelopen dagen flink geklust, hoop echt heel erg dat het nou eens een keer raak is. heb echt zo'n gevoel dat het anders nooit meer goed komt ofzo. zal wel meevallen, maar ben gewoon zo bang dat precies ik de gene zal zijn die kinderloos zal blijven ofzo... mannetje kan me gelukkig goed gerust stellen. vanmorgen toen hij weg moest naar zijn werk, kuste hij mn buik en zei hij dat ik goed moet broeden. Geeft toch hoop en ook best wel vlindertjes
Knuffel. Jammer dat je ongi bent geworden. Maar het is inderdaad lastig op een camping. Wij zaten in een camper en als je je daar omdraaide dan had je het idee dat de camper instortte. Haha hij kraakte heel erg dat bed! Maar toch weer een teleurstelling! Loki. Het kan goed zijn dat er iets mis is, zeker als je dat gevoel hebt. Je gevoel zegt soms heel veel. Ik hoop dat ze naar je luisteren in het zkh en dat ze je gaan onderzoeken. Geniet nog van je vakantie! Sahi. Wat heerlijk dat je man zo lief voor je is! Het moet gewoon goed komen maar ik weet hoe ontzettend moeilijk het is na een miskraam om vertrouwen te houden/krijgen! Aanstaandemama. Jammer dat je je hier ook moet melden... sterkte in alles! Liefs...
@ aanstaande mama: ik ken je dan wel niet, ben over naar het andere topic, maar poeh wat heb jij een narigheid gehad. Ik hoop dat je nu je portie geluk dubbel en dwars zult krijgen. @ loki: en dat hoop ik natuurlijk ook voor jou, ik mis jou wel in ons topic. Ik hoop dat het gauw weer raak mag zijn en dat de 12 weken dan heeel gauw voorbij zullen zijn. Heel veel geluk meid! @ sahi: ik hoop dat je het gauw een plaatsje kunt geven en met goede moed verder kunt. Hoop ook voor jouw veel geluk natuurlijk
Lieve meiden, ik volg dit topic ook nog op de voet maar laat het aan jullie over om te kletsen... Maar het kan zo hard zijn, zo oneerlijk zijn weet het allemaal. Ik heb tijdens mijn miskramen ook veel onbegrip gekent en dat maakt het alleen maar extra zwaar. Zelfs nu denk ik nog vaak aan mijn MA kunnen jullie geloven dat ik dat kleine mensje nog steeds mis. Probeer het me voor te stellen... Maar kan er natuurlijk geen gezichtje op kleven. Mijn tweede miskraam was anders. Minder heftig, ook korter... Wil jullie de raad geven blijf erover praten als je voelt dat dat nodig is. Dat lucht op ook al blijft het zo verdomd oneerlijk. Ik duim dat jullie snel weer op die roze wolk zitten en blijven zitten. Ken de angsten. Het kruipt niet in je koude kleren. Zelfs nu nog heb ik schrik. Ik ben dan wel over de enge maanden heen. Het blijft in je systeem zitten al prijs ik me natuurlijk ook gelukkig en geniet ik wel van het moment. Mijn duimpjes staan omhoog voor jullie allemaal. Dikke dikke knuffel...
wat erg dat je zoveel onbegrip kreeg, lolieken! ik heb juist veel steun gevoeld. merkte ook dat mensen wel dingen wilde zeggen, maar wisten dat ik dat dan misschien verkeerd zou opvatten of dat het me juist niet zou steunen, dus hielden ze zich in, gelukkig. mensen hoeven het niet te begrijpen natuurlijk, als ze maar geen kwetsende opmerkingen maken, vind ik. Dus ik heb wel veel steun ervaren, ook uit mijn real life omgeving. misschien dat die dooddoeners nog wel komen als ik wel weer zwanger zal zijn...
Knuffel: Welcome back Wel even lekker kunnen ontspannen op de camping? Kan me voorstellen dat het in de tent niet ideaal is . Wij zitten nu ook op de camping. Ik heb al familie-douches gevonden, dat past me wel, hahaha! Luca: Ik had ook graag met jullie mee gegaan Maar ik voel het, ik kom 'straks' ook met jullie mee kletsen
wij gaan vanzelf wel volgen hoor meiden!! voel me zo raar hier. volgens vriendje moet ik niet zo letten op mn lijf, maar sinds mn ei rommelt er van alles, maar nu voelt het als een blaasontsteking... weet gewoon niet meer wat ik ervan moet denken, dus ik wacht het weekend even af...
Hee meiden.... Hier gaat het met de dag eigenlijk wel weer beter.... Heb met behulp van ovutesten mijn ei opgespoort, zodat ik weet dat mijn lichaam werkt zoals het hoort. En ik was blij dat ik hem gevonden heb!! Mijn zin begin iets terug te komen. Verder merk ik dat ik er niet meer iedere dag aan denk maar dat dat met vlagen is. Toch een teken dat het gaat slijten, maar vergeten doe je dit nooit!!! Ik hoop dat we met zijn allen snel een klein wondertje in onze armen mogen houden!!! x
@Loki: een familie-douche hadden ze bij ons niet helaas. Nou ja, op naar de volgende ronde. Niet te veel ZP op vakantie hoor. @Sahi: wat kan je lijf soms toch een rare signalen afgeven he! Er zit niets anders op dan afwachten (en misschien vit C pillen tegen een evt. blaasontsteking??). @aankomendemamma: ik heb je verhaal even terug gelzen. En wat een verhaal zeg. Ik ben blij voor je dat het weer een beetje beter gaat. Het kost "gewoon" tijd. Helaas kunnen we hier er allemaal over meepraten. Veel sterkte en denk vooral aan jezelf!
Hey hallo meiden Ik zal me ook even voorstellen. Mijn naam is Joy ( schuilnaam) en ik heb afgelopen maandag een miskraam gehad. Ik zou 11 weken en 2 dagen zwanger zijn geweest maar ons kindje is met 9 wken en 3 dgn gestopt met groeien. Na een aantal dagen licht bloedverlies te hebben gehad ( had gemeenschap gehad en de VK zei dat dit de oorzaak was) toch vrijdag terug gebeld met de VK en zij kon me gelijk maandag inplannen voor een echo. In het weekend werd mijn bloedverlies meer en flinke buikpijn erbij en toen wist ik al dit is mis... En idd bij de echo bleek dit ook zo te zijn en zei de VK tegen mij aangezien ik al met de MK bezig was dat ze verwachte dat het vruchtje eruit zich zelf uit zou komen. Dit is maandag nacht ook gebeurd en het was een heel mooi en gaaf minibabytje. Ik sta er eigenlijk zelf van te kijken dat het wel goed met mij gaat. We hebben er een hoop verdriet van maar ik ben zo blij dat het er op de natuurlijke manier is uitgekomen zodat ik het (denk ik ) nu al een plekje geef. Ik voel me alleen erg schuldig dat ik al heel erg bezig ben met kijken op het forum hoe lang het bij andere duurde voor ze weer zwanger raakte want daar haal ik veel hoop uit. Is het erg dat ik na 4 dagen na de MK al bezig ben met hoe ik het snelst weer zwanger raak. Van de VK hebben we groen licht om het gelijk weer te proberen. Liefs Joy
joy dat had ik ook hoor. in het begin deed het me niks en meteen na de curettage weer aan de klus gegaan. pas de eerste normale cyclus, toen ik ongi werd, toen pas kwam het verdriet echt bij me binnen. misschien is het besef er nog niet bij je. ik heb ook nu pas dat ik er veel over ga praten met mn omgeving en dat ik er veel over nadenk. heb er vannacht zelfs over gedroomd. zo pijnlijk, nu pas voel ik het verdriet en de pijn ervan. daarnaast heel veel symptomen dat het wel weer eens raak zou kunnen zijn, ik wordt daar echt moe van. ik heb dat elke maand en ik probeer het te negeren...
Joy, welkom. Helaas zou ik eigenllijk willen zeggen. Wat ontzettend vervelend voor je. Ik vind het helemaal niet raar dat je nu al bezig vind met verder kijken. Zoals Sahi al zei kan het natuurlijk goed zijn dat "de klap" nog komt. Maar misschien ook niet. Doe het wel rustig aan allemaal. Het is niet niks. Zowel lichamelijk als geestelijk. Ik hoop dat je in ieder geval lichalijk snel weer "op de rit bent". Heel veel sterkte en weet dat je hier altijd je hart kan luchten.
Welkom -helaas- Joy. Je moet je niet schuldig voelen om gevoelens. De ene wil er meteen weer voor gaan terwijl de andere er maanden niet aan kan denken. Dat moet iedereen doen zoals die dat voelt, laat alleen jou gevoel heersen! Hoe de klap komt is ook onvoorspelbaar, ik ben er de eerste keer echt aan onderdoor gegaan. Maanden van verdriet, ongeloof en angst. Ik focuste me meteen weer op zwanger worden (de eerste ronde niet op aanrade van de gyn, deze maakte me bang met de woorden dat er in de eerste cyclus een grotere kans is op een herhaalde mk) en juist daardoor kwam ik al maar dieper in de put. Het duurde 4 maanden voor ik weer zwanger was (11-02-10 curretage en 15-06-10 positieve test) dus eigenlijk helemaal niet lang achteraf maar voor mijn gevoel een eeuw. Dit keer is mijn gevoel zo anders. Het enige wat heel heftig is, is als ik een pril gezinnetje zie, dan ben ik zo jaloers en besef ik steeds meer hoe graag ik dat ook wil. Ik blijf me voorhouden dat het komt, maar ik zal gedult moeten hebben. Dit keer wachten we geen ronde maar wil ik het ook niet over focussen. Daarna hoop ik er wat cooler mee om te gaan en er van uit te gaan dat het een half jaartje zal duren. Dat is misschien rustiger dan iedere maand denken 'nu moet het toch onderhand'. Hopelijk denk ik daar over 1 a 2 maanden nog zo over Sahi: Spannend weer he, die laatste dagen voor NOD! Ik duim voor je Knuffel: Haha nee hoor ik kom maar af en toe bij lezen Voor mijn doen erg weinig met zoveel vrije tijd . Helaas is het niet zo'n denderend weer hier, dus wordt er nogal wat tijd in de sleurhut doorgebracht
meiden ik ben er ook nog hoor, maar had niet zo veel te vertellen. zit veel te veel op allerlei kwaaltjes te letten, dus nu maar even wijs mn mond en gedachtes stil houden.