Ervaring gezocht: Ik heb momenteel een adviserende, beleidsmatige functie. Maar eerlijk gezegd ben ik het al een tijdje zat. Weken schrijven aan projectvoorstellen, business cases, iedereen die er wat van moet vinden, altijd gedoe met begrotingen, etc. De dagen duren momenteel echt lang... Het lijkt me steeds fijner om uitvoerend bezig te zijn, gewoon doen en werk verzetten. Maar ik denk dat ik er veel te makkelijk over denk. Uiteraard ga ik er in salaris op achteruit, maar zal ik straks mijn 'denkwerk' gaan missen? Ook al wel nagedacht om me te laten omscholen, maar ik heb geen idee wat en ben bang dat ik het dan straks weer zat ben. Ik mag nog zeker 35 jaar werken, dus heb nog heel wat jaren te gaan. Ik ben benieuwd of er hier vrouwen zijn die zo'n stap hebben gemaakt? Bevalt het of heb je spijt? Wat deed je en wat doe je nu? Tips?
Wat zoek je precies in het doe-werk wat je nu mist? En wat voor doe-werk bedoel je? Het klinkt alsof je je verveeld. Maar ik denk dat een baan wat echt alleen met je handen is en waar je verder weinig over hoeft na te denken, na verloop van tijd nog veel saaier is. Bovendien zit je dan tussen collega’s die een stuk lager opgeleid zijn waarschijnlijk. En dat kan er voor zorgen dat je je toch niet op je plek voelt, weinig aansluiting hebt. Kortom; ik denk dat je je dan ook zou gaan vervelen Waarom geen andere ‘denk’ baan maar dan een andere richting etc?
Is de Ict niet iets voor jou? Programmeren is wel echt nadenken, maar je ziet wel meteen of je programma werkt, of het doet wat de gebruiker er mee zou willen. Het is eigenlijk meer een combinatie van denken en doen. Lekker concreet bezig zijn met je handen en hoofd tegelijk.
Ik vond in mijn studietijd kassa werk altijd zo leuk om te doen. Super makkelijk...maar zo "satisfying" Ik begrijp ook helemaal wat je bedoelt. Ik vond klantenservice inbound ( dat mensen jou bellen voor hulp) ook altijd leuk. Allemaal banen waar je niks mee verdient maar wel erg leuk zijn om te doen.
Ik werk in de gehandicaptenzorg. Als pb'er. Best wel wat denk/kantoorwerk en veel uitvoerend werk. Maar t moet je wel liggen natuurlijk. Vacatures zat iig! Je kunt bij ons al zo terecht als leerling
In mijn functie ben je (in theorie dan) zowel uitvoerend bezig (administratie, subsidieverantwoordingen) als ook met je hersenen (optimalisatie processen/systemen, ook een stuk “beleid” dus vergelijkbaar met wat je nu hebt) Het type organisatie kan ook veel verschillen. Beleidsmedewerkers zie je volgens mij vooral binnen de zorg, overheid en onderwijs en laten dat nou net de stroperigste organisaties zijn....waar het proces belangrijker is dan het resultaat (zo lang iedereen maar een plasje erover heeft kunnen doen is iedereen tevreden terwijl je met de hele uitkomst nog steeds niks kunt). Ik werk zelf bij een universiteit en heb al gemerkt dat t totaal niet bij me past dat trage gedoe en uitstelgedrag. De wat meer commerciële organisaties hebben dat toch wat minder (gemiddeld genomen dan he). Ook zijn er nog non-profit stichtingen bijv die er beetje tussenin kunnen zitten. Ik denk te voelen uit je bericht dat je vooral dat stuk voldoening mist. Die uitkomst dus die nu minder belangrijk is dan het proces. Maar het is al laat en kan er naast zitten natuurlijk. Het tijdrovende en dat t vervolgens weinig oplevert? En meer uitvoerend werk betekent heus niet meteen dat je heel erg achteruit zal gaan in salaris, dat ligt er dus maar net aan wat voor functie/type werk je voor ogen hebt. Er zijn dus ook veel functies, op hbo niveau, die uitvoerend en beleidsmatig met elkaar combineren. Maar eea is dus afhankelijk van de richting/type organisatie enzo. Wil je bijv de verpleging in dan ligt dat beeld misschien heel anders, daar heb ik geen kaas van gegeten
Ik ben onderofficier geweest bij de landmacht. Daar zowel uitvoerend als denkwerk. Fijne Job, helaas werd ik ziek. Ik kon toen kiezen uit ww of huismeester worden. Dus huismeester geworden. Dat was ik na 3 maanden al zat. Totaal geen uitdaging en leidinggevenden die totaal geen kaas van leidinggeven gegeten hadden. Nu snap ik waarom het niet handig is om onder je niveau te werken. Als je een combinatie zoekt zal het meevallen. Inderdaad de zorg ofzo. Daar heb je ook veel verantwoordelijkheid . Maar het moet je wel liggen.
Misschien is wisselen van werkgever een optie? Klinkt als een hele grote werkgever waar je nu werkt? Bij een kleinere werkgever zou je dezelfde functie kunnen doen... vaak al veel minder bureaucratisch, kortere lijnen en niet ellenlang op goedkeuring hoeven wachten.
Thanks voor jullie reacties! Ik denk inderdaad dat verveling, geen of te weinig (snel) resultaat zien van mijn werk en dat in een stroperige organisatie (zorg, meer dan 7000 medewerkers) een goede samenvatting is van de situatie. Mijn huidige functie sluit ook niet aan bij mijn opleiding (facility), maar zou ook niet meer die richting op willen. @cowgirl80 wat jij zegt: denken en doen en direct resultaat, dat klinkt fantastisch. Werk jij in de ICT? Zo ja, wat houd je werk in?
Ja, deze stap ga ik maken... ik ben heel benieuwd. Maar ik werkte wel al met mensen om mij heen. Toch is het wel een grote stap. Ik zou als ik jou was goed nadenken en misscshien eerst even met anderen meelopen om precies te kijken wat je bedoeld. Want als je echt alleen maar gaat werken in het doen zeg maar, denk ik ook dat het je gaat vervelen en dat je misschien niet op je plek zit. Ik denk dat je een combi zoekt van denken en doen en nieuwe uitdaging.
Ik werkte ook in een grote zorgorganisatie en herken die stroperigheid, traagheid. Ik ben gaan werken in een kleine zorgorganisatie, echt de beste stap die ik had kunnen zetten. Korte lijnen, meedenken met de vervolgstappen en snellere beslissingen over de inhoud. Mss is dat dus ook nog een optie.
Ik heb in dezelfde functie als nu in de zorg gewerkt en dat nooit meer! Vreselijk die lange adem die je moet hebben! Nu werk ik in het bedrijfsleven en heb combinatie van denken en doen maar zie ook direct resultaat: heerlijk! Alleen doen heb ik ook ervaring mee. Fysiek best lekker zon dagje knallen maar mentaal was ik dan gesloopt van de verveling. Dus het is niet perse voor iedereen weggelegd om alleen te doen. Een combi zou ik dan zoeken en ik zou eens kijken naar een andere branche!
Ik ben programmeur, ik maak computerprogramma’s die gebruikt worden in de zorg. Veel mensen denken dat je daar ongelofelijk technisch voor moet zijn, maar het valt echt goed te leren hoor, het is wel handig als je een beta-studie hebt gedaan en een voorliefde hebt voor logisch denken. Bovendien is er een enorm tekort in de ict, er zijn overal interessante omscholingstrajecten.
En mocht je geen beta-studie gedaan hebben, dan zou je functioneel beheerder kunnen overwegen, dan heb je dat niet nodig. En het is echt een functie waarbij je enerzijds veel denkwerk moet verrichten (afhankelijk van werkgever variërend van nadenken over goede technische oplossingen, maar ook over de inrichting van processen, wat wil een klant nou eigenlijk enzovoorts) en anderzijds enorm praktisch bezig bent (trainingen geven, gebruikersvragen behandelen, issues oplossen/laten lossen door leverancier). Ik vind het echt een fantastische baan, heerlijk om soms met moeilijke dingen bezig te zijn en vervolgens weer een nieuwe collega rechten te geven of een simpele vraag te beantwoorden
Misschien is casemanager of ambulant begeleider ofzo iets voor je? Dan heb je een combinatie van doen en denken. En je kunt met verschillende doelgroepen werken (asielzoekers, verslavingszorg, jeugdzorg, gehandicapten en vast nog meer!)
Oh nee, ik zou echt een hele slechte ambulant begeleider/pb-er zijn. Ik ben niet zo'n zorgverlenend type (werk nu wel in de zorg, maar heb geen patiëntencontact), sociale competenties zijn niet mijn beste competenties (= ik kan soms best een hork zijn). Arme zorgvragers Ik heb inmiddels cowgirl via pb een waslijst aan vragen gestuurd over haar functie Dank voor het mee denken, meer suggesties zijn uiteraard nog welkom!
Ik heb hier al een aantal keer naar gekeken. Het lijkt me heel leuk en volgens mij zou ik er echt geschikt voor zijn. Het enige wat me tegenhoud is het start salaris. Dat is echt fors lager dan wat ik nu verdien. Als ik nou nog een partner had zou ik de gok misschien nog wel wagen... Maar misschien komt het er ooit nog een keer van.