pff , nou werkelijk waar... de rillingen lopen me over de rug! Wat zal jij je in de steek gelaten voelen zeg. Daar lig je dan in je eentje in het ziekenhuis! Wat een ontzettende bokkelul!!! Gelukkig heb jij het kostbaarste wat er voor jou bestaat, in je buik zitten. En krijgt jullie zoontje alle liefde van jou! Wil je even een hele dikke knuffel geven en heel veel sterkte gewenst!!!
Bedankt voor alle lieve reacties en het is ook vreselijk moeilijk. Maar ik ben eigenlijk ook wel heel rustig hoe gek dat ook klinkt. Ben er helemaal klaar mee zeker gezien hoe makkelijk hij te beinvloeden is de vaderschapstest en de twijfels. of altijd een goeie vader zijn of helemaal niet en er is geen grijs gebied. Nou snap ik ook wel dat iedereen fouten maakt maar je laat je kind niet vallen en dat doet hij nu wel. ik heb niets te verbergen maar ik heb ook niet de behoefte om te moeten bewijzen dat ik niet vreemd ben beweest. wilt hij alsnog die test dan moet hij dat maar via de rechter regelen. de uitslag zal toch uitwijzen dat die kleine van hem is dus ook de gemaakte kosten kunnen dan direct zijn kant op. ik vind het helemaal prima. wat woning betreft mijn meubels en spullen zijn opgehaald en wat er nog staat zijn ze mee bezig. ik trek als ik met ontslag ben bij mij beste vriendin in met de kleine. dan heeft hij alsnog 2 mensen om hem heen die zielsveel van hem houden. voorlopig is dan ook de planning dat we daar gewoon met zijn drietjes blijven wonen, het is geen noodoplossing. na regen komt zonneschijn en we mogen nu nogmaals de babykamer inrichten ook leuk toch. tenminste ik mag voorlopig niets maar ze houden me op de hoogte. ik had hem net al huilend aan de telefoon en dat deed me onwijs goed. hij ziet in hoe stom hij is geweest. ik kan best mensen vergeven maar dit niet hoe egoïstisch dat misschien ook is. nu gaat het erom wat het beste voor mij en de kleine is en via een bezoeksregeling kan hij de kleine ook leren kennen. misschien dat dat in de toekomst soepeler kan maar voor nu zie ik dat niet zitten want waar heeft hij ingodsnaam het lef vandaan gehaald om mij zo te behandelen na al die jaren dat me samen zijn geweest! zo dat lucht op zeg
Groot gelijk dat je je poot nu stijf houdt. Misschien dat het bij hem toch een groot deel ook angst was om jou en de kleine kwijt te raken? Dat hij het liever zelf afkapte?
Er is nooit een reden geweest om te denken dat ik bij hem weg zou gaan en dan alsnog.. na 7 jaar aan kinderen beginnen dan moet je toch beter weten en dat op zijn minst met mij bespreken
Ik denk dat je een hele verstandige beslissing hebt gemaakt meid, mocht de situatie met je (ex)man verbeteren kan je altijd nog anders beslissen maar voor nu is rust heel erg belangrijk voor jou en je kleine in je buikkie. Lief dat je bij die vriendin kan wonen, alsof t zo moest zijn .. Heel veel sterkte nog in t ziekenhuis en hoop dat t allemaal een beetje rustig zal verlopen.
gelijk heb je maar vind wel hard dat hij e kleine via ezoek regeling zou mogen zien ik keur het absoluut niet goed wat hij gedaan heeft maar goed als ik jou zou zijn geweest zou ik hem gewoon de kleine kunnen laten bezoeken wanneer die zou willen. mijn mening dan
Ik denk dat ze m niet zn kind wilt onthouden hoor, maar ik vind t wel heel verstandig om de omgang vast te laten leggen, voor beide partijen. denk dat ze dat bedoelt, of heb ik dat mis?
jeetje wat een verhaal ! en wat vreselijk voor je om dit zo te moeten meemaken meid. het had zo leuk moeten zijn deze zwangerschap, alles samen beleven, gelukkig zijn.. Vind het heel erg rot voor je Gelukkig ben je er zelf nogal rustig onder. moet ook wel, je moet nu eerst aan jezelf denken en aan je kleintje. Daarna komt de rest wel weer. Ik heb tijdens mijn 1e zwangerschap ook veel problemen gehad met mijn vriend. veel geruzie, hij wist niet meer wat hij wilde enz. Achteraf gezien was hij gewoon heel bang voor wat en komen ging. Hij wist niet hoe hij errmee om moest gaan. Probeer gewoon lekker te genieten van de zwangerschap en denk goed aan jezelf. Als hij inziet dat hij fout is en jij hem nog een kans wilt geven. Doe dat dan later, laat hem eerst hard vechten voor je, en hou je poot stijf. Sterkte meid.
ik lees je verhaal en zit te vloeken achter mijn laptop, mijn mannetje schrikt en vraagt wat er is, en ik leg je verhaal uit. hij zei direct wat een ***zak , is maar goed hij hem niet persoonlijk kent, hij had hem graag de waarheid willen zeggen. Hij had je moeten steunen!! en niet laten vallen... bah
Wat een verschrikkelijk verhaal zeg, ongelofelijk dat iemand je zoiets aan kan doen, en vooral als die 'iemand' je partner is/was. Veel sterkte. x
ik wil hem ook niet weghouden via een omgangsregeling maar wel mezelf in bescherming nemen. niet zomaar voor de deur verschijnen en gewoon duidelijke regels. mocht dat anders lopen valt daar altijd over te praten. ik wil ook niet zeggen dat ik hem maar zo min mogelijk bij de kleine wil laten. maar het word geen inloop huis voor hem.
Wat een verhaal joh. En wat een malle pietje om zich zo te laten beinvloeden door zijn mammie Snappen mannen nou nog steeds niet dat mama niet meer de belangrijkste is in hun leven als ze een serieuze relatie aangaan? Raar volk. Ben wel benieuwd hoe het bij de maatschappelijk werker was. Ben je op spreekuur geweest of al een intakegesprek?
intake gesprek. We hebben ook samen gesproken en daar is dus alles naar boven gekomen. Mevrouw kan het blijkbaar niet verdragen dat haar kleine jongen volwassen is en een eigen leven heeft. haar `kleine jongen´ heeft anders wel mooi een kindje verwekt en hij keert nu alles de rug toe. Gister zegt hij nog me terug te willen en hier heb ik niet op gereageerd. Vandaag hoor ik weer verhalen die bij zijn moeder en jongere zusje vandaan komen waar mijn nekharen van overeind gaan staan. Ze zouden mij met een ander hebben gezien. Ze zouden langs de deur zijn geweest en er zou toch wel erg vaak de zelfde ´vreemde´ auto hebben gestaan. Ik zou hem claimen, wat natuurlijk heel logisch is. Ik wilde altijd bij hem zijn zodat ik zelf alle tijd had om vreemd te gaan:S vreemd. Het punt is hij gaat er niet tegen in. Hij zegt ze niet te geloven maar hij laat me wel voor rotte vis uitmaken en vorige week heeft hij er een punt achter gezet. Blijkbaar geloofde hij ze dan toch genoeg. Ik blijf bij mijn punt ik ben liever alleen als met een vent zonder ruggengraat.
Vind ik ook hoor als hij je na al die jaren nog niet kent en niet vertrouwd kan hij de tering krijgen....Denk maar aan je zelf en aan de kleine de rest komt wel een keer...
Groot gelijk meid! Zo hoef je je niet te laten behandelen. Hij moet voor jou kiezen, jou geloven, voor jou opkomen en voor jou gaan. En voor niemand anders, al helemaal niet voor zijn moeder..! Blijf je wel ondersteuning krijgen van het maatschappelijk werk de komende tijd? (ben zelf maatschappelijk werker, vandaar mijn interesse).
Zoals je zelf al zegt, je bent inderdaad beter alleen af dan met iemand zonder ruggengraat te zijn.. Bah wat is het een walgelijke vent.. als hij zn moeder en zusje geloofd boven jou, dat terwijl je 7 jaar samen bent en zwanger bent van hem. Maar de beschuldiging van claimen en daarna het vreemdgaan lol sorry maar daar moest ik een beetje om lachen haha. Ze willen wel wat zeggen maar ze weten niet wat, dus krijg je 2 verschillende dingen bij elkaar die samen totaal niet kunnen. Heel veel sterkte meis! Probeer niet teveel te stressen en sterkte met de zwangerschap, geniet van je kindje!!!
Genieten doe ik absoluut nog en ja van dat claimen en vreemdgaan vond ik ookal nergens op slaan. Maatschappelijk werk hou ik aan ja. Ik ben er zelf zeker van dat ik het red maar ik ben niet zo eigenwijs om dat helemaal alleen te willen. Het risico dat de hardste klap nog moet komen en dat ik dan in elkaar stort vind ik te groot. Ik wil dit ook op een zo goed mogelijke manier verwerken zodat ik straks optimaal van de kleine kan genieten. Het is natuurlijk ook vanuit het oogpunt van stress. Ik kan ungenuanceerd me ei kwijt, dingen in een ander perspectief zien en ik pieker daardoor een stuk minder. Verder moet ik zeggen dat de steun van familie en vrienden echt boven verwachting is. Daar ben ik echt heel dankbaar voor want op zo'n moment realiseer je je toch wel heel goed hoe belangrijk dat die mensen voor je zijn. Met ons komt het allemaal wel goed Liefs Marije Ps Corina gefeliciteerd met je voorgenomen huwelijk niet alle mannen zijn eikels