Daar gaan we weer..... ik was ongeveer 6 weken zwanger van mijn tweede kindje en mijn lichaam is dit weekend begonnen met een miskraam. OP zaterdag begon het bloedverlies...ik hoopte nog dat het een innestelingsbloeding was maar s avonds begon het door te zetten en wist ik eigenlijk al genoeg. Toch voor de zekerheid de volgende morgen een zwangerschapstest gedaan en het HCG hormoon was al bijna weg. Momenteel verlies ik veel bloed en narigheid maar ben helaas het vruchtje nog niet kwijt. Ik hoop dat alles een beetje doorzet want dit wachten is ook niks! In 2005 (voor ons eerste kindje) heb ik ook een miskraam gehad met 11 weken. Ik had toen een week flink bloedverlies en daarna 3 dagen erge weeen. UIteindelijk met spoed opgenomen in het ziekenhuis voor een curretage. Dus hoop dat het deze keer mee zal vallen.. maar ben wel bang voor het verlies van het vruchtje. Weet iemand hoe groot dit ongeveer zal zijn? Ik wil namelijk wel graag zeker weten dat ik zometeen alles kwijt ben. Het maakt me allemaal erg verdrietig... Ik wist wel dat ik een verhoogde kans had op een miskraam omdat het vorige keer ook is misgegaan maar toch ga je voorzichtig uit van het positieve. Natuurlijk gieren de hormonen ook nog door mijn lijf en kan het tegen bijna niemand vertellen omdat we besloten hebben dit later te doen. Wel weten mijn ouders en 2 vriendinnen het. Daarom heb ik me bij dit forum aangesloten zodat ik het van me af kan schrijven en het op deze manier toch kwijt ben. En natuurlijk het contact met lotgenoten. Natuurlijk mag ik niet klagen want heb al een gezonde dochter van 2 maar mijn kinderwens is nog groter..... en waarom lijkt het bij een ander altijd zo makkelijk te gaan? Kusje van een erg verdrietige mama
Noname, Wat verdrietig toch allemaal weer, dat je dit weer mee moet maken , maar je moet er toch weer door heen zien te komen . Mij helpt het ookwel om mijn verhaal hier kwijt te kunnnen,met name nu ik 7 weken verder ben en iedereen verder gaat met zijn leven en het blijkbaar alweer vergeten zijn dat ik een bbz heb gehad .. Heel veel sterkte ! Knuffel van M@rjon
Hoi Noname.... Wat vervelend voor je, heel veel sterkte toegewenst voor de komende tijd... Het vruchtje is denk ik nog geen centimer groot, bij mij is het met 7 weken mis gegaan (achter gekomen met 11 weken) en toen was het vruchtje 9 mm groot! Hoop voor je dat alles er vanzelf uit komt, curretage is geen pretje zoals je zelf ook al wel weet... Liefs Nelleke
Hoi, ten eerste wat een vervelend bericht. Heel veel sterkte. Ik heb een miskraam gehad bij 7 weken en ik denkd at het vruchtje ongeveer een halve cm groot was? Misschien iets groter. Ik verloor deze met een soort van slijmprop. En heb er niet veel v an gemerkt. Maar je schrijft ook dat je wist dat je een verhoogte kans had op een miskraam omdat je er al 1 had gehad. Is daar een reden voor? Want volgens mijn arts is dat niet zo. De kans is bij iedere zwangerschap even groot.
Erg veel sterkte van mij. Ik weet perfect hoe je je voelt. Bij mij is de tweede miskraam nu vijf maand geleden en ik ben nog steeds heel erg verdrietig. Ik heb heel erg veel slechte dagen en mijn gezin weet niet hoe ze ermee moeten omgaan, ze weten niet met wat ze goed doen en met wat niet. Ik kan er ook heel moeilijk over praten, er weet ook bijna niemand van de situatie af. Ik zet maar steeds een masker op voor de buitenwereld. Laat je verdriet maar komen, dat is beter dan het allemaal opkroppen, en inderdaad probeer het hier wat van je af te schrijven Lieve groeten, miesje
noname wat vreselijk verdrietig . Bij mij is het de laatste keer bij 7,5 week misgegaan. Het zakje was ongeveer ter grootte van een pingpongbal. Ik heb een paar uur krampen gehad, waarbij eigenlijk alleen de laatste tien minuten erg pijnlijk was. Al met al vond ik het fysiek erg meevallen, maar emotioneel is het zo heftig. Heel veel sterkte met alles en een knuffel
Oei wat heftig zeg.. veel sterkte gewenst in elk geval! Ik heb anderhalve week geleden een miskraam gehad. Ik was 9 weken zwanger, maar het vruchtje was met 7,5 week ongeveer al gestorven. Het ging bij mij vrij snel allemaal eigenlijk. Ik had al een paar dagen heel licht bloedverlies, maar helemaal geen pijn. Ik had voor de donderdag in de 9e week een afspraak staan bij de vk en die dag werd het bloedverlies eigenlijk steeds erger, maar nog geen pijn. Ze heeft toch de afspraak vervroegd en me dezelfde dag nog voor een echo naar de gyn gestuurd, waar bleek dat het inderdaad foute boel was. Ik heb gekozen toen voor tabletjes om de mk op te wekken, maar dat was niet nodig (gelukkig achteraf) want de zelfde nacht kreeg ik ontzettende krampen en wee-achtige pijnen en kwam het vruchtje los. Het vruchtzakje was inderdaad ongeveer even groot als een pingpongbal en de pijn was gedurende 3 uren op z'n hevigst. Toen het eenmaal 'los' was gekomen, was ook gelijk de pijn weg en heb ik nog kunnen slapen. Ik hield nog een kleine week wat last van bloedingen, maar had geen pijn meer. Ik wens je heel veel sterkte de komende uren en dagen, ik hoop dat alles een beetje draagbaar voor je zal zijn. Liefs,
Allemaal bedankt voor de lieve berichtjes! Helaas ben ik het nog steeds niet kwijt. Ik moet donderdag de vk bellen om te kijken hoe het gaat en anders maken ze een echo. Mocht het er dan nog zitten dan wordt ik gecurreteerd. Het is dus te hopen dat het snel komt... xxx
Ik ben het vruchtje nog niet kwijt... wel regelmatig krampen en weeen. Bloedverlies is wel een stuk minder dus misschien is het wel al weg maar heb ik het niet gezien. Morgen overleggen met de vk. Hopelijk krijg ik snel een echo dan heb ik tenminste wat meer duidelijkheid! x
ik heb ondertussen een echo gehad en heb nu de bevestiging gehad dat ik het vruchtje ben verloren... Dus het is nu wachten dat alles weer op gang komt. En dan ga ik het voor de laatste x nog een keer proberen. Spannend. Allemaal bedankt voor de lieve berichtjes en het meedenken! xxx