Altijd gedroomd van 2 kinderen, nr 2 is op komst en daarna is het klaar voor ons. Mocht het niet goed aflopen waar we niet van uit gaan we zijn positief natuurlijk maar dit is echt de laatste keer....
ik wilde er vroeger altijd 3 of 4. Nu eerst zwanger worden van de eerste, maar mijn vriend wil er 2. Dat zou ik ook prima vinden.
Ik wou altijd 5 kinderen. De eerste is nu onderweg, dus zal daarna eens kijken hoe of wat. Maar een groot gezin lijkt me nog altijd erg leuk. Al weet ik dat het financieel en qua ruimte niet gaan redden. Dus dat gaat 'm niet worden. Mijn man wil er maar 2. Dus we hopen er uiteindelijk 3 te krijgen. We krijgen nu een meisje. En mijn man zou wel heel graag een jongetje krijgen. Maar goed dat zien we wel. Ik ben blij met wat we krijgen, maar ik zou het wel leuk vinden om in ieder geval van beide geslachten er 1 te hebben. Eerst maar eens dit kindje afwachten...
Vroeger riep ik lekker naief dat ik 3 dochters wilde. Inmiddels is de 2e dochter onderweg maar ik dénk dat het daar ook bij blijft. Dan ben ik een gezegend mama en enorm gelukkig met wat ons gegunt is .
Ik wou altijd minimaal drie kinderen, het liefst véél meer. Het liefst van alles wat. Inmiddels een jongetje geboren dmv een ks dus het hele grote gezin wat ik graag wou zal er wel niet inzitten ivm de kswond... Nou ben ik ook niet goed in zwanger worden, zwanger zijn en dus uberslecht in bevallen dus we zullen zien hoe ver we komen
Wilde altijd graag een groot gezin, maar eigenlijk nooit concreet over nagedacht hoe "groot" dit dan zou zijn. Maar goed, nu zijn we straks super super blij met ons 1ne kindje en om met een bekende slogan te spreken.... we zijn straks gewoon groot in 't klein zijn....
altijd geroepen dat ik voor mijn 30ste 4 kinderen zou krijgen. jongen, jongen, meisje, jongen. ik mag met heel veel geluk zeggen dat ik op mijn 16de "de liefde van mijn leven" ben tegen gekomen. en nu bijna 23 en in verwachting van onze eerste. vriendlief wil het bij 2 houden, maar misschien is hij als onze kleine er is helemaal om en wil hij er ook minstens 4
4, maar vriendlief vind 2 voldoende, en aangezien ik zwangerzijn niet leuk vind denk ik dat het hierbij blijft als het kindje gezond geboren mag worden!
Ik wilde juist geen kinderen haha.... Was 20 toen ik zwanger werd van de eerste, door de pil heen niet gepland, maar uiteindelijk heeeeeel blij dat we gekozen hebben om ervoor te gaan. Op mijn 23ste de 2de Nu 26 en zwanger van de derde en weet zeker dat het hier niet bij blijft, manlief wil het liefste een heel elftal bij wijze van spreken...
Ik droomde van 3 jongens....nu een meisje en een jongen gekregen de wens voor een derde is er ook nog bij ons beiden en als ik MOEST kiezen zou het me niks uitmaken...het is allebei fantastisch!
Ik had vroeger geen expliciete kinderwens. Daarna wilde ik er graag drie en dat lijkt misschien op de valreep te lukken
Ik droomde vroeger van een groot gezin van 6 kinderen. Zwanger raken is voor mij niet zo makkelijk als ik gehoopt had en ook mijn leeftijd begint mee te spelen, dus ik voel mij gezegend met mijn 3 lieverds.
Als kind wilde ik 1 kind. Een meisje. En geen man want jongens zijn stom. En dan zouden we samen naar Frankrijk verhuizen. Sinds ik mijn man ken wil ik het liefst een groot gezin. Helaas gaat dat er neit van komen. De eerste liet 3 jaar op zich wachten. Ennu ben ik na 4 jaar eindelijk zwanger van de tweede. Hier blijft het bij. Ik wordt te oud om nog eens door die ellende heen te gaan. Geeft niks. Met ons4tjes zijn we straks compleet.
Hier net zo 1, alleen geen 4 kids, 1e is (pas) op komst Ik ben een laatbloeier met alles, dus ook met de rammelende eierstokken. Ik ben heel lang aan de pil geweest en dat heeft het best onderdrukt. Vond mijn leven met man en al onze dieren(boerderij), ook wel prima. Niet dat ik ze dus helemaal niet wou, maar het gevoel was er niet echt. Mijn man wou ze wel graag, maarja, voor een vrouw is het toch anders, wij moeten 9 maanden "broeden", wat niet altijd even leuk is gezien de kwaaltjes en klachten. Dat vond ik dus ook best eng, niet wetende wat je te wachten staat. Maar toen we getrouwd waren en met de pil zijn gestopt, begonnen mijn eierstokken langzaam te rammelen, tot ze het echt niet meer hielden en ik elke maand hoopte op een positieve test. Ruim een jaar later was ik zwanger, net op het moment dat ik bang begon te worden dat we bij een dokter terecht zouden komen. Gek genoeg was mij eigen reactie op de positieve test heel relaxed, ik kon alleen maar lachen, dacht dat ik zou freaken, omdat ik het dus ook best wel eng vond. Maar het leek wel of de moeder-gevoelens meteen aanwezig waren! Nu kan ik niet wachten op ons wondertje, dat we eindelijk een gezinnetje zijn, onze kleine op de boerderij tussen al onze dieren(koeien, kippen, hond, konijnen, katten), kunnen laten opgroeien! Het 1e wat ik dan ook ga doen als de kleine mee naar buiten mag is de stal in!(én lekker met de hond wandelen!!!)
Ik droomde nooit over kinderen, laat staan mijzelf als mater familia. Maar dat heb ik ook nooit gehad met trouwen ofzo. Wel met zelfstandig worden en studeren. Nu heb ik er een, een meisje, en dat is voor nu mooi. Zou er graag nog zeker één bij krijgen, misschien nog twee. Maar dat hangt af van hoe het leven loopt. Of we ons huis verkopen, waar ik werk over een poosje, hoe we het financieel doen, hoe het fysiek gaat... En niet in de laatate plaats, hoe het moederschap van dit kindje bevalt.
Ik heb nooit een kinderwens gehad totdat mijn nichtje 4 jaar geleden geboren werd, toen begon het bij mij dus te kriebelen. Hoeveel kinderen, geen idee, wel meer dan 1, (een) broertje(s) of zusje(s) voor Ezra zou toch leuk zijn