knuffel voor je dancer. Ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt om oud en nieuw te vieren. Is altijd weer een tegenvaller als de ongi komt. en nog een mooi gedichtje van brabbel. @spannendetijden: zorg wel een beetje beter voor mezelf. Maar in het begin was ik wat trouwer. Maar ik begon het zat te worden alles te laten staan. Probeer nu wel weer trouw de foliumzuur te nemen. In de rustmaanden had ik die ook even laten staan. Maar eet altijd wel redelijk mijn maaltijden. Kan niet op koekjes leven.
Hier ook weer een rotavond. Zouden al met ons 2en zijn. Hebben weinig echte vrienden en familie had allemaal andere plannen. Had tegen manlief gezegd dat hij dit jaar oud en nieuw mocht regelen. Niet dus. En nu is man ook niet lekker en heeft een baalbui. Zit weer in een dip. Ziet erg op tegen de ivf, heeft het gevoel niet bij zijn familie te horen. (dat ze nooit naar ons komen, wij altijd naar hun. Hebben hier ooit al wat over gezegd maar dat is dan niet waar). Verder weinig vrienden of hobby's. Dus hij vind zijn leven maar erg saai. Is nooit een persoon geweest die uit gaat. Maar dat komt nu dus boven drijven. Hij is ook bang voor de toekomst zonder kinderen. Dus ik heb een klote oudjaarsavond, in mijn eentje op de bank met een huilbui. Want ook ik zit weer in een dipje. Zie mijn man worstelen met zijn gevoelens. En kan weinig voor hem doen. Ik lig ook overhoop met mijn gevoelens, want de spanning loopt hier weer op. En heb inderdaad de laatste tijd het gevoel dat er weinig aan is aan onze relatie/ leven. Doen weinig leuks. Maar manlief heeft ook weinig zin in iets. En ik daardoor ook minder. Zo even lekker van me af gemopperd en straks dus maar vroeg mijn bed in. Hopelijk komt er snel verandering bij ons.
Lief zonnetje, Wij zitten ook al op de bank. Maar een huilbui heeft mij opgelucht en we gaan straks het glas heffen op een Positief 2011!!! (net blogje weer eens bijgeschreven) Hopelijk kunnen jij en je mannetje het ook nog goedknuffelen. We gaan komende maand samen de IVF behandeling in en ik DUIM voor ons meid! Kaarsje brandt!!! Stuur nu wat kracht en positieve energie jullie kant op!!! Knuffff!! En alvast voor allemaal: EEN VRUCHTBAAR 2011 VOL KANSEN, GELUK en WONDEREN! Dikke nieuwjaarskus voor allemaal!!! xxx
Dank je juulzon. Vlak nadat ik getypt heb is manlief toch zijn bed uitkomen. Man was al niet lekker, dus hebben maar geproost met een glaasje limo. En we zijn toch nog even buiten wezen kijken, was dit jaar vrij druk met mensen die vuurwerk afstaken. Was nog wel even gezellig. Manlief was ook beetje opgeknapt. Ik blijf nog even hopen dat ivf niet nodig is (tegen beter weten in). Hier ligt de oorzaak bij man, dus hij heeft last van minderwaardigheidsgevoelens. En het is ook zo dat familie van ons beide zelden bij ons komt. Ik zie mijn moeder vaak op dinsdag in de week als hij werken is. En naar zijn familie moeten we ook altijd toe. Zijn ouders trekken meer naar zijn broer. Merk je aan alles. Hij had een vervelende reactie gekregen van zijn moeder van de week, had een cadeautje gekregen met kerst waar hij weinig mee kon enz. En hij ziet op tegen de behandelingen en was niet lekker. Dus ja, dat ging even mis gisteravond. Hopelijk heb ik hem genoeg liefde en kracht gegeven om door te gaan. Jij ook succes juulzon en we gaan inderdaad gewoon samen die behandeling in. En gelukkig was de lucht nog een beetje geklaard zoals het leek. Man vond het ook zielig voor mij denk ik dat ik met een huilbui in mijn eentje beneden zat.
Meiden een gelukkig nieuwjaar! Ik ben niet zo bezig met, dit moet ons jaar worden. Want mijn gevoel zegt dat dat het niet wordt. Ben meer bezig met: aan het eind van het jaar is het echt afgelopen. Geen hormonen meer en geen kindje meer
Jeetje, heb nog nooit zo'n kl*te oud en nieuw gehad. Ik was zo verdrietig kon gewoon niet stoppen met huilen. Zeker zo'n oud en nieuw heeft toch een andere lading als een gewone dag. Ik had dus geen zin om te lachen om tineke schouten of ik hou van holland. Dus zat met tranen op de bank. Manlief wist niet zo goed wat hij met me aan moest. Hij kon me ook niet echt troosten, ben dus uiteindelijk om half 11 naar bed gegaan met mijn oordopjes in, want hier knallen ze behoorlijk het nieuwe jaar in. Heb dus niet geproost of iets dergelijks want lag om 12 uur al te slapen. nu de volgende ochtend gaat het wel weer. Straks de kerstspullen maar opruimen. moet toch wat vandaag. Ik hoop dat ik snel de hoop en kracht weer heb om door te gaan. Had niet gedacht dat het me zo diep zou raken.
Meiden ik snap zo wat jullie bedoelen. Ik voel jullie pijn gewoon. Het is dus niet zo dat ik jullie niet snap, maar heb geloof ik het idee dat ik al een stap verder ben. En tuurlijk ik wil ook dolgraag een ienieminiemensje in mijn handen houden, ik ben ook jaloers op dikke buiken en kinderwagens, maar ik ben het al zo aan het afsluiten. Denk niet meer zoals ik voorheen deed: met volgende Kerst ben ik weer ( eens) zwanger. Over 2 jaar een kindje... Ik denk nu eerder, over 2 jaar dit doen of dat. En daar zit een 2e kindje niet bij. Ik ben al babyspullen aan het verkopen enz. Ik vind het moeilijk uit te leggen, maar hoop dat jullie me begrijpen.
ja, ik begrijp je wel kaboutertje. Hoe moeilijk het ook voor je is, denk ik wel dat het goed is dat je het aan het afsluiten ben. Eens moet je voor jezelf een knop omzetten denk ik. Hoop dat je je rust kan vinden en kan genieten van je gezin en alles om je heen. En wie weet komt je droom ooit nog uit. Ik denk dat de reden dat ik zoveel verdriet heb is dat ik ook al een klein beetje rekening hou met het feit dat het misschien wel helemaal niet gaat lukken. En al die moeite die ervoor moeten doen, Hormonen, ziekenhuis bezoeken, wachten wachten en nog eens wachten. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Het heeft tijd nodig, moet gewoon slijten. Ben blij dat in maandag weer ga werken. Kom ik ook weer een beetje in de gewone route van de dag. Dat helpt ook. Deze maand dus even rust, volgende maand hopelijk een cryo tp.
Helaas kan ik nog niet genieten van alles , denk dat dat nooit al zijn. Het gemis zal altijd blijven.
Lieve Dancer en Kaboutertje, Herken dat ook heel sterk hoor. Dat het dit jaar een soort van 'erop of eronder' is. Ergens denk ik ook aan hoe ons leven eruit zal zien zonder een kindje. Want voor mijn vriend is eiceldonatie / draagmoeder / adoptie allemaal geen optie. Aan de andere kant schuif ik dat weg, want daar wil ik nog niet aan geloven. Het moedergevoel dat zich steeds verder ontwikkelt, wil nog niet toegeven aan die gedachte. Maar het besef, dat is er zeker. Voor mijn gevoel mag ik pas opgeven als ik alles heb geprobeerd. Als ik er voor mijn idee alles aan gedaan heb om onze droom te realiseren. Wellicht maak ik het hierdoor wel moeilijker voor mezelf en zal het komende jaar een harde leerschool worden, maar tóch wil ik proberen positief te blijven denken. Positief denken is voor mij een manier om met de negatieve dingen van het leven om te kunnen gaan. Nou lukt dit lang niet altijd zoals jullie weten, maar ik probeer het toch weer iedere keer... Maar boven alles denk ik dat het heel belangrijk is om te luisteren naar je eigen gevoel. En als jouw gevoel zegt dat je het voor jezelf nu moet gaan afsluiten, dan is dat het juiste om te doen. Misschien ben je inderdaad al voorbij het punt waar wij hier nog niet zijn, een stap verder dan wij... En ik kan me heel goed voorstellen dat het nemen van die stap je ongelooflijk veel pijn doet (want als ik alleen maar denk aan die stap, voel ik die pijn al ). Lieverds, een dikke knuffel!
Oh Nee Dancer! Meid, ik weet niet wat ik moet zeggen .. Dikke knuffel. Het zorgt er wel niet voor dat je verdriet verdwijnt, maar weet dat we aan je denken. Sommige van t forum kan ik echt intens meeleven als er weer eens een poging is mislukt. Jij bent er een van! *huilie huilie* Zonnetje, hier al denk ik dik 6 maanden geen foliumzuur meer ingenomen. Werd er moe van om zoveel tabletten te slikken, foliumzuur van Materna, Clomid toen nog erbij. Aan het einde van t liedje had ik in de avond een hand vol medicatie om in mn strot te proppen. Maar aankomende week weer trouw mee beginnen. IVM dokter had aanbevolen/ verplicht! 8) En over gevoelens: Lekker de vrije loop laten gaan, en veel praten met je mannetje. De arme schat zal ook niet echt goed weten hoe hij met zn gevoelens om zal moeten gaan. Ik hoop dat de familiekwestie van jou mannetje nou ook eens een keer een posi-wending zal nemen. Moet maar eens afgelopen zijn met dat ge-eikel (is dit een woord ) Misschien eens een keer lekker een verwen-weekendje/zomer-vakantie plannen als verrassing voor je mannetje? Wie weet knapt jullie relatie er een beetje van op, en kunnen jullie beide een betje opladen. Dikke knuffel, voor jou en je mannetje! Kaboutertje, ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik wens jou, kabouterman, en kabouterkindje een jaar vol gezondheid, liefde en geluk. Dat jullie maar van elkaar mogen genieten dit jaar. En misschien, heel erg misschien, dat er toch nog stiekem een klein wondertje wacht op jullie? Wel heel erg posi, maar misschien kan t toch nog gebeuren .. En ik hoop dat je het allemaal een plekje kan geven . *Edit voor Juulzon* Idd meid, voor vele van ons is t erop of eronder. T word een spannend jaar voor onze meiden! DENK AAN JULLIE ALLLEMAAL!
We gaan ook door met nog meer medicatie die hopelijk weer tegen een mk werken. Ik wil er wel alles aan doen, anders rij je ook niet "even" Naar gent. Niet dat ik mezelf later voor mijn hoofd sla: had ik maar.... Maar ik geloof er gewoon niet meer in. Mijn gevoel zegt trouwens niet afsluiten, maar het koppie. Mijn gevoel zegt dat er nooit een kindje meer komt. Dus mijn koppie sluit het af. Mijn gevoel nog niet en ben bang dat het gemis altijd blijft ( heb dat nl weleens van iemand gehoord). Maar goed, brabbel hoe gaat ie met jou? Je reageert zo lief op iedereen, maar je schrijft niets zelf.
bedankt lieve meiden. Al jullie lieve reacties, ze doen me goed. Ook voor ons is het dit jaar, het jaar van de waarheid. Gebeurt het niet, dan is het voor ons einde verhaal. Want adoptie zijn wij al te oud voor. En eerlijk gezegd wil ik dat ook niet. Pleegzorg ziet manlief niet zitten. Dus ja, dan blijft er niet veel over. Maar zoals juul ook al zei, daar wil ik helemaal nog niet aan denken. Wil ook echt alles proberen wat er mogelijk is, pas als het dan nog niet is gelukt opgeven. kaboutertje: ik hoop dat de medicatie gewoon gaat helpen tegen een mk. en dat je gewoon een plakbeeb hebt staks. Idd je rijdt niet voor niets helemaal naar gent, dus helemaal opgegeven heb je het nog niet. brabbel: jij suc6 deze maand. Zag op je eigen topic dat je deze maand gaat beginnen met ivm. Ik duim heel hard voor je. Dikke knuf juulzon: hoe ist nu met jou? wanneer is er weer actie. Wij hebben weer afgesproken deze rust maand, weer aan de slag te gaan met ovutesten. We laten deze maand niet zomaar aan ons voorbij gaan en geloven toch ook nog een klein beetje in een wonder. Niet schoten is altijd mis, ja toch? Lukt het niet dan hebben voor februari nog een cryo. Wel te hopen dat deze sterk genoeg is om het ontdooien te overleven.
En zo is het Dancer! Dat heb ik ook met de ovutesten en doe het iedere 'rustmaand'. Iedere kans is er een! Mijn cyclusdag 1 is dus vandaag. Ga deze maand voor de 3e IVF poging, de 2e werd dus escape IUI. Heb nu een ander schema ivm de lagere eicelvoorraad (ben een grensgeval). Dag 1-2: geen medicatie Dag 3-4-5-6: menopur 300 Dag 7: Echo, menopur 300 of meer? Start Cetrotide En daarna weer echo's tot de Pregnyl 10.000 Anders dan de vorige keer gaan ze, ALS er meer dan 2 eitjes bevrucht raken, er ook 2 worden teruggeplaatst en dat de TP niet op dag 3, maar dag 4 na de punctie gebeurt (kunnen ze de kwaliteit beter beoordelen) Fijne avond nog! xxxxxxxxxx
Maar juul vorige keer is er toch geen punctie bij je gedaan? Als dat niet gebeurt is, is dit gewoon je 2e IVF hoor. En heb je er hierna nog een voor de verzekering.
Klopt kaboutertje! Wordt voor de verzekering de 2e poging. Toch voelt het voor mij als een derde poging, door alle medicatie enzo... Alleen is er geen punctie gedaan. Eerlijk gezegd vind ik zelf de fase voor de punctie ook enorm intensief. Haast intensiever dan na de punctie....omdat nu dus uit onderzoek is gebleken dat ik maar weinig eicelreserve heb. Dus eigenlijk hangt alles af van het aantal follikels wat er groeit en dat zal bij mij nooit hoog zijn. Mag al blij zijn met alles meer dan 1... Het is en blijft een afvalrace. Als ik de 'finale' maar haal en niet eerder wordt uitgeschakeld: Nieuwe ronde: groeien er follikels? Zo ja, meer dan 1? Achtste finale: Punctie: zijn er eicellen? Hopelijk (meer dan) twee 2 Kwart finale: Hoeveel eicellen worden er bevrucht? Halve finale: Hoeveel overleven er van goede kwaliteit? En zijn er 'reserve-spelers'? Cryo's? Finale: Terugplaatsing.... Zwanger? GEWONNEN! Niet zwanger? Game over.... En dan? Nieuwe ronde? Andere spelregels (medicatie)? Andere coach (ander ziekenhuis/kliniek)? Blijf ook lekker duimen voor jou meid! xxx
Wat Kaboutertje al schreef, hoe gaat het met Brabbel??? Denk ook aan jou meis! En vind je een lieverd! xx
Klopt wat je zegt Juul, tis idd een game. En dan nog zwanger blijven binnen 13 weken... en dan nog bij 23 weken.... en dan nog de bevalling.... Pffff, heb het idee wel een veel langere weg af te moeten leggen dan mensen die zomaar zwanger worden. Die zijn gewoon vanaf de test blij zwanger. Zonder ook maar even een idee te hebben, dat het ook nog weleens mis kan gaan.
Hallo lievelingetjes, hier ben ik weer! Zal ook even ego-en naar aandringen van Kaboutertje en Juulzon. Ik heb echt intens genoten van mijn rustperiode Nov-Dec. Heerlijk aan niets hoeven te denken en geen op en neer rijden. Ik doe in de rustrondes ook geen ovutesten, want dan heb ik nog geen rust in mijn hoofd. Gewoon leeg hoofd. Oudjaarsdag vertelde mijn allerliefste dinnetje (die van dat te vroeg geboren dochtertje, sommige zullen t weten) dat ze mij iets voor 12 uur zou bellen, want ze had een verrassing voor me. Ik nieuwsgierig natuurlijk: VERTEL!!!!! Ze had met haar huis opruimen een wensballon gevonden, en die ging ze om 12 uur oplaten voor mij en mijn mannetje! Ohhhhh, de tranen sprongen in mijn ogen! De schat! Oudjaarsdag was alles goed gegeaan, alleen tegen 11-12 werd ik een beetje emo. Met de nieuwjaarswensen om 12 uur moesten mijn mammie en ik allebei echt flink huilen. Het is voor hun ook moeilijk om te zien dat hun dochter verdriet heeft, en hun er niks aan kunnnen doen. Mannetje en ik kregen samen pas om een uur of 1 echt even een dip. Toen hebben we elkaar even vastgehouden in de gang, en samen gehuild. Maar we weten dat we t aankomende jaar samen aan kunnen. Al zou ik ooit een kindje krijgen, dan zal t opvoeden lang niet zo zwaar zijn, als de lange weg van verdriet en pijn die ik nu af moet leggen. Mannetje en ik kunnen t aan. Ziekenhuis-praat: Ik ben 23 december voor t laatst ongi geweest, dus 4 weken later zou ik weer ongi moeten worden. Maar ik weet nu al dat t weer uitgesteld zal worden, dus daarom heb ik Provera in huis. Maar nu is de vraag: Wanneer kan ik hier mee beginnen? Hoe lang duurt t voordat t op gang komt? Want jullie zullen nu wel snappen dat ik zo snel mogelijk op wil starten! We hebben er zin in!! Denk dat ik zo wel een goede update heb gegeven toch? Ik ben blij dat ik hier mijn verhaaltje kwijt kan bij jullie! Jullie geven me echt de steun die ik van veel vriendinnen niet krijg. Het doet me zoveel, dat ik jullie leven ken, en met jullie meeleef in de huiltjes en hoera-tjes. Ik ben echt zo blij jullie te kennen! Kanjers zijn jullie stuk voor stuk!!!