Lieve mama's, Ik ben nieuw hier en hoop hier contact te leggen met leeftijdsgenootjes die in een zelfde situatie zitten. Ik ben mijn moeder verloren toen in 14 was, inmiddels al bijna 15 jaar geleden. Ik heb in september 2014 een prachtige dochter gekregen, Mila. Maar ik mis mijn moeder meer dan ooit! Het lijkt wel of het met de dag erger word. Nooit een belletje als ik het even niet meer zie zitten, als ik iets wil vragen of gewoon om te kletsen over het moederschap en mijn mooie meisje. ik ben de eerste uit het gezin die een kindje heeft gekregen dus ik ben echt het wiel aan het uitvinden zeg maar.. zijn hier nog meer meiden die ook moeder zijn zonder moeder?
Ik ben ook moeder zonder moeder. (Of eigenlijk zonder ouders) Na de bevalling van de eerste werd het gemis groter dan ooit. Ik kan nooit zeggen waarin onze kinderen op mij lijken en hoor dus altijd hoeveel ze op mijn man lijken kwa gedrag etc. Niemand kan het mij ook vertellen helaas. Het gemis is wel weer minder, maar ik blijf haar erg missen.
Ik ben ook mijn moeder bijna 15 jaar geleden verloren en heb sinds twee jaar ook een dochter, ook een Mila toevallig! Ik mis mijn moeder ook meer sinds haar geboorte. Vooral net na de bevalling had ik haar zoveel willen vragen en gewoon al die momenten met haar willen delen. Wat ik ook lastig vind is als mijn dochter foto's kijkt waar mijn moeder opstaat, hoe ik moet uitleggen waar zij dan is. Ik heb wel een zus die al een (wat ouder) kind heeft maar jammer genoeg niet heel veel contact met haar. Ik snap in ieder geval je gevoel erg goed!
Ik ben ook een moeder zonder moeder. Mijn moeder is overleden toen ik 6 was en m'n zusje 3 aan een hersentumor. Ze was toen 33. Toen ik trouwde, zwanger was en nu s er is merk ik wel dat ik heel benieuwd ben. Hoe was mijn moeders bevalling en zwangerschap? Lijk ik op haar? Hoe vond ze moeder zijn? Ik ben bijna zo oud als toen zij stierf. Hoe was dat nieuws voor haar? Met twee kleine kids. Gelukkig heeft mijn vader een nieuwe vrouw een hele lieve die ook 1 dag per week op ons zoontje past. Maar zelf heeft ze nooit biologische kinderen gehad dis over zwangerschap of hoe m'n moeders zwangerschap en bevalling was verlopen kon ze niks vertellen. Dus ook qua tips en trucs mis ik wel dat. Gelukkig heb ik twee vriendinnen met kids waar ik alles aan vraag. inderdaad een gemis!
Wat een herkenning bij jullie verhalen. Het gemis blijft! Ik ben nu een boek aan het lezen : moeder zijn zonder mijn moeder. Heel veel herkenning en met af en toe een traan
Ik ben ook een moeder zonder moeder. Ik heb mijn hele leven al geen moeder of andere familie gehad en nu ik zelf moeder ben mis ik het meer dan ooit. Vooral als ik zie hoe mijn man zijn familie met mijn man en onze kinderen omgaan. Het doet mij pijn dat ik ten eerste geen familie heb die ik mijn kinderen kan geven maar ook dat ik geen familie heb die af en toe mij een steuntje in de rug kunnen geven en waar ik altijd terecht kan of dingen aan kan vragen. De enigste die ik ken dat is mijn vader maar die kijkt ook niet naar mij om sinds ik op mijn derde uit huis was geplaatst. Mijn moeder was vlak na mijn geboorte al vertrokken. Ik heb haar daarna op mijn 14e nog 1x gezien en daarna nooit meer
Knuffel voor jullie allemaal! Hier geen moeder zonder moeder, maar wel een moeder zonder vader. Mis hem ook heel erg, zoveel dingen die ik met hem zou willen delen. Hij is 3,5 jaar terug plotseling overleden. Ik was toen 20 en hij 54. Hij heeft onze dochter helaas niet mogen ontmoeten.. SDonya: Pittig verhaal meid. Knuffel xxxxx
Thnx! Ik weet niet beter dus voor mij is het niet zo pittig als dat het voor anderen klinkt die wel weten hoe het is om in een gezin op te groeien Jij veel sterkte met het verlies van je vader! Dat lijkt mij zo erg, dat je iemand verliest die zo dicht bij je staat
Hier een moeder zonder ouders. Mijn vader is 10 jr geleden overleden, mijn moeder 4 jr geleden. Enkele dagen na de geboorte van mijn jongste. Sowieso mis ik hen, maar zeker vwb de kinderen. Hoe was ik, hie was het te combineren met 3 kinderen, ik vind 2 soms al lastig. Wanneer vriendinnen het hebben over logeerpartijtjes, oppassen, etc. kan ik nog weleens jaloers zijn. Of met school, dat je opa's en oma's ziet op het schoolplein.. Mijn zussen hadden al kinderen dus weet ik ook nog eens wát ze missen. De pijn verzacht na een tijdje maar het gemis blijft. Zeker bij bijzondere mijlpalen, lopen, fietsen, naar school..
Hier helaas ook. En een moeder zonder vader. Allebei mijn ouders zijn overleden.. het is vaak verschrikkelijk zwaar en moeilijk en nu je zelf moeder bent helemaal! Ik mis ze als mijn ouders maar ook echt als opa en oma voor mijn kinderen.. @Lisette, heel toevallig maar mijn dochtertje heet ook Mila Dat boek waar je het over hebt lijkt me wel heel mooi..
Hier ook een moeder zonder moeder. Mijn moeder is overleden toen ik 10 was, bijna 17 jaar terug. Ergens mis ik mijn moeder wel onwijs, meer ook omdat mijn vader niet op al mijn vragen antwoord kan geven. Maar ergens heb ik na de geboorte van mijn dochter ook een soort rust gekregen, waarschijnlijk omdat de kraamhulp die ik kreeg dezelfde naam had als mijn moeder. Toen had ik zoiets van, het is goed en ze is nog ergens om me heen. nou hoop ik alleen niet dat dat een beetje zweverig klinkt
Hier ook, het is inmiddels bijna 11 jaar geleden dat mijn moeder onverwachts overleed. Misschien stom maar ik krijg het nu pas door (sinds ik moeder ben) dat zij ook gewoon een mens was met haar ervaring, keuzes, angsten en ook wensen en dromen. Dat heb ik eigenlijk nooit zo gezien. Ik was vooral boos omdat zij mij heeft weggehouden bij mijn vader na hun scheiding. Mijn vader kan mij dus ook niks vertellen hoe het haar verging tijdens de zwangerschappen en waarom er een langere termijn tussen de kinderen zit, of waar zij tegenaan liep. Mijn moeder was een binnenvetter en sprak niet zoveel over haarzelf. Jammer, omdat ik daar wel nieuwsgierig naar ben. Het missen blijft maar de scherpe kantjes zijn er voor mij wel af, antwoord op mijn zoveel vragen zal ik wel nooit krijgen. En het is wel je moeder, je eigen, hoe fijn je schoonfamilie ook is, het zal nooit zo eigen zijn als je eigen moeder! Dikke knuffel!
Hier ook een moeder zonder vader! Ik moet hem inmiddels 8 jaar missen. Sinds kort wijst mijn dochter hem aan op foto's als 'opa'. Heel mooi, maar ook zo pijnlijk. Een (of beide) ouder(s) missen blijft een litteken voor je hele leven! Sterkte!!