Dat is het mooie van meerdere kinderen, je hoeft die liefde die je hebt voor je eerste niet ineens te delen met de tweede/derde etc etc die liefde is zo speciaal die verdubbelt zich gewoon!
Ja absoluut! Alleen hier niet meteen. Van mijn dochter hield ik meteen ontzettend veel, echt ons meisje die eindelijk bij ons was. Mijn zoontje vond ik gewoon een lief baby'tje dat heeft echt wel meer moeten groeien. Ik voelde me ook schuldig naar mijn dochter toe in het begin. Dat was gelukkig vlug helemaal over hoor. Je kinderen naar elkaar zien lachen helpt heel veel
Dit... Liefde moet groeien en de band met je eerste is zo intens. Maar ik hou van mijn tweede absoluut net zo veel. Wat je beschrijft is heel herkenbaar.
Heel herkenbaar. En geloof me, van de 2e ga je net zoveel houden als van de eerste. En die ga je ook niet zo vaak achter het behang willen plakken.. Daarbij is de liefde tussen broers en zussen ook erg bijzonder vind ik. Het ene moment vechten ze elkaar de tent uit en het andere moment geeft grote zus haar beteuterde kleine broertje geld omdat hij net te kort komt op de rommelmarkt.. dan smelt ik echt...
Zo herkenbaar!!! Zeker toen de jongste een huilbaby bleek te zijn en ze 2 weken in het ziekenhuis heeft gelegen. Ik heb toen best veel van de oudste gemist door de roes waarin ik leefde. En de oudste was zo makkelijk, gelukkig, maar voelde me zo schuldig dat ze al meteen echt grote zus moest zijn. Zoiets . Toch ook mooie herinneringen aan die tijd. En Eva is nog steeds een zorgzame grote zus, zo'n lieverd (meestal ) voor haar zusje! En Lisa is (ook weer meestal ) ontzettend lief voor Eva. Het allermooiste van het krijgen van een tweede kind is vind ik de liefde tussen die twee.
Ik heb het ook vaker gedacht tijdens mijn zwschap. En , het klinkt misschien gek, ik had zo ' n speciaal gevoel bij mijn zoon. Kun je datzelfde verliefde gevoel bij mijn meisje krijgen. Niks is minder waar. Tot over mijn oren verliefd op mijn kindjes
Ik heb het nou al voor de derde, ik zou er geen 1 willen missen. Dus voor mij voelt de liefde even groot, al zit de laatste nog in mijn buik.
Hier kan ik mij alleen maar bij aansluiten. Ik vind het zo ontzettend lief hoe mijn 2 meiden op elkaar reageren en hoe ze met elkaar omgaan. Als de jongste ontroostbaar is dan is de oudste (ze schelen 6jaar) de enige die nog een lach op haar gezicht kan krijgen.
ik heb het ook gedacht tijdens mijn zwangerschap mijn dochter is nu 3 weken en ik hou van allebei evenveel <3 vooral als mijn 2 jarige zoontje zijn zusje kusjes geeft of op schoot wil dan smelt ik echt helemaal
Daar was ik ook bang voor, maar ik hou evenveel van ze! Ze zijn zo verschillend, maar allebei ook even leuk, ieder op een andere manier. Ze kunnen allebei heel lief zijn en lekker komen kroelen. Ze kunnen ook allebei erg ondeugend zijn, met name naar elkaar toe. Dan halen ze me het bloed onder de nagels vandaan! Ze kunnen beide ook heel grappig uit de hoek komen. En ook heel pienter, passend bij hun respectievelijke leeftijd. Vergelijken kan ook echt niet, want ze zijn sowieso niet even oud en hun gedrag past bij hun leeftijd. Wat ik wél heb, is dat ik met de oudste vaker een zwijmelmoment heb, maar dat is omdat hij liever en dus vaker komt knuffelen met mij. Maar nog niet in de verste verte houd ik hierdoor minder van de tweede.
Dat had ik ook en dacht vaak ook dat ons eerste zich "verraden" zou voelen als er een broertje of zusje bij zou komen. Heb er nu 3 en houd evenveel van ze en ze zijn alle drie dol op elkaar!
Ik had me van te voren hier helemaal niet druk om gemaakt. Pas toen m'n tweede dochter afgelopen week geboren werd. Bij m'n eerste had ik dagenlang moeite met de grote verantwoordelijkheid en ongelovelijk veel liefde die ik voor haar voelde. Het overweldigde me enorm. Dat heb ik nu bij de tweede niet gehad. Dus was de eerste dag erg bang dat ik niet genoeg van m'n tweede zou houden. Maar besef kwam algauw dat het helemaal niet zo is. Voelde me alleen niet zo overweldigend omdat ik het gevoel al een keer heb meegemaakt en het alleen maar logisch is dat ik evenveel van m'n tweede hou als van m'n eerste! Het enige waar ik last van heb; is de verschuiving van dat m'n eerste dochter vroeger m'n kleine meisje was. En nu is ze opeens zo groot! Heb voor m'n gevoel niet afscheid van m'n kleine meisje kunnen nemen voor m'n bevalling. M'n bevalling ging zo snel; en opeens was m'n tweede dochter m'n kleine meisje en is m'n oudste dochter m'n grote meisje.. Pff.. Maakt me toch beetje emotioneel, maar ach, ben pas een week geleden bevallen; dus zullen de hormonen nog wel zijn!
Zowel voor als tijdens mijn zwangerschap van nr2 vroeg ik mij dit af. Mijn ervaring dat je vroeger onvoorwaardelijk veel van je eerste houdt dan van de tweede. Het voelde alsof mijn dochter voor haar geboorte geliefder was dan mijn zoon(tweedekindje) Zodra hij geboren was, moesten ze de eerste plek delen. liefde is het enige wat zich vermenigvuldigt als je het deelt.