Ja, dat is makkelijk gezegd. Je was er toch zelf bij. Mens kan op rare manieren achter dingen komen hoor. Ben blij voor jou dat jij die ervaringen niet hebt maar het is wel zo. Het kind gaat er echt niet dood van als het niet erkend wordt. Begrijp ik goed dat jullie van mening zijn dat, ondanks alle signalen die deze jongen afgeeft, gameverslaving, agressieve en ontspoorde familie, chanteren, manipuleren etc., toch het kind zouden laten erkennen? Ondanks alle signalen die afgegeven worden? Daar schrik ik dan weer van....
Een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lang verhaal maar ik vind dat je niet netjes bent geweest met je echtgenoot. Mag dan een lul zijn maar je had eerder je biezen moeten pakken en het netjes af moeten sluiten. Niet stiekum naar Zweden gaan met lulsmoesjes en daar van alles uitvreten. Nee ik kan het niet echt begrijpen... Edit : De moeite genomen om het verhaal helemaal uit te lezen. Vind dat je nu afstand moet nemen en neem rust. Even geen gezanik en gezeur, kan ook niet goed zijn voor je baby. En neem de tijd om na te denken over wat je wil met leven. Je rolt van de ene ellende in de andere ellende. Je Zweedse vriend lijkt mij ook geen goede partij want als je je nu al ergert dan zal dat nooit beter worden. Heb je in het hele lange verhaal bijna niets positiefs over die jongen zien vertellen. Nee zou afstand nemen en straks het eea. regelen mbt. de omgang van jullie kindje. Maar verder vooral afstand houden... Probeer goede stabiele huisvesting voor jezelf te regelen en zet je leven weer op de rit, met of zonder hulp van buitenaf. Een slechte relatie zal je leven nog verder overhoop halen en dat kan je niet gebruiken..
Allereerst vind ik het natuurlijk niet goed als kinderen ontvoerd worden of afgepakt op welke manier dan ook. Maar even heel kort door de bocht, wat geeft moeders wel het recht om te bepalen of vader wel een geschikte vader is? Had dit niet al moeten afwegen voordat er besloten werd aan kinderen te willen beginnen samen, want hoe ik het heb gelezen is vaders nooit anders geweest dan nu tijdens de zwangerschap. Mijn opmerking over Spoorloos is omdat er ook vele zijn die als tip geven om een ander nummer te nemen, te verhuizen en geen contact meer te hebben met vader. Op deze manier word ik mijn ogen zijn kind van hem afgehouden, een kind wat ook zijn kind is.
Ik kan je hier eigenlijk geen goed advies over geven, ondanks je hele verhaal te hebben gelezen. Kan alleen maar zeggen ga op je gevoel af, volg je hart. Jij weet wat het beste is voor jou en voor je kindje. Of dat nu met of zonder je partner uit Zweden is. Dat het hier over WoW ging had ik al meteen in de gaten, mijn schoonzus is toevallig ook zonder enige aankondiging vertrokken naar Zweden, omdat ze iemand had leren kennen via de guildchat. Kreeg er wel even de rillingen van, maar dat is terzijde. Vraag me af hoe het nu met je gaat...
nou volgens mij las ik in haar verhaal dat ze helemaal niet bezig waren, maar dat ze zwanger is geworden.
Klopt, ik heb het nog even na gelezen en ze hebben deze zwangerschap inderdaad niet gepland. Echter ook niet voorkomen.
Dan heb jij het mis als je denkt dat ik geen ervaring heb met niet erkennen. Misschien moet je nog wat terug lezen. Daarbij weet ik dat er heel erg veel manier zijn om na een erkenning te regelen dat het gezag bijvoorbeeld bij jou komt te liggen. Een vader kan dan vrij weinig eisen. Hij kan zijn kind zien, maar onder jou voorwaarden. Bijvoorbeeld alleen bij jou thuis onder jou toezicht. Je laat aan het kind zien wie zijn vader is, als moeder neem je in mijn ogen je verantwoordelijkheden t.a.v de vader en het gaat toch op jou manier. Geloof me...jij zegt heel makkelijk een kind gaat niet dood als hij/zij niet erkend wordt (of woorden van gelijke strekking, voordat iets weer verkeerd geinterpeteerd wordt). Nee een kind gaat misschien niet letterlijk dood, maar het kan er wel last mee krijgen dat de vader "onbekend" is. En daarom ben ik van mening dat er niet te licht moet worden gedacht over "niet laten erkennen". Het is een stukje identiteit wat je afpakt van je baby. En dat zou ik persoonlijk nooit willen bij mijn kinderen. Maar goed...echt uitmaken wat ik zeg zal het toch niet doen. Ik denk dat deze TS in elk geval hulp moet gaan zoeken. Niet zo zeer om hoe zij zelf hierin staat, maar ook om alle mogelijkheden te bekijken. En ik denk dat wij haar wel advies kunnen geven, maar dat zij zelf moet bepalen wat voor haar goed aanvoelt en wat zij dus gaat kiezen. Maar kom mensen, en zijn meer wegen die naar Rome leiden om je doel te bereiken. Ook met een erkenning kun je vele kanten op. Ik kan dit weten omdat ik dit van dichtbij heb meegemaakt.
Maar jij blijft ervan uitgaan dat erkenning en 'niet weten wie je vader is' met elkaar te maken moeten hebben. En dat is in mijn ogen niet zo. Ikzelf ben er een van 'vader onbekend'. Maar ik ken mijn vader wel. Mijn moeder zal eigenlijk zelden zomaar een slecht woord over hem spreken maar ze had verdomd goede redenen om ons niet op zijn naam te hebben. Daar ben ik haar tot op de dag van vandaag nog dankbaar voor. Ik ken mijn vader. Weet wie hij is, wat hij is en hoe zijn karakter is. Ik hoef mijn moeder maar te vragen en ze vertelt me alles. Ik heb nog nooit een dag het gevoel gehad dat ik geen identiteit had. Serieus, het heeft me echt niets uitgemaakt. Als het kind niet erkend wordt hoeft dat beslist niet te betekenen dat het kind niet weet wie de vader is. Dat kan TS vertellen. Maar wat moet ze vertellen? 'Je vader was te druk met gamen, zijn familie is agressief en manipuleert'. ? Want uit het hele verhaal van haar kan ik weinig positiefs opmaken en ik vind het dan ook verrekte verstandig van TS dat ze (en wat mij betreft blijft ze daar hopelijk bij) het kind niet laat erkennen. Laat hem maar naar Nederland komen. Achteraf kan je van alles regelen ook als het kind erkend is ja. Maar vaak kost dat bakken met geld en is het allemaal zo makkelijk nog niet. Ik kan het ook weten want ik heb het van dichtbij meegemaakt met een vriendin. Ik ben het met je eens dat TS moet doen waar zij zich het beste bij voelt. Die mening delen we. Maar ik zou gezien de geschiedenis en wat meneer tot nu toe heeft laten zien, of eigenlijk vooral niet heeft laten zien, heel erg voorzichtig zijn. Ik doelde overigens niet op het feit dat jij geen ervaring met erkennen hebt maar met negatieve ervaringen. Overigens heb je gelijk als je zegt dat ik dat niet kan weten. Dat is zo. Sorry.
Volgens mij als je je kind laat erkennen, krijgt een vader wel bepaalde rechten. Dan is het heel lastig te regelen dat dat niet zzo is. En dat je kind alleen mag zien als moeders erbij is. Mijn vriendin wilde dat ook. Maar dat lukte dus niet. Haar ex krijgt wel rechten...werd de situatie behoorlijk lastig van.
Inderdaad. En dat zijn maar enkele redenen waarom Ik vind dat TS verstandig is door niet klakkeloos te laten erkennen. Ik heb mijn vriend zijn dochter laten erkennen maar die heeft dan ook altijd laten zien dat ie het waard is. Vanaf het begin van onze relatie bijna vijf jaar geleden al. Ik begreep dat de vriend van Ts maar 1 x in Nederland is geweest. Dat is toch al raar? Mijn vriend en ik hebben het altijd afgewisseld enzo hoort dat ook. Dus nee, de Zweed heeft nog niet bepaald laten zien dat hij verantwoordelijkheid kan nemen. Hij heeft juist vooral het tegendeel bewezen. Ik schat in dat ie op zijn kind ook snel uitgekeken zal zijn en dan zie je hem hier ook niet meer. Ik kan het mis hebben, Ik hoop het, maar die signalen geeft ie volop af. Even in defense voor World of Warcraft. Een game, welke dan ook, verpest een persoon slechts tot hoever je het toelaat. Wij spelen beiden nog Intensief maar onze tijd zit nu vooral in elkaar en onze dochter. Ik heb een guild waar 90% van de mensen een gezin heeft en die gaan er net zo volwassen en verantwoordelijk mee om. Eerst real life en dan gamen. En zo hoort het.
Ja precies. Daar ben ik het met je eens. Hij heeft niet echt laten zien dat hij het waard is. Klakkeloos erkennen zou dan inderdaad dom zijn.