Dat je zit te brullen als er een kindje op tv wordt geboren.. Jeetje ik schiet dan gelijk vol Eigenlijk denk ik nog weleens: ik zou best een derde willen.. Ooit als alles met onze dochter op de rit is.. Maar mijn man is daar heel duidelijk in dat dat niet gebeurd.. Soms begint hij ineens over baby's of toen straks dat als je om de dag zaad loost dat dat dan beter is om babys te maken.. Ben beetje pissig geworden en gezegd dat ik zulke dingen niet wil horen omdat ik het een plekje wil geven dat er geen derde meer komt.. Zullen die emoties komen vanuit mijn "wens" ? Of hebben alle vrouwen dat? En gaat dat gevoel ooit over?
Wij willen geen kids meer, maar als ik een mooie bevalling zie en het moment suprème is er, schiet ik ook vol hoor.
hmm goeie vraag. Ik wilde zelf heel lang een 4e kindje, maar was er op een gegeven moment wel klaar mee dat het niet lukte. Net toen ik voor mezelf besloten had dat er geen 4e zou komen en ik alle babyspullen op zou gaan ruimen, bleek ik zwanger. dit kindje is in de zwangerschap overleden en eigenlijk is sindsdien mijn kinderwens ook weer terug. Ik denk dus dat als je er voor jezelf klaar mee bent je dit ook voelt bij je zelf. Dat had ik wel tenminste. Oh ik schiet niet vol bij een bevalling, maar goed, ik huil ook nooit om een film of zo, ben niet zo gevoelig aangelegd, huilde ook niet bij mijn eigen bevallingen
Ik huil ook al-tijd. Kan me de hele tijd goed houden maar dat eerste geluksmomenten is zo mooi! Is nu nog erger maar heb dit echt altijd al gehad
Als ik een bevalling op tv zie denk ik terug aan de geboorte van mijn 2 kids, mooiste moment ooit.. Maar kriebels voor een derde op zulk moment? Nee.. Enige gedachte is " Poe Poe, gelukkig hoef ik dat nooit meer"
Hier min of meer zelfde verhaal, 3 kinderen, klaar en compleet, alle spullen weg, toen onverwachts zwanger, gigantisch blij, dat werd een miskraam met 9 weken, daarna was de kinderwens helemaal terug.. Nog twee miskramen gehad en eindelijk daarna een goede zwangerschap van een ventje dat nu alweer 2,5 jaar bij ons is.. Nu geen kinderwens meer, maar oh, wat blijft een geboorte mooi en ontroerend om te zien.
Raar is dat he? Je voelt echt dat je er helemaal klaar mee bent, dan gooit de natuur roet in het eten en ben je er toch wel weer blij mee. Gaat het mis en is de wens weer terug.... Terwijl ik toch echt zeker van mijn zaak was!
Jep hier ook pfffff Ben hartstikke gelukkig met mn 2 kindjes en mn man wil sowieso geen 3 e meer.. maar soms denk ik van ohh zou toch nog wel een derde willen alleen al voor de zwangerschap, bevalling en de eerste dagen wouw ben dan ook stikjaloers op zwangere en bevallingen op tv zijn niet aan te zien pffff en volgens mij gaat het gevoel nooit over
Vandaag werd mijn collega naar huis geroepen omdat zijn vrouw ging bevallen.. Ik was gewoon jaloers Wat wil ik dat nog graag een keer meemaken.. Hoop zo dat het me gegund is... Bevallingen op tv.. tranen met tuiten..
Ik denk pas dat het echt overgaat wanneer je geen kinderwens meer hebt, of i.i.g hebt geaccepteerd dat je man geen kinderen meer wil.
Ik ben ook altijd wel ontroerd bij het zien van een bevalling op tv. Maar sinds mijn derde kind geboren is, heb ik niet meer die kriebels. Eerder een soort opluchting van: pffff, gelukkig hoef ik niet meer te bevallen (terwijl ik echt eitjes van bevallingen achter de rug heb, hoor). Als ik ergens een pasgeboren baby zie kriebelt het nog wel een beetje, er is niets zo heerlijk als een vers babietje. Maar ik ben er eigenlijk wel klaar mee en dat had ik na de tweede nog niet.
Ik krijg er spontaan rammelende eierstokken van hahaja. Nou wil ik graag nog een derde en hoop dat ons dit ook gegunt is over een paar jaar. Maar ook hier tranen met tuiten als ik het zie hoor haha.
Ik ben echt een jankerd, maar hoef eigenlijk niet te janken bij een bevalling op tv. Ook ben ik nu wel klaar met zwanger zijn en bevallen is ook niet echt mijn hobby.
Ondanks dat ik echt helemaal klaar ben met zwangeren en bevallen kan nog best een paar flinke tranen laten als ik een geboorte op tv zie.
Wauw ik kon het geschreven hebben ... Vrienden van ons vertelden dat Ze zwanger waren ik was gewoon jaloers.. Nu kan het bij ons niet meer maar oh wat lijkt het me heerlijk... En het lichaam houdt me nu dus ook enorm voor de gek ik moet ongestekd worden maar word het niet ..
Ohhh ja heb ik ook! En ik heb niet eens specifiek een kinderwens (ook zo vrijgezel als het maar kan haha) maar elke keer als ik een bevalling zie roep ik hoor je dat gerammel? mijn eierstokken helluuup!! (mja niet als ik alleen ben hoor ) Alleen daarna bedenk ik me dan weer, mwoaaah binnen no time zijn ze groot en trekken ze aan je haren en praten ze de oren van je kop Maar vers geboren baby's zijn zoooo leuk, en ik denk dan meteen aan de heerlijke zoete geur van dochter toen ze net geboren was :')
Dat begon bij mij pas toen ik een duidelijke kinderwens had. Daarvoor had ik er geen last van, heb het niet altijd gehad dus. Wanneer het ophoudt, geen idee. Voorlopig duidelijk nog niet
Voor mij is dat heel dubbel. Ik heb niet alleen goede herinneringen aan mijn bevalling en kraamtijd en dat komt dan ook allemaal weer boven. Samen met de geweldig mooie herinneringen natuurlijk. Ik zit op dit moment erg in de knoop met het feit dat mijn dochter geen broertje of zusje gaat krijgen. Wij willen om verschillende redenen geen tweede kindje, maar toch vind ik dat heel moeilijk. Bij mij overheerst het gevoel 'dit nooit meer', al pink ik meestal ook wel een traantje weg. Emo onderwerp!
Echt een traan laten doe ik niet zo snel, ook nooit bij een film ofzo, oh ja behalve toen ik zwanger was, toen kon ik bij gtst al janken Ik krijg wel altijd een gevoel, van oh zo kan het ook. Zelf een vervelende zwangerschap gehad en een bevalling van 36 uur die eindigde in spoedkeizersnede en daar heb ik het nog steeds moeilijk mee. Ik weet ook dat ik nooit meer natuurlijk mag bevallen. En met dat alles in mijn hoofd weet ik ook niet of er hier ooit nog een tweede komt, en dat terwijl ik altijd hoopte om 3/ 4 kindjes te mogen krijgen.