Wij hadden naar 4 jaar eindelijk een positieve test in handen op 14 maart. Oh wat waren we blij.. Rond de 7 weken kreeg ik dagelijks bloedingen niemand die me serieus nam. Elke keer als ik belde kreeg ik te horen, wanneer het erger word moet je weer bellen. Dit zowel van de gynaecoloog als de huisartsenpost. Elke keer wanneer het erger werd en ik weer belde kreeg ik het zelfde te horen. Woensdag de huisarts gebeld maar die zat niet. Via een vervangende huisarts kregen we een echo. Zou inwendig gedaan worden, maar ze deed hem uitwendig zonder volle blaas. Er was een vruchtje 6mm te zien met kloppend hartje. Vruchtje werd op 6.1 weken gezet was op het moment van de echo 7.5 weken. Kreeg ik de woorden is te klein als ik hem wel vaginaal gedaan had kon het vruchtje wel 7/8 mm zijn. Dus ik begon vragen te stellen, kreeg ik het antwoord, ik ga er niet meer op in je bent er te veel mee bezig, we zien je 26 april voor de termijn echo. Gisteren na veel gepraat te hebben hier op het forum en ik maar bleef bloeden, kreeg ik de tip een verloskundige te bellen, dat heb ik gedaan. Heb haar mijn hele verhaal uitgelegd en ze zei, het klinkt als een miskraam. Ik wil je wel helpen en zien maar mag dat niet doen, je moet gewoon je gynaecoloog bellen en als ze je weer niet willen zien bel je mij en bel ik voor je. Dus ik weer de gynaecoloog gebeld en mocht langs komen op het observatorium. Na 2 en half uur wachten was het zover. Had haar de foto's al laten zien van mijn bloedverlies en ze zei al, heel eerlijk dit is niet goed. Ze ging eerst uitwendig kijken maar zag niet veel. Toen inwendig was een beetje moeilijk en bleek dat ik moest plassen. Na het plassen weer gekeken, een mooi vruchtje van 1cm alles zag er mooi uit, maar er was geen hartje meer.. Moet nu een week wachten in de hoop dat mijn lichaam het afstoot, anders krijg ik pillen of een curretage. Ben zo bang voor wat er komen gaat. Eindelijk een baby in mijn buik, we hebben er even van mogen genieten.. Dit doet zoveel pijn..
Oh meid, wat een verschrikkelijk nieuws voor je. Zeker als je al zo lang bezig bent en het eindelijk een keer gelukt is! Ik heb een soortgelijk verhaal met na jaren eindelijk zwanger en dan na 3 goede echo's een 4de echo waar het hartje gestopt is. Woorden schieten daarvoor gewoon te kort. Heel veel sterkte om dit te verwerken!
Heel veel sterkte voor jullie! Succes met de komende moeilijke tijd. Hier ben ik gisteren gecurreteerd na een zwangerschap waarbij het vruchtje geen hartactie had bij 8,5 weken. Ik heb dit in 2006 ook meegemaakt en toen de pillen gehad, met helaas een nacurretage. Dus vandaar deze keer direct voor de curretage gekozen. Ik lig nu ook even lekker bij te komen van alles, narcose enzo. Nogmaals veel sterkte met het verdriet en de verwerking. Neem goed de tijd voor jezelf, het is niet niks. Dikke knuffel!
Mum2be, sterkte voor jou ook! Bij mij was het ook na 2 keer cytotec alsnog een curretage dus kan me goed voorstellen dat je nu meteen voor een curretage kiest. Zou ik in een volgende keer (hopelijk nooit dus!) ook doen.
Dikke knuffel . Vreselijk he. Bij mij is het ook zo gegaan met 7+5 weken zwangerschap een te klein kindje met traag kloppend hartje... week later terug gekomen en kindje overleden. Het verdriet is dan erg groot. Voorgevoel zegt vaak erg veel... het is dan heel vervelend als je niet serieus genomen wordt (en je uiteindelijk juist zat met je gevoel). Dit was jullie kindje. Jullie zijn nu papa en mama (dat neemt niemand jullie af), en ik duim voor jullie dat er snel een zwangerschap mag komen die wel goed gaat. En dat jullie dan aan het eind jullie baby, waarom jullie al zo lang wachten, wel in de armen kunnen slaan en mogen genieten. Voor nu: Heel erg veel sterkte de komende tijd.
Wat een groot verdriet! Hier ook na een goede echo (7 weken) bij de volgende geen hartactie meer (bij 9 weken). Wij hebben een natuurlijk verloop afgewacht, en pas bijna 4 weken later de miskraam gehad, met nu nog steeds de nasleep hiervan. Het is en blijft een lastige keuze: afwachten, cytotec of curretage... Ik wil je heel veel sterkte wensen de komende periode!
Ach meis, vorige week nog de blijdschap van toch een kloppend hartje en nu dit Heel veel sterkte, het is niet niks. Gun jezelf de tijd voor je verdriet!
Nou gisteren is het ''gelukkig'' allemaal gebeurd en we kunnen het nu een plekje gaan geven. Bedankt voor jullie lieve woorden. Zodra het kan zullen we weer ons best doen, het positieve uit dit verhaal is dat we wel uit ons zelf zwanger kunnen worden..
Jeetje meid, ik weet hoe je je voelt dit doet zo ontzettend veel pijn! Ik heb 3 weken afgewacht maar helaas kwam er niks op gang, uiteindelijk heb ik toen de pillen genomen. Achteraf had ik deze pillen ook veel eerder willen nemen, in die 3 weken heb ik zo in angst geleefd wat er nou precies zou gaan komen. Uiteindelijk is ons kindje er ook niet meer mooi uitgekomen, de hersentjes kwamen door het mondje heen en het buikje was open gesprongen. (Sorry voor de details) Bij de controle echo van de gynaecoloog om te kijken of het kindje echt niet meer leefde was het nog mooi intact, zo had ik het natuurlijk ook veel liever eruit zien komen. Ik las dat jij al flink bloed verlies had, dan zijn de pillen hopelijk niet nodig. Edit: lees net je laatste berichtje, hoe voel je je nu? Heel veel sterkte meid!
Nou ben gisteren naar me moeder gegaan toen ik nog alleen bloede. Daar de hele dag met me vriend in afwachting gezeten, tussen 17.00 en 18.00 kreeg ik kramp. Ging naar de wc en voelde iets mee komen heb lopen janken en trillen van angst. Me vriend had me moeder opgehaald die heeft gekeken (ik durfde niet) ze heeft gelijk de wc door getrokken. Op dat moment dacht ik dat het alles was. Toen we eenmaal thuis waren kreeg ik echt heel erg veel pijn, bij het plassen voelde ik weer iets mee komen. Heb wel gekeken maar lag wc papier over heen. (heel dik donkerrood stolsel met in het midden een doorzichtig vlies wat ik zo kon zien) denk dat dat het was.. (wilde er niet veel van weten op dat moment vond het eng, nu ergens wel spijt maarja het is gebeurt) Voel me nu wel goed voor zover dat kan. Geen pijn meer wel veel bloed. We willen wel weer snel voor een nieuwe zwangerschap gaan, dus hoop dat dat snel gebeurt en goed mag gaan. Jij ook nog heel veel sterkte.
Heftig! Ik kan me voorstellen dat je zo in paniek hebt gereageerd. Bij mij duurde de menstruatie toen 2 weekjes, maar mijn cyclus was wel gelijk terug dus vlak na het vloeien had ik mijn ei. Vorige week had ik helaas een vroege miskraam met 6 weken, nu duurde het vloeien een weekje. Hopelijk heb jij ook gelijk je cyclus terug, ga voor je duimen dat je snel weer positief mag testen en het de volgende keer allemaal goed mag gaan! 😚
Ja het bloeden gaat nu op een menstruatie lijken gelukkig. Hoop ook dat me cyclus snel opgang komt. Heb er wel vertrouwen in. We zijn het wel eens dat we het gelijk weer willen proberen. Bij jullie ook wel heftig zeg. Wens jullie ook het beste en dat je maar snel een goede zwangerschap mag hebben.. 😚
Het bloeden en bruin verlies is gestopt. Kan ik nu weer gewoon gemeenschap hebben, of is het verstandig de controle echo van donderdag af te wachten? Heb gewoon weer de behoefte intiem te zijn (bloos)
Wat vreselijk dat je na al die tijd wachten nu dit moet meemaken... Heel veel sterkte. Ze raden aan geen seks te hebben tot je niet meer bloed. Anders is er kans op infectie (bloed kan open wond betekenen van het loslaten van het vruchtzakje in je baarmoeder) en dan ben je verder van huis.
Bij de nacontrole was alles goed schoon. Test was vorige week ook negatief. Van de gynaecoloog mochten we er gelijk weer voor gaan.. Blij dat me lichaam dit zo goed gedaan heeft.