Nou, inderdaad! Ik vind het zelf ook vaak moeilijk om "slecht nieuws" te vertellen. Dan word ik zenuwachtig en ga ik ook lachen (mijn mimiek). Dat zegt echt niks over het feit dat ik de ernst ergens niet van in zou zien.
Ik snap dat het nu een soort van uitgepraat is. Toch vind ik dat er een melding moet worden gedaan, als zij een beetje slim is heeft ze dit zelf al gedaan. Ik werk in de zorg en hier is een meldingsformulier die we moeten invullen bij fouten of bijna ongelukken. Iemand vergeten zou daar zeker bij horen. Misschien is er in het onderwijs ook zoiets....
Ik heb niet alles maar ik zou gelijk woest geweest zijn! Tuthola is nog zacht uitgedrukt! Tuurlijk ben je een mens maar fit mag gewoon niet gebeuren! T zou maar andersom zijn dat je kind niet meer op school was aangekomen!
Ik zou - eventueel samen met de ouders van dat andere kind - naar de directie stappen. Nu heeft ze nog "het geluk" dat er een andere klas en een andere juf was. Maar wat als die er niet waren geweest??? Dan was je dochter en dat ander kind daar een half uur helemaal alleen! Ja, iedereen maakt fouten. Maar de directie mag deze zware fout toch echt wel weten.
Jolina: toen ik mijn dochter ophaalde vertelde de juf het zelf meteen. Ik heb toen niet meteen gereageerd door bovengenoemde omstandigheden. Ik ben dus de volgende ochtend zelf met haar gaan praten omdat het me zo hoog zat. Kaboutermeis: wij vinden het dubbelop om het te melden bij de directie, voor ons zou dat voelen als haar een trap na geven, terwijl zij nu ook niets meer aan de situatie kan veranderen. De andere ouder was nogal relaxed erover en maakte er niet zo'n punt van.