Weinig aan toe te voegen! Hij is nog maar 7 hè! Hij hoeft geen topsporter te worden, dus ik zou het ook voor nu laten voor wat het is. Hier op het moment ook geen sport, maar er wordt buiten gespeeld en met andere kinderen gespeeld. Er wordt wel rond gekeken wat leuk lijkt, maar er ligt hier geen druk op.
Het komt op mij over alsof voetballen een brug te ver is. Hij heeft niet een klein beetje wat hij spannend vindt en daar misschien zou kunnen overwinnen maar een boel. Ik zou gaan kijken naar iets waar hij zich grotendeels goed (veilig) bij voelt en een klein beetje kan leren. Of het nou sport is of niet.
Mijn zoon heeft ook een tijdje op voetbal gezeten omdat zijn vriendjes hier ook op zaten. Hij vond het verschrikkelijk omdat hij helemaal niet houd van dat lijfelijke en geduw enzo. Hij stond ook vaak maar een beetje te staan in het veld. We zijn toen proeflessen gaan volgen bij andere sporten en hij heeft bij de gymvereniging helemaal zijn draai gevonden. Hij doet daar mee aan trampolinespringen, freerunning en gym voor jongens.
Lastig, voor mij zou het afhangen van wanneer is begonnen met voetbal? Zijn er proeflessen geweest waardoor hij een paar keer mee mocht kijken? Hoe gingen de proeflessen? Wie wilde er op voetbal (de ouders of het kind)? Afhankelijk van de antwoorden zou ik nog mee wachten of niet. Daarbij het seizoen is net begonnen, als hij nu mee stopt, krijg je nog een deel van je contributie terug of niet? Het geld is vast niet het belangrijkste maar hier maken wij de kinderen wel bewust van dat het sporten niet gratis is en dat als ze ergens aan beginnen ze daar vervolgens wel aan vast zitten. Is natuurlijk wel anders als hij het van jullie moest doen.
Wat anderen ook zeggen wat wil je bereiken. Voor het sociale zou je kunnen kijken naar scouting, dan leert hij samenwerken (vlotten bouwen, broodjes bakken etc) Waarschijnlijk koos hij voetbal omdat de rest dat deed. Sociale training zou misschien ook wat zijn. Je gooit hem nu elke keer in het diepe zonder hem eerst vertrouwen te geven. Zet je mij nu op een voetbalveld zou ik ook bang zijn om een knal van de bal of voet te krijgen. Zou toch kijken naar wat echt bij hem past.
ik was ook geen teamsporter, winnen vond ik niet belangrijk en was ook niet erg assertief. Individuele sport was echt perfect! Scouting is ook een aanrader, leren ze ook leiden op een fijne, natuurlijke manier goed voor assertiviteit trainen bv.
Dit hebben wij met onze dochter gedaan: scouting. Heel graag hadden we haar op een ‘echte’ sport gezien. Conditie, teamverband spelen etc. Al die dingen die helemaal ‘waar’ zijn en ‘zo horen’, omdat iedereen dat goed vindt voor een kind. Maar niet voor die van ons! We vinden het belangrijker dat ze goed in haar vel zit. Op scouting leert ze heel veel in omgang met andere kinderen. Samenwerken, doorzetten etc etc. Qua conditie is het wellicht geen echte sport, maar ze lopen, rennen, klimmen etc etc. Ik heb er echt van geleerd mijn kind(eren) nooit meer in een hokje te stoppen waar het niet wil zijn. Nu zit ze echt helemaal op haar plek.
Ik ben het hier echt volledig mee eens! Ook mijn dochter zit dus op scouting. Haar karakter lijkt erg op het karakter van jouw zoon TS. Scouting is daar zo goed voor, ontzettend gericht op samenwerken en iedereen mag er zijn. Daarbij moet ik zeggen dat mijn dochter ook gewoon niet echt een sportvrouw is.
Dat ligt er een beetje aan hoe lang hij er op zit. Misschien past hij ook beter in een ander team. In het ene team zitten meer rustigere jongens dan het andere. Zit hij er al wat langer op, dan zou ik stoppen. Ik lees veel scouting, maar dat wordt de laatste jaren sterk gepromoot bij (drukke) jongetjes met gedragsstoornissen enzo. Er zit best een verschil tussen de jongens en de meisjes daar is onze ervaring. Mijn dochter heeft er jaren met plezier op gezeten, mijn zoon wou er niet op, hij heeft wel een paar keer meegelopen. Dus ik zou echt een aantal keer meelopen en goed kijken hoe het bij die vereniging is. Anders gewoon meer individuele sporten waarbij je toch met of tegen anderen speelt en daarmee contact hebt. Tennis, badminton, atletiek, klimmen etc., maar misschien vindt hij denksport ook leuk, dammen of schaken.
ik zou stoppen en proeflessen gaan volgen bij van alles en nog wat... Ook dingen die je zelf eigenlijk niet kent. Hier kon dat via de gemeente; kaboutersport. Maar anders zou ik het zelfstandig doen. Overigens vind ik het sowieso lastig dat een kind van 7 al voor een jáár (!) een sport moet kiezen. Omdat ze er dan aan vast zouden zitten. Ik probeerde dus altijd de proef periode wel wat te rekken. Hoewel je op sommige team sporten ook in de winter nog kan stoppen. Wat jo79 zegt van de scouting herken ik hier wel. Met name bij de landscouting. Bij de waterscouting was dat weer wat anders, maar dat was pas vanaf 8 jaar. Onze oudste is overigens ook niet een typische teamsportster.. Talent voor zwemmen, maar dat vond ze saai - behalve de spelletjes. Waterscouting vond ze leuk, alleen deden ze daar te véél spelletjes en te weinig echte scouting dingen naar haar idee. Ritmische gymnastiek heeft ze nog gedaan (ze was lenig, maar had weinig ritme gevoel en de groep viel uit elkaar ) Uiteindelijk hebben we gezegd dat ze mocht stoppen maar ze moest wel op een andere sport! Ik wilde dat ze wel echt in beweging bleef. Toen is ze haar jonge zusje gevolgd naar korfbal en tot mijn verbazing eigenlijk vind ze dat nog steeds leuk. Hoewel ik het al wel lastig vond, omdat ze dus bijna 10 was toen ze startte en veel kinderen hadden er al 2 of 3 seizoenen op zitten, teams waren gevormd etc. Dus vond het wat sneu om te zien hoe ze haar plekje moest vinden. Maar ok , dat is gelukkig goed gekomen. Maar oke. Ik zou dus overwegen om te stoppen (als je het meermalen geprobeerd hebt) en daarna echt van alles anders te gaan proberen. Scouting, honkbal, gym, zwemmen, hockey.. nouja, wat er in je buurt zit...
Alsof ik een verhaal over mijn eigen zoon lees. Mijn zoon is hetzelfde, daarom leek kickboksen ons wel wat voor hem en de eerste 2 lessen vond hij het ook best leuk, maar daarna ging hij met tegenzin dus hebben hem er uiteindelijk afgehaald. Nu zit hij sinds 2 weken op voetbal, dit wil hij graag en lijkt het leuk te vinden. Zolang hij het leuk vind blijft hij voetballen, maar als hij echt met buikpijn gaat dan halen we hem er vanaf. Misschien dat we dan een individuele sport gaan proberen. Assertiviteitstraining heb ik ook voor gekeken, maar daar is 7 nog wat te jong voor. Hoelang zit hij al op voetbal?
Ik persoonlijk vind sport "omdat ze moeten bewegen" onzin. Kinderen begwegen genoeg, en anders zet 1 uur per week ook geen zoden aan de dijk... Onze zoon van bijna 8 zit nu een jaar onder scouting. Hij is geen team sporter, als t regent of hij moe is stopt ie rustig met voetbal, ook al is de wedstrijd niet afgelopen Scouting doet veel aan samenwerken en lekker buiten zijn en samen fezellig hebben. Winnen em veliezen kunnen en moeten ze nog genoeg. Gewoon lekker bezig zijn, nieuwe vrienden maken en nieuwe dingen ontdekken is zeker net zo belangrijk (vinden wij) Ik hoop dat je goed naar je zoon kijkt en luistert, met tegenzin en buikpijn iedere week ergens naar toe moeten lijkt mij niet tof en dan zullen ze er ook weinig van leren...
Bedankt voor al jullie reacties. We hebben besloten eens bij de scouting te gaan kijken en daar wat proeflesjes te doen. Dit leek hem zelf ook wel Het is ook echt een buitenkind.. dus ben benieuwd!! We zien ook in dat blijven voetballen met tegenzin en angst niet goed voor hem is! Wordt vervolgt
Dat is allicht waar, maar in dit geval gaat het om een niet al te lange tijd. Wat betreft de rest van je verhaal: ik weet niet waar jij vandaan haalt dat ik dat zeg, maar wellicht verwar je me met iemand anders.
Wij hebben dit probleem met de jongste en zijn zwemles. Maarja een zwemdiploma is toch wel heel belangrijk en als hij die heeft mag hij iets anders leuks uitkiezen. Grote broer iss tegelijkertijd begonnen en die gaat binnenkort al afzwemmen., je zou zeggen dat moet toch een stimulans zijn om ook goed je best te doen, maar helaas dat zit er niet in bij de jongste.
Of juist niet, omdat hij zijn grote broer niet kan bijbenen. Lijkt me ook best frustrerend. Grote broer is sterker en handiger, hoe ouder hoe sneller ze het oppikken. Dochter heeft een spoedcursus gedaan met 5,5 terwijl de rest tussen de 7,5 en de 11 was, kon zij ook niet bijbenen toen. Wat zou hij graag willen voor sport? Kan hij daar niet alvast mee beginnen?
Hoe waren de scouting meekijk dagen? Heb hier ook een zoon die echt geen sport type is. Bang voor bal, hij zou er niet al te veel moeite voor doen om een bal af te pakken tijdens het voetballen. Proefles judo was 3x niks. Dat een gozer boven op hem zat vond hij maar niks. Veel te veel contact. Softbal had hij die hele hand-oog coördinatie niet dus miste elke bal. Enz Nu sinds paar weken heb ik hem op musical les. Zijn zusje doet dit al jaren en hij deed altijd leuk mee met oefenen thuis. Dus dacht een proefles gaan we maar even doen. En ja hoor, meneer heeft het goed naar zn zin tot nu toe. Hij is nu 3x geweest. Scouting heb ik ook naar zitten kijken , zou ook perfect zijn voor mijn zoon. Maar het is vreselijk ver fietsen voor ons(heb geen rijbewijs) dus dat kan helaas niet
https://psychogoed.nl/10-oefeningen-vergroten-zelfvertrouwen-kind/ Dit las ik laatst. Misschien staan hier ook goede tips in.