Hallo allemaal, Heeft iemand ervaring met kinderen uit (zijn) eerdere huwelijk? Ik maak mij soms best zorgen over hoe dat strax gaat mochten wij zelf een kindje krijgen. Mijn man heeft 2 kids van 11 en 13 uit een eerdere relatie. Op zich gaat het best goed tussen hen en mij (met ups en downs) maar ik heb absoluut geen moeder gevoelens voor hen. Mocht ik zelf een kindje krijgen vormen wij met zn drieen een gezin. Hoe zouden zijn kids dat dan ervaren? Heeft iemand hier ervaring mee? Groeten Mona
Als ik heel eerlijk mag zijn ...vind ik het niet echt reeel hoe je er over praat ...je hebt voor je mannetje gekozen daarbij kies je dan ook voor zijn kinderen ...als er een baby bijkomt bestaat dat gezinnetje dus niet uit 3 personen maar uit 5 (zijn kids krijgen er immers ook een half broertje/zusje bij) ..ook al wonen de kinderen niet bij jullie ..(zoals je misschien wel zal bedoelen) ...betrek ze er bij .. ik heb zelf 2 kids (13, 11)die bij ons wonen , het zoontje (7)van mijn man komt om het weekend en in de vakanties ...ik ben dol op hem en mijn kids ook...en hij hoort er helemaal bij ..we hebben hem verteld dat hij er een broertje/zusje bij krijgt en hij vind het helemaal te gek...zo kan het dus ook
Hoi Asjuh, ik snap je reactie. Tuurlijk heb je helemaal gelijk. Wij hebben alleen de nodige problemen gehad met de oudste, (was zelfs niet zeker of hij wel op onze bruiloft zou komen) dus het was niet allemaal rozegeur bij ons de afgelopen jaren. Het gaat nu eindelijk iets voorspoediger. Maar we doen stap voor stap...
het was ook niet als aanval bedoelt meid ...ook ik heb heel erg moeten wennen hoor en dat is ook niet altijd makkelijk geweest ..omdat je met 2 soorten van opvoeding zit ...die van jou en je man en die van de moeder ...soms loopt dat mijlen ver uiteen ...maar als je hen er bij betrekt ...dan heb jij je taak gedaan ...wat ze daar zelf mee doen ..tsjah dat is aan hen
Ik weet dat je et niet zo bedoelde hoor Asjuh, tis best een gevoelig onderwerp merk ik wel eens als ik zo om mij heen hoor. Als je zelf (al) moeder bent heb je meer inzicht en ervaring, ik viel er als et ware zomaar midden in... en nu met de pubertijd in het vooruit zicht....pfff Groetjes Mona
het is een heel moeilijke situatie, mijn man heeft ineens een kind van 8 gekregen, die eerste jaren heeft hij helemaal gemist. dat is natuurlijk weer anders als bijna pubers ineens in je leven. probeer een manier te vinden om elkaar te betrekken in elkaars leven, dat is niet altijd makkelijk het moet van drie kanten komen. in dit geval ben ik degene die het kind heeft, en gelukkig accepteert iedereen elkaar 200% toch blijft het moeilijk, je wilt niet de ander belasten met opvoedingsproblemen maar misschien wil de ander daar juist wel mee belast worden en erbij betrokken.... eigenlijk is elke situatie natuurlijk weer anders, het ligt er maar net aan hoeveel iedereen er in wil stoppen. en er komt natuurlijk nu een half broertje/zusje bij net als asjuh al zegt, je vormt nu een groot gezin... wens je heel veel sterkte hoop dat je een goed gevoel vind in deze situatie
Hoi Mona, Ik snap dat je je best zorgen maakt, heel begrijpelijk. Je hoeft geen moedergevoelens te hebben voor je mans kinderen, dat is ook begrijpelijk. Ik denk ook niet dat ze willen dat je moedert, maar hopelijk gaan ze je zien als vriendin, dat is al heel wat. Het is voor de kinderen altijd moeilijk, zo'n situatie, hun papa woont niet bij ze. Voor je man is het natuurlijk ook anders, hij krijgt zijn derde kind, en ze zijn hem allemaal evenlief, jij krijgt je eerste, en natuurlijkis dat gevoel heel anders dan voor de kinderen van je man. Probeer ze bij je zwangerschap te betrekken, en het is vooral belangrijk voor je man, hij moet zijn kinderen absoluut het gevoel geven dat ze allemaal even belangrijk zijn voor hem.En het heeft gewoon tijd nodig, en jij moet vooral genieten van je zwangerschap, groetjes Patricia
Mijn oudste zoon is ook uit een eerder huwelijk, hij was 5 toen mijn huidige man en ik elkaar leerde kennen.Mijn man heeft een dochter uit een eerdere relatie en we hebben samen ook een zoon. Ondanks dat het best wel eens moeilijk is gaat het super!Mijn man ziet mijn zoon als zijn eigen en hij gaat fantastisch met hem om.Zijn dochter is net zo goed één van onze kids en we zeggen dan ook vaak met trots dat we samen 3 kinderen hebben. Zijn dochter is nu 7 , en onze jongens 11 en 4 en we zijn beretrots op ons gezin.Gezellig met z'n allen eten en dan kan ik genieten om die drie koppies bij elkaar te zien.Ze woont niet bij ons maar dat geeft niet, het is goed zo,...we zien haar vrij regelmatig en dat gaat heel goed. Ik ben niet haar moeder en dat wil ik ook niet zijn ( ze heeft een mama ) maar ze accepteerd me als haar eigen en daar ben ik heel trots op. Liefs Nies