Hallo allemaal, Zojuist ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben. Weliswaar ongepland maar bij mij is het gewent ook gezien mijn leeftijd (30) Hoe mijn vriend gaat reageren weet ik nog niet, ben wel een beetje bang (wil wel kinderen maar niet nu), heeft iemand hier ervaring mee? Een ander probleem is dat ik een aantal maanden geleden een appartement heb gekocht en we bewust nog niet zijn samen gaan wonen. Kan dat wel een kind en in een appartement wonen? Krijg het er benauwd van! alvast bedankt voor de reacties !
Hier ook ongepland zwanger. Ik woonde al samen (nog maar een paar maanden, maar toch). Ik vond het ook erg eng om het te vertellen. Zelf vond ik het niet zo'n "probleem" ik ben ook bijna 30. Ik heb het wel dezelde dag nog verteld, was bang dat ik anders niet meer zou durven.
hoi agnes, spannend he! Hoe reageerde jouw vriend en omgeving? ben erg nieuwsgierig. En heb jij wel alles op orde (huis ed)
Mijn vriend heeft een koophuis en ik ben bij hem in gaan wonen. Werken doen we allebei. Toen ik het vertelde keek hij eerst heel geschokt, en vroeg na 5 minuten ofzo, dus.. wat willen JULLIE eten? hahaha. Maar ik had mezelf wel voorgenomen dat als hij het echt niet zou willen het niet zou hoeven, maar ik liet het in geen geval weghalen. Ik heb het eerst trouwens aan mijn moeder verteld, die vond het helemaal leuk. Maar ze had zelf een aantal miskramen gehad en wees me daar op, dus de rest van de familie heb ik het met een week of 10 verteld.(na de goede echo)
Hoi, Hier ook ongepland zwanger! maar gezien leeftijd 29 jaar..zeker gewenst. Ik was zelf in schock, had condooms gebruikt en toen die knapte ook de morning after pil..dus had het totaal niet verwacht! Vriend was ook in schock en in eerste instantie niet blij...na verloop van tijd is hij wel bijgedraaid... De omgeving zoals familie en vrienden waren allemaal ook in schock omdat ik een typ ben die alles pland en van tevoren goed regelt...dit is eigenlijk niets voor mij... Wij wonen ook niet samen en hebben toen we wisten dat er een kindje kwam er bewust voor gekozen dit voorlopig zo te houden. Als de kleine er is zal hij hier vaker zijn en ook helpen zoveel mogelijk... Ik vind niet dat je moet gaan samenwonen omdat je samen een kind krijgt...maar je moet gaan samenwonen omdat het goed voelt...wat dat betreft ben ik niet zo van de tradities...maar gewoon je gevoel volgen... nu we apart wonen gaat het heel goed...en je kunt altijd nog gaan samen wonen...
Hoi, Ben blij dat ik mijn gevoel kan delen met anderen. Dacht dat ik de enige was... heb je een abortus overwogen, omdat je vriend niet blij was? Ben namelijk bang dat die van mij hier niet vrolijk van wordt. Maar ik wil het wel houden zeker gezien mijn leeftijd! Hij is 4 jaar jonger dus ik ben bang dat het nogal wat problemen zal opleveren. Hebben jullie hierover nog tips?
in eerste instantie was me eerste gedachte abortus...maar dat was meer uit schock... mdat ik nooit had gedacht ongepland zwanger te raken..niets geregeld...geen financien opgespaard, ben ik er wel klaar voor...wil ik hem wel als de vader van me kind en ga zo maar door....in principe ben ik er tegen...dat klinkt weer heel zwaar...zo is het niet ik ben blij dat vrouwen het recht hebben om hier zelf in beslissing in te kunnen maken...maar ik bedoel meer van ik ben niet voor...er zullen altijd situaties zijn waarbij abortus de betere beslissing is! Ik zou het in ieder geval nooit weg halen omdat me vriend dat wilde...als ik het zou doen, was het puur omdat ik er zelf dan nog niet aan toe zou zijn om welke reden dan ook... Ik denk dat je vriend in eerste instantie niet enthousiast zal reageren, dat is begrijpelijk! hij verwacht dit natuurlijk helemaal niet en heeft zich er misschien helemaal niet meee bezig gehouden. Gun hem de tijd en blijf erover praten ook al is dit in het begin moeilijk, maak ook duidelijk hoe jij je voelt en wat jij het liefste wil...dat heb ik ook gedaan. In het begin was hij echt niet de meest understanding person, maar nu is dat echt veranderd...en met de loop der weken heb ik steeds kleine stapjes verandering gezien... laat je even weten hoe het is gegaan, nadat je het verteld hebt?
Hoi ik ben ook ongepland zwanger, aan mijn vriend vertellen was moeilijk. Hij moest even slikken en was stil. Ik zei ik laat het niet weg halen! en een uur later was die al helemaal omgedraaid gelukkig. Maar ik heb echt geen abortus overwogen, dan had ik het kind alleen wel gekregen... gelukkig is alles goed gekomen en zijn wij er inm. helemaal klaar voor. hopelijk gaat het ook zo bij jou Ava80... je moet je eigen gevoel volgen, als jij het wilt houden dan moet je het houden en niet voor hem weg laten halen... succes, meestal moeten ze even slikken maar went het idee wel snel bij de mannen
Ava. Aller eerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Ook al vind je het eng om het hem te vertellen, je zal het toch echt moeten. Misschien valt het reuze mee en is hij gelijk super blij. ( of komt dit nadat hij aan het idee is gewend ) Zou iid ook niet gaan samenwonen omdat er een kleine onderweg is,maar omdat jullie dit graag willen. En in een apartement wonen met een baby kan prima hoor. Heeft in het begin zeker maar weinig ruimte nodig. Zit je begane grond of op een verdieping? Verdieping is ook geen probleem,maar wel fijn als er een ligt is, ivm de kinderwagen,maar ook met de combi baby en boodschappen tillen. Succes met vertellen, en komt vast goed ! ( Laat je iig niet dwingen tot abortus als hij het niet wilt. Het is ook jou baby,en je moet doen waar jij achter staat)
Hier ook ongepland. Vriend was echter meteen in de wolken. Bij mij duurde het iets langer om mij in de moederrol voor te stellen. Het stond wel vast dat ik het niet zou laten afbreken en als je er op je 31ste (bijna 32) niet klaar voor bent, wanneer dan wel? Gaande weg went het idee en kijk ik uit naar de toekomst. Wij woonde overgens ook nog niet officieel samen maar hadden dat wel al zowiezo in de planning staan. Gelukkig maar want samenwonen als ¨moetertje¨ lijkt mij ook niks.
Ook hier iemand die ongepland zwanger is geraakt. Mijn vriend en ik zijn al ruim 10 jaar samen en de leeftijd hebben we er ook wel voor. Alleen was ons leven nog niet op orde zoals we hadden gewilt. Het "plan" was om nog een jaar of drie te wachten en in die tijd te sparen voor een bruiloft en een kindje. Mijn vriend was zelfs al ruim een half jaar werkeloos nadat hij 3 jaar in de ziektewet gezeten heeft! Een "slechter" moment konden we ons dus niet bedenken. Totdat een wijs iemand tegen mij zei dat we alleen maar keken wat we hem finacieel en matrieel konden bieden (niet veel) We keken dus alleen naar wat we hem niet konden bieden ipv naar wat we hem wel konden bieden! Veel laandacht, twee ouders die gek zijn op elkaar en vooral natuurlijk heel veel liefde. Dat zijn de dingen waar het om gaat in het leven! Tijn is geen "ongelukje" maar een hele onverwachte verrassing. Die verrassinge hebben we met twee handen aangepakt en uitgepakt. Wat we erin vonden was mooier dan we ooit hadden durven dromen. Als je er over na gaat denken is je leven nooit perfect op orde en is er altijd wel een rede om te wachten. Het lot heeft voor ons beslist en dat heeft vast een rede. Denk dus aan wat je dit kindje WEL kan bieden en niet teveel aan wat je het kindje niet kunt bieden. Die dingen kun je in de loop van de tijd altijd nog in orde brengen! Lees dit eens door, dan snap je misschien wat ik bedoel te zeggen. http://bonnie1981.hyves.nl/blog/8860737 ... haal/Ns4E/
Ik denk niet dat leeftijd een rol speelt. Ik ben van onze eerste ongepland zwanger geraakt. Ik was 23, mijn vriend 21. En natuurlijk schrokken we, maar we wisten ook: dit is ons kind en we gaan er gewoon voor! We hadden geen huis, geen geld, ik had geen werk (studeer nog) en toch lukt het ons ook. Hte lijkt allemaal erger dan het is, maar als je kindje er eenmaal is, dan wil je niets anders meer. En als je vriend je tot een abortus zou dwingen, dan weet je wat voor man je aan de haak geslagen hebt. Ik ben iig erg gelukkig met de mijne!
ook ik ben ongepland zwanger geraakt. door de pil heen. ben dus ook iemand die nogal van het plannen is enzo dus was zeker wel even in shock. ook bij mij het verhaal dat mijn vriend wel wilde, maar eigenlijk nog niet nu. wel direct verteld uiteraard. we wonen al 7½ jaar samen en zijn net getrouwd. hij stelde wel de vraag wat ik wilde... wel of niet doorgaan en we vroegen osn beiden af of we er echt klaar voor zijn. maar inderdaad afbreken om het feit dat het wat vroeger is dan gepland is geen optie en bovendien heb je nog even de tijd om alles op orde te brengen. mijn vriend haha man dus eigenlijk (moet ik nog steeds aan wennen ) twijfelde verder geen moment en samen gaan we er gewoon voor... dus is zeker welkom en gewenst.
Ik was ook ongepland zwanger. We waren 2 maanden bij elkaar. Maar nu ruim een jaar later gaat het eigenlijk hartstikke goed! Hij was er trouwens sneller aan gewend dan ik.
Wij zijn niet ongepland maar onverwachts zwanger geraakt. gestopt met de pil (deze na 5 jaar te hebben genomen) en wijzelf hadden verwacht dat het wel een jaar zou duren voordat deze was uitgewerkt... Niet Dus! vanaf de 1ste x meteen zwanger. dit was een grote verrassing! we waren in de eerste plaats een beetje in shock.. hadden niet verwacht dat het "zo" snel ging gaan maar na een aantal uren waren we er helemaal klaar voor Mijn ouders waren helemaal blij! de ouders van mijn vriend waren dit (in het begin) niet. ze hadden verwacht dat hun "ventje" (22 jaar, enigskind en pas een halfjaar uit huis) nog wel een jaar of 2 zou wachten na een paar dagen waren ze volledig bij gedraaid en staan te springen om oma en opa te worden! even over het "kinderen hebben op appartement" wij wonen ook op een appartement. 2 slaapkamers en ruime woon en eetkamer enzo. dus wij maken ons totaal niet druk. we kijken op ons gemak voor een huisje. maar zolang de kleine nog niet echt de behoefte heeft om buiten te spelen maken wij ons geen zorgen. meestal vanaf een jaar of 3 - 4 dat ze echt gaan spelen en fietsen enzo... maar de eerste jaren moet het hier makkelijk lukken!
hier in totaal 5x ongepland zwanger waarvan 2 zwangerschappen hebben standgehouden. De eerste keer waren we ook in shock maar waren al snel blij me vriend heeft de 1e keer een hele avond op de bank voor zich uit zitten staren van zwanger zwanger ze is zwanger. We woonden toch nog niet samen ik op een kamer in een studente huis me vriend nog thuis. we hebben toen wel snel een huis toegewezen gekregen maar halve wegen de verhuizing is het mis gegaan. Daarna ben ik door allelei anticoncptie zwanger geworden. niks helpt hier haha
hoi ik ben ook ongepland zwanger geraakt. maar het is wel gewenst. Wij woonden net een week samen dat wij erachter kwamen dat we zwanger waren. Hij schrok in het begin maar is net zo blij als ik. We worden allebei 30 dit jaar en vinden dit een mooi kadootje. We zijn trouwens nu 12 weken zwanger en net 5 maanden bij elkaar... tot nu gaat het super...
herkenbaar allemaal. Ben ook net 2 maanden met huidige partner en onverwacht zwanger. we zijn nog steeds aan t idee aan t wennen maar willen nog niet samenwonen, woon sinds 2 mnd weer op mezelf (heb samengewoond). we wennen langzaam aan t idee dat we vader en moeder worden. maar dan wel in een lat relatie, hij in zeeland ik in brabant 150 km van elkaar vandaan. geen ideale situatie maar goed Hij werkt ook in de stad waar ik woon. we zien wel. eerst genieten
Leuk om te lezen hoe het toch allemaal op z'n pootjes terecht komt, ook al is de zwangerschap onverwacht/ongeplanned. Wij hebben het wel 'geplanned' (in hoeverre je zoiets kunt plannen -het is altijd maar afwachten of het je gegeven is). Ik was er geestelijk ook nog niet 100% aan toe, maar gezien onze leeftijd moest er wel een knoop worden doorgehakt, en zijn we ervoor gegaan. Vergeet ook niet de werking van de hormonen (je moedergevoelens groeien als paddestoelen uit de grond, haha!), en het is niet voor niets dat een zwangerschap 9 maanden duurt: volgens mijn vriend dus tijd genoeg om eraan te wennen en je voor te bereiden op de komst van de kleine.