Iedereen uit dit topic herkent het denk ik wel.. Zo heb je een kinderwens.. zo bespreek je het of ben je onverwachts zwanger.. Kan je geluk niet stuk en zou je het liefst iedere dag een test willen doen omdat je niet kunt geloven dat je toch echt zwanger bent.. en zo komt de dag dat het een mk wordt of dat de echo niet goed blijkt te zijn.. Dat dat gebeurd is al vreselijk, maar wat als je het weer gebeurd.. Je bent al onzekerder omdat het al eens mis is gegaan en dan gaat het weer mis... Dit is zo herkenbaar voor veel meiden, maar hoe ga je ermee om.. Hoe kun je weer met volle moed en hoop een volgende ronde ingaan? Ik heb gisteren te horen gekregen dat het vruchtje niet goed is gegroeid en met een snelle berekening zou het onmogelijk kunnen kloppen, dus werd het snel duidelijk dat ook aan deze zwangerschap snel een einde zal komen.. Beide zwangerschappen heb ik vanaf het begin beleefd alsof ze niet goed voelde.. nou wil dat natuurlijk niet veel zeggen, maar als je uiteindelijk beide keren te horen krijgt dat het al vrij snel fout is gegaan wordt je gevoel bevestigd en krijg ik steeds een grotere afkeer tegen het zwanger worden.. Vorige zwangerschap was ik na de mk nog vrij positief, een mk hoort immers bij het zwanger worden.. dit gevoel heeft nu plaatsgemaakt voor.... horen wij dan ook bij de groep mensen waarbij zwanger worden echt niet gaat lukken...
Hoi hoi, Ten eerste wil ik je heel veel sterkte wensen. Zelf heb ik eerst 3 miskramen gehad (2003.2005 en 2007) Daarna een gezonde dochter gekregen in april 2008. Nu eind februari weer een miskraam gehad, 2 maart gecurreteerd. Dus zoals je ziet kan het heel goed zo zijn dat er wel een goede zwangerschap komt, alleen moet je daar eerst veel verdriet voor inleveren.(wat je niemand gunt natuurlijk) Hoop dat bij jullie 3 keer scheepsrecht is en dat alles goedkomt.
Ten eerste ontzettend veel sterkte met je verlies. Het is vreselijk als het alweer fout gaat. De vragen die je stelt zijn zo herkenbaar en ik heb mezelf ook al vaak afgevraagd hoe ga ik hiermee om en de grote angst dat het misschien nooit gaat lukken spookt regelmatig door mijn hoofd. Wat ik uit eigen ervaring kan vertellen is dat het elke keer toch weer lukt om de moed te verzamelen om er weer voor te gaan. Hoe? Voornamelijk tijd. Net na een miskraam ben ik zelf heel zwartgallig en zie ik het absoluut niet meer zitten. Vrij logisch. Toch na een x aantal weken, word ik weer optimistisch en begint het weer te kriebelen. Wij hebben net drie maanden verplichte rust gehad en nu mogen we eindelijk weer. Ik verbaas me erover dat ik het toch allemaal weer op een leuke manier spannend vind en er weer zin in heb. Ik probeer de hoop vast te houden dat het ooit een keer moet lukken en daar hoort een ellendige weg aan vooraf, maar ik ben ervan overtuigd dat de aanhouder wint en dat als het lukt het allemaal waard is geweest. Het enige wat ik je nu kan aanraden, is gun jezelf de tijd. Je zit nu nog midden in het proces en je hoeft nu nog niet de moed te verzamelen. Echt er komt een moment dat je bij jezelf denkt, we gaan er weer voor. Ik wens je voor nu in ieder geval alle kracht toe. liefs Trees
Dank jullie voor de lieve reacties gelukkig voel ik me 2 dagen na het nieuws weer wat positiever we moeten toch door he Ben nog steeds in afwachting van de mk, ook schommelen de kwalen nog heel erg, niet/welmisselijk wel/ niet rugpijn en buikpijn.. Ik heb nog steeds geen bloedverlies, ik zit nu dus iedere keer te broekloeren en te hopen dat het wel doorbreekt vorige mk kreeg ik bloedverlies op 7 weken nu zit ik op 6.5 Ik moet er wel nog steeds aan wennen dat we weer een mk krijgen en kan niet het nog niet zo goed plaatsen of het toeval is of echt iets mis is.. maandag moet ik terug naar de gyno ben benieuwd wat ze gaat zeggen en of het dan een curetage wordt
Hoi! Ik kan me je reactie zo goed voorstellen. Ik heb zelf 2 miskramen binnen 5 maanden achter de rug, de eerste eind november en de tweede begin maart. Ik zag het ook echt even niet meer zitten. De hele medische molen....het viel me gewoon echt even heel zwaar. Bij mij was mijn tweede miskraam veel zwaarder dan de eerste omdat ik een incomplete miskraam had met heel veel bloedverlies en in het ziekenhuis bleek dat ik alsnog gecurreteerd moest worden. Dat was zo'n domper! Was ik door alle weeen heen gegaan in de hoop dat ik dan geen curretage hoefde en dan moest het alsnog. Achteraf zeiden ze in het ziekenhuis ook dat dat heel vaak het geval was. Nu lekker op vakantie geweest en even alles achter ons kunnen laten. Nu zie ik het ook weer een stuk zonnig tegemoet en gaan we er weer voor. Bij ons worden wel al bloedonderzoek en chromosomenonderzoek gedaan, doen ze dat bij jullie ook? Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte en hoop van harte dat je het steeds positiever in gaat zien. Enne.....3 x is scheepsrecht he, daar gaan wij ook voor! Groetjes! Laris
Lieve Elegance.... Jemig wat een verhaal zeg, zelf heb ik ook 2 miskramen gehad 1 in october 2008 en 1 dit jaar februari. Het blijft een gevoelig iets, en net zoals bij jou heb ik ook het gevoel van gaat het bij ons dan echt niet lukken. toch hebt ik mezelf weer kunnen opladen om weer verder te gaan, het is moeilijk daar kan ik niet omheen maar probeer het positief in te zien....ik heb mezelf voorgenomen om te denken dat het kindje ziek is of dat er echt iets mee aan de hand is en dat daarom de zwangerschappen niet door hebben gezet. Daarbij heb ik veel nagelezen op internet om wat meer informatie op te doen, daar stond bij dat dat zoveel % van alle vrouwen in nederland kans hebben op een miskraam vooral in het begin. Daarbij stond ook dat ook zoveel % kans heeft op 3 miskramen. Het blijft rot en erg vervelend maar het zegt echt niet zoveel.....ik weet niet hoelang je nu bezig bent maar zolang de gyneacoloog geen zorg maakt komt het wel goed. Zelf ben ik nu anderhalf jaar bezig ongeveer en loop nu bij de gynaecoloog er komt wienig positief uit maar ik probeer gewoon positief te blijven. Meid ik voel met je mee en ik hoop dat alles uiteindelijk goed komt. Mocht je nog wat willen vragen, dan hoor ik het graag. Heel veel sterkte. Liefs
ELEGANCE... Wat lees ik nu?! Wat k*t!! Wat is het toch allemaal oneerlijk! Je kent mn verhaal van ons topic. Ik heb nu zelf ook 2x een missed abortion gehad. Het zwanger worden/zijn zal nooit echt leuk meer worden. Zo spannend. Zo onzeker. Zo bang. Maar toch.. Je gaat door. Want je wilt het zooo graag. Onze tijd gaat ook komen, hoor! Nu eerst dit afsluiten. Hopelijk zet je miskraam snel door. Dat afwachten is ook niks..... Meis, héél veel sterkte! Dikke knuffel, Alina