Ik dacht altijd: ik laat me niet van slag brengen door iets wat het ze bij het consultatiebureau zeggen, maar nu ben ik er toch ingetrapt... Net met zoontje voor de 2-jaar controle geweest. Afspraak om 13.00 uur, zoontje wil toch niet meer slapen tussen de middag, maar is eigenlijk wel moe. Hele afspraak was voor hem een drama: uitkleden wilde hij niet, samen op de weegschaal staan, lengte meten werd meer een schatting omdat hij niet stil bleef liggen... En bij de arts op de kamer werd het niet beter: schreeuwen, huilen, helemaal bij me weg kruipen. Met de blokjes spelen wilde hij niet, de pop werd weg gegooid i.p.v. dat de oogjes, mond, etc. werden aangewezen. In de tussentijd vertelde de arts mij dat zoontje toch echt te zwaar was (87cm en 13,8kg, lengte op de 0-lijn en gewicht +1 dacht ik) en dat we dat goed in de gaten moeten houden, hij te weinig spreekt (klopt, hij was alleen maar het schreeuwen en nee-en), hij er slecht uitzag (ze vond hem ziek ogen), hij een lastig kind lijkt en of hij altijd zo is, en dat ze zo echt geen onderzoek kon doen bij hem en dat ik maar een andere keer terug moest komen... En toen stond ik weer buiten En dan ga ik thuis pas nadenken over wat er is gezegd en baal ik dat ik niet assertiever ben geweest Mijn hormonen werken ook niet echt mee en kan de hele tijd wel janken om dat stomme bezoek. Dit van me afschrijven lucht iig op Oh ja, de volgende afspraak mooi gepland op de dag dat man thuis, laat hem het maar eens proberen...
Nouja zeg, heeft die arts dat allemaal gezegd? Dat vind ik absoluut niet netjes. Jij weet wel beter! Hij was moe/had misschien z'n dag wel niet en dan moet hij daar allemaal dingen waar hij gewoon geen zin in heeft. Hij heeft zich dus gedragen als een echte peuter . Niet druk om maken hoor! En de volgende keer inderdaad maar je man laten gaan
Nou ja zeg! Wij hebben het hier over een peutertje. Peuters die in verreweg de meeste gevallen nog gewoon een middagdut doen. (Ik wil je wel aanraden de volgende keer maar een afspraak in de ochtend te maken ofzo, wanneer je zoontje het beste te pas is zeg maar...) Finley kon tijdens zijn 2 jaar-consult ook nauwelijks nog praten. Die begint nu net los te komen en hoe! Dat met die pop heeft hij geen eens hoeven doen. Moest Aiden destijds wel trouwens. Blokjes stapelen dan weer wel. Maar dat deed hij zonder morren. Ik neem aan dat de CB-artsen wel zo kundig zijn dat ze begrijpen dat een peuter gauw moe is in de middag en dan vervelend gaat worden. Maar zo te lezen hebben wij het hier over een CB-arts die werkelijk geen kaas heeft gegeten van kinderen. Je er niet teveel van aan proberen te trekken, al is dat moeilijk! Het ene oor in en het andere oor weer uit. Kan je zoontje thuis wel blokjes stapelen? En dingen aanwijzen bij een pop? Anders oefenen voor de volgende keer. Lees net dat je man de volgende keer gaat. Zo zou ik het ook oplossen.
Joh meid laat het achter je. Wat die mevrouw daar heeft gezegd is niet netjes en hoort ook niet maar misschien was hij wel het zoveelste huilende kind deze dag. Hier destijds ook weleens drama gehad met onze dochter van nu 10 jaar. Wilde echt niet mee werken met wat er werd gevraagd. Blokjes op de grond, ze zei niets en was alleen maar aan het jengelen en dreinen ,wilde niet in die vreselijke meetbak liggen waardoor ze zich afzette en haar hoofd keihard stootte tegen het hoofdeinde. Toen ook nog op de weegschaal wat ze niet wilde. Ik had het zweet onder mijn oksels staan en ik zag eruit als een vuurtoren. Ze was al geen makkelijke dame en toen we eindelijk naar buiten konden kreeg ze ook nog een driftbui whaahh. Ik vond het ook vreselijk en die vrouw maakte ook opmerkingen zoals een pittige en lastige dame. Toen ik het mijn man 's avonds vertelde schoot hij echt in de lach. Hij vond het niet leuk voor mij maar dan konden ze tenminste weleens zien wat voor driftkikker het was. Het volgende consult ging trouwens zonder problemen en deed ze lief mee. Niet druk om maken al had ik toen ook een nacht slapen nodig om bij te komen hihi
Pffff, een verschil van één standaarddeviatie tussen gewicht en lengte op deze leeftijd kun je echt nog niet te dik noemen. Het klinkt eerlijk gezegd alsof de arts net als je zoontje haar momentje niet helemaal had... Je weet het zelf natuurlijk ook wel, maar trek je hier niets van aan! Dit kan iedereen een keertje overkomen en betekent helemaal niets. Helemaal goed als de volgende keer je man lekker de sjaak is .
Nu moet ik janken om jullie lieve en herkenbare reacties, fijn die hormonen Blokjes stapelen kan ie prima; mond, ogen, oren, neus, buik, voeten, billen, hij kan alles prima aanwijzen en benoemen; praten begint steeds meer te komen (sinds enkele weken maakt hij 2-woords zinnen). En verder is het een echte peuter volgens mij: hij weet heel goed wat ie wel en niet wil, kan heel lief, kusserig en knuffelig zijn, maar ook enorm boos worden als hij zijn zin niet krijgt. Volgende afspraak staat over 5 maanden, vroeg in de ochtend gepland, hopelijk dan meer succes...
Een doodnormale peuter dus. Dat had de CB-arts ook moeten weten mijns inziens in plaats van met die vervelende opmerkingen te gaan strooien.
Tja dat heb je met peuters he! De mijne wilde daar 9/10 keer ook nooit doen wat ze daar eigenlijk moesten laten zien. De verpleegkundige was hier nog wel ok, maar die artsen.... Hopeloos. Kind net 2 in onderbroek vraagt die vrouw is ze al bezig met zindelijkheid? ... Echt ene oor in andere uit...jij weet dat hij het kan,...prima toch! En wens papa de volgende keer veel plezier daar 😄
Mijn dochtertje is 88 cm en weegt 13 kilo en dit was perfect en ze mag zelfs iets zwaarder wegen van de kinderarts toen ik vroeg of ze te zwaar was voor haar bijna 1 jaar. Ze is nu vrijdag 1 jaar geworden. Ik vind 13 kilo voor haar leeftijd zwaar maar ze is perfect in verhouding. Cb zei dat ze zwaar obesitas heeft dus heb gezegd teken de lengte eens tegen het gewicht uit want de kinderarts zei dat het perfect op 1 lijntje lag. En dat ze zelfs nog 14 kilo mag wegen bij haar lengte. Dus niet druk maken. Volgens cb zijn ze al snel obesitas
Alsof überhaupt een kind dingen wilt doen die moeten.. Niet naar luisteren hoor!! Mijn zoon had gisteren allerlei kleine onderzoekjes. Duurde totaal ongeveer 45 minuten. Na 30 minuten braaf mee te werken begon hij de laatste 15min te stieren Ipv dat de kinderarts moeilijk deed, ging hij er heel leuk mee om! En kan je zeggen dat werkt beter als zeuren
Hier laatste bezoek ook een paar "rare" dingen: DL was net 2. Ik moest beginnen met zindelijkheid want dat scheelde zoveel luiers Ja, ik kan rekenen maar wie moet het betalen. Zij of ik? DL is linkshandig (voor zover je dat al kan zeggen) thuis doet ze echt alles met links. Hadden we het over met de arts en toevallig pakte DL de blokjes met rechts. Reactie van de arts was: ze is rechtshandig! Ik zat er dus helemaal naast DL vroeg wat aan mij. Was een zin van 5 woorden. Volgende vraag van de arts: kan ze 2 woorden achter elkaar zeggen? Oh, en de arts had de zin zeker wel verstaan. Tja, het zijn kinderen en die doen niet alles op de momenten dat ze moeten. Gelukkig maar
Ik snap precies hoe je je voelt, maar als je het leest van een ander denk je: jeetje wat dom van het CB, terwijl ik me ook rot voelde na die 2-jaar controle. Ze moest eerst gewogen worden, riep ze DL. Kwam ze braaf, zei die vrouw: (secretaresse doet t wegen) "oh nee wacht even hoor. Nee wacht, heeeeeh wacht zit bij de verkeerde, hoe spel je haar naam?". Dat duurde DL natuurlijk te lang, die ging snel weer spelen. Moest ze weer terug komen, maar toen had ze de weegschaal nog niet goed. Je raadt het al DL kwaad op die weegschaal. Kregen we nog de opmerking: "nou nou nou". Binnen bij de verpleegkundige, in een kamer vol speelgoed, moest DL komen zitten om blokjes te stapelen. Daar had DL geen zin in, ze wilde spelen met ander speelgoed. "Kan ze dat wel?" Dat kon ze zeker, maar ze wilde niet. Daarna moest ze bij een pop de oren, ogen en mond laten zien. DL smeet die pop door de kamer. "Weet ze dat wel?". Yep, maar ook geen zin in. Toen moest ze tegen een bal aan schoppen. Nou je raad het al ze heeft tegen alles aan geschopt behalve tegen de bal. Toen kreeg ik de vraag: "Is ze altijd zo?" met een hele verontrustende blik. Ik nog uitleggen dat ze geen middagdutje heeft gedaan (wij gingen ook smiddags). Voordat we weggingen kreeg ik nog als kers op de taart de opmerking: "lastig zeker om met zo'n pittige dame om te gaan". Toen we weg waren en ik haar in de auto in haar stoel had gezet was ze gelijk nokkie. Lag meteen in diepe slaap. Ik wilde bijna naar binnen rennen om haar te roepen en te laten zien dat ze dus moe was. Niet gedaan natuurlijk
volgens mij krijgen de meeste medewerkers op het cb een cursus moeder de grond in boren en kind afzeiken. hier vind de verpleegkundige het allemaal goed zolang ik denk dat het normaal is voor mijn kindje maar de arts heeft lang wat te zeiken. toen laatst mijn nieuwe afspraak gepland werd kreeg ik een grote zucht toen ik zei dat ik die datum die ze voor ogen had niet kon. zouden ze smorgens met zn allen bespreken hoe ze die dag de moeders 'te lijf' zullen gaan?
Och meid, ik had het kunnen schrijven! Ik maakte exact hetzelfde mee 2 weken terug. Wegen, meten mislukt en eenmaal in het kamertje van de arts besloot zl heel hard, onophoudelijk te huilen omdat ie niet meer bij het speelgoed kon. (autootje ophalen hielp niet helaas ) Ik zei dat ik het idee had dat het op dit moment niet ging lukken met de testjes en vroeg wat ze eigenlijk wilde gaan testen. Dat wilde ze niet zeggen, want het ging erom dat hij het nu liet zien. Owkeeej, tot zo ver meedenken met moeder en kind dacht ik. Dus ik vroeg of het een idee was om over een paar weken een nieuwe afspraak te maken en toen zei ze: '"Ja, maar is hij dan weer zo?" En zonder op een antwoord te wachten: "Is hij thuis ook zo?" Ik begon ook nog met een serieus antwoord te omschrijven hoe hij thuis dan wel was, bedacht me hoe bijzonder ondeskundig die eerst vraag was en vroeg gelukkig: "Ach, u weet toch ook niet of u morgenvroeg of volgende week een keer chagrijnig op staat? Het was ook de houding die ze had. Alsof ze naar een uitzonderlijk schepsel keek dat buitengewoon vreemd gedrag vertoonde. Brrrr... ik geloof dat die klik met cb arts niet gaat komen. (Niet het eerste wat we meemaken). Mijn zoontje is de laatste tijd wat meer kat-uit-de-boom. Neemt niks van vreemden aan en vind het soms spannend als volwassenen spontaan een gesprekje beginnen of hem aanraken. Ik ga me nu ook ineens afvragen of dit wel normaal is. (daarnaast bedenk ik me dat ik zelf ook niet door vreemden aangeraakt wil worden en niet altijd zin in gesprekjes heb en mensen die me dingen in mijn handen willen stoppen lichtelijk wantrouw) is mijn zoon nu menselijk of ben ik een idioot? Ben ook erg benieuwd naar bezoekje 2. Misschien gaat ie bij jou en mij wel prima. Wie zal het zeggen?
Ik moet over een maand bij de 2 jaar controle zijn,voorzie hetzelfde tafereel wat jij had hoor! Meneer wil namelijk tegenwoordig niks meer. Ja, misschien als ik hem mijn telefoon geef...maar dat zal daar wel helemaal 'not done zijn' En waarschijnlijk zullen ze dan ook wel denken dat ik mijn kind niet goed verzorg want haar knippen wil die helemaal niet meer ha,ha! Maar zonder gekheid,wat zal dat vervelend voelen voor je. Je weet zelf wel beter maar als ze daar ook nog eens zo achterlijk reageren ga je toch met een naar gevoel weg. Dikke knuffel!
Heel fijn om jullie ervaringen te lezen! Ik ben er inmiddels weer helemaal van overtuigd dat ik een doodnormale peuter in huis heb Baal nog wel dat ik gewoon zelf te perplex was en er niks van heb gezegd, maar dat is niet anders. Mijn man kijkt nu al uit naar het volgende bezoek
Ik woon in het buitenland en zit altijd met open mond te lezen wat jullie allemaal op het cb meemaken. Dat zijn vast de artsen en vk, die nergens anders aan de bak kunnen. Hier mag ik gewoon naar een kinderarts naar keuze. Gelukkig maar. Ts alles goed hoor met je mannetje, laat je niets aanpraten.
Als je als arts faalt kun je altijd nog arts bij het cb worden ^^ dit is precies de reden dat ik niet meer ga, en als er wat mis is zit ik wel bij de huisarts. Ik kom alleen nog voor de spuiten en dan ook nog eens wanneer ik dat goed vind voor m'n dochter en niet wanneer de overheid dat zegt ze blijven het overigens nog altijd proberen. Ze hebben nu een afspraak voor 4 januari, benieuwd hoe ze mijn schittering door afwezigheid deze keer oppakken. stom cb hihi. Gelukkig is het vrijwillig
Als onze oudste zoon eens geen zin had tijdens het bezoek, vroeg de arts of verpleegkundige gewoon aan ons of hij thuis bepaalde vaardigheden liet zien en dat vonden ze ook prima. En onze oudste zoon was laat met praten, maar dat was geen punt omdat z'n taalbegrip prima was. De ogentest met 3 jaar was hier geen succes met dat brilletje op, dus mocht hij op mijn schoot en hield ik een hand voor z'n oog, was allemaal geen probleem. Ik ben echt blij met ons cb, ze hebben ons supergoed begeleid toen ik na de geboorte van de jongste een PND kreeg. Jammer dat er ook zulke slechte artsen/verpleegkundigen bij zitten.