Dan ben ik ook vreemd denk ik Ik was wek heel blij dat ik de 6 weken voorbij was omdat het de vorige keer mis was gegaan en ik had wat spanning voor de termijnecho... maar toen ik onze 'jumpende' baby zag die een hand naar ons op stak was ik gelijk zo kalm. Voel me enorm zeker (al ben je dat natuurlijk nooit) ik denk wel dat je ergens je rust moet kunnen vinden. Ik vertrouw nu wel op mn lichaam...en als het toch niet goed gaat hev ik er geen invloed op...waarom dan nu al stressen... Nee...ik voek ook een zekere rust
Bij mijn eerste zwangerschap (die niet goed is verlopen en afgelopen) zei ik steeds tegen mijzelf: ik ben en blijf zwanger totdat het tegendeel bewezen is. De klap zal namelijk niet minder hard aan komen als je er "rekening" mee houdt dat het niet goed gaat. Maar.... ook ik ben onzeker en leef van moment naar moment. Toch geeft het mij rust als ik tegen mijzelf zeg dat ik zwanger ben totdat het tegendeel is bewezen. Ik mag mij dus lekker zwanger voelen Hoop dat jij iets hebt aan mijn mantra
Ik heb me eigenlijk nooit onzeker gevoeld, ook niet echt de eerste 12 weken.. Klinkt misschien stom. Maar ik heb in de tijd dat ik zwanger was nooit bloedverlies gehad en was kots en kots misselijk tot 20 weken zwangerschap.. Daarna ging de misselijkheid ietsje beter.