Ptss en zwangerschap

Ik vind het juist heel dapper en goed dat je het open gooit voor jezelf. En hierdoor degenen die hier ook mee worstelen juist dat duwtje geeft om er ook over te praten/schrijven.

Ik heb zelf ook ptss. Alleen mijn trauma ligt op een ander vlak. In kan je hier dus niet verder mee helpen. Wil je wel heel veel sterkte, kracht en liefde toewensen in dit proces❤️❤️❤️

 

Ik ben een jaar bezig geweest met een gespecialiseerde psycholoog voor mijn ptss op hetzelfde gebied als jij.
Hierdoor kon ik er “gezond” mee omgaan, maar een leuke geschiedenis of herinnering zal het natuurlijk nooit worden.
Ik heb het oa door behulp van emdr een plek kunnen geven (de juiste plek in de hersenen ipv op het onderdrukte weggestopte verkeerde plekje).

Na dat jaar ben ik zwanger geraakt, en onderzoeken in die regio zullen nooit een hobby worden.
Als het even kan zorg ik dat ik een vrouwelijke arts tegenover me heb.
De verloskundigen vragen bij de intake ook door over je verleden en of er sprake is geweest van misbruik en/of verkrachting.
Zelfde bij artsen is mijn ervaring, en anders was het aan mij om het zelf aan te geven dat ik moeite heb ermee ivm bepaald verleden (dan weten ze al wel genoeg hoor).
Maar er wordt dan gewoon een aantekening gemaakt in je dossier dat ze er voorzichtig mee omgaan bij je.
Zo ook met de kraamhulp, details hoeven ze echt allemaal niet te weten. Maar dat ze gewoon net even wat voorzichtiger te werk moeten gaan en je daarin wat meer gerust moeten stellen.

Tijdens de bevalling zelf (als je mag gaan persen) heb je maar 1’doel en belang: je kind eruit! En geloof me op dat moment interesseert t je niet of t nou een vrouw is die naar je doos staat te kijken of de fricking kerstman of pino. Als t kind er maar uit komt

Voor je zover bent dat je kunt gaan persen zal de vk wel toucheren een paar x om te checken hoe ver je ontsluiting vordert.
Dat is niet prettig, sowieso natuurlijk al dat ze dan inwendig moeten voelen, en vervolgens is t ook niet geheel pijnloos. Maar ook dit is weer maar kort en zo voorbij. En ook dit heeft een doel natuurlijk

In de kraamweek die volgt en de dagelijkse controles: dat is waar ik vooral tegenop zag....maar zo’n controle deed ze dus heel voorzichtig en duurde ook nooit onnodig lang ofzo. T was echt even kijken hoe t met de hechtingen staat en dan was t weer klaar. Paar tellen hooguit.

Tijdens de zwangerschap heb je vooral echo’s en eigenlijk niks inwendig qua onderzoeken (al willen ze bij een 1e echo bijv nog wel eens inwendige echo maken als ze t uitwendig niet goed kunnen zien). Verder inwendig onderzoek doen ze liever niet omdat t de boel kan irriteren en dat kan weer gerommel geven etc.

Mijn ervaring: het valt mee qua onderzoeken ed tijdens de zwangerschap, en voor de bevalling heb ik ook echt wel die knop om moeten zetten.
De kraamweek had ik meer moeite mee, ook het gemak waarmee ze bijv ff je borst blootleggen voor de bv en erbovenop staan te kijken.
Ik hou borsten en onderregio liever gewoon privé zeg maar. Maar goed ook dat was een noodzakelijk kwaad en ook daarvoor kun je de knop omzetten.

Mijn tip: geef het heel duidelijk aan dat je heel veel moeite hebt met (inwendig) onderzoek, dat ze daar de tijd voor moeten nemen en je gerust moeten stellen erbij. Dit dus bij vk, gyn evt én dus ook de kraamzorg organisatie.

Je bent echt niet de eerste en de enige, ze weten wel hoe ze hiermee om moeten gaan doorgaans

En probeer te bedenken. Die controles in de kraamweeK....het is maar een week, het zijn een paar tellen per dag....

Zal niet zeggen dat ik ernaar uit kijk hoor weer dit keer die controles, maar goed straks gaat gewoon die knop weer om. En dan maar hopen dat ik een lieve kraamhulp tref

 

Ik ben als kind zijnde ook seksueel misbruikt , Ik heb dit toen aangegeven bij de verloskundigen en je hoeft ook geen inwendige echo ofzo (Misschien ooit medisch )
En ik ga nooit alleen en bij het bevallen ben je ook niet alleen als je wil heb je elke keer mensen bij je waar je je fijn bij voelt .

Ik vond het ook eerst spannend maar merkte dat omdat het ging om een baby die ik zo graag wou dat ik er bijna niet aan dacht en met bevallen was ik echt niet bezig met mijn verleden gelukkig,
Trek wel snel genoeg aan de bel en vraag hulp als je het geestelijk niet aan kan .

En als ze de eerste echo inwendig zouden willen doen omdat ze niet alles kunnen zien zou je ook gewoon een week later weer kunnen proberen.

 

Je mag mij pben ik zat in precies de zelfde situatie als jij, maar ik vind het hier openbaar te privé. Overigens zit er nu een dreumes op mijn schoot dus alles is hier helemaal goed gegaan!

 

Zelf geen ervaring mee maar wil wel zeggen dat ik het heel knap van je vindt om het zo neer te zetten en bespreekbaar te maken! ❤️

 

Je mag mij pben met gerichte vragen. Ik vond het zwaar. Maar inmiddels is het (de zwangerschappen en de bevallingen) redelijk afgesloten en heb ik 3 keer de jackpot gewonnen. Mocht je tijdens het zwanger zijn nog ergens tegenaan lopen dan mag je mij ook pben.

 

Ok, vooraf excuses voor de lange lap tekst maar ik weet nu al dat het geen kort antwoord wordt haha. Maar het is een super belangrijke vraag en ik vind het knap dat je die hier stelt

Ik heb zelf drie keer in dit schuitje gezeten, het alle drie de keren anders aangepakt en met ander resultaat. Dus wie weet heb je er wat aan.

De eerste keer niks verteld, alleen op de vraag of er in het verleden nare dingen zijn gebeurd op seksueel vlak (standaard vraag bij de intake van een verloskundige en de gynaecoloog) ja geantwoord maar ook gezegd dat het nu goed ging, dat ik alleen zo min mogelijk inwendige onderzoeken wilde. (ik dacht dat ik het allemaal wel redelijk verwerkt had en dat het nu wel weer ging, maargoed, zoals jij al aan zag komen, anders stelde je deze vraag niet, bevallingen kunnen het een en ander omhoog brengen).
Die bevalling is toen ingeleid waardoor ik opeens in het ziekenhuis beviel onder begeleiding van een gynaecoloog en niet met 'mijn' verloskundige. Ik nam aan dat hij mijn gegevens wel gelezen had en 'het' dus wel wist, wilde er niet over beginnen en wilde me ook niet aanstellen.
Echt een nare bevalling gehad met veel inwendig onderzoek, zonder dat ze iets vroegen, gewoon hops om de haverklap, eerst de gyn, dan de vk, toen ook de vk in opleiding nog even enz. Mijn onderlichaam moest ook ontbloot (want protocol) enz. Ik sloeg compleet dicht en heb daardoor helemaal geen herinnering aan de geboorte van mijn oudste want door de paniek heb ik mezelf uitgeschakeld en alles verdrongen.

moraal van het verhaal: communiceren is belangrijk! De geboorte van je kind is té belangrijk, daar wil je een herinnering aan hebben..

De tweede keer dacht ik: dat never again. Thuis bevallen met een heel alternatieve vrije verloskundige. Ze kwam tien minuten voor de bevalling binnen en ze heeft niks gedaan (vooraf ook afgesproken dat ze de kraamzorg niet zou bellen zodat er zo min mogelijk mensen zouden zijn), geen toucheren, geen 'nu persen', helemaal niks!
Ik raakte bij het persen even in paniek door de pijn maar mijn man zag het gebeuren en die heeft mijn hand toen gepakt en omlaag gebracht zodat ik het hoofdje kon voelen.
Het klinkt misschien stom of vies maar dat hielp echt! Heel plat gezegd kon ik toen voelen dat er niet iets 'in' ging maar dat mijn kindje eruit kwam en daardoor kon ik weer rustig worden.

De derde zwangerschap was een tweeling, dus echt een medische circus. Ik heb me voorgenomen heel goed te communiceren erover deze keer maar dat viel best tegen.
Allereerst omdat ik het gewoon níét hardop gezegd kreeg dat ik misbruikt was, ik kan het best opschrijven maar ik krijg het niet hardop gezegd op de een of andere manier.
Maar ik merkte ook dat als er wel een gesprek over gevoerd werd (bijv. naar aanleiding van de intake) dat ik het zo naar vond dat ik een half uur na het gesprek al niks meer kon herinneren van het hele gesprek. Dat had ik dan compleet verdrongen waardoor ik niet wist wat er nou wel en niet besproken was.
Uiteindelijk heb ik een brief opgesteld waarin ik uitlegde wat mijn situatie was (geschiedenis van misbruik, een eerdere medische bevalling waarbij hier geen rekening mee werd gehouden waardoor ik dissocieerde tijdens de perfase en de geboorte) ook beschreven wat ik nodig had, hoe ze het konden herkennen als het toch mis ging en wat ze konden doen op zo'n moment om te helpen.
Die brief is in mijn dossier gekomen en alle verloskundigen en gynaecologen hebben die gelezen. Dat vond ik best een dingetje hoor! Genant enzo. Maar ze hebben zo geweldig rekening met me gehouden!
Normaal heb je met een tweelingbevalling een heel elftal aan mensen om je bed en die zijn bij mij bijv. op de gang gebleven. Alleen een verloskundige en een gynaecoloog waren in de kamer, de vk bij het bed de gyn in de verste hoek van de kamer haha. Ze toucheerden niet tenzij ik er om vroeg of in goed overleg en heel rustig/met de afspraak dat als ik stop zei het ook echt accuut stop was. Tijdens het persen hoefde ik niet op mijn rug te liggen bijv. maar kon ik op mijn hurken zitten waardoor ik me al veel minder kwetsbaar en open en bloot voelde. Ik had deze keer een deken over me heen, en alles ging in overleg met mij of mijn partner.
Hoewel ik het super spannend vond kijk ik echt positief terug op deze bevalling.

Mijn nummer 1 tip is dus echt: communiceer, hoe moeilijk ook! En een brief kan daarbij erg helpen als je het niet fijn vind om dingen hardop of keer op keer te zeggen. Zo'n brief kan dus in je dossier waardoor het ook bekend is bij mensen die je misschien niet gesproken hebt voor je bevalling begint zodat je op het moment zelf niets hoeft uit te leggen, een korte: heb je mijn brief gelezen volstaat dan.

Toucheren is niet iets dat Moet, het is iets wat kan, in overleg, met toestemming.. Dat is belangrijk om te weten

Voor mij hielp het dus om het hoofdje te voelen tijdens het persen..

Ik vond het fijn om een actieve houding te hebben tijdens de bevalling, en zo min mogelijk mensen.

In de kraamperiode vond ik het vervelendste dat de kraamverzorgende twee keer per dag rectaal je temperatuur moet meten. Na mijn tweede en derde bevalling heb ik met de kraamzorg afgesproken dat ik dat zelf deed als zij er niet bij was en dat ik de temperatuur dan aan haar doorgaf. Op die manier kan je de nare dingen voor jezelf wel echt tot een minimum beperken.

En nu klinkt het alsof het allemaal ellende is maar dat is niet zo hoor!

Het heeft me ergens ook enorm geholpen. Ik heb drie keer lang borstvoeding gegeven en waar ik eerst een negatieve associatie had met mn borsten ben ik nu gewoon heel blij met ze omdat ze vier kindjes hebben gevoed. En de bevalling was een hele intense ervaring maar het heeft me wel laten zien dat ik fysiek enorm sterk ben en dat ik echt niet meer het meisje ben van vroeger.. Dus ik vond het super spannend maar ik kijk er ook echt positief op terug en heb vier kindjes waar ik zielsveel van houd.

Je mag me altijd vragen sturen in een pb en als je het handig vind kan je ook mijn brief krijgen als voorbeeld, maar die vind ik te prive om hier openbaar te posten.
Ik hoop dat je wat hebt aan dit en de andere reacties En mochten jullie inderdaad besluiten voor een kindje te gaan: heel veel succes!